മാസ്റ്റർ- 3

Related Posts

സിദ്ധപ്പയും ശിവാനിയും വരുമ്പോൾ രവി കൊടുംപാലമരത്തിനു കീഴിലെ തണുപ്പിൽ നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു. നിലാവ് പരിസരങ്ങളെ ശുഭ്രമാക്കിയിരുന്നു. ദൂരെ യക്ഷഗാനത്തിന്റെ മണവും കൊണ്ട് തലക്കാവേരിയുടെ തീരത്ത് നിന്ന് കാറ്റ് കടന്ന് വന്ന് കാടിന്റെ നിഗൂഢതയ്ക്ക് മേൽ നൃത്തം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

പാടാൻ മറന്നുപോയ ഒരു രാപ്പാട്ടിലെ ദൃശ്യോത്സവം പോലെ നിലാവിൽ കുതിർന്ന്….

“നോധി ,അവനു ഹേഗെ മാലഗുട്ടനു! ”
[“അയ്യോ,നോക്കിക്കേ,കുട്ടി എങ്ങനെയാ കെടക്കുന്നേന്ന്!”]

തുളുവും കണ്ണടയും മിശ്രിതമാക്കിയ ഭാഷയിൽ ശിവാനി സഹതാപത്തോടെ പറഞ്ഞു.

അലിവ് തേങ്ങിയ ഒരു നോട്ടം അവനിലേക്കെറിഞ്ഞു

“നാവു അവനന്നു എക്കാരാഗോലിസബാറാദു?”
[“എഴുന്നേൽപ്പിക്കണ്ടേ കുട്ടിയെ?”]

സിദ്ധപ്പയും രവിയെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി. അയാൾ കുനിഞ്ഞ് രവിയുടെ അടുത്ത് ഇരുന്നു.അത് കണ്ട് ശിവാനിയും. അയാൾ വാത്സല്യത്തോടെ അവന്റെ നീണ്ട മുടിയിഴകൾ തഴുകി. രവി കിടന്ന കൊടും പാലമരത്തിൻന്റെ ചില്ലയിലേക്ക് ശിവാനി തലയുയർത്തി നോക്കി. ഒരു നിമിഷം അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്ന് തെളിഞ്ഞു.

“തന്തേയ്…നോധി,ഒന്തു ഗൂബെ സാഖേയ മേലെ കുച്ചിട്ടിടെ !”
[അച്ഛാ,നോക്ക്! ചില്ലയിൽ ഒരു മൂങ്ങയിരിക്കുന്നു!”]

സിദ്ധപ്പ അദ്‌ഭുതത്തോടെ മുകളിലേക്ക് നോക്കി. അയാളുടെ കണ്ണുകളും അദ്‌ഭുതം കൊണ്ട് വിടർന്നു.ഭഗവാനെ എന്താണീ കാണുന്നത്! ഏഴിനും മീതെ ആത്മാക്കൾ പ്രസാദവുമായി പറന്നുവരുന്നത് സുകൃതിയായ ദേഹി ഉറങ്ങുമ്പോഴാണ്! അപ്പോൾ ഈ കുട്ടി യഥാർത്ഥത്തിൽ ആരാണ്?

അയാൾ വീണ്ടും രവിയെ നോക്കി.

ശിവാനിയും ആരാധന കലർന്ന കണ്ണുകളോടെ രവിയെ നോക്കി.

ദശവലപ്പൂവുകൾ കാറ്റിനോടൊപ്പം നൃത്തം ചെയ്യുമ്പോൾ നിലാവ് സാന്ദ്രമാക്കിയ പരിസരങ്ങളിൽ രവിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു ഗന്ധർവ്വ സാന്നിധ്യം ശിവാനി കണ്ടു. രാവിന്റെ സുതാര്യമായ കായലിലൂടെ കളിയോടങ്ങളിൽ അപ്സരകന്യകമാർ ഇവനെ തേടി വരുന്നുണ്ടോ?
“നാനു ചന്ദ്രനക്കല്ലു അലങ്കരിസ്സാലു ഹോഗുഡ്ഢിധേനെ. നീവു കാനൂനിന പ്രകാര അവനന്നു മുട്ടുത്തിരി…”
[ഞാൻ പോയി ചന്ദന ശില അലങ്കരിക്കാം..നീ കുട്ടിയെ തൊട്ടുകൊണ്ടിരിക്ക്.നിയമത്തിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് പോലെ!]
സിദ്ധപ്പ ബസവേശ്വരന്റെ മൂർത്തി പള്ളികൊള്ളുന്ന ചതുപ്പിന്റെ നേരെ നടന്നു. അയാളുടെ രൂപം നിലാവിലൂടെ ഇരിട്ടിലലിഞ്ഞപ്പോൾ ശിവാനി രവിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്നിരുന്നു.

അവളുടെ മൃദുവായ നീണ്ടു ഭംഗിയുള്ള വിരലുകൾ രവിയുടെ തലമുടിയെ തഴുകി. മലർന്ന് കിടന്നു ഉറങ്ങുന്ന രവിയുടെ കൺപോളകളിൽ അവളുടെ വിരലുകൾ ഒഴുകി നടന്നു. പിന്നെ അവ അവന്റെ മൂക്കിൽ,കവിളിൽ അമർന്നു. അവന്റെ ഭംഗിയുള്ള ചുണ്ടുകളിൽ വിരലമർന്നപ്പോൾ ശിവാനിയുടെ മുലകളിൽ തരിപ്പ് ഉരഞ്ഞമർന്നു. ഇഷ്ടത്തോടെ,പ്രിയമോടെ അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ അമർത്തികൊണ്ട് മറ്റേ കൈ അവൾ മാറിലമർത്തി.
അവളുടെ തലമുടിയിൽ നിന്നും യൗവ്വനത്തിന്റെ ഉർവ്വരതയ്ക്ക് കാത്തിരിക്കുന്ന ശരീരത്തിൽ നിന്നും ചന്ദനവും രുദ്രാക്ഷിപ്പൂക്കളും നിറഞ്ഞ സുഗന്ധം അവനിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങി. നിലാവിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് പത്മരാഗത്തിന്റെ നിറം കലർന്നിരുന്നു. തന്റെ മുമ്പിൽ കിടക്കുന്ന പുരുഷൻ എന്ന വിസ്മയത്തിലേക്ക് അവൾ നോക്കി. കാൽ അനങ്ങിയപ്പോൾ പാദത്തിലെ വെള്ളിക്കൊലുസ്സ് മോഹശ്രുതി മീട്ടുന്നത് പോലെ ശിവാനിക്ക് തോന്നി.

അവന്റെ ചുണ്ടുളിൽ നിന്ന് കൈകൾ മാറ്റാൻ അവൾക്കായില്ല.ഇത്ര മിനുസം,ഇത്ര മൃദുലത,ഇത്രയും മസൃണത വേറെ എവിടെ കണ്ടിരിക്കുന്നു താൻ? താമരയിതളിൽ? മയിൽപ്പീലിയിൽ? ഫാൽഗുന മാസത്തിൽ മാറാമ്മയുടെ തിറയിൽ ഉറഞ്ഞാടുന്ന യക്ഷന്റെ മുഴുക്കാപ്പിൽ?
ശിവാനിയുടെ കൈകൾ രവിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു. അവന്റെ വിരി മാറിലെ രോമങ്ങളിൽ അവളുടെ വിരലുകൾ മൃദുവായ നാഗങ്ങളെപ്പോലെ ഇഴഞ്ഞപ്പോൾ രവിയിൽ നേരിയ ഒരനക്കം ശിവാനി കണ്ടു. അവൻ സാവധാനം കണ്ണുകൾ തുറന്നു. നിലാവിൽ, കൊടുംപാലയുടെ കീഴിൽ, സുഗന്ധിയായ കാറ്റിൽ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന സുന്ദരിയുടെ കണ്ണുകളിലെ വിമോഹനമായ തിളക്കത്തിലേക്ക് അവൻ നോക്കി.

“എഴുന്നേൽക്കരുത്…”

അവൾ പറഞ്ഞു.

പിന്നെ നെഞ്ചിലേക്ക് അവൾ മുഖമടുപ്പിച്ചു.

രജനീഗീതങ്ങൾ പൊൻതൂവലുകൾ പോലെ ചുറ്റും പാറിപ്പറക്കുന്നു. പ്രണയം മയങ്ങുന്ന ചൈത്ര രാവിന്റെ നിലാവിലലിഞ്ഞ് മേഘങ്ങൾ ധ്രുവവസന്തി മരങ്ങളുടെ ചില്ലകളുടെ പിമ്പിൽ നിന്ന് തങ്ങളെ നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ശിവാനിയുടെ ദേഹം രോമഹർഷങ്ങളുടെ ഉത്സവമറിഞ്ഞു…

രവിയുടെ ചുണ്ടുകൾ കടന്ന്, പല്ലുകൾ കടന്ന് അവളുടെ ഭംഗിയുള്ള വിരൽ അവന്റെ നാവിനെ തൊട്ടു.
അപ്പോൾ ശിവാനിയുടെ പല്ലുകളും വലത് കൈവിരലുകളും അവന്റെ ജീൻസിന്റെ കൊളുത്തുകൾ അടർത്തി മാറ്റുകയായിരുന്നു.
താമരപ്പൂവിനെ താങ്ങിയുയർത്തുന്ന തണ്ടിന്റെ ദൃഢതപോലെ അവൻ്റെ ലിംഗത്തിൻമേൽ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ തൊട്ടു. ആകാശം നിറയെ നക്ഷത്രങ്ങളോടൊപ്പം ദുങ്കു മല്ലികയും സെവന്തിഗേപ്പൂക്കളും ഒഴുകിയകലുന്നത് അവൻ കണ്ടു. ശിവാനിയുടെ ചുണ്ടുകളിലേക്ക്, അവളുടെ ചൂടുമിനീരിലേക്ക് വിധേയത്വത്തോടെ, അനുസരണയോടെ അവന്റെ കാമായുധം പ്രണയപ്രവേശം നടത്തി. ശിവാനിയുടെ ഉമിനീർച്ചൂടേറ്റ് അത് കടലാനയോളം വളർന്നു. ശിവാനിയതിനെ ലാളിച്ചു. അതിന്റെ പിളർപ്പ് ചുണ്ടിൽ നിന്ന് കൊഴുത്ത ഉപ്പു രസനിക ഒഴുകി അവളുടെ ചുണ്ടുകൾക്ക് തിളക്കം കൊടുത്തു….

പിന്നെയവൾ അവനു മേലെ കിടന്നു.

“കൊടുംപാലയെകാക്കുന്ന ഖണ്ഡവാഹന യക്ഷാ…”

അവന്റെ ദേഹത്ത് കിടന്ന് കണ്ണുകൾ മുകളിലേക്കുയർത്തി അവൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

“….ബസവേശ്വരൻറെ അരൂപി…ദേഹം സമർപ്പിക്കുന്നു, ചാരിത്ര്യം സമർപ്പിക്കുന്നു, വിശുദ്ധി സമർപ്പിക്കുന്നു…”
ചുണ്ടുകളും നാവും അതിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തിയപ്പോൾ ഉമിനീരിന്റെ ആവരണമണിഞ്ഞ ലിംഗം നിലാവിൽ തിളങ്ങി. ശിവാനി അതിനെ കൈകൊണ്ട് തൊട്ടു. ആദ്യമായാണ് അങ്ങനെ ഒരു അനുഭവമവൾക്കെങ്കിലും ഒട്ടും അപരിചതമായി അവൾക്കത് അനുഭവപ്പെട്ടില്ല. കൈവിരലുകൾ കൊണ്ടതിനെ ചുറ്റിപ്പിടിക്കുമ്പോൾ തംബുരുവിൽ തൊടുന്ന അനുഭവം.

പാണ്ഡുരംഗ ഗൗഡയുടെ അകത്തളത്തിൽ അച്ഛൻ സിദ്ധപ്പയോടൊപ്പം മിനിങ്ങാന്നു പാട്ടുപാടിയപ്പോൾ തംബുരു മീട്ടിയപ്പോൾ…

ഇലകളുടെ പച്ചക്കടലും പൂക്കളുടെ നിറമുള്ള ആകാശവും തേടിപ്പറക്കുന്ന വാനമ്പാടിയുടെ ദാഹമാണ് ഇപ്പോൾ നിലാവിൽ,തണുപ്പും കാറ്റും കിനിയുന്ന ഈ രാത്രിയിൽ തനിക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നത്…

ശിവാനി അവന്റെ കൈ പിടിച്ച് തന്റെ ബ്ളൗസ്സിന്റെ കൊളുത്തിൽ പിടിപ്പിച്ചു. കാശിരത്നപൂക്കളുടെചിത്രങ്ങളായിരുന്നു ബ്ലൗസ് നിറയെ. പാവാടയിൽ കടും പച്ച നിറവും. വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകളോടെ രവി അവളുടെ ബ്ലൗസിന്റെ കൊളുത്തുകൾ അകത്തി.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *