ദീപികയുടെ രാത്രികള്‍ പകലുകളും 3

Deepikayum Rathrikal Pakalukalum Part 3 | Author : Smitha

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

“കാര്‍ത്തി …”

അടുത്ത ദിവസം, രാവിലെ ബാഗും ലഞ്ച് ബോക്സുമെടുത്ത് ഗാരെജിലേക്ക് നടക്കവേ പിമ്പില്‍ നിന്നും ദീപിക വിളിച്ചു.

“ഉം?”

ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നിന്ന് അവളെ നോക്കി.

“ഇന്ന് ഒരു മണിക്ക് വിളിക്കണം കേട്ടോ…”

“അതെന്തിനാ?”

സെന്‍സര്‍ ലോക്ക് പ്രസ്സ് ചെയ്ത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. ആദ്യത്തെ ഉത്തരം അവളുടെ മനം മയക്കുന്ന പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു. അതിന്‍റെ അനുപമമായ ലാവണ്യഭംഗി ആസ്വദിച്ച് ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം നിന്നു.

ഈശ്വരാ, ഈ സുന്ദരിയേയാണോ ഞാന്‍ കാലണയ്ക്ക് വിലയില്ലാത്ത കണ്ട കിളവന്മാര്‍ക്കൊക്കെ തൊടാനും പിടിക്കാനും വിട്ടുകൊടുത്തത്? അയാള്‍ പിടിച്ച് ഞെക്കിയ മുലകളാണോ ഇപ്പോള്‍ ആ ചുരിദാര്‍ ടോപ്പിനുള്ളില്‍ dnghyyyDGFHFHഅങ്ങനെ തള്ളി തുറിച്ചു കിടക്കുന്നത്?

“എന്താ കാര്‍ത്തി?”

എന്‍റെ നോട്ടം മുലകളില്‍ പതിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ കുസൃതിപ്പുഞ്ചിരിയോടെ തിരക്കി.

“ഒന്നുമില്ലെടീ…”

സ്വരത്തില്‍ പരമാവധി ശാന്തത വരുത്താന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. എന്നാലും ഒരു നൈരാശ്യം ശബ്ദത്തെ കീഴടക്കിയിരുന്നു.

“എന്തിനാ ഒരു മണിക്ക് വിളിക്കാന്‍ പറഞ്ഞെ?”

“എന്നാ കാര്‍ത്തി ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെയൊക്കെ സംസാരിക്കുന്നെ?”

“അല്ല, അത്…”

അവളെന്താണ് അര്‍ത്ഥമാക്കുന്നത് എന്നറിയാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു.

“എന്‍റെ കാര്‍ത്തി…”

അല്‍പ്പം ചൊടിച്ച ശബ്ദത്തില്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“ആ ടൈമില്‍ അല്ലെ സുധാകരന്‍ ചേട്ടന്‍ ഒക്കെ വീട്ടില്‍ വരുന്നേ?”

“ഒഹ്, യെസ്..അതെനിക്കറിയാം..അതിനു ഞാന്‍ എന്തിനാ പെണ്ണെ അന്നേരം നിന്നെ വിളിക്കുന്നെ?”

“സംഗതിയൊക്കെ കയ്യീന്ന് പോകാതിരിക്കണേല്‍ അന്നേരം എന്നെ വിളിക്കണം…അല്ലേല്‍ ..പ്രോബ്ലമാ…”

ഞാന്‍ വീണ്ടും സംശയിച്ച് അവളെ നോക്കി.

“ഓഹ്! ഇനി അതിനും വിശദീകരണം വേണാരിക്കും!”

അവള്‍ വീണ്ടും ചൊടിച്ചു.

“എന്‍റെ കാര്‍ത്തി, അന്നേരം അല്ലെ അയാള് എന്നെ പിടിക്കുന്നെ? എന്‍റെ മൊല ഒക്കെ അന്നേരം അല്ലെ അങ്ങേര് പിടിച്ച് ഒടയ്ക്കുന്നെ? ഇന്നലെ പാന്‍റ്റി വരെ അയാടെ കൈ പോയി…അന്നേരം കാര്‍ത്തി എന്നെ വിളിച്ചത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു…”

അത് പറഞ്ഞ് അവളെന്നെ നോക്കി.

“ഇന്നും ഏതായാലും അവര് വരും…”

അവള്‍ തുടര്‍ന്നു.

“ഇവിടെ ആ നേരത്ത് അവര് വരുന്നതിനു ഒറ്റ ഉദ്ധേശമല്ലെ ഉള്ളൂ? എന്‍റെ മൊലയ്ക്ക് പിടിക്കാന്‍. അല്ലെ? അതിനും അപ്പുറത്തേക്ക് കാര്യങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകാന്‍ എനിക്ക് ഏതായാലും താല്‍പ്പര്യമില്ല കാര്‍ത്തി…അതിനാണ് എന്‍റെ ഭര്‍ത്താവിനോട് ഭാര്യയായ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത്, ആ സമയത്ത് മറക്കാതെ എന്നെ വിളിക്കണമെന്ന്! മനസ്സിലായോ പ്രിയതമാ? ഡാര്‍ലിംഗ്?”

ഓഫീസില്‍, ഒഴിവ് സമയം ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും ഒരു മണിയായപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ദീപികയെ വിളിച്ചു.

“ഹലോ…”

ദീപികയുടെ സ്വരം ഫോണിന്‍റെ അങ്ങേത്തലക്കല്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ കേട്ടു.

“ഒരു മണിക്ക് വിളിക്കാന്‍ നീ പറഞ്ഞില്ലാരുന്നോ? ആ കോളാ ഇത്!”

ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

“അത് മനസ്സിലായി…”

അവള്‍ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ ചിരിക്കുന്നുണ്ടോ? ഞാന്‍ സംശയിച്ചു.

“പക്ഷെ ഒത്തിരി ലേറ്റ് ആയല്ലോ വിളിച്ചപ്പോള്‍…”

“എഹ്?”

ഞാന്‍ അന്ധാളിച്ചു.

“അതെങ്ങനെയാ? നീ ഒരു മണിക്ക് വിളിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. ഒറ്റ സെക്കന്‍ഡിന്‍റെ പോലും വ്യതാസമില്ലാതെ കൃത്യം cloBh?ഒരു മണിക്ക് തന്നെ ഞാന്‍ വിളിച്ചു. വിളിച്ചില്ലേ?”

“വിളിച്ചു, പക്ഷെ ഇന്നവര് പണിയിലില്ല…”

“എഹ്? ഇല്ലേ?”

നിരാശ തുളുമ്പുന്ന സ്വരത്തില്‍ ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.

“അപ്പം അവരിന്ന് വന്നേയില്ലേ?”

“അവര് വരുവൊക്കെ ചെയ്തു…”

ദീപിക പറഞ്ഞു. എന്‍റ” മുഖം പ്രകാശിച്ചു.

“ഉണ്ണിക്കുട്ടന്‍റെ ബസ്സ്‌ വന്നു പോയപാടെ അവര് വന്നാരുന്നു. അതുകൊണ്ടാ ഞാമ്പറഞ്ഞേ, കാര്‍ത്തിയുടെ കോള്‍ ലേറ്റ് ആയിപ്പോയെന്ന്…”

“എടീ അപ്പോള്‍…”

ശാന്തത നഷ്ടമായ സ്വരത്തോടെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“അപ്പോള്‍, എന്നാ…എന്നാ ഒണ്ടായേ?”

“രാത്രീല്‍ പറയാന്നെ! പോരെ?”

“പോരാ,”

ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.

“കുഴപ്പമില്ല…ഇപ്പം പറയണം. എനിക്ക് സമയമുണ്ട്…”

“കാര്‍ത്തിക്ക് സമയം ഉണ്ടാരിക്കും…”

വൈകാതെ തന്നെ ദീപിക മറുപടി തന്നു.

“പക്ഷെ എനിക്ക് ടൈം ഇല്ല..ഏത് നേരം വേണേലും അവര് വരാം ഇങ്ങോട്ട്…”

“എഹ്?”

ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു. ആ ചോദ്യത്തില്‍, നിരാശ ഉണ്ടായിരുന്നോ? ത്രില്ലുണ്ടായിരുന്നോ? അവേശമുണ്ടയിരുന്നോ? എനിക്ക് ഉത്തരം കിട്ടിയില്ല.

“ആം…”

ദീപിക പറഞ്ഞു.

“അവര് ഊണ് കഴിക്കാന്‍ പോയതെ ഒള്ളൂ…തിരിച്ചു വരാന്‍ സമയ….”

ദീപിക അത് പറഞ്ഞു മുഴുമിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഡോര്‍ബെല്‍ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം വ്യക്തമായി ഞാന്‍ ഫോണിലൂടെ കേട്ടു.

“ആണ്ടെ കാര്‍ത്തി…ദേണ്ടെ അവര് വന്നു കഴിഞ്ഞു…ബൈ ബൈ..രാത്രീല്‍ കാണാമേ…”

അവള്‍ ഫോണ്‍ വെച്ചു. ഉണ്ണിക്കുട്ടന്‍ സ്കൂളില്‍ പോയ ഉടനെ തന്നെ അവര്‍ വന്നിരിക്കുന്നു! ഇതാ ഇപ്പോള്‍ വീണ്ടും വന്നിരിക്കുന്നു! എന്താ അതിനര്‍ത്ഥം? അതിനു ഒറ്റ അര്‍ത്ഥമേയുള്ളൂ: എനിക്ക് അറിയാന്‍ ഒരുപാടുണ്ട്. രാത്രിയില്‍ ദീപികയില്‍ നിന്ന് കേള്‍ക്കാന്‍ പോകുന്ന കഥ ഏറ്റവും ആവേശവും തരിപ്പുമുണര്‍ത്തുന്നതുമായിരിക്കും!

പക്ഷെ അതിനു വേണ്ടി രാത്രി വരെ കാത്ത് നില്‍ക്കുന്നതാണ് ഏറെ ദുഷ്ക്കരം!

അന്നത്തെ ദിവസത്തിന് നാല്‍പ്പത്തെട്ടു മണിക്കൂറുകള്‍ ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി. എന്ത് ചെയ്തിട്ടും സമയം കടന്നുപോകുന്നില്ല. ഒന്നിലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാനും കഴിയുന്നില്ല. അവസാനം കൊതിച്ച് കാത്തിരുന്നിട്ടെന്നപോലെ ഡ്യൂട്ടി സമയം കഴിഞ്ഞു. ശരവേഗത്തിലാണ് ഞാന്‍ കാറോടിച്ചത്. വഴിയില്‍ ട്രാഫിക് ചെക്കിങ്ങ് ഇല്ലാഞ്ഞത് ഭാഗ്യം. അല്ലെങ്കില്‍ അമിത വേഗതയില്‍ വാഹനമോടിച്ചതിന് ഫൈന്‍ കിട്ടിയേനെ!

വീടെത്തിയപ്പോഴേക്കും ആകാംക്ഷ കാരണം എനിക്ക് ഇരിക്കപ്പൊറുതി കിട്ടിയില്ല.

“മുള്ളേല്‍ നിക്കുവാണ് നീ എന്നെനിക്കറിയാം,”

കാറില്‍നിന്നിറങ്ങി, ഉദ്യാനത്തിന് മുമ്പില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്ന ദീപികയുടെ നേരെ കുതിക്കവേ അവള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“അതുകൊണ്ട് വന്നപാടെ തന്നെ നിന്നോട് ഒള്ളതൊക്കെ പറയാനുള്ള ഏര്‍പ്പാട് ഞാന്‍ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.”

എന്‍റെ തോളില്‍ പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് നടക്കവേ ദീപിക പറഞ്ഞു.

“ഏര്‍പ്പാട് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നോ? എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല,”

ഞാന്‍ അവളുടെ അരക്കെട്ട് ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു, ഒന്ന് പതിയെ അമര്‍ത്തി.

“ചേച്ചി വന്ന്‍ ഉണ്ണിക്കുട്ടനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി…”

എന്‍റെ ചുമലില്‍ കവിളമര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് ദീപിക പറഞ്ഞു.