നമസ്കാരം ഉണ്ട് കൂട്ടരേ, ഇത് രണ്ടാമത്തെ ശ്രമം ആണ്. ചുമ്മാ ഭാവനയിൽ വിവരമുള്ളവർ കുത്തി കുറിക്കുന്നത് പോലെ നല്ല സൃഷ്ടികൾ ഉണ്ടാക്കുവാൻ എനിക്ക് വല്യ പിടി ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് മാത്രം ആണ് വല്ലപ്പോഴും ഒക്കെ വീണു കിട്ടുന്ന സ്വന്തം അനുഭവം നിങ്ങളോടു പങ്കിടുന്നത്. ആദ്യത്തെ “സ്നേഹമുള്ള താടക” നിങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചതിനു നന്ദി. അതിൽ നിന്നും ഉണ്ടായ പ്രചോദനം ആണ് ഇതിലേക്ക് മുതിരാൻ ഉള്ള ഒരേ ഒരു കാരണം! സ്വീകരിക്കുമല്ലോ?
മുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്ന ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നൊക്കെ മാറി, അല്പസ്വല്പം സാമ്പത്തികം ഒക്കെ ആയപ്പോൾ നാട്ടിൽ നിൽക്കാൻ താല്പര്യം ഇല്ലാതായത് ഇപ്പോൾ നമ്മളെല്ലാവരും പൊറുതി മുട്ടിയ ഭരണം കൂടെ ആയതോടെ ആണെന്ന് തന്നെ പറയാം. അങ്ങിനെ യൂറോപ്പിന്റെ ഒരു ഭാഗത്തേക്ക് കുടി കേറി സ്വന്തമായ കച്ചവടവും 33മത്തെ വയസ്സിൽ സ്വന്തമായി ഒരു ഭാര്യയും മൂന്ന് കുട്ടികളും ആയി കഴിയുന്നു. മഹാമാരി എല്ലാരേയും ബാധിച്ചത് പോലെ എന്നെയും അൽപ സ്വല്പം പിടിച്ചു കുലുക്കി നിക്കുന്ന സമയത്തു എന്നാൽ നാട്ടിലൊക്കെ ഒന്ന് കറങ്ങി തിരികെ വരാം എന്നൊക്കെ കരുതി വീണ്ടും നമ്മുടെ മഹത്തായ കൊച്ചിക്കു പറന്നു.
നാട്ടിലെത്തി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വന്ന ക്ഷീണം ഒക്കെ മാറ്റി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കെട്യോളേം കുട്യോളേം ഒക്കെ അവളുടെ വീട്ടിലേക്കു കുറച്ചു ദിവസത്തേക്ക് വിരുന്നിനു അയച്ചിരുന്നപ്പോൾ വല്ലാതെ ബോർ അടി ആയി തുടങ്ങി. വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം വന്ന മാറ്റമൊക്കെ ആസ്വദിച്ചു ഒറ്റക്കുള്ള ദിവസങ്ങൾ പലതും കൊച്ചിയുടെ ഭംഗി ആസ്വദിക്കാം എന്നുള്ള രീതിയിൽ ഹൈകോർട്ടിനടുത്തുള്ള അബ്ദുൽ കലാം മാർഗും കായൽ തീരങ്ങളും ഒക്കെ ഒറ്റയ്ക്ക് തന്നെ ചുറ്റി തിരിഞ്ഞു നടന്നു കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ. ഇട ദിവസങ്ങൾ ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ നാട്ടിൽ ഉള്ളോരൊക്കെ ജോലി തിരക്കിൽ ആയിരുന്നത് കൊണ്ടും മിക്കവാറും ഞാൻ ഒറ്റക്കായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ബിലാലിക്ക പറഞ്ഞ കൊച്ചി പഴയകൊച്ചി അല്ല എന്ന വാചകത്തിന്റെ പല അർത്ഥങ്ങളും മനസ്സിലായി തുടങ്ങിയത്, അത് വഴിയേ പറയാം! അതിൽ ഏറ്റവും മികച്ചതും ഇഷ്ടപെട്ടതും ആയ കാര്യം എന്തെന്നാൽ സായാഹ്നം ആസ്വദിക്കാൻ പോകുന്നിടത്തു വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഒരുപാട് നെയ്മുറ്റിയ കൊച്ചമ്മമാർ പട്ടിയുമായും അല്ലാതെയും, ഒറ്റക്കും ഇരട്ടക്കും ഒക്കെ ആയി നടക്കാൻ വരുന്നുണ്ടെന്നതാണ്. പനമ്പിള്ളി നഗറിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ തോന്നും അവിടമാണ്
മെച്ചം എന്ന്, മറൈൻ ഡ്രൈവ് ചെല്ലുമ്പോൾ അതാണ് മെച്ചം എന്ന്, കാക്കനാട് കാണുമ്പോൾ എന്ത് പറയണം എന്നും മനസ്സിലാവാത്ത പോലെ ഒക്കെ ഉള്ള ഒരു അവസ്ഥ! എന്നാൽ “ദർശനേ പുണ്യം സ്പർശനേ പാപം” എന്ന അവസ്ഥ മാത്രം ആയിരുന്നു എല്ലായിടത്തും, ആവശ്യമുള്ളതൊക്കെ പലയിടത്തും കണ്ടെങ്കിലും എന്തോ ഒരു ധൈര്യക്കുറവ് എന്നെ ആവശ്യമില്ലാതെ വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു!
അങ്ങിനെ ഇരിക്കെ ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ഇരിക്കുന്ന സമയം, ഒപ്പം എന്തിനും പറ്റുന്ന രണ്ടു കൗസിൻസിനെ വിളിച്ചു നോക്കിയിട്ടും അവന്മാർ ഫ്രീ അല്ല എന്നുള്ള പല്ലവി തന്നെ! വീട്ടിൽ ഇരുന്നു സഹി കെട്ടു ആരും ഇല്ലെങ്കിൽ എന്നാൽ ചുമ്മാ ലുലുവിൽ കറങ്ങാം എന്നൊക്കെ കരുതി ഇറങ്ങി. വണ്ടി ഓടിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം എല്ലാരുടേം മുഖത്തു മാസ്ക് ഉണ്ടാവുമല്ലോ, മര്യാദക്ക് ഒന്ന് വായ നോക്കാൻ പോലും പറ്റില്ലല്ലോ എന്നൊക്കെ ഉള്ള ഒരു സങ്കടം വല്ലാതെ അലതല്ലിക്കൊണ്ടിരുന്നു! അതിനു സമാധാനം എന്നോണം വേറെ എങ്ങും കറങ്ങാതെ ഫുഡ് കോർട്ടിൽ മാത്രം വിഹാരം നടത്താം എന്നും സമാധാനിച്ചു ലുലുവിനു അകത്തേക്ക് വണ്ടി തിരിച്ചു. കുറെ നാളുകൾക്കു ശേഷം കയറിയത് കൊണ്ടാവാം, കൊറോണാക്കാലത്തെ അവിടത്തെ തിരക്ക് എന്നെ വല്ലാതെ അതിശയിപ്പിച്ചു! അവിടേക്കു വന്നാൽ കൊറോണ ചമ്മി പോവും, കൊറോണക്ക് കേറാൻ പോലും ഇടമില്ലാത്ത അത്ര തിരക്ക്. എല്ലാരും വീക്കെൻഡ് ആയിട്ട് ഇറങ്ങിയതാവും എന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചു നേരെ ഫുഡ് കോർട്ടിലേക്ക് വെച്ച് പിടിച്ചു. അവിടെ ചെന്ന് ഭക്ഷണവും ഓർഡർ ചെയ്തു മോശമല്ലാത്ത രീതിയിൽ വായനോക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരു ഇടത്തു പോയി ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു. ഏകദേശം ഒരു 15-20മീറ്റർ അകലത്തിൽ ഒരു 40 വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ചേച്ചിയും മകളും ഇരുന്നു അന്യായമായ ഫോട്ടം പിടുത്തം, അവർ അവരുടേതായ ലോകത്തു ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചിരിക്കുന്നതു ഞാൻ കാണുന്നുണ്ടായി. കുറച്ചു അധികം നേരം ആയി അവരെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ടാവാം ചേച്ചിയും ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് എനിക്കും തോന്നി തുടങ്ങി. അധികം വൈകാതെ തന്നെ അത് വെറും തോന്നൽ മാത്രമല്ല എന്നും! ഏകദേശം ഒരു 5മിനിറ്റ്‌ കഴിഞ്ഞു കാണും, ആ ചേച്ചി മകളോട് ഒറ്റക്കിരിക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി എന്തോ പറയുന്നത് പോലെ തോന്നി! വായിനോക്കി ആണെന്നൊന്നോ മറ്റോ ആവും എന്ന് കരുതി ഞാൻ അവിടുന്ന് നോട്ടം പിൻവലിച്ചു. എന്നാലും സാധാരണ അങ്ങിനെ ഉണ്ടാവാത്തതു ആണല്ലോ, മറ്റുള്ളവർ ശ്രദ്ധിക്കാതെയും നോട്ടമെത്തുന്ന ആൾക്ക് അരോചകം തോന്നാതെയും ആണ് ഞാൻ ഇതുവരെ കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുള്ളു! എന്നാൽ ഇപ്പൊ ഒരു ചമ്മൽ. അങ്ങിനെ ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ചു കൈ കഴുകി വീണ്ടും അവിടെ വന്നിരുന്ന സമയം ആ ചേച്ചിയുടെ മോൾ എന്റടുത്തേക്കു വന്നിട്ട് അവരുടെ ഒന്നിച്ചുള്ള ഒരു പടം പിടിച്ചു കൊടുക്കാമോ എന്ന് ചോദിച്ചു, പെട്ടെന്നുണ്ടായ ആ ഒരു ചോദ്യത്തിൽ അറിയാതെ ആണെങ്കിലും അവരെ ഞാൻ തെറ്റുധരിച്ചു പോയല്ലോ എന്ന് മനസ്സിൽ കരുതി ചേച്ചി ഇരിക്കുന്നിടത്തേക്കു നോക്കിയപ്പോൾ ആ ചെറു ചുണ്ടിൽ കണ്ട മന്ദഹാസം എന്റെ അടി വയറ്റിൽ മഞ്ഞു പെയ്യും പോലെ ഉള്ള ഒരു അനുഭൂതി ഉണ്ടാക്കിയത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു. മറ്റൊന്നും ആലോചിക്കാതെ ഫോൺ വാങ്ങി അവർ രണ്ടാളുടെയും ഫോട്ടം
പിടിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്ന സമയത്താണ് എന്റെ പുറകിൽ നിന്നും മുന്നിലേക്ക് എന്റെ തൊട്ടടുത്തൂടെ ആരോ നടന്നു നീങ്ങുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞത്. പുറകിൽ നിന്നും ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ കാഴ്ചയിലേക്ക് എത്തും മുന്നേ അവരുടെ സാമിപ്യം ഞാൻ അറിഞ്ഞത് ആ ഒരു വ്യെക്തി ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന പെർഫ്യൂമിൽ നിന്നും ആയിരുന്നു, നല്ല പരിചയമുള്ള ബ്രാൻഡ് ആണല്ലോ എന്നൊക്കെ കരുതി നിന്നപ്പോഴാണ് അവർ എന്നെ കടന്നു പോയത്. ഫോട്ടം പിടിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ ഇടകണ്ണിട്ടു ആ വ്യെക്തിയെ ഒന്ന് നോക്കി. അവരുടെ പിന്നിലേക്ക് പോയ എന്റെ കണ്ണുകളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു! ചുവപ്പു നിറമുള്ള ബ്ലൗസിന്റെ പിൻവശം നല്ല ഇറക്കി വെട്ടി വെളിവാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നതിന്റെ ഭംഗി കൂട്ടാൻ ട്രീറ്റ് ചെയ്ത മുടി പാറി കിടക്കുന്നു, ബ്രായുടെ വള്ളി മാത്രം മറക്കാൻ എന്നവണ്ണം മാത്രം ആണ് അവിടെ ബ്ലൗസിന്റെ ചുവപ്പു നിറം കണ്ടത്!! അതിനു തൊട്ടു താഴെ ആയി ഇടുപ്പിലെ മടക്കുകൾ നല്ല വെളുത്തു തുടുത്തു കാണാം. ഒരല്പം മാത്രം തുടിപ്പുള്ള ശരീരം ആയതു കൊണ്ട് മടക്കുകൾക്കു നല്ല ഭംഗി ആയിരുന്നു. ഒന്നുടെ നോട്ടം താഴോട്ട് പായിച്ചപ്പോൾ അറബി പെണ്ണുങ്ങളെ പോലും വെല്ലുന്ന കുണ്ടി സാരിയിൽ പൊതിഞ്ഞു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ തുളുമ്പുന്ന നല്ല സ്വയംഭൻ നെയ്‌ കുണ്ടിയും. പിടിച്ചതിനേക്കാൾ വലുതാണല്ലോ ദൈവമേ അളയിൽ എന്നുകരുതി കൊണ്ട് ഫോട്ടോ എടുപ്പ് നിർത്തി ഫോൺ ചേച്ചിയുടെ മകളെ തിരികെ ഏല്പിച്ചു. പിന്നാമ്പുറം ഇങ്ങിനെ ആണെങ്കിൽ എന്നാ മൈര് ഉമ്മറം കൂടെ കണ്ടിട്ട് തന്നെ കാര്യം എന്ന് കരുതി ഞാൻ അവർ പോയ വഴി പെട്ടെന്ന് തന്നെ വെച്ച് പിടിച്ചപ്പോൾ ഫോട്ടോ എടുത്തു കൊടുത്ത ചേച്ചിയുടെ പുഞ്ചിരി മായുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്ന് മലസ്സിലാക്കാതെ ഉള്ള അവരുടെ നിൽപ് വകവെക്കാതെ ഞാൻ നടന്നകന്നു. പോകുന്ന പോക്കിൽ കടിച്ചതും പിടിച്ചതും ഇല്ലാതാവുമോ ദൈവമേ എന്ന് ചിന്ത ദില്ലാദില്ല.
