This story is part of the പാർവതി തമ്പുരാട്ടി (കമ്പി നോവൽ) series
പാർവതി വേഗം എഴുന്നേറ്റ് ഉമ്മറത്തു വന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അതാ സരസ്വതി ചേച്ചി നിൽക്കുന്നു. പാർവതിയുടെ മൂത്ത ചേച്ചിയാണ് സരസ്വതി.
പാർവതി: ആ… ചേച്ചി….
അവൾ സന്തോഷം അടക്കാനാവാതെ ചേച്ചിയെ ഓടിച്ചെന്നു കെട്ടിപിടിച്ചു.
സരസ്വതി: മ്മ്…. പെണ്ണ് ഒന്ന് തുടുത്തിട്ടുണ്ടല്ലോ.
പാർവതി: അതെന്താ ചേച്ചി?
പാർവതി ഒന്ന് അകന്നു ചേച്ചിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.
സരസ്വതി: നല്ല മണവും ഉണ്ടല്ലോ.
പാർവതി: എന്ത് മണം? ചേച്ചി എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ?
അവൾ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
സരസ്വതി: അല്ല, പെണ്ണ് പൂത്തുലയുമ്പോൾ ഒരു മണം ഇണ്ടാവില്ലേ, അത് കിട്ടി എനിക്ക്.
പാർവതിയുടെ രണ്ട് തോളിലും പിടിച്ചു ചേച്ചി ചോദിച്ചു.
പാർവതി: അയ്യേ…. ഒന്ന് പോയെ ചേച്ചി! മന്ത്രവും തന്ത്രവും ഒക്കെ പഠിച്ചു ചേച്ചിക്ക് വട്ടായി എന്നാ തോന്നുന്നേ.
സരസ്വതി: അല്ല മോളെ….നിൻ്റെ ശരീരം ഒന്ന് തുടുത്തു. അത് പോലെ മുഖത്തു നല്ല തിളക്കവും ഉണ്ട്.
പാർവതിയെ ഒന്ന് ഒളിക്കണ്ണിട്ട് ചേച്ചി പറഞ്ഞു.
പാർവതി: ശ്ശോ…. ഒന്ന് പോ, ചേച്ചി.
സരസ്വതി: അല്ല…. ഇനി നീയെങ്ങാനും വല്ല അടിയാന്മാരെ വിളിച്ചു കിടത്തിയോ?
പാർവതി: അയ്യേ….. ചേച്ചി എന്തൊക്കെയാ പറയണേ!
കണ്ണൻ: വല്യമ്മേ…..
അപ്പോളാണ് കണ്ണനെ അവർ കണ്ടത്.
സരസ്വതി: അല്ല… ഇതാര്, എൻ്റെ ഉണ്ണി കണ്ണനോ.
സരസ്വതി അവനെ അടുത്ത് നിർത്തി തോളിൽ കൈ ഇട്ടു മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
സരസ്വതി: കണ്ണൻ ആളങ്ങു വല്യ ചെക്കനായല്ലോ.
പാർവതി: ആ… ചേച്ചി അതിനു വല്ലപ്പോഴുമല്ലേ വരുന്നേ. എനിക്കാണെങ്കിൽ ഇവന് പ്രായപൂർത്തി ആയെന്ന് കൂടി വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.
സരസ്വതി: ദേ, നോക്കിയേ. എൻ്റെ നെഞ്ചിൻ്റെ അത്രയും ഉയരമായി.
സരസ്വതി കണ്ണൻ്റെ തല സ്വന്തം മാറിലേക്ക് ചായ്ച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. കണ്ണന് അതെ സമയം ഒരു തലയിണയിൽ തല വെച്ച് കിടക്കുന്നപോലെയാണ് തോന്നിയത്. കാഷായ വസ്ത്രം ആണ് സരസ്വതിക്ക്. ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ സന്യാസി ആണെന്ന് തോന്നും എങ്കിലും ദുർമന്ത്രവാദവും ആഭിചാര ക്രിയകളും ആണ് ചെയ്യുന്നത്.
അപ്പോളാണ് കണ്ണൻ വല്യമ്മയെ ഒന്ന് ശരിക്ക് നോക്കുന്നത്. വല്യമ്മയെ അവന് എപ്പോഴും കൗതുകം ആയിരുന്നു. കാഷായ വേഷം ആയിരിക്കും ഇപ്പോഴും. ബ്ലൗസ് ഇടാതെ മാറ് സാരി തല കൊണ്ട് ചുറ്റി മറച്ചാണ് വെക്കുന്നത്. അധികം വണ്ണമില്ലാത്ത ശരീരവും എന്നാൽ അതിൽ വലിയ മാറുകളും ചന്തികളും ആണ്. ഒരു കാവി സാരി മുട്ടുവരെയും മുലകളെയും മറച്ചു വെക്കും. ഉള്ളിൽ ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടാകില്ല. കൈയിൽ ഒരു തോൾ സഞ്ചിയും. മുടി എപ്പോഴും അമ്മക്കെട്ട് പോയെ കെട്ടി വെക്കും.
സരസ്വതി: എന്താ കണ്ണാ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ?
കണ്ണൻ: വല്യമ്മ ഇത്രയും നാൾ എവിടായിരുന്നു?
സരസ്വതി: അതോ…. അത് അങ്ങ് ദൂരെ…. ആസാമിൽ.
കണ്ണൻ: കുറെ ദൂരമുണ്ടോ?
സരസ്വതി: ആ….അല്ല, ഇതെന്താ കണ്ണൻ്റെ കയ്യിൽ?
കണ്ണൻ്റെ കയ്യിലെ കാറ് ചൂണ്ടി കാണിച്ചു സരസ്വതി പറഞ്ഞു.
കണ്ണൻ: അത്….. വെറുതെ…. കളിക്കാൻ…
പാർവതി: ആ…. ഇവനെ എൻ്റെ കൂടെ നിർത്താൻ ഞാൻ തന്നെയാ അതും വെച്ച് കളിച്ചോളാൻ പറഞ്ഞെ.
സരസ്വതി: ആഹാ…. ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ.
സരസ്വതി അവൻ്റെ കൈയിൽ നിന്ന് കാർ വാങ്ങിച്ചു നോക്കി. അത് ഒന്ന് പിടിച്ചതും അവൾ പാർവതിയെ ഒന്ന് നോക്കി. എന്തോ ഒട്ടിപിടിക്കുന്നത് സരസ്വതി അറിഞ്ഞു. പിന്നെ ഒന്ന് മണത്തു നോക്കിയപ്പോൾ പാർവതി കണ്ണും തുറിപ്പിച്ചു നോക്കി.
സരസ്വതി: ഇത് എന്താ പാർവതി?
ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവൾ പാർവതിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു. അതെ സമയം പാർവതി ഒന്ന് പരുങ്ങി നിന്നു.
സരസ്വതി: കണ്ണാ, നീ അപ്പുറത്തു പൊക്കോ.
കണ്ണൻ അതും കൊണ്ട് പോയി.
സരസ്വതി: എന്താ പാർവതി ഞാൻ ഈ കാണുന്നെ?! അതിൽ എങ്ങനെയാ ആ മണം വന്നേ?
പാർവതി ആദ്യം ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അധികം പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ ആയില്ല. അവൾ ഉള്ള കാര്യം തുറന്നു പറഞ്ഞു.
സരസ്വതി: ഞാൻ എന്തൊക്കെയാ കേൾക്കുന്നേ?! അല്ല, നിന്നെയും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. ഈ പ്രായം കെട്യോൻ്റെ സാമീപ്യം വേണ്ടതാണ്.
പാർവതി: എന്നോട് ക്ഷമിക്കു ചേച്ചി… ഞാൻ…
സരസ്വതി: മ്മ്…. ശരി ശരി. എല്ലാം നിൻ്റെ ഇഷ്ടം.
അവർ രണ്ടാളും അകത്തേക്ക് പോയി ഇരുന്നു. ആ സമയം സരസ്വതി വിളക്കിൻ്റെ അടിയിൽ ഒരു തുണ്ട് കടലാസ് ഇരിക്കുനത് കണ്ടു. അത് എടുത്തു നോക്കിയ അവൾ വീണ്ടും ഒന്ന് ഞെട്ടി. ആ ഞെട്ടൽ പാർവതിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു.
സരസ്വതി: അപ്പോൾ നീ എല്ലാം ഉറപ്പിച്ചു, അല്ലെ?
ആ കടലാസ് നീട്ടി അവൾ ചോദിച്ചു. അതിൽ പാർവതിയുടെയും കണ്ണൻ്റെയും ശാന്തി മുഹൂർത്തം കുറിച്ച കടലാസ് ആയിരുന്നു.
സരസ്വതി: മ്മ്….ഇതിന് ദൈവത്തിൻ്റെ കൂട്ടു പിടിച്ചു, അല്ലെ?
പാർവതി: അത്…. ചേച്ചി…
പാർവതി ഒന്ന് പരുങ്ങി.
സരസ്വതി: അത് മാത്രം പോരാ. എന്തായാലും നിങ്ങൾ നിഷിദ്ധം ആണ് ആഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്നത്.
പാർവതി: അതിന് എന്താ ചെയ്യാ?
സരസ്വതി: ഒരു പൂജ കൂടി ചെയ്യണം. ഞാൻ നിങ്ങളെ സഹായിക്കാം.
പാർവതിക്ക് സന്തോഷം ആയി.
പാർവതി: ശരിക്കും?
സരസ്വതി: അതെ. പക്ഷെ ഈ എനിക്കു ഒരു പൂജ ഉണ്ട്. അതിന് നീ സമ്മതിക്കണം
പാർവതി: എന്തായാലും ഞാൻ സമ്മതിക്കാം. അല്ല, എന്താ പൂജ?
സരസ്വതി: അത് എൻ്റെ സന്യാസം അവസാനിപ്പിക്കാൻ ഉള്ളതാ.
പാർവതി: ആ, അത് തന്നെയാ നല്ലത്. ചേച്ചി അപ്പോ വീട്ടിൽ കാണുമല്ലോ.
സരസ്വതി: ഇല്ല, അത് കഴിഞ്ഞാ ഞാൻ പോകും. പിന്നെ ഒരു കാര്യം, കണ്ണന് നിന്നെ മറ്റൊരു രീതിയിൽ കാണാൻ പറ്റുമോ എന്ന് ആദ്യം നോക്കണം. എന്നിട്ട് മതി നിങ്ങളുടെ ശാന്തി മുഹൂർത്തം.
പാർവതി: ശരി ചേച്ചി. അല്ല, ചേച്ചിയുടെ പൂജ എന്താ?
സരസ്വതി: അത് ഒരു ആഭിചാരം ആണ്. പുരുഷനെ ഉണർത്താൻ ഉള്ള ആഭിചാരം.
പാർവതി: മനസിലായില്ല.
സരസ്വതി: നിങ്ങളുടെ നിഷിദ്ധ വേഴ്ചയല്ലേ, അതിനു കണ്ണനും കൂടി താല്പര്യം ഉണ്ടോ എന്ന് അറിയണം. പിന്നെ…
സരസ്വതി ഒന്ന് നിർത്തി.
പാർവതി: പിന്നെ?
പാർവതി ചോദ്യരൂപേണ പറഞ്ഞു.
സരസ്വതി: എൻ്റെ കന്യകത്വം ഉപേക്ഷിച്ചു ആസാമിൽ പോയി ഒരു പൂജയുണ്ട്, അതും നടത്തണം.
പാർവതി: അതിനാണോ ചേച്ചി വന്നത്?
സരസ്വതി: അതെ….. ഒരാണിനെ എങ്ങനെ കിട്ടും എന്ന് നോക്കി വന്നതാ. ഇവിടെ ആവുമ്പോൾ ആരും അറിയില്ലലോ.
പാർവതി: അതിന് ആണ് എവിടാ?
സരസ്വതി: അത് നീ തന്നെ കാണിച്ചു തന്നില്ലേ.
പാർവതി: എന്ന് വെച്ചാ കണ്ണൻ?
അവൾക്ക് അതിശയം ആയി.
സരസ്വതി: അതെ…. അതാണ് ആദ്യം പറഞ്ഞെ. നിന്നെ ഞാൻ സഹായിച്ചാൽ നീ എന്നെയും സഹായിക്കണം.
പാർവതി ഒന്ന് ആലോചിച്ചു.
പാർവതി: ശരി ചേച്ചി, എല്ലാം ചേച്ചി പറയുന്ന പോലെ.
സരസ്വതി: മ്മ്….. എന്നാലും നിന്നെ ഞാൻ സമ്മതിച്ചു.
പാർവതി: അതെന്താ?
സരസ്വതി: ഇത്രയും നാൾ പിടിച്ചു നിന്നില്ലേ. എല്ലാം കണ്ണൻ്റെ ഭാഗ്യം.