കുറെ കഷ്ടപ്പെട്ടു കേട്ടോ, ഈ കഥ ഒന്ന് മലയാളത്തില്‍ എഴുതിക്കാന്‍. പ്രശ്നം എന്താന്ന് ചോദിച്ചാ ഞാന്‍ മല്ലുവല്ല എന്നതുതന്നെ. മല്ലുവല്ലാത്ത ഞാന്‍ മല്ലുക്കള്‍ക്ക് വേണ്ടി ഒരു കഥ എഴുതാനുണ്ടായ പ്രധാന പ്രചോദനം രേഷ്മചേച്ചിയാണ്. ചേച്ചിയെ അറിയാമല്ലോ അല്ലെ? ഒപ്പമുള്ള ഒരു മലബാറി എന്നെ രേഷ്മചേച്ചിയുടെ രണ്ടുമൂന്നു സിനിമകള് കാണിച്ചു. ഈ സാധനം തന്നെ ഹിന്ദിയിലും മുന്‍പ് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഇത് ഹിന്ദിയില്‍ നിന്നും അടിച്ചുമാറ്റിയതാണ് എന്ന് ഞാന്‍ അവകാശപ്പെട്ടു. പോടാ പുല്ലേ, ഇതാണ് ഒറിജിനല്‍ എന്നവന്‍. അങ്ങനെ തര്‍ക്കമായി; കാര്യം ശാസ്ത്രീയ അന്വേഷണ വഴികളിലൂടെ നീങ്ങി അവസാനം അവന്‍ പറഞ്ഞതാണ് ശരി എന്നെനിക്ക് സമ്മതിക്കേണ്ടി വന്നു. മാത്രമല്ല, അവനൊരു വാല്‍ക്കഷണം കൂടി എന്നോട് പറയുകയുണ്ടായി; അത് ഇതായിരുന്നു.
“മോനെ ഈ രേഷ്മ ആരാ? നിന്റെ നാട്ടുകാരി. എന്ന് പറഞ്ഞാ വടക്കേ ഇന്ത്യക്കാരി. അവളെ ഞങ്ങള് ചൂണ്ടി ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്ന് തുണി ഉരീപ്പിച്ച് നിന്നെയൊക്കെ കാണിച്ചു വാണം അടിപ്പിച്ചെങ്കീ, ഞങ്ങള് സൊമാലിയക്കാരല്ലെന്ന് മനസിലാക്കിക്കോ”
അങ്ങനെ വെടിക്കാര്യങ്ങളില്‍ അവന്റെ ശിഷ്യത്വം ഞാന്‍ സ്വീകരിച്ചു. അവനാണ് വെടിക്കഥകള്‍ എഴുതുന്ന കുറെയേറെ മഹാന്മാര്‍ മല്ലുക്കളുടെ കൂട്ടത്തിലുണ്ട് എന്നും, അതില്‍ പലരും വെടിക്കഥകള്‍ എഴുതി നൊബേല്‍ സമ്മാനം വാങ്ങിക്കാന്‍ മത്സരിക്കുന്നുണ്ട് എന്നുമൊക്കെ. അവരുടെ കഥകള്‍ വരുന്ന ഈ സൈറ്റിന്റെ പേരും അവനാണ് എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നത്. അതിലെ കുറെ കഥകള്‍ എന്നെ അവന്‍ ഹിന്ദിയിലേക്ക് പരിഭാഷപ്പെടുത്തി കേള്‍പ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അതൊക്കെ കേട്ടപ്പോള്‍ ഇത്രയൊക്കെയേ ഉള്ളോ കഥയെഴുത്ത് എന്നെനിക്ക് തോന്നുകയും തുടര്‍ന്ന് ഒരു കഥ പടയ്ക്കാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു. കണ്ട അണ്ടനും അടകോടനും എല്ലാം എഴുതാമെങ്കില്‍, എനിക്കെന്തുകൊണ്ട് ആയിക്കൂടാ? മാസ്റ്റര്‍ എന്ന പേരുള്ള ഒരു വിട്ടിലിന്റെ കഥ അവന്‍ പരിഭാഷപ്പെടുത്തി കേള്‍പ്പിച്ചപ്പോ, ഇതിനെയൊക്കെ കഥ എന്ന് ഏത് മരയൂളകളാണ് വിളിക്കുന്നത് എന്ന് ഞാന്‍ അത്ഭുതം കൂറിപ്പോയി. അതോടെ രേഷ്മദേവിയെ മനസ്സില്‍ ധ്യാനിച്ച് ഒരു കഥ കീറാന്‍ തന്നെ ഞാനങ്ങു തീരുമാനിച്ചു. മാത്രമല്ല അടുത്തതവണ നാട്ടില്‍ പോകുമ്പോള്‍ രേഷ്മ ചേച്ചിയുടെ പ്രതിഷ്ഠയുള്ള ഒരമ്പലം പണിയണം എന്നുമെനിക്ക് മോഹമുണ്ട്. ഇത്രേം നല്ല മുലകളും തുടകളും ഉള്ള ഒരൊറ്റ ദേവി പോലും ഞങ്ങള്‍ടെ അവിടില്ല. രേഷ്മ ചേച്ചിയെ ദേവിയാക്കി പ്രതിഷ്ഠ നടത്തിയിട്ട് ആ അമ്പലത്തിലെ പൂജാരിയായി എനിക്ക് മാറണം; ഞാന്‍ മാറും. സ്വര്‍ണ്ണ മുലകളും തുടകളും പൂറുമുള്ള പ്രതിഷ്ഠയാണ് ഉന്നം. എന്തായാലും ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യ കമ്പിദേവി എന്റെ രേഷ്മചേച്ചി ആയിരിക്കും. ആയതുകൊണ്ട് എനിക്ക് കമ്പിഭക്തിയില്‍ കുറച്ചു നൈപുണ്യം ആവശ്യമാണ്. അതിന്റെ പേരിലാണ് ഈ എഴുത്ത്.
പറഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ ഞാനങ്ങു യോഗി ആദിത്യനാഥിന്റെ നാട്ടില്‍ നിന്നുമാണ്; നുമ്മ യു പിയേ! ഹിന്ദിയല്ലാതെ ഒരു ഭാഷയും വശമില്ല. കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്ന മേല്‍പ്പറഞ്ഞ പെങ്ങളൂക്കി (ബഹന്‍ ചോദ് എന്ന ഞങ്ങളുടെ സാധാരണ നാട്ടുഭാഷയ്ക്ക് ഇത് പരിഭാഷപ്പെടുത്തിയവന്‍ എന്താണോ കണ്ടുപിടിച്ച വാക്കെന്ന് എന്നെനിക്കറിയില്ല) മലബാറിയെക്കൊണ്ടാണ് കഥ മലയാളീകരിച്ചത്. എഴുത്തും വായനയും വശമുണ്ട് എന്ന് എന്നോടവന്‍ പറഞ്ഞ അവകാശവാദം ശരിയാണോ എന്ന് വായിക്കുന്നവരായ നിങ്ങള് തന്നെ തീരുമാനിക്കുക.
എന്റെ പേര് വന്ന് രാംപാല്‍. പേരിന്റെ അര്‍ഥം രാമന്റെ പാല്‍ എന്നല്ല, രാമനാല്‍ പാലിക്കപ്പെടുന്നവനെന്നോ സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നവനെന്നോ മറ്റോ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. അപ്പൊ പേര് പറഞ്ഞു, പ്രായം പറഞ്ഞോ? ഇല്ല. എന്റെ പ്രായം ഈ വരുന്ന ചിങ്ങത്തില്‍ പത്തൊമ്പത് തികയും. അടടാ, നീ ഡോക്ടറെ പേടിച്ചല്ലേടാ കള്ള ബടുവാ പത്തൊമ്പത് ആക്കിയത്; സത്യത്തില്‍ നിനക്ക് പതിനേഴല്ലേടാ ചൂലേ എന്നല്ലേ നിങ്ങള് വിചാരിച്ചേ? ആ വിചാരം ശരിയല്ല കേട്ടോ. ഒള്ളതാ, അമ്മച്ചിയാണേ എനിക്ക് പതിനെട്ട് കഴിഞ്ഞു.
ഇനി സംഗതിയിലേക്ക്.
ദുബായിലാണ് യുപിക്കാരന്‍ ആയ ഞാന്‍ പ്രെസന്റ് ടെന്‍സില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നത്. ങേ, ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിലെ നീ ജോലീം ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയോ? നീ രാവിലെ വെടിയടിക്കാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച് ഇറങ്ങിയതാണോടെ? വെടിക്കാര്‍ക്ക് ഇവിടെ ഒരു പഞ്ഞോം ഇല്ല കേട്ടോ. ഞങ്ങടെ നാട്ടിലെ പിള്ളേര്‍ വാട്ട്സപ്പില്‍ പരിചയമില്ലാത്തെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് മെസേജ് അയച്ച് അവളുമാരുടെ മറുപടിയും കാത്ത് അടച്ചിട്ട മുറിയിലെ കട്ടിലില്‍ ഊണും ഉറക്കവും ഇല്ലാതെ സെക്കന്റുകളും മിനിട്ടുകളും മണിക്കൂറുകളും തള്ളി നീക്കുന്ന പ്രായത്തില്‍ നീ ജോലി ചെയ്യുന്നെന്നോ? അവിശ്വസനീയം! എനിക്കറിയാം നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇജ്ജാതി സംശയങ്ങള്‍ ഒക്കെ തോന്നുമെന്ന്; പക്ഷെ സത്യമായും, രേഷ്മചേച്ചിയാണെ ഞാന്‍ ജോലി ചെയ്യുകയാണ്. പഠിക്കാന്‍ മണ്ട ഇല്ലെങ്കില്‍ ഉള്ള മണ്ട വച്ച് ഒക്കുന്ന പണി ചെയ്യടാ തെണ്ടി എന്ന് എന്റെ തന്തപ്പടി സന്ത്റാം കല്‍പ്പിച്ചതനുസരിച്ച് സ്വപ്രയത്നത്താല്‍ എന്റെ ഗ്രാമമെന്ന ചാണകക്കുഴിയില്‍ നിന്നും ദുബായ് മഹാനഗരത്തിലേക്ക് വണ്ടി കേറിയവനാണ് ഈ ഞാന്‍. എന്റെ ഗ്രാമത്തിനടുത്തുള്ള പട്ടണത്തിലെ രവീന്ദര്‍ സിംഗ് എന്ന് പേരുള്ള ഒരു അണ്ണന്‍ നടത്തുന്ന ലോണ്ട്രിയിലെ (laundry) തേപ്പുകാരന്‍ കം ഡെലിവറി ബോയ്‌ ആണ് ഞാന്‍. തേപ്പും ഡെലിവറിയുമെന്ന് കേട്ടു തെറ്റിദ്ധരിക്കല്ലേ? പെണ്‍കുട്ട്യോളെ ഡെലിവറി പരുവം ആക്കിയ ശേഷം തേച്ചിട്ട് പോകുന്നവന്‍ എന്നല്ല, തുണി തേക്കുകയും ഡെലിവര്‍ ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നവന്‍ എന്ന് തന്നെയാണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്.
എന്റെ തുണികഴുകല്‍ക്കട പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത് കഞ്ഞി പ്രവാസികള്‍ (പാകിസ്ഥാനികള്‍, ബംഗാളികള്‍, ആഫ്രിക്കക്കാര്‍, ദരിദ്രവാസി മലബാറികള്‍ etc) താമസിക്കുന്ന സ്ഥലത്തല്ല. രവീന്ദര്‍ജി ആരാ മോന്‍? അങ്ങേരു കട ഇട്ടേക്കുന്നത് നല്ല പോഷ് ഏരിയയില്‍ ആണ്; പണക്കാരായ ഇന്ത്യക്കാര് താമസിക്കുന്ന ഒരു വമ്പന്‍ കോളനിയില്‍. ഇടയ്ക്കിടെ മറ്റു രാജ്യക്കാര്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും പ്രധാന ഭൂരിപക്ഷം ഇന്ത്യക്കാര് തന്നെയാണ്. ഡേയ് മലബാറിത്തെണ്ടി, ഞാന്‍ പറേന്ന പോലെ തന്നെ എഴുതണം കേട്ടോ. നിന്റെ പാവന ഒന്നും വേണ്ട. (എഴുതുന്നവനോട് പറഞ്ഞതാ, മുപ്പത് ദിറംസ് കൊടുത്ത് ഒരു റോയല്‍ സ്റ്റാഗ് വിസ്കി അഡ്വാന്‍സായും, എഴുതി കഴിഞ്ഞാല്‍ ഒരു കറക്കുകോഴീം ഓഫറു ചെയ്യിച്ചിട്ടാണ് അവനെന്നെ സഹായിക്കുന്നത്. മലബാറികള്‍ക്ക് കാഞ്ഞ ബുദ്ധി തന്നെ; കമന്നു കെടന്നാ കാല്‍പ്പണം). ഇന്ത്യക്കാരെ കൂടാതെ റഷ്യക്കാരായ ചില വെടികളും ഈ ഭാഗത്ത് താമസം ഉണ്ട്. പക്ഷെ അവര് നമ്മടെ കടേല് തുണി തരില്ല. തുണി ഉടുക്കുന്ന പരിപാടി തന്നെ ഇല്ലാത്ത അവരെങ്ങനെ തുണി തരാന്‍ എന്ന ചോദ്യവും ഇക്കാര്യത്തില്‍ പ്രസക്തമാണ്‌. റഷ്യക്കാരികളുടെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മ വന്ന ഒരു കുഞ്ഞ് കാര്യം പറഞ്ഞേച്ച് പ്രധാന കാര്യത്തിലേക്ക് കടക്കാം.
ഒരു ദിവസം ഉച്ചയ്ക്ക് റഷ്യക്കാരികളുടെ ഫ്ലാറ്റില്‍ ഞാന്‍ ബിസിനസ് പിടിക്കാന്‍ പോയി. ഉച്ചയ്ക്ക് പോയതിന്റെ കാരണം രാത്രി അവളുമാര്‍ക്ക് ഫുള്‍ ടൈം ഡ്യൂട്ടിയാണ്. രാവിലെ അതിന്റെ ക്ഷീണത്തില്‍ കൂതിയും കുത്തിക്കിടന്ന് ഉറക്കമായിരിക്കും. ഒരു പന്ത്രണ്ടുമണി ഒക്കെ ആകുമ്പോള്‍ രാത്രിയിലെ ഊക്കുക്ഷീണം മൂലമുണ്ടാകുന്ന വിശപ്പ്‌ കേറി മാന്തുമ്പോള്‍ ഓരോന്നും തലപൊക്കിത്തുടങ്ങും. അതുകൊണ്ട് പന്ത്രണ്ടുമണി കഴിഞ്ഞിട്ട് പോയാ മതി എന്ന് കൂടെയുള്ള ഒരുത്തനാണ് എന്നെ ഉപദേശിച്ചത്. തുടക്കത്തില്‍ എന്നെ മാര്‍ക്കറ്റിംഗ് മാനേജര്‍ ആയിട്ടാണ് രവീന്ദര്‍ജി നിയമിച്ചിരുന്നത്.
മേല്‍പ്പറഞ്ഞ ഫ്ലാറ്റില്‍ ഞാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ പൂവന്‍ പഴങ്ങള്‍ പോലെയുള്ള നാല് യമണ്ടന്‍ ചരക്കുകള്‍ വെറും പാന്റീസും ടീ ഷര്‍ട്ടും ഇട്ടോണ്ട് അവിടേം ഇവിടേം ഒക്കെ കിടന്ന് ഫോണില്‍ ചാറ്റിങ്ങും സംസാരോം ആണ്. അവളുമാരുടെ നിറോം വെണ്ണ ഉരുട്ടിയുണ്ടാക്കിയ തുടകളും ഉന്തി മുഴച്ചു നില്‍ക്കുന്ന പൂറുകളും കണ്ട് ബിസിനസ് പിടിക്കാന്‍ ചെന്ന ഞാന്‍ തിരിച്ച് അവര്‍ക്ക് ബിസിനസ് കൊടുത്തേക്കുമോ എന്ന് ഭയപ്പെടുകയുണ്ടായി. പക്ഷെ പോക്കറ്റ് കാലിയായതുകൊണ്ട് രാമനെ മനസ്സില്‍ ഭജിച്ച് കാമദേവനെ ഒരുപരിധി വരെ ഞാന്‍ തടഞ്ഞ് നിര്‍ത്തി. ഒരുത്തി ഞാനവിടെ വായും പൊളന്നു നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുതന്നെയാണോ എന്നറിയില്ല, ഒരു മൈന്‍ഡുമില്ലാതെ സ്വന്തം പാന്റീസ് വകഞ്ഞു മാറ്റി അവളുടെ തേന്‍ പൂറ്റില്‍ നന്നായി ഒന്ന് മാന്തി. പച്ചയ്ക്ക് ഒരു പൂറു കണ്ട എന്റെ അവസ്ഥ ഊഹിച്ചു നോക്ക്! അതും പതിനാറോ പതിനേഴോ വയസുള്ള ഒരു കൊഴുത്ത പച്ചക്കരിമ്പിന്റെ പൂറ്! ചെമ്പന്‍ രോമങ്ങള്‍ തഴുകിത്തലോടുന്ന മധുചഷകം! എന്നെ അതിന്റെ അഴക്‌ കാണിച്ച് ഉള്ളിലേക്ക് വിരല് കയറ്റി ഇളക്കിയിട്ട് ആ വിരലുകള്‍ അവള് സ്വയം ചപ്പുന്നത് കൂടി കണ്ടപ്പോള്‍ പൂറിനൊക്കെ ഇത്ര വിലയെ ഇവളുമാര് കൊടുക്കുന്നുള്ളല്ലോ രാമാ എന്ന് ഞാന്‍ ആത്മഗതം ചെയ്തുപോയി. ഞങ്ങളുടെ ചാണക ഗ്രാമത്തിലെ കാണാന്‍ ഒരു മെനയും ഇല്ലാത്ത കുറെ കറത്ത അവളുമാര് സ്വന്തം ഉണക്കപ്പൂറ്റില്‍ എന്തോ വലിയ നിധി ഇരിപ്പുണ്ടെന്ന മട്ടിലാണ് നോട്ടോം പെരുമാറ്റോം; ഇവിടെ നല്ല ആപ്പിള് പോലെയുള്ള ചുകചുകന്ന ഇളമപ്രായക്കാരികള്‍ അലുവ പോലെയുള്ള സ്വന്തം പൂറുകള്‍ വേണേല്‍ കണ്ടു വാണം വിട്ടോടാ എന്ന മട്ടില്‍ പൊതുദര്‍ശനത്തിനു നല്‍കുന്നു! രാമരാമാ!
എന്റെ തിരുമോന്ത കണ്ട ഒരുത്തി ഫോണ്‍ വച്ചിട്ട് എഴുന്നേറ്റ് എല്ലാം തുള്ളിച്ച് അടുത്തേക്ക് വന്നു. എന്റെ ദൈവമേ, എന്തൊരു നിറവും സൌന്ദര്യവുമാണ് ഇവളുമാര്‍ക്ക്. വെടി ആയിട്ടുകൂടി കടിച്ചുപറിച്ചു തിന്നാന്‍ തോന്നുവാണ്. നമ്മുടെ നാട്ടിലെ കൊച്ചുകുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് പോലും കാണില്ല ഇത്ര മൃദുത്വമുള്ള ചര്‍മ്മം. അടുത്തേക്ക് വന്ന അവളില്‍ നിന്നും വിയര്‍പ്പും ഏതോ കൂറ സ്പ്രേയും ചേര്‍ന്ന വൃത്തികെട്ട മണം എന്റെ മൂക്കിലേക്കടിച്ചു. തലേരാത്രി ഇവളുടെ മൂലം പൂരാടമാക്കിയ ആരുടെയൊക്കെയോ മണം ആയിരിക്കും അതെന്ന് തോന്നിയിട്ടും എനിക്ക് എന്റെ കുണ്ണ മൂക്കുന്നത് തടുക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. അവള് ആ ചെഞ്ചുണ്ടുകള്‍ മനോഹരമായി ചലിപ്പിച്ച് റഷ്യന്‍ ഭാഷയില്‍ എന്തോ ചോദിച്ചു. തിരിച്ചു ശുദ്ധമായ ഹിന്ദിയില്‍ ഞാന്‍ മറുപടിയും നല്‍കി. അവള്‍ക്കോ എനിക്കൊ ഒരു രോമവും മനസിലായില്ല എന്നത് വേറെ കാര്യം. പിന്നെയും അവള് കണകുണാ എന്തോ പറഞ്ഞു. അതെനിക്ക് മനസ്സിലായി. എന്താ, ആരാ എന്ന് ചോദിക്കുകയാടാ എന്ന് രാമന്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ തോന്നിച്ചു. അതോടെ ഞാന്‍ പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും കടയുടെ കാര്‍ഡ് എടുത്ത് അവളുടെ തുടുത്ത കൈയിലേക്ക് വച്ചു. ഭാഗ്യത്തിന് അവള്‍ക്കും എന്നെപ്പോലെതന്നെ ഒരൊറ്റ ഭാഷ മാത്രമേ വശമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പട്ടി പൊതിയാതേങ്ങയില്‍ നോക്കുന്ന മട്ടില്‍ ആ കാര്‍ഡ് തിരിച്ചും മറിച്ചും കുനിച്ചും ഒക്കെ നോക്കിയിട്ട് അവള് തിരിഞ്ഞ് ബാക്കിയുള്ളവളുമരോട് എന്തോ പറഞ്ഞു. എന്റെ രാമാ, അവള് തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആ പച്ച ചന്തികള് കണ്ടു ഞാന്‍ ഞെട്ടിപ്പോയി. ഇത്ര ചെറിയ പെണ്ണിന്, ഇത്രേം വല്യ ചന്തികളോ? ഇതിന്റെ മുന്‍പില്‍ ഒരു പുല്ലുമല്ലാത്ത,
വട്ടച്ചൊറിയുടെ പാടുകളുള്ള ചന്തികള് വലിയ നിധിപോലെ പൊതിഞ്ഞുകെട്ടി കൊണ്ടുനടക്കുന്ന ചെലരെ ഓര്‍മ്മ വന്നപ്പോള്‍ ആ വെടിക്കൊച്ചിനോട് എനിക്ക് സ്നേഹം തോന്നിപ്പോയി. അവളുടെ തുളുമ്പുന്ന ചന്തികളുടെ നടുവിലേക്ക് വരപോലെ കേറി കിടക്കുന്ന പാന്റീസ്. ഉടനടി വാണം വിട്ടില്ലെങ്കില്‍ എന്റെ ഗതി അധോഗതി എന്ന് മനസിലായി എങ്കിലും ഞാന്‍ കടിച്ചുപിടിച്ച് നിന്നു. അനന്തരം ചന്തി കുലുക്കി തിരികെ പോയ അവള് കാര്‍ഡ് വേറൊരുത്തിക്ക് കൊടുത്തു; നേരത്തെ എന്നെ പൂറു കാണിച്ച ചരക്കിന്‌ തന്നെ. അവള് ഫോണ്‍ മാറ്റി വച്ചിട്ട് കാര്‍ഡുമായി എന്റെ അടുത്തുവന്നു.
