മലയാളം കമ്പികഥ – മൃഗം – 2
പുറത്തിറങ്ങിയ വാസുവിന് തന്റെ മനസ് ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത ഒരു അവസ്ഥയിലേക്ക് വഴുതിപ്പോകുന്നത് അറിയാന്‍ സാധിച്ചു. എന്താണ് അതെന്നു മനസിലാക്കാന്‍ അവനു കഴിഞ്ഞില്ല. മാനസികമായി നല്ല കരുത്തുണ്ടായിരുന്ന അവന് മനസിന്റെ ചാഞ്ചല്യത്ത്ന്റെ ഹേതു തിരിച്ചറിയാനായില്ല. ജീവിതത്തിലെ ഏതു കടുത്ത സാഹചര്യവും ഒരു സമ്മര്‍ദ്ദവും കൂടാതെ നേരിടാനുള്ള മനക്കരുത്ത് അവനുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും ഇന്നത്തെ സംഭവം പോലെ ഒന്ന് മുന്‍പൊരിക്കലും അവന്റെ ജീവിതത്തില്‍ സംഭവിച്ചിരുന്നില്ല. പലരുമായും അടിപിടിയും പ്രശ്നങ്ങളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അനീതി എന്ന് അവനു തോന്നിയ എല്ലായിടങ്ങളിലും അവന് പ്രതികരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മറ്റു മനുഷ്യരെ ആദരിക്കാത്തവരെ ആദരിക്കാതെ ഇരിക്കുകയും പ്രശ്നകാരികളെ ഒരു ദയയും കൂടാതെ കൈകാര്യം ചെയ്യുകയും ചെയ്തിരുന്ന അവന്റെ മനസ് അത്തരം ഘട്ടങ്ങളില്‍ ഒന്നും പതറിയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ഇന്ന് സംഭവിച്ചത് അവന്റെ മനസിനെ മറ്റേതോ തരത്തില്‍ പിടിച്ചുലച്ചിരുന്നു.
മലയാളം കമ്പികഥ – മൃഗം – 1
ദിവ്യയോടുള്ള അവന്റെ ബന്ധം വളരെ മോശമായ ഒന്നായിരുന്നു. അവളുടെ അഹങ്കാരവും അവനോടുള്ള പുച്ഛവും ഒപ്പം താന്‍ വലിഞ്ഞു കയറി വന്നവനാണ് എന്നുള്ള കൂടെക്കൂടെയുള്ള പരാമര്‍ശവും അവന്റെ മനസ്സില്‍ അവളോട്‌ അവജ്ഞയും വെറുപ്പും വളര്‍ത്തിയിരുന്നു. പക്ഷെ അതൊന്നും അവനെ ബാധിക്കുന്ന തരത്തില്‍ വളര്‍ന്നിരുന്നില്ല. മറ്റുള്ളവരുടെ മോശം പെരുമാറ്റം തന്നെ ബാധിക്കാതിരിക്കാന്‍ അവന് ശീലിച്ചിരുന്നു. ചെറുപ്രായത്തില്‍ തന്നെ മനസിനെ വികാരങ്ങളില്‍ നിന്നും അകറ്റി നിര്‍ത്താന്‍ അവന് പരിശീലിച്ചതിനാല്‍ കരച്ചിലോ ദുഖമോ മനസ്സലിവോ സ്നേഹമോ ഒന്നും അവന്റെ നിഘണ്ടുവില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആകെക്കൂടി അവന് ആത്മാര്‍ഥമായി സ്നേഹിച്ചിരുന്നത് രുക്മിണിയെ മാത്രമാണ്. പിന്നെ, ഈ അടുത്തിടെ മറ്റൊരാളുമായും അവന് സൌഹൃദത്തില്‍ ആയിരുന്നു; അവന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഏതാണ്ട് രണ്ടു കിലോമീറ്റര്‍ അപ്പുറത്ത് ഒരു ആശ്രമത്തിലെ അന്തേവാസി ആയിരുന്ന ഫാദര്‍ ഗീവര്‍ഗീസ് എന്ന സന്യാസിയായ ക്രിസ്ത്യന്‍ പുരോഹിതന് ആയിരുന്നു അത്.
അച്ചന്‍ തനിച്ചാണ് ആശ്രമത്തില്‍ താമസം. ആശ്രമത്തില്‍ എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചകളിലും രാവിലെ മുതല്‍ ഉച്ച വരെ ധ്യാനവും പ്രസംഗവും ഉണ്ട്. ഒരിക്കല്‍ ജോലി ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു ദിവം വാസു ആശ്രമത്തിന്റെ അടുത്തുള്ള ഷാപ്പില്‍ ഒന്ന് മിനുങ്ങനായി പോയി. അവിടെ മദ്യം രഹസ്യമായി വില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ കയറി കപ്പയും മീന്‍ കറിയും കള്ളും കഴിച്ച ശേഷം പന്ത്രണ്ടു മണിയോടെ അവന് പുറത്തിറങ്ങി. വരുന്ന വഴിക്കാണ് ആശ്രമം. അവിടെ എത്തിയപ്പോള്‍ അച്ചന്‍ പ്രസംഗിക്കുന്നത് അവന് കേട്ടു. വേറെ പ്രത്യേകിച്ച് പണി ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ ഇല്ലാതിരുന്നതിനാല്‍ അല്‍പനേരം അങ്ങേരു പറയുന്നത് കേള്‍ക്കാം എന്ന് കരുതി വാസു റോഡിന്റെ അരികില്‍ ഇരുന്നു.
“..അതുകൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ക്ക് ആരുമില്ല എന്ന് ഒരിക്കലും ധരിക്കരുത്. ദൈവപുത്രന്‍ ഈ ഭൂമിയില്‍ അവതരിച്ചത് കിടപ്പാടം പോലും ഇല്ലാത്തവനായിട്ടാണ്. പ്രപഞ്ചം സ്വന്തമായിട്ടുള്ള ദൈവം ഒരു പശുത്തൊഴുത്തില്‍ ഒന്നുമില്ലാത്തവനെപ്പോലെ ജനിച്ചത് നമുക്കൊരു ചൂണ്ടുപലകയാണ്. പക്ഷെ അങ്ങനെ ഒന്നുമില്ലാത്തവനായി ജനിച്ച അവന് ഇന്ന് ലോകം കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ മഹാനായി മാറിയിരിക്കുന്നത് നിങ്ങള് കാണുന്നുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് സഹോദരന്മാരെ നിങ്ങള് അവനെ നോക്കുക..നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടിയാണ് അവന് ഇവിടെ ജനിച്ചത്..ആരും ഇല്ലാത്തവര്‍ക്ക് താങ്ങായും, രോഗികള്‍ക്ക് വൈദ്യനായും..അനാഥര്‍ക്ക് നാഥനായും അവന് നിങ്ങളുടെ കൂടെയുണ്ട്..നിങ്ങള് അവന്റെ മക്കളാണ്..ഭൂമിയിലെ നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കള്‍ നമ്മെ ഉപേക്ഷിച്ചു കളഞ്ഞാലും അവന് നിങ്ങളെ സ്നേഹത്തോടെ മാറോട് ചേര്‍ക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്നവന്‍ ആണ്..അവന്റെ സന്നിധിയില്‍ വന്നു നിങ്ങളുടെ കണ്ണീര്‍ അര്‍പ്പിക്കുക..നിങ്ങള്‍ക്ക് ആശ്വാസം ലഭിക്കും….”
വാസു ഇടയ്ക്കിടെ അമ്മയുടെ നിര്‍ദ്ദേശം അനുസരിച്ച് അമ്പലത്തില്‍ പോകാറുണ്ട്. അവനു പ്രത്യേകിച്ച് ദൈവവിശ്വാസം ഒന്നുമില്ല; അവന് അതെപ്പറ്റി അറിയില്ല എന്നതാണ് കൂടുതല്‍ ശരി. എന്തിനാണ് അമ്പലത്തില്‍ പോകുന്നത് എന്ന് വാസുവിന് അറിഞ്ഞുകൂടായിരുന്നു. പക്ഷെ അമ്മ പറയുന്നതിനാല്‍ അവന് ഇടയ്ക്കൊക്കെ അവിടെ പോകും. അവിടെ തൊഴുതു മടങ്ങുമ്പോള്‍ എന്തോ ഒരു സുഖം അവനു തോന്നുമായിരുന്നു. അതേപോലെ തന്നെ ഇപ്പോള്‍ പ്രസംഗത്തില്‍ കേട്ട വാക്കുകള്‍ അവന്റെ മനസിനെ സ്പര്‍ശിച്ചു. തനിക്ക് ഈ ഭൂമിയില്‍ ആരുമില്ല എന്ന ചിന്ത അവന്റെ മനസിനെ സദാ ഭരിച്ചിരുന്നതാകാം അതിന്റെ കാരണം. തന്നെ തന്റെ മാതാപിതാക്കള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചതാണ്. ഇന്ന് തനിക്ക് അമ്മയും അച്ഛനും എല്ലാം തന്റെ രുക്മിണി അമ്മ മാത്രമാണ്. അതിന്റെ പേരില്‍ ആ പാവം കുറെ അനുഭവിക്കുന്നുമുണ്ട്. വാസുവിന് ആ പ്രസംഗം നടത്തിയ ആളെ ഒന്ന് കാണണം എന്ന് ആഗ്രഹം തോന്നി. മദ്യപിച്ചിരുന്നതിനാല്‍ ആഗ്രഹം സാധിച്ചിട്ടു തന്നെ പോകാം എന്നവന്‍ തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു. അവന് നേരെ ആശ്രമത്തിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ ഹാളില്‍ പ്രസംഗം ഏതാണ്ട് തീരാറായിരുന്നു. അവന് ഒരു മരച്ചുവട്ടില്‍ ഇരുന്നു. പ്രസംഗം തീര്‍ന്ന് ചെറിയ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനയും കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആളുകള്‍ പിരിഞ്ഞുപോയി; അച്ചന്‍ മാത്രം അവശേഷിച്ചു.
ഹാളില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്ന അച്ചനെ വാസു കണ്ടു. മെല്ലിച്ച് ഏതാണ്ട് അറുപതു വയസിനോട് അടുത്തു പ്രായമുള്ള നീണ്ട താടിയുള്ള ആളായിരുന്നു ഫാദര്‍ ഗീവര്‍ഗീസ്. അദ്ദേഹം പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ വാസു അറിയാതെ എഴുന്നേറ്റു. അച്ചന്‍ അവനെ അടിമുടി ഒന്ന് നോക്കി.
“ആരാ..” ലുങ്കിയും ഷര്‍ട്ടും ധരിച്ചിരുന്ന അവന് ധ്യാനം കൂടാന്‍ വന്നതല്ല എന്ന് വേഷത്തില്‍ നിന്നുതന്നെ അച്ചനു മനസിലായിരുന്നു.
“വാസു..” അവന് പറഞ്ഞു.
അച്ചന്‍ അവനെ കൌതുകത്തോടെ നോക്കി. എന്തോ ഒരു പ്രത്യേകത അവനില്‍ അദ്ദേഹം കണ്ടു.
“ഞാന്‍ കഞ്ഞി കുടിക്കാന്‍ പോവ്വാ..വാസു വരുന്നോ…” അച്ചന്‍ ചോദിച്ചു.
“ഓ..വരാം” അവന് ഉടന്‍ തന്നെ അച്ചന്റെ അരികിലേക്ക് ചെന്നു. കുശിനിക്കാരന്‍ ഇരുവര്‍ക്കും കഞ്ഞിയും പയറും പപ്പടവും അച്ചാറും വിളമ്പി. അച്ചന്‍ അവനോട് ഒപ്പം ഇരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞെങ്കിലും താഴെയാണ് അവന് ഇരുന്നത്. കപ്പയും മീനും കഴിച്ചിരുന്നെങ്കിലും രണ്ടു പ്ലേറ്റ് കഞ്ഞി നിസ്സാരമായി അവന് അച്ചന്റെ ഒപ്പമിരുന്നു കുടിച്ചു. കഞ്ഞി കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ് അച്ചന്‍ അവനെയും കൂട്ടി ആശ്രമത്തിന്റെ വരാന്തയിലേക്ക് നടന്നു.
“വാസു ഇരി..” തന്റെ ചാരുകസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നുകൊണ്ട് അച്ചന്‍ മറ്റൊരു കസേര ചൂണ്ടി അവനോടു പറഞ്ഞു. പക്ഷെ അവന് അതില്‍ ഇരിക്കാതെ നിലത്തിരുന്നു.
“ഇനി പറ..വാസു എന്തിനാ എന്നെ കാണാന്‍ വന്നത്?” അച്ചന്‍ ചോദിച്ചു.
“ചുമ്മാ വന്നതാ..അതിലെ പോകുമ്പോ അച്ചന്റെ പ്രസംഗം കേട്ടു..മാതാപിതാക്കള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചാലും ആരോ നമ്മളെ സ്നേഹിക്കുമെന്നോ മറ്റോ അച്ചന്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ടു വന്നതാണ്‌..എനിക്കും അച്ചനോ അമ്മയോ ഇല്ലച്ചാ..അതുകൊണ്ട് അങ്ങേരെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് പോകാമെന്ന് കരുതി കേറിയതാ..”
വാസു അലസമായി പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകള്‍ അച്ചനെ ചിരിപ്പിച്ചെങ്കിലും അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസിനെ സ്പര്‍ശിച്ചു. അവനൊരു അനാഥനാണ് എന്നദ്ദേഹം വിദൂരതയില്‍ പോലും ഊഹിച്ചിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മങ്ങിയ കണ്ണുകളില്‍ നനവ് പടരുന്നത് വാസു കണ്ടു. അച്ചന്‍ വേഗം തന്നെ കണ്ണുകള്‍ ഒപ്പി.
“മോന്‍ എവിടാ താമസിക്കുന്നത്?” അച്ചന്‍ അനുകമ്പയോടെ അവനോടു ചോദിച്ചു. വാസു അവന്റെ ജീവചരിത്രം ചെറിയ വാക്കുകളില്‍ അച്ചനെ അറിയിച്ചു.
“ങാഹാ..അത് ശരി..മോനെ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു അമ്മ ഉണ്ടായിട്ടാണോ എനിക്കാരുമില്ല എന്ന് പറഞ്ഞത്..?” അവന് സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അച്ചന്‍ ചോദിച്ചു.
“പക്ഷെ ആ അമ്മയും എന്നെ പ്രതി ഒരുപാട് സഹിക്കുന്നുണ്ട് അച്ചാ..പാവമാണ് എന്റെ അമ്മ..അവരില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും എന്നെ പോയേനെ..” ദൂരേയ്ക്ക് നോക്കി വാസു പറഞ്ഞു.
“മോനെ വാസു..ജീവിതം നമുക്ക് ദൈവം തരുന്ന ദാനമാണ്..അത് കിട്ടുന്നതുപോലെ സ്വീകരിച്ചു സന്തോഷത്തോടെ നമ്മള്‍ ജീവിക്കണം. സന്തോഷിക്കാന്‍ എന്തുണ്ട് എന്നതായിരിക്കണം നമ്മുടെ നോട്ടം; അതല്ലാതെ ദുഖിക്കാന്‍ എന്ത് കാരണമുണ്ട് എന്നായിരിക്കരുത്. നിനക്ക് നല്ലൊരു അമ്മയുണ്ട്; കിടക്കാനൊരു വീടുണ്ട്. പേരിനാണ് എങ്കിലും ഒരു അച്ഛനും പെങ്ങളും ഉണ്ട്..നല്ല ആരോഗ്യമുണ്ട്..പിന്നെന്ത് വേണം? നീ ജീവിക്കണം. ആരെയും ഭയക്കാതെ, ആരെയും ദ്രോഹിക്കാതെ നല്ലവനായി സമൂഹത്തിനു ഗുണമുള്ളവനായി ജീവിക്കണം. നിന്റെ അമ്മയുടെ മനസ് നീ കാരണം എന്നും സന്തോഷിക്കണം..നീ വലിയ ഉയരങ്ങള്‍ കീഴടക്കണം…അത് കണ്ടു നിന്നെ എടുത്തു വളര്‍ത്തിയ അമ്മ സന്തോഷിക്കും..” അച്ചന്‍ അവനെ നല്ല വാക്കുകള്‍ നല്‍കി ഉപദേശിച്ചു.
“അഞ്ചാം ക്ലാസില്‍ പഠിത്തം നിര്‍ത്തിയ ഞാന്‍ എന്ത് ഉയരം കീഴടക്കാനാ അച്ചാ….കൂലിപ്പണി അല്ലാതെ എനിക്ക് എന്ത് തൊഴില്‍ കിട്ടാനാണ്? അങ്ങനത്തെ വല്യ ആഗ്രഹം ഒന്നും എനിക്കില്ല..ജീവിതം വരുന്നത് പോലെ ജീവിക്കും…പക്ഷെ എനിക്കിപ്പോള്‍ അച്ചനെ കണ്ടപ്പോള്‍ എന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ ഒരാള്‍ കൂടി ഉണ്ടല്ലോ എന്ന തോന്നല്‍ ഉണ്ടായി..ഞാന്‍ വല്ലപ്പോഴും അച്ചനെ വന്നു കണ്ടോട്ടെ..”
“എന്റെ പൊന്നുമോനെ നിനക്ക് ഏതു സമയത്തും ഇവിടെ വരാം..ഇവിടെ തനിച്ചു കഴിയുന്ന എനിക്ക് നിന്റെ വരവ് വലിയ ഒരു ആശ്വാസമായിരിക്കും.. നിന്റെ സന്തോഷവും ദുഖവും നിനക്ക് ഞാനുമായി പങ്കു വയ്ക്കാം..നിന്റെ ഉയര്‍ച്ചയ്ക്കും സന്തോഷത്തിനും വേണ്ടി ഞാന്‍ എന്നും പ്രാര്‍ഥിക്കാം..ദൈവം നിന്നെ അനുഗ്രഹിക്കും..” അച്ചന്‍ നിറഞ്ഞ മനസോടെ പറഞ്ഞു.
“എന്നാ ഞാന്‍ പോട്ടെ അച്ചാ..സമയം കിട്ടുമ്പോള്‍ ഇനീം വരാം” വാസു യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.
അതിനു ശേഷം വാസു പല തവണ അവിടെ പോയി അച്ചന്റെ കൂടെ സംസാരിച്ചിരുന്നിട്ടുണ്ട്. ഓരോ അടിപിടിക്കേസുകള്‍ ഉണ്ടാകുമ്പോഴും വീട്ടില്‍ ശങ്കരനും ദിവ്യയും അവനെ മാനസികമായി വല്ലാതെ തകര്‍ക്കുമ്പോഴും അവന് അച്ചനെ കാണാന്‍ പോകും. അച്ചന്‍ ഒരിക്കലും അവനില്‍ കുറ്റം കണ്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവന്റെ ചെയ്തികളെ അച്ചന്‍ അംഗീകരിച്ച് അവനെ അഭിനന്ദിക്കുക മാത്രമേ ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ. അതോടെ വാസു മാനസികമായി ശക്തി പ്രാപിച്ചു.
ഇന്ന് ദിവ്യയുമായി ഉണ്ടായ പ്രശ്നം അവനെ മാനസികമായി അനല്‍പ്പമായി ഉലച്ചതിനാല്‍ അച്ചനെ ചെന്നൊന്നു കാണണം എന്നവനു തോന്നി. അവള് പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നയായി നിന്ന ചിത്രവും രതീഷ്‌ അവളുടെ തുടയിടുക്ക് നക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന കാഴ്ചയും മനസിലേക്ക് എത്തുന്നത് അവനെ വീണ്ടും വീണ്ടും അസ്വസ്ഥനാക്കി. ആ കാഴ്ച മനസ്സില്‍ നിന്നും പറിച്ചു കളയാന്‍ അവന് വൃഥാ ശ്രമിച്ചു. ശ്രമിക്കുന്തോറും അതിന്റെ ശക്തി വര്‍ദ്ധിക്കുന്നത് വാസു ആശങ്കയോടെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
അവന് ചെല്ലുമ്പോള്‍ അച്ചന്‍ വരാന്തയില്‍ തന്നെ ഉണ്ട്.
“ങാ..വാസുവോ..നീ ഇന്ന് വരും എന്നെനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു” അവനെ കണ്ടപ്പോള്‍ അച്ചന്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതെന്താ അച്ചാ..അച്ചനു ദിവ്യശക്തി വല്ലോം ഉണ്ടോ ഇതൊക്കെ മുന്‍കൂട്ടി അറിയാന്‍?”
“ഇല്ലടാ..പക്ഷെ ഇന്നലെ ഞാന്‍ നിന്നെ സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു..നീ ഏതോ വലിയ ഒരു കെണിയില്‍ അകപ്പെട്ടതായാണ് ഞാന്‍ കണ്ടത്..വാ ഇരി…”
വാസു ചെന്നു നിലത്തിരുന്നു.
“എന്ത് കെണിയിലാ അച്ചാ ഞാന്‍ പെട്ടത്?” വാസു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“അതൊന്നും അറിയില്ല..പക്ഷെ നീ ഏതോ വലിയ ഒരു കുരുക്കില്‍ അകപ്പെട്ടത് പോലെയാണ് ഞാന്‍ കണ്ടത്…ഊരാന്‍ ശ്രമിക്കുന്തോറും മുറുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചിലന്തിവല പോലെയുള്ള ഭീകരമായ എന്തോ ഒന്ന്….ങാ അതുപോട്ടെ…സ്വപ്നമല്ലേ….നിനക്ക് ചായ വേണോ..”
“വേണ്ടച്ചാ..ഞാന്‍ അച്ചനെ കാണാന്‍ വന്നത് ഒരു കാര്യം പറയാനാ…പക്ഷെ അത് അച്ചനോട് എങ്ങനെ പറേം എന്ന ശങ്കേലാ ഞാന്‍..”
“നീ പറേടാ..ഞാന്‍ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ..മനസിന്‌ ഭാരം തോന്നുന്ന എന്ത് വിഷയം ഉണ്ടായാലും എന്നോട് പറയാന്‍ മടിക്കരുതെന്ന്? നീ എന്നോട് പറയുന്ന യാതൊന്നും മറ്റൊരാള്‍ അറിയില്ല..അങ്ങനെ പറയാന്‍ ഒരു പുരോഹിതന് ധാര്‍മ്മികമായി പറ്റില്ല…അത് ദൈവത്തോട് മാത്രമേ ഞങ്ങള്‍ പറയൂ..”
അച്ചന്റെ വാക്കുകള്‍ വാസുവിന് ധൈര്യം പകര്‍ന്നു. ലേശം മടിച്ചാണ് എങ്കിലും അവന് അന്ന് നടന്ന കാര്യങ്ങള്‍ അതേപടി അച്ചനോട് പറഞ്ഞു. ഞെട്ടലോടെയാണ് അച്ചന്‍ അത് കേട്ടിരുന്നത്. അവന് സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും അച്ചന്‍ അതിന്റെ ഞെട്ടലില്‍ ആയിരുന്നു. വാസു ദിവ്യ തുണിയില്ലാതെ നിന്ന് രതീഷിനെക്കൊണ്ട് നക്കിച്ച ഭാഗമൊന്നും അവന് പറഞ്ഞില്ല. രണ്ടുപേരെയും അരുതാത്ത രീതിയില്‍ കണ്ടു എന്ന് മാത്രമേ പറഞ്ഞുള്ളൂ. പക്ഷെ അച്ചന്‍ എല്ലാം മനസിലാക്കിയിരുന്നു.
“അവരെ അങ്ങനെ കണ്ടപ്പോള്‍ മുതല്‍ മനസിനൊരു വല്ലായ്മ. മുന്‍പൊരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്ത എന്തൊക്കെയോ എന്റെ മനസിനു പറ്റിയപോലെ….അതുകൊണ്ടാണ് അച്ചനെ കണ്ടു സംസാരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ വന്നത്…..”
ഗഹനമായി ചിന്തിക്കുന്ന അച്ചനെ നോക്കി വാസു പറഞ്ഞു. അച്ചന്‍ അവനെ നോക്കാതെ ചിന്തയില്‍ മുഴുകി കസേരയില്‍ പിന്നോക്കം ചാരിയിരുന്നു. വാസു അച്ചനെ ചിന്തിക്കാന്‍ വിട്ടുകൊണ്ട് തൂണിലേക്ക് ചാരി.
“അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ട സ്വപ്നം യാദൃശ്ചികമല്ല..” അവസാനം നിശബ്ദത ഭംഗിച്ചുകൊണ്ട് അച്ചന്‍ പറഞ്ഞു. വാസു ചോദ്യഭാവത്തില്‍ അച്ചനെ നോക്കി.
“നീ ഏതോ വലിയ കെണിയില്‍ അകപ്പെട്ടു എന്ന് ഞാന്‍ കണ്ടത് ഇപ്പോള്‍ യഥാര്‍ത്ഥ്യം ആയിരിക്കുന്നു..മോനെ..നീ സൂക്ഷിക്കണം..വളരെ സൂക്ഷിക്കണം..”
അച്ചന്‍ അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി പറഞ്ഞു. വാസു മനസിലാകാത്ത ഭാവത്തില്‍ അച്ചനെ നോക്കി.
“നിന്റെ മനസ്സില്‍ പതിഞ്ഞ ആ ചിത്രം പറിച്ചു മാറ്റാന്‍ നിനക്ക് സാധിക്കില്ല. അത് നിന്നെ മോഹിപ്പിച്ചു തെറ്റുകളിലേക്ക് വലിച്ചിഴയ്ക്കും എന്ന് ഞാന്‍ ഭയക്കുന്നു..നീ അകപ്പെടാന്‍ പോകുന്ന കെണി ഒരു പക്ഷെ അതായിരിക്കും..” ആശങ്ക നിഴലിക്കുന്ന ഭാവത്തോടെ അച്ചന്‍ പറഞ്ഞു.
“എന്ത് തെറ്റ്? അച്ചന്‍ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?” വാസു കാര്യം മനസിലാകാതെ ചോദിച്ചു.
“ഒന്നുമില്ല..” ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തോടെ അച്ചന്‍ പറഞ്ഞു. ചെറിയ ഒരു മൌനത്തിനു ശേഷം അദ്ദേഹം അവനെ നോക്കിത്തുടര്‍ന്നു “നീ അവരെ ഉപദ്രവിച്ച സ്ഥിതിക്ക് പ്രതികാരം ചെയ്യാന്‍ അവളും അവനും ശ്രമിക്കും..നീ സൂക്ഷിക്കണം. നിനക്കെതിരെ കള്ളക്കഥകള്‍ ഉണ്ടാക്കാനും അവര്‍ ശ്രമിച്ചേക്കും..പക്ഷെ നീ ആ അമ്മയെ കരുതി ഈ വസ്തുത ആരോടും പറയരുത്..നിന്നെ കേസിലോ മറ്റോ കുടുക്കാന്‍ അവര്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍ എന്നെ വന്നു കാണുകയൊ അറിയിക്കുകയോ ചെയ്യുക
..ഞാന്‍ നിന്നെ സഹായിക്കും…”
“പക്ഷെ അച്ചന്‍ എന്നെ എന്തോ തെറ്റിലേക്ക് വലിച്ചിഴയ്ക്കും എന്ന് പറഞ്ഞത് എന്താണ്?” വാസു വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
“എല്ലാം കാത്തിരുന്ന് കാണാം..ചിലപ്പോള്‍ ഒന്നും സംഭാവിക്കാതിരിക്കാനും മതി. എന്തായാലും മനസ് കൈമോശം വരാതെ നീ സൂക്ഷിക്കണം…മനസിനെ വരുതിയില്‍ നിര്‍ത്താന്‍ നിനക്ക് സാധിച്ചാല്‍, പിന്നെ ഒരു ശക്തിക്കും നിന്നെ തൊടാന്‍ സാധിക്കില്ല..”
വാസുവിന് അച്ചന്‍ പറഞ്ഞതൊന്നും മനസിലായില്ല. എന്നാലും കാര്യങ്ങള്‍ അച്ചനോട് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന് നല്ല ആശ്വാസം തോന്നി. ആശ്വാസം തോന്നിയപ്പോള്‍ അവനു വിശന്നു.
“അച്ചാ..വിശക്കുന്നു..വല്ലോം ഉണ്ടോ തിന്നാന്‍?” അവന് ചോദിച്ചു.
“എന്തോന്നാടാ ഇത്? സമയം പതിനോന്നായില്ലല്ലോ? രാവിലെ നീ ഒന്നും കഴിച്ചില്യോ?”
‘രാവിലെ അഞ്ചു പൊറോട്ടേം രണ്ടു മുട്ടേം കഴിച്ചതാ..എല്ലാം തീര്‍ന്നു..”
“ങാ അങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ല്..രാവിലെ ഉണ്ടാക്കിയ ഇഡ്ഡലിയൊ മറ്റോ കാണും..” അച്ചന്‍ പറഞ്ഞു. വാസു എഴുന്നേറ്റ് അടുക്കളയുടെ ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു.
സന്ധ്യയോടെയാണ് ശങ്കരനും രുക്മിണിയും വീട്ടില്‍ എത്തിയത്. ശ്മശാനമൂകമായ ഒരു അന്തരീക്ഷമാണ് വീട്ടിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവരെ എതിരേറ്റത്. ബെല്ലടിച്ചപ്പോള്‍ വന്നു കതക് തുറന്ന ദിവ്യ വീര്‍ത്തുകെട്ടിയ മുഖത്തോടെ ഒരക്ഷരം പോലും ഉരിയാടാതെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി. എന്തോ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് ശങ്കരന് മനസിലായി. രുക്മിണി പക്ഷെ അത് ഗൌനിക്കാതെ വേഷം മാറാനായി തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. മകളുടെ ചെറിയ ഭാവമാറ്റം പോലും തിരിച്ചറിയുന്ന ശങ്കരന് അതിന്റെ കാരണം അറിയാനായി അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു. സാദാ ചാടിത്തുള്ളി ഉത്സാഹത്തോടെ നടക്കുന്ന ദിവ്യ കുരങ്ങന്‍ ചത്ത കുറവനെപ്പോലെ ഇരിക്കുന്നത് അയാള്‍ കണ്ടു. അവള് മുഖം വീര്‍പ്പിച്ച് സ്വന്തം മുറിയുടെ ഉള്ളില്‍ത്തന്നെ ആയിരുന്നു.
“എന്താടാ കുട്ടാ..എന്ത് പറ്റി?”
അയാള്‍ വാത്സല്യത്തോടെ മകളുടെ അരികില്‍ ഇരുന്നു ചോദിച്ചു.
മറുപടി ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചില്‍ ആയിരുന്നു. അച്ഛന്റെ തോളിലേക്ക് മുഖം അമര്‍ത്തി അവള് ഉറക്കെ കരഞ്ഞു. ശങ്കരന് ഞെട്ടലോടെ അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചുയര്‍ത്തി. അപ്പോഴാണ് അവളുടെ മുഖം തിണര്‍ത്ത് കിടക്കുന്നത് അയാള്‍ കണ്ടത്. വലതു കവിള്‍ ചുവന്നു തുടുത്തിരിക്കുന്നു.
“മോളെ..എന്ത് പറ്റി? എന്തിനാ നീ കരയുന്നത്? നിന്റെ മുഖത്ത് എന്താ ഈ പാട്?” ശങ്കരന് മകളുടെ കരച്ചില്‍ കണ്ടു സഹിക്കാനാകാതെ ചോദിച്ചു. രുക്മിണിയും ശബ്ദം കേട്ട് അവിടേക്ക് എത്തി.
“എന്താ ചേട്ടാ എന്ത് പറ്റി? എന്തിനാ ഇവള് കരയുന്നത്?” അവരും അവളുടെ അരികില്‍ വന്നു ചോദിച്ചു.
“ആ പട്ടി എന്നെ തല്ലി അച്ഛാ..ദാ കണ്ടില്ലേ..ഹയ്യോ..” അവള് വീണ്ടും നിലവിളിച്ചു കരയാന്‍ തുടങ്ങി.
“ആരാടീ..വാസുവോ? അവനാണോ നിന്നെ തല്ലിയത്?” ശങ്കരന് കോപത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“അതെ അച്ഛാ..അവനെന്നെ ഒരു കാര്യോം ഇല്ലാതെ തല്ലി..” അവള് കരച്ചിലിനിടെ പറഞ്ഞു.
“പട്ടിക്കഴുവേറി..അത്രയ്ക്കായോ അവന്? കണ്ടില്ലേടി നിന്റെ പൊന്നുമോന്റെ കൊണം…ഞാന്‍ എത്ര നാളായി പറയുന്നു അവനെ ഇവിടുന്ന് പറഞ്ഞു വിടാന്‍..കേള്‍ക്കില്ലല്ലോ നീ..ഇനി അവനിവിടെ നില്‍ക്കത്തില്ല..ശങ്കരനാ പറേന്നത്..കണ്ട ഊര് തെണ്ടികള്‍ക്ക് വീട്ടില്‍ ഇടം കൊടുത്താല്‍ ഇതും ഇതിനപ്പുറവും സംഭവിക്കും..അവനിങ്ങു വരട്ടെ..” മകളുടെ കവിളില്‍ തലോടിക്കൊണ്ട് ശങ്കരന് പറഞ്ഞു.
“ചേട്ടന്‍ അവള് പറഞ്ഞത് കേട്ടു തുള്ളാതെ കാര്യം എന്താണെന്നു ചോദിക്ക്.. വെറുതെ അവന് ആരെയും തല്ലത്തില്ല..അവനാണ് തല്ലിയതെങ്കില്‍ ഇവള് എന്തോ ഗുരുതരമായ തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.” രുക്മിണി പറഞ്ഞു.
“ഈ തള്ളയ്ക്ക് സ്വന്തം മോളെക്കാള്‍ എവിടുന്നോ കേറിവന്ന അവനെ ആണ് ഇഷ്ടം..അവനിവിടെ നിന്നാല്‍ ഇനി ഞാനിവിടെ താമസിക്കത്തില്ല..എന്നെ ആര്‍ക്കും വേണ്ടല്ലോ..” ദിവ്യ ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു. രുക്മിണി അവളുടെ അരികില്‍ ഇരുന്ന് അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചു തന്റെ നേരെ തിരിച്ചു.
“മോളെ..നീ കഴിഞ്ഞേ ഉള്ളു അമ്മയ്ക്ക് വേറാരും..നീയാണ് എന്റെ വയറ്റില്‍ പത്തുമാസം കിടന്നു വളര്‍ന്നവള്‍..പക്ഷെ നിന്റെ സ്വഭാവം ശരിയല്ലാത്തതാണ് എല്ലാത്തിനും കാരണം..സത്യം പറ..എന്താണ് സംഭവിച്ചത്?” രുക്മിണി ശാന്തമായി അവളെ അനുനയിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“കുന്തം..നിങ്ങള്‍ക്ക് എന്നെ വിശ്വാസം ഇല്ലല്ലോ..ഞാന്‍ അവനെ കൊല്ലാന്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ എന്നെ അവന് തല്ലി..എന്താ മതിയോ…” ദിവ്യ അവരുടെ കൈയില്‍ നിന്നും മുഖം വെട്ടിച്ചു മാറ്റി ശങ്കരന്റെ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി ഇരുന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“രുക്മിണി നീ പോ..ഞാന്‍ ഇവളോട്‌ ചോദിച്ചു മനസിലാക്കിക്കോളാം…” ശങ്കരന് പറഞ്ഞു.
“നിങ്ങള് ഒരുത്തനാ ഈ പെണ്ണിനെ വഷളാക്കുന്നത്..കണ്ടില്ലേ സ്വന്തം അമ്മയോടുള്ള അവളുടെ പെരുമാറ്റം..” രുക്മിണി ലേശം കോപത്തോടെ അവളെ നോക്കിയിട്ട് ഉള്ളിലേക്ക് പോയി.
“മോള് ചെന്നു കുളിച്ചു വേഷം മാറ്..അച്ഛന് മോള്‍ക്ക് തന്തൂരി ചിക്കന്‍ വാങ്ങി കൊണ്ടുത്തരാം..അവനിങ്ങു വരട്ടെ..ഞാന്‍ വച്ചിട്ടുണ്ട് അവന്..” അവള് പോയപ്പോള്‍ ശങ്കരന് പറഞ്ഞു.
“അച്ഛന് അവനെ ഇവിടെ നിന്നും പറഞ്ഞു വിടണം..മൃഗമാണ് അവന് വെറും മൃഗം..നമ്മളെ കൊല്ലാന്‍ പോലും അവന് മടിക്കില്ല..” വെറുപ്പോടെ ദിവ്യ പറഞ്ഞു.
“അവന് വരട്ടെ മോളെ..നീ ചെല്ല്..ചെന്നു കുളിക്ക്…” അയാള്‍ അവളെ എഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചു കുളിക്കാന്‍ പറഞ്ഞുവിട്ടു. ദിവ്യ ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് കയറുന്നത് കണ്ട് ശങ്കരന് തന്റെ മുറിയിലേക്ക് വേഷം മാറാന്‍ പോയി.
വാസു അന്നത്തെ ദിവസം സന്ധ്യവരെ അച്ചന്റെ കൂടെ കഴിച്ചുകൂട്ടി. ഏതാണ്ട് ഏഴുമണി ആയപ്പോഴാണ് അവന് വീട്ടിലെത്തിയത്. പൂമുഖത്ത് അവനെ കാത്ത് ശങ്കരനും അതിന്റെ പിന്നിലുള്ള മുറിയില്‍ ദിവ്യയും ഉണ്ടായിരുന്നു.
“നില്ലെടാ അവിടെ” വീടിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറാന്‍ തുടങ്ങിയ വാസുവിനെ നോക്കി ശങ്കരന് ആജ്ഞാപിച്ചു. വാസു അവിടെ നിന്നു.
“നീ എന്റെ മോളെ തല്ലി..അല്ലെ?” ശങ്കരന് കോപത്തോടെ ചോദിച്ചു. വാസു മൂളി.
“പട്ടിക്കഴുവേറി മോനെ..നിനക്കെങ്ങനെ ധൈര്യം വന്നെടാ അവളെ തല്ലാന്‍? ഇന്ന്..ഈ നിമിഷം നീ ഇറങ്ങിക്കോണം ഇവിടുന്ന്…” കോപം കൊണ്ട് വിറച്ച ശങ്കരന് ആക്രോശിച്ചു. അയാളുടെ അലര്‍ച്ച കേട്ടു രുക്മിണി ഇറങ്ങിവന്നു.
“ചേട്ടാ പതിയെ പറ..അയലത്തുകാര് കേള്‍ക്കും..” അവള് അയാളെ ശാസിച്ചു.
“എന്നാല്‍ ഇവനെ ഇറക്കി വിടെടി ഇവിടുന്ന്..ഈ നിമിഷം ഈ തെണ്ടി ഇവിടുന്ന് പോണം..ഇല്ലെങ്കില്‍ നീയും ഒപ്പം പോകേണ്ടി വരും..എനിക്കെന്റെ മോളെക്കാള്‍ വലുതല്ല ഒരാളും..” ശങ്കരന് അവളെ നോക്കി പല്ലുകള്‍ ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഈ മോളെ പ്രസവിക്കാന്‍ ഞാന്‍ വേണമായിരുന്നല്ലോ..എന്നുമുതലാ അതും മറന്ന് പോയത്? നിങ്ങള്‍ക്ക് ബോധം ഇല്ലാതെ പോയല്ലോ മനുഷ്യാ..എന്തിനാണ് അവളെ ഇവന്‍ തല്ലിയത് എന്ന് നിങ്ങള് അവളോട്‌ ചോദിച്ചോ? കുറെ ചോദിക്കും.. ആ തലതിരിഞ്ഞ പെണ്ണ് പറേന്ന എന്തും അങ്ങ് മൂടോടെ വിഴുങ്ങും..എടി ദിവ്യെ ഇവിടെ വാടി..”
രുക്മിണി കോപത്തോടെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി അവളെ വിളിച്ചു. ദിവ്യ മെല്ലെ ഇറങ്ങിവന്നു. വാസുവിനെ കണ്ടപ്പോള്‍ അവളുടെ ഉള്ളില്‍ കോപം നരച്ചുപൊന്തി.
“എന്തിനാ കിടന്നു കാറുന്നത്?” അമ്മയെ അവജ്ഞയോടെ നോക്കി അവള് ചോദിച്ചു.
“പറയടി..എന്തിനാ ഇവന്‍ നിന്നെ തല്ലിയത്?” രുക്മിണി ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് വിശ്വാസം ഇല്ലല്ലോ..അതുകൊണ്ട് സൌകര്യമില്ല പറയാന്‍”
അവള് മുഖം വെട്ടിച്ചു പറഞ്ഞു. വാസുവിന്റെ ഉള്ളില്‍ ചിരി പൊട്ടി. പക്ഷെ അവനത് പുറമേ കാണിച്ചില്ല.
“കേട്ടല്ലോ..അവള് പറയില്ല..അത്രയ്ക്ക് വലിയ എന്തോ കൊള്ളരുതാഴിക ഇവള് കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്..അതാ പറയാത്തത്..നീ അകത്തു പോടാ വാസൂ..ഇവള്‍ക്ക് കാരണം പറയാന്‍ വയ്യെങ്കില്‍ അവന് ഇവിടെ നിന്നും എങ്ങും പോകാനും പോകുന്നില്ല..കാരണമില്ലാതെ അവന് ഇവളെ തല്ലിയെങ്കില്‍..ഞാന്‍ തന്നെ അവനെ പറഞ്ഞു വിട്ടോളാം” രുക്മിണി തീര്‍പ്പ് കല്‍പ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.
“നാശം പിടിച്ച തള്ള..നിങ്ങള് ഗുണം പിടിക്കത്തില്ല നോക്കിക്കോ..”
ദിവ്യ അവളുടെ അമ്മയെ പ്രാകിക്കൊണ്ട്‌ ചാടിത്തുള്ളി ഉള്ളിലേക്ക് പോകാന്‍ തുടങ്ങുന്ന സമയത്ത് ശക്തിയേറിയ ഹെഡ് ലൈറ്റുകളുടെ വെളിച്ചം അവരുടെ വീട്ടു മുറ്റത്തേക്ക് അടിച്ചുകയറി. ഒരു പോലീസ് ജീപ്പ് അവിടെത്തി ബ്രേക്കിട്ടു. അതില്‍ നിന്നും എസ് ഐ ഉള്‍പ്പെടെ കുറെ പോലീസുകാര്‍ ഇറങ്ങിവന്നു.
“വാസു?” അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി എസ് ഐ ചോദിച്ചു.
“അതെ സര്‍..” അവന് പറഞ്ഞു.
“വന്നുവണ്ടിയില്‍ കയറ്..”
സീന്‍ കണ്ടു ദിവ്യയുടെ മുഖം വിടര്‍ന്നു; ഒപ്പം ശങ്കരന്റെയും. അയാള്‍ എങ്ങനെ ഉണ്ടെടി ഭാര്യെ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ രുക്മിണിയെ നോക്കി.
“എന്താ സര്‍..എന്താണ് കാര്യം?” രുക്മിണി എസ് ഐയുടെ അരികിലെത്തി ചോദിച്ചു.
“നിങ്ങളാണോ ഇവന്റെ അമ്മ?”
“അതെ”
“എന്നാല്‍ കേട്ടോ..മോന്‍ ഇന്നൊരു പയ്യന്റെ പല്ലടിച്ചു പറിച്ചു..അഞ്ചു പല്ലുകള്‍ നഷ്ടമായത് ദാ ഇയാളുടെ മോന്റെയാണ്..കൊടുക്കടോ രവീന്ദ്രാ അവന്റെ മുഖം തീര്‍ത്ത് ഒരെണ്ണം..” എസ് ഐ ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന തടിയനായ പോലീസുകാരനോട്‌ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ സാറേ അവനെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ” രുക്മിണി കൈകള്‍ കൂപ്പി കരഞ്ഞു.
“മാറി നില്‍ക്ക് തള്ളെ….”
രവീന്ദ്രന്‍ എന്ന പോലീസുകാരന്‍ വാസുവിന്റെ മുന്‍പിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു. ആജാനുബാഹുവായ അയാള്‍ വാസുവിന്റെ മുന്‍പിലെത്തി ക്രൂരമായി അവനെ നോക്കി. ദിവ്യയുടെ മനസു തുള്ളിച്ചാടി. അവള് കാണാന്‍ അത്യധികം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന കാര്യം നടക്കാന്‍ പോകുന്നതിന്റെ ഉത്സാഹം അവളുടെ സിരകളെ ത്രസിപ്പിച്ചു.
“അപ്പൊ നീയാ അവനെ തല്ലിയത്..അല്ലേടാ നായെ..തല്‍ക്കാലം നീ ഇത് പിടി..ബാക്കി അങ്ങ് സ്റ്റേഷനില്‍ ചെന്നിട്ട്….” പറഞ്ഞതും അവന്റെ നാഭി നോക്കി അയാള്‍ ആഞ്ഞു ചവിട്ടി. അടുത്ത നിമിഷം അയാള്‍ മലര്‍ന്നടിച്ചു വീഴുന്നത് കണ്ട് എസ് ഐ ഞെട്ടി.
“ഭ..പൊലീസുകാരന്റെ മേല്‍ കൈ വയ്ക്കുന്നോടാ” എസ് ഐ വാസുവിന്റെ നേരെ ആക്രോശിച്ചു.
“സാറേ..ഞാന്‍ അയാളെ ഒന്നും ചെയ്തില്ല..അല്ലേല്‍ സാറ് അയാളോട് തന്നെ ചോദിച്ചു നോക്ക്..ഞാന്‍ ഒഴിഞ്ഞു മാറിയതെ ഉള്ളു..” വാസു കൂസാതെ പറഞ്ഞു.
“ആണോടോ..” എസ് ഐ വീണു കിടന്ന പൊലീസുകാരന്റെ കൈ പിടിച്ച് ഉയര്‍ത്തിക്കൊണ്ടു ചോദിച്ചു. അയാള്‍ ഞരങ്ങിക്കൊണ്ട് മൂളി.
“സാറേ ഞാന്‍ ഒപ്പം വരാം..അതിനെന്നെ എന്തിനാണ് തല്ലുന്നത്? അവനെ തല്ലിയ കുറ്റം ഞാന്‍ സമ്മതിക്കുന്നു..നിങ്ങള് കേസെടുത്തോ..പക്ഷെ എനിക്കെതിരെ പരാതി നല്‍കിയ ഇയാളുടെ മോന്‍ തന്നെ അത് പിന്‍വലിക്കും..സാറ് നോക്കിക്കോ..കാരണം അവനെ ഞാന്‍ തല്ലിയത് എന്തിനാണ് എന്ന് നാട്ടുകാര് കേള്‍ക്കെ കോടതിയില്‍ ഞാന്‍ പറയും..എന്റെ കൈയില്‍ അവന് ചെയ്തതിന്റെ തെളിവുണ്ട് സാറേ..തെളിവ്..” വാസു ചെറുചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
അവന്റെ സംസാരം കേട്ടു ഞെട്ടിയത് ദിവ്യയാണ്‌. നിലത്ത് ചിന്നിച്ചിതറിക്കിടന്നിരുന്ന മൊബൈല്‍ ഫോണിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ പെറുക്കി എടുക്കുന്ന സമയത്ത് അവള് അതിന്റെ മെമ്മറി കാര്‍ഡ് പലതവണ നോക്കിയിട്ടും കിട്ടിയിരുന്നില്ല. അതില്‍ രതീഷ്‌ ഷൂട്ട്‌ ചെയ്ത വീഡിയോ ഉണ്ടെന്ന് അവള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അത് മുറിയില്‍ എവിടെങ്കിലും കാണും, പിന്നീട് നോക്കാം എന്ന് കരുതി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അവള്. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് എല്ലാം വ്യക്തമായി മനസിലായി. വാസു അത് കൈക്കലാക്കിയിരിക്കുന്നു. വളരെ ശക്തമായ ഒരു ആയുധമാണ് അവന്റെ പക്കല്‍ ഉള്ളത്. ദിവ്യ അസഹിഷ്ണുതയോടെ പല്ലുകള്‍ ഞെരിച്ച് അവനെ പകയോടെ നോക്കി.
“തെളിവൊക്കെ നീ കോടതിയില്‍ കൊടുത്തോ..തല്‍ക്കാലം നീ വന്നു കേറ്..ഉം..” എസ് ഐ ആജ്ഞാപിച്ചു.
“പിന്നെ സാറേ.. ഇങ്ങേര്‍ക്ക് എന്നെ തല്ലണമെങ്കില്‍ ഈ യൂണിഫോം അഴിച്ച് വച്ചിട്ട് ചെയ്തോളാന്‍ പറ..പോലീസുകാരെ എനിക്ക് ബഹുമാനമാണ്..അതുകൊണ്ട് യൂണിഫോമില്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യത്തില്ല…പക്ഷെഇയാളെപ്പോലെ ഉള്ളവരെ ഞാന്‍ ബഹുമാനിക്കത്തില്ല..കാരണം ഇവനൊന്നും മക്കളെ വളര്‍ത്താന്‍ അറിയത്തില്ല..” വാസു വണ്ടിയിലേക്ക് കയറുന്നതിനു മുന്‍പേ പറഞ്ഞു.
“ഞാന്‍ യൂണിഫോം ഊരിയിട്ടു നിന്നെ കാണുന്നുണ്ടെടാ..നിന്റെ കഴപ്പ് അപ്പോള്‍ തീര്‍ത്തോളാം” രവീന്ദ്രന്‍ പല്ലുകള്‍ ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“കണ്ടില്ലേ സാറെ അവന്റെ ധിക്കാരം..നിങ്ങള് അവനെ പിടിച്ചോണ്ട് പോയി ശരിക്കൊന്നു പെരുമാറണം…സാറേ എന്റെ മോളെയും ഒരു കാര്യോം ഇല്ലാതെ തല്ലിയവനാ അവന്..” ശങ്കരന് എസ് ഐയോട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“അപ്പൊ ഇവന്‍ നിങ്ങളുടെ മകന്‍ അല്ലെ..” എസ് ഐ ചോദിച്ചു.
“എനിക്ക് ഒരു മോള് മാത്രമേ ഉള്ളു..അവനെ എന്റെ ഭാര്യ എടുത്ത് വളര്‍ത്തിയതാ ..നല്ലവനാനെന്നാണ് അന്ന് ഞങ്ങള്‍ കരുതിയത്..പക്ഷെ വെറും തെണ്ടിയാണ് സാറെ ഇവന്‍..വെറും തെണ്ടി..നിങ്ങള് അവനെ ശരിക്കൊന്നു കൈകാര്യം ചെയ്യണം..” ശങ്കരന് വെറുപ്പും പകയും കലര്‍ന്ന ശബ്ദത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“സാറെ..അദ്ദേഹം പറയുന്നത് കേള്‍ക്കല്ലേ..എന്റെ മോന്‍ ഒരു തെറ്റും ചെയ്യില്ല..അവന് ആരെ എങ്കിലും തല്ലിയിട്ടുണ്ട് എങ്കില്‍ അതിനു മതിയായ കാരണം കാണും..സാറ് ദയവായി അതുകൂടി ചോദിച്ചറിഞ്ഞ ശേഷം അവനെ എന്ത് വേണേലും ചെയ്തോ…” കൈകള്‍ കൂപ്പി തന്റെ മകനുവേണ്ടി രുക്മിണി കണ്ണീരോടെ പറഞ്ഞു.
“ഉം..ഇവിടെ മൊത്തത്തില്‍ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ആണല്ലോ..ഏതായാലും ഞങ്ങള്‍ ഇവനെ ഒന്ന് ചോദ്യം ചെയ്യട്ടെ..ബാക്കിയൊക്കെ എന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം..കേറടാ വണ്ടിയേല്‍..”
വാഹനത്തിലേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് എസ് ഐ പറഞ്ഞു. വാസു ഉള്ളില്‍ കയറി. ജീപ്പ് അവനെയും കൊണ്ട് പടികടന്നു പോകുന്നത് തകര്‍ന്ന മനസോടെ രുക്മിണിയും സന്തോഷത്തോടെ ശങ്കരനും ആശങ്കയോടെ ദിവ്യയും നോക്കി നിന്നു.
“ഇന്നവന്റെ അഹങ്കാരം തീരും..നിന്നെ തല്ലിയതിന് ദൈവം അവനു നല്‍കിയ ശിക്ഷയാ മോളെ..”
ശങ്കരന് മകളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. ദിവ്യ അത് കേട്ടതുപോലും ഇല്ല. അവള് വേഗം തന്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്ന് ഉള്ളില്‍ നിന്നും കതകടച്ച ശേഷം രതീഷിന്റെ വീട്ടിലെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു. ഭാഗ്യത്തിന് അവന് തന്നെയാണ് ഫോണെടുത്തത്.
“എടാ ഞാനാ ദിവ്യ…” അവള് ശബ്ദം താഴ്ത്തി രഹസ്യമായി പറഞ്ഞു.
“ഞാന്‍ നീ പറഞ്ഞത് പോലെ ചെയ്തെടി..പോലീസ് വീട്ടില്‍ വന്നിരുന്നോ?” അവന് ചോദിച്ചു.
“വന്ന് അവനെ കൊണ്ടുപോയി..എടാ പക്ഷെ വലിയ കുഴപ്പത്തിലാ നമ്മള്‍ പെട്ടിരിക്കുന്നത്..നീ ഷൂട്ട്‌ ചെയ്ത മെമ്മറി കാര്‍ഡ് അവന്റെ കൈയിലുണ്ട്..അവനത് എസ് ഐയെ കാണിച്ചാല്‍ പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല…എങ്ങനെങ്കിലും നീ നിന്റെ അച്ഛനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കേസ് ഇല്ലാതാക്കണം..ഉടന്‍തന്നെ..” ദിവ്യ പുറത്തേക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അവള് വല്ലാത്ത പരിഭ്രാന്തിയില്‍ ആയിരുന്നു.
“യ്യോ ആണോ..അവന്റെ കൈയില്‍ അതുണ്ടെന്നു നീ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു?”
“മുറി മൊത്തം അടിച്ചു വാരിയിട്ടും എനിക്കത് കിട്ടിയില്ലടാ..പോലീസ് പിടിക്കാന്‍ വന്നപ്പോള്‍ നിന്നെ തല്ലിയതിന്റെ കാരണത്തിന്റെ തെളിവ് തന്റെ പക്കലുണ്ട് എന്നവന്‍ പറയുകയും ചെയ്തു..നീ വേഗം ഞാന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ ചെയ്യ്‌..സമയം കളയല്ലേ..”
“അയ്യോ..ഇത് വല്യ പുലിവാല്‍ ആയല്ലോ..ഇനി അച്ഛനോട് എന്ത് പറയണം എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല..ശരി..ഞാന്‍ അച്ഛനെ വിളിക്കട്ടെ..നീ ഫോണ്‍ വച്ചോ..” അവന് പറഞ്ഞു.
ദിവ്യ ആശ്വാസത്തോടെ ഫോണ്‍ വച്ചിട്ട് നിന്നു കിതച്ചു. പിന്നെ കട്ടിലില്‍ ചെന്നിരുന്നു.
ഒരു ഇറുകിയ ചുവപ്പ് ബ്ലൌസും കഷ്ടിച്ച് മുട്ടുകള്‍ വരെ ഇറക്കമുള്ള അരപ്പാവാടയും ആയിരുന്നു അവളുടെ വേഷം. ശരീരവും മനസും ചൂട് പിടിച്ചത് കാരണം അവളുടെ കക്ഷങ്ങള്‍ നന്നായി വിയര്‍ത്തിരുന്നു. മെല്ലെ അവള് ചെന്നു കതക് തുറന്നുനോക്കി. അടുത്തെങ്ങും ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അച്ഛന് ടിവി കാണാന്‍ കയറി എന്നവള്‍ക്ക് മനസിലായി. അമ്മ അടുക്കളയിലുമാണ്‌. ദിവ്യ മുറിയില്‍ കയറി വീണ്ടും കതകടച്ചു.
തനിച്ചായപ്പോള്‍ രാവിലെ മുറിഞ്ഞു പോയ കാമസുഖം അവളുടെ മനസിനെ അലട്ടി. കൊഴുത്ത തുടകളുടെ ഇടയില്‍ കടി അനുഭവപ്പെടുന്നത് അവളറിഞ്ഞു. രതീഷിന്റെ നാവ് തന്റെ ഇതളുകളില്‍ നക്കി ഉള്ളിലേക്ക് കയറിയത് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ ദിവ്യയുടെ പാന്റീസിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് നനവ് ഇറങ്ങി. അവള് കട്ടിലില്‍ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു തലയണയില്‍ ചുംബിച്ചു. കാമം അവളുടെ ഉള്ളില്‍ സടകുടഞ്ഞുണര്‍ന്നു.
പെട്ടെന്ന് മൊബൈല്‍ ശബ്ദിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോള്‍ അവള് അതെടുത്ത് നോക്കി. രതീഷ്‌ ആണ്.
“എന്താടാ..പറഞ്ഞോ” അവള് ചോദിച്ചു.
“ഉം..അച്ഛന് പക്ഷെ കുറെ ദേഷ്യപ്പെട്ടു..ഇതിനാണേല്‍ എന്തിനാ ആദ്യം കള്ളം പറഞ്ഞത് എന്ന് അച്ഛന് ചോദിച്ചു….”
“ങേ..നീ എന്താ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞത്? നടന്നതെല്ലാം അതേപടി പറഞ്ഞോടാ മണ്ടാ..” ദിവ്യ തെല്ല് ആശങ്കയോടെ ചോദിച്ചു.
“പോടീ..ഞാന്‍ പറഞ്ഞു അവനെന്നെ തല്ലിയതല്ല..അവന് എന്റെ സൈക്കിളിനു മുന്‍പില്‍ വന്നപ്പോള്‍ വെട്ടിച്ച് മറിഞ്ഞു വീണു കല്ലില്‍ ഇടിച്ചാണ് പല്ല് പോയതെന്ന്..അവന് കാരണം പറ്റിയത് കൊണ്ടുള്ള ദേഷ്യത്തിന് കള്ളം പറഞ്ഞതാണ് എന്നാണ് പറഞ്ഞത്..ഏതായാലും അവനെ പോലീസ് വിട്ടു..ഉടനെ അവിടെത്തും” അവന് പറഞ്ഞു.
“അപ്പോള്‍ അവന് സ്വയം തല്ലി എന്ന് സമ്മതിച്ചതെന്തിനാണ് എന്ന് എസ് ഐ ചോദിച്ചു കാണുമോ? അവന്റെല്‍ എന്തോ തെളിവുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞത് അങ്ങേരു കേട്ടതല്ലേ?” ദിവ്യ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“അതൊന്നും എനിക്കറിയത്തില്ല..പരാതിക്കാരന് പ്രശ്നം ഇല്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ പോലീസിനെന്താ?” രതീഷ്‌ നിസംഗതയോടെ പറഞ്ഞു.
“തെണ്ടി..ചെറ്റ..അവനെ ഒരു പാഠം പഠിപ്പിക്കണം…അവന്റെ ജീവിതം ഞാന്‍ നശിപ്പിക്കും..നീ നോക്കിക്കോ. .നമ്മളെ ഉപദ്രവിച്ച അവനെ വെറുതെ വിട്ടാല്‍ എന്റെ പേര് ദിവ്യ എന്നല്ല….” പല്ലുകള്‍ ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് അവള് പറഞ്ഞു.
“അതേടി..അവനെ വെറുതെ വിടരുത്..നിനക്ക് എന്റെ എന്ത് സഹായം വേണേലും ഉണ്ടാകും..അവനെ ശരിക്കൊരു പാഠം പഠിപ്പിക്കണം…”
“ഹും..നമ്മള്‍ എന്ത് സുഖിച്ചു വന്നതാ..ആ പട്ടി കാരണം എല്ലാം തുലഞ്ഞു..”
“ഉഫ്ഫ്..അത് ഓര്‍പ്പിക്കാതെടി..എന്ത് രുചി ആയിരുന്നു നിന്റെ പൂറിന്..” രതീഷ്‌ കാമാര്‍ത്തനാകുന്നത് ദിവ്യ അറിഞ്ഞു.
“എനിക്ക് പിന്നേം നനഞ്ഞെടാ അതോര്‍ത്തപ്പോള്‍…” അവള് തുടകള്‍ തമ്മില്‍ ശക്തമായി അമര്‍ത്തി. യോനി അതിന്റെ ഇടയില്‍ ഞെരിഞ്ഞപ്പോള്‍ വല്ലാത്ത സുഖം അവള്‍ക്ക് തോന്നി.
“ഹും..യ്യോ..എടി അമ്മ വരുന്നു..എന്നാല്‍ ശരി..” അവന് വേഗം ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു.
ദിവ്യ ഫോണ്‍ വച്ചിട്ട് മലര്‍ന്നു കിടന്നു. വീണ്ടും അവളുടെ മനസിലേക്ക് വാസുവിന്റെ മുഖം കയറിവന്നു. അവന് തന്നെ തോണ്ടി എറിഞ്ഞതും തന്റെ കവിളില്‍ അടിച്ചതും ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവളുടെ രക്തം തിളച്ചു. രതീഷിന്റെ പല്ലുകള്‍ ഇളകി നിലത്ത് വീണത്കൂടി ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ അവളുടെ ഉള്ളില്‍ നിന്നും കാമം പാടെ മാറി കടുത്ത പക അവിടെ സ്ഥാനം പിടിച്ചു. അവന് ഇപ്പോഴും വിജയിച്ചിരിക്കുന്നു..അവള് പകയോടെ ഉള്ളില്‍ പറഞ്ഞു; പോലീസ് വെറുതെ വിട്ടതിന്റെ അഹങ്കാരത്തോടെ ആയിരിക്കും ഇങ്ങോട്ടുള്ള അവന്റെ വരവ്. അത് കണ്ടാല്‍ തന്റെ സമനില തെറ്റും. അവന് വരുന്നതിനു മുന്‍പേ വല്ലതും കഴിച്ചിട്ട് കിടക്കാം.
അവള് വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.
“തിന്നാന്‍ വല്ലോം ഉണ്ടോ” ദേഷ്യത്തോടെ അവള് അമ്മയോട് ചോദിച്ചു.
“എന്താ ഇന്ന് നേരത്തെ വിശക്കുന്നോ” രുക്മിണി അവളെ നോക്കാതെയാണ് ചോദിച്ചത്.
“വല്ലോം ഉണ്ടേല്‍ പറ..ഇല്ലേല്‍ ഞാന്‍ പട്ടിണി കിടന്നോളാം”
രുക്മിണി ഒരു പാത്രത്തില്‍ ചപ്പാത്തിയും കറിയും വിളമ്പി അവള്‍ക്ക് നല്‍കി. ദിവ്യ അത് കോപത്തോടെ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് ഡൈനിംഗ് മുറിയിലേക്ക് ചെന്ന് വേഗത്തില്‍ കഴിച്ചിട്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയി. സമയം എട്ടര കഴിഞ്ഞിരുന്നതെ ഉള്ളു. സാധാരണ അവള് അത്താഴം കഴിക്കുന്നത് ഒമ്പതരയ്ക്കോ പത്തുമണിക്കോ ആണ്.
“അച്ഛാ..ഞാന്‍ ഉറങ്ങാന്‍ പോവ്വാ” മുറിയിലേക്ക് കയറുന്നതിനു മുന്‍പ് ടിവി കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ശങ്കരന്റെ അരികിലെത്തി അവള് പറഞ്ഞു.
“ശരി മോളെ..”
അയാള്‍ ചാനല്‍ മാറ്റുന്നതിനിടെ പറഞ്ഞു. ദിവ്യ മുറിയിലേക്ക് പോയി.
അവള് മുറിയില്‍ കയറി കതകടച്ചശേഷം ചെന്നു കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കി. മുഖത്ത് വാസു തല്ലിയതിന്റെ പാട് കുറെയൊക്കെ മാഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവള് തന്റെ കവിളില്‍ തലോടി.
മുറിയില്‍ തനിച്ചായപ്പോള്‍ കാമം അവളില്‍ മെല്ലെ ഫണം വിടര്‍ത്താന്‍ തുടങ്ങി. ദിവ്യ ബ്ലൌസ് അഴിച്ചുമാറ്റി. ഉള്ളില്‍ അവള് ഒരു വെളുത്ത ഇറുകിയ ബനിയന്‍ ധരിച്ചിരുന്നു. അത് അവളുടെ കൊഴുത്ത ദേഹത്ത് പറ്റിപ്പിടിച്ചാണ് കിടന്നിരുന്നത്. ദിവ്യ കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കിക്കൊണ്ട് മുടി അഴിച്ചിട്ടു. അവളുടെ കൊഴുത്ത കൈത്തണ്ടകള്‍ മുഴുവനും നഗ്നമായിരുന്നു. കക്ഷങ്ങളില്‍ രോമം സ്വയം മണത്തുകൊണ്ട് അവള് കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കി. പിന്നെ ചീപ്പെടുത്തു മുടി ചീകിക്കെട്ടി. പാവാടയും ഊരിമാറ്റി പാന്റീസും ബനിയനും അതിന്റെ ഉള്ളില്‍ ബ്രായും മാത്രമായി അവളുടെ വേഷം. കണ്ണാടിയില്‍ തന്റെ വടിവൊത്ത ശരീരത്തിലേക്ക് അഭിമാനത്തോടെ അവള് നോക്കി. നല്ല കൊഴുത്ത തുടകളും ഒതുങ്ങിയ അരക്കെട്ടും. ഇറുകിയ ബനിയന്‍ മുലകളുടെ മുഴുപ്പ് അതേപടി തന്നെ കാണിക്കുന്നുണ്ട്. ദിവ്യ ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി.
പുറത്ത് ഒരു ഓട്ടോ വന്നു നില്‍ക്കുന്ന ശബ്ദം അവള് കേട്ടു. അവളുടെ ഹൃദയം ശക്തമായി മിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവന്..ആ തെണ്ടി വന്നിരിക്കുന്നു. പല്ലുകള്‍ ഞെരിച്ചുകൊണ്ട് അവള് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു. അവനോടുള്ള പകയും ദേഷ്യവും കാരണം അവളുടെ ഓരോ കോശവും തുടിച്ചു. അവനെ കൊന്നുകളയാനുള്ള ദേഷ്യവും പ്രതികാര മനോഭാവവും ഉണ്ടായിരുന്നു അവള്‍ക്ക്. പക മൂലം വല്ലാതെ കിതച്ച അവളുടെ മുഴുത്ത മുലകള്‍ ശക്തമായി ഉയര്‍ന്നു താഴ്ന്നു.
“എന്തിനാടാ ഇങ്ങോട്ട് കെട്ടിയെടുത്തത്..നിന്റെ തന്ത ഇരിക്കുന്നോ ഇവിടെ?” പുറത്ത് അച്ഛന് വാസുവിനോട് തട്ടിക്കയറുന്നത് ദിവ്യ കേട്ടു. ഈ അച്ഛന് വെറുതെ ഇരുന്നുകൂടെ? അവനെങ്ങാനും ഉള്ള സത്യം പറഞ്ഞാല്‍! ദിവ്യ സ്വയം പറഞ്ഞു.
വാസു മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍ അവള് ആശ്വസിച്ചു. അവന് ശങ്കരന് എന്ത് പറഞ്ഞാലും മറുത്ത് സംസാരിക്കില്ല. അത് തന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അച്ഛന് അവനെ ഒട്ടും ഇഷ്ടമല്ല എങ്കിലും അവന് അച്ഛനെ എതിര്‍ത്ത് കണ്ടിട്ടില്ല. വല്ലാത്തൊരു ജന്മം തന്നെ. ലോകത്തൊരുത്തനെയും വക വയ്ക്കാത്ത കാട്ടുമൃഗം ആണവന്‍. കണ്ടില്ലേ പോലീസിനോട് പോലും സംസാരിച്ച രീതി. നിന്നെ ഞാനൊരു പാഠം പഠിപ്പിക്കുമെടാ മൃഗമേ..നീ നോക്കിക്കോ.. മനസ്സില്‍ അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവള് മെല്ലെ കട്ടിലില്‍ കയറിക്കിടന്നു.
“വാ മോനെ വല്ലതും കഴിക്ക്..” അമ്മയുടെ ശബ്ദം അവള് കേട്ടു. ഹോ..തള്ളയ്ക്ക് മോനെ ഊട്ടാഞ്ഞിട്ടു ഭയങ്കര സൂക്കേട്; ഈര്‍ഷ്യയോടെ അവള് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു.
“വേണ്ടമ്മേ.ഞാന്‍ കഴിച്ചു..അമ്മ കഴിച്ചോ..ഞാന്‍ കിടക്കാന്‍ പോവ്വാ..” അവന് പറഞ്ഞു.
“എന്തിനാടീ നീ കണ്ട ഊര് തെണ്ടികള്‍ക്ക് വച്ച് വിളമ്പാന്‍ നില്‍ക്കുന്നത്? നാണോം മാനോം ഇല്ലാത്തവന്‍…ഈ പോലീസുകാരും ഇങ്ങനായിപ്പോയല്ലോ..ഇവന്‍ ആ എസ് ഐക്ക് വല്ല കൈക്കൂലീം കൊടുത്തു കാണും..അതല്യോ ഒടനെ ഇങ്ങു വിട്ടത്..” ശങ്കരന് പറയുന്നത് അവള് കേട്ടു.
ദിവ്യ തുടകള്‍ അകത്തുകയും അടുപ്പിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് ആലോചനയില്‍ മുഴുകി. കാമം ഇടയ്ക്കിടെ അവളെ തൊട്ടു തലോടുന്നുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും അതിലേറെ വാസുവിനോടുള്ള പക അവളെ വീര്‍പ്പ് മുട്ടിച്ചു. നേരിട്ട് അവനോട് എതിര്‍ക്കുന്നത് ഇനി ബുദ്ധിമോശം ആയിരിക്കും എന്നതാണ് അവളെ ഏറ്റവും അലട്ടിയത്. കാരണം തനിക്കെതിരെ വളരെ ശക്തമായ ഒരു ആയുധം അവന്റെ പക്കലുണ്ട്. അതാണ്‌ ഇപ്പോള്‍ അവന്റെ ബലം. അവന് ഉപയോഗിക്കുന്നതിനു മുന്‍പ് എങ്ങനെയും അത് കൈക്കലാക്കണം. അതിനുള്ള വഴിയാണ് കണ്ടു പിടിക്കേണ്ടത്. അത് കൈയില്‍ കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അവനെ പേടിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല. ദിവ്യ മനസ്സില്‍ കണക്കുകൂട്ടി. ഛെ..ആ സമയത്തുതന്നെ അത് എടുത്ത് വയ്ക്കേണ്ടതായിരുന്നു. തന്നെ അവന് തല്ലി ബോധം കെടുത്തിയ സമയത്താകും അവനത് കൈക്കലാക്കിയത്. ഊരുതെണ്ടി..അവന്റെ കുരുട്ടുബുദ്ധി അവനെ തല്‍ക്കാലം രക്ഷിച്ചു. പക്ഷെ ഇത് അധികനാള്‍ അവനെ സഹായിക്കാന്‍ പോകുന്നില്ല. എങ്ങനെയും ആ മെമ്മറി കാര്‍ഡ് കണ്ടെടുക്കണം. അതിന് ഏതറ്റം വരെയും പോകേണ്ടി വന്നാലും താന്‍ പോകും. ദിവ്യ കട്ടിലില്‍ കമിഴ്ന്നു കിടന്നുകൊണ്ട് ചിന്തിച്ചു.
പെട്ടെന്ന് അവളുടെ മനസു വല്ലാതെ മിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ആ ചിന്ത അപ്പോഴാണ് അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നത്; എന്തുകൊണ്ട് ഇന്ന് രാത്രി തന്നെ അത് കണ്ടെടുത്തുകൂടാ? അവന്റെ മുറിയില്‍ തന്നെ കാണും അത്. അതെ..ഇന്ന് അവിടെക്കയറി അത് കണ്ടെടുക്കണം. പക്ഷെ അവന് ഉണര്‍ന്നാല്‍ എല്ലാം അവതാളത്തിലാകും. മുറിയില്‍ എവിടെ ആയിരിക്കും അവനത് സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുക? അവന്റെ പോക്കറ്റില്‍ തന്നെ കാണുമോ അതോ വേറെ വല്ലയിടത്തും ആയിരിക്കുമോ? ഓര്‍ത്തിട്ട് അവള്‍ക്കൊരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
അസ്വസ്ഥതയോടെ അവള് എഴുന്നേറ്റ് മുറിയില്‍ ഉലാത്താന്‍ തുടങ്ങി. മനസിന്റെ പിടച്ചില്‍ മാറണമെങ്കില്‍ ആ മെമ്മറി കാര്‍ഡ് കണ്ടെടുത്തെ പറ്റൂ എന്നവള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷെ അവന്റെ മുറിയില്‍ താന്‍ കയറുന്നത് ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ സംഗതി മൊത്തം കുളമാകും. പക്ഷെ കയറാതെ എങ്ങനെ കിട്ടാനാണ്? നാളെ അവന് അത് വേറെ എവിടെങ്കിലും കൊണ്ട് കൊടുക്കുന്നതിനോ മറ്റെവിടെങ്കിലും സൂക്ഷിക്കുന്നതിനോ മുന്‍പ് അത് കണ്ടെടുത്തിരിക്കണം.
കുറെ നേരത്തെ ഹരിക്കലുകള്‍ക്കും ഗുണിക്കലുകള്‍ക്കും കൂട്ടിക്കുറയ്ക്കലുകള്‍ക്കും ശേഷം അവള് മനസ്സില്‍ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചു; ഇന്ന് രാത്രി അവന്റെ മുറിയില്‍ കയറണം. ആരും അറിയാതെ ആ മെമ്മറി കാര്‍ഡ് കണ്ടെടുക്കണം. രാത്രിയാകട്ടെ. അര്‍ദ്ധരാത്രി കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും നല്ല ഉറക്കം പിടിക്കുന്ന സമയത്ത്!
അവളുടെ കൊഴുത്ത ദേഹത്ത് വിയര്‍പ്പുകണങ്ങള്‍ പൊടിഞ്ഞു. രാത്രി വളരാന്‍ കാത്തുകൊണ്ട് അവള് കട്ടിലില്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു. പുറത്തുള്ള മുറികളിലെ ലൈറ്റുകള്‍ അണഞ്ഞത് അവള് അറിഞ്ഞു. ലിവിംഗ് റൂമിലെ ക്ലോക്ക് പത്തുമണി ആയി എന്ന് അറിയിക്കുന്നത് ദിവ്യ കേട്ടു. അവള്‍ക്ക് ഉറക്കം വന്നതേയില്ല. ഇനി രണ്ടു മണിക്കൂറുകള്‍ കൂടിയെങ്കിലും കാക്കണം. മനസ് ശക്തമായി മിടിക്കുകയാണ്. നാളിതുവരെ താന്‍ അവന്റെ മുറിയില്‍ കയറിയിട്ടില്ല. അവനോടുള്ള അവജ്ഞ കാരണമാണ് അതിനു തുനിയാഞ്ഞത്. എങ്ങനെയും അവനെ പുകച്ചു ചാടിക്കണം എന്ന ചിന്ത മാത്രമേ മനസ്സില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അച്ഛന്റെ എല്ലാ സ്വത്തും തനിക്കുള്ളതാണ്. അതിനു വേറൊരു അവകാശി വേണ്ട.
ദിവ്യ എഴുന്നേറ്റ് ജനലിനു സമീപം ചെന്നു. പുറത്തെ കൂരിരുട്ടിലേക്ക് അവള് ലക്ഷ്യമില്ലാതെ നോക്കി. തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ട്. ചീവീടുകളുടെ നിര്‍ത്താതെയുള്ള കരച്ചില്‍. തൊട്ടടുത്തുള്ള മരത്തില്‍ നിന്നാണെന്ന് തോന്നുന്നു; ഒരു കൂമന്റെ മൂളല്‍ അവളുടെ കാതിലെത്തി. അവള്‍ക്ക് ഇരുട്ട് ഭയം നല്‍കിയില്ല. തന്റെ ജീവിതം അവതാളത്തില്‍ ആക്കിയേക്കാവുന്ന ആ മെമ്മറി കാര്‍ഡ് മാത്രം ആയിരുന്നു അവളുടെ മനസിനെ ഭരിച്ചിരുന്ന ചിന്ത. വീണ്ടും അവള് കട്ടിലില്‍ ചെന്നുകിടന്നു. വേറെ ഏതെങ്കിലും സമയത്തായിരുന്നു എങ്കില്‍ അവള് പാന്റീസ് ഊരി സ്വയം ഭോഗം ചെയ്തേനെ.
പക്ഷെ ഇന്ന് അവള്‍ക്ക് മനസമാധാനത്തോടെ സുഖിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ ആയിരുന്നു. യോനി നനഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിലും ദിവ്യയുടെ മനസ് വാസുവിന്റെ മുറിയില്‍ ആയിരുന്നു. താന്‍ ചെല്ലുമ്പോള്‍ അവന് ഉണര്‍ന്നു കിടക്കുകയാണെങ്കില്‍ എന്ത് ചെയ്യും എന്നാലോചിച്ചിട്ട് അവള്‍ക്കൊരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.
എന്തായാലും വരുന്നിടത്ത് വച്ചു കാണാം എന്നവള്‍ കണക്കുകൂട്ടി. അര്‍ദ്ധരാത്രി ആകാന്‍ കാത്തുകൊണ്ട് അവള് കിടന്നു. മൊബൈലില്‍ അലാറം വച്ചുകൊണ്ടാണ് അവള് കിടന്നത്. അറിയാതെ ചെറിയ ഒരു മയക്കത്തിലേക്ക് വീണ ദിവ്യ അലാറം കേട്ടു ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നു. അവള് അലാറം ഓഫ് ചെയ്തിട്ട് നോക്കി. സമയം പന്ത്രണ്ടര. അവളുടെ ഉള്ളില്‍ പെരുമ്പറ മുഴങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി. അവള് എഴുന്നേറ്റു. രാത്രി അഴിച്ചിട്ടിരുന്ന ബ്ലൌസും പാവാടയും വീണ്ടും ഇടണോ എന്ന് ഒരുനിമിഷം ദിവ്യ ആലോചിച്ചു. പിന്നെ വേണ്ട എന്ന് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പരവേശം മാറ്റാന്‍ കുറെ വെള്ളം എടുത്തു കുടിച്ച ശേഷം അവള് മുറിക്കു പുറത്തിറങ്ങി. അവളുടെ കൈയില്‍ ചെറിയ ഒരു പെന്‍ ടോര്‍ച്ചും ഉണ്ടായിരുന്നു. മെല്ലെ വാസുവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് അവളുടെ കാലുകള്‍ ചലിച്ചു….
നല്ല ധൈര്യമുള്ള പെണ്ണായിരുന്നു ദിവ്യ; അല്ലെങ്കില്‍ വാസുവിനെപ്പോലെയുള്ള ഒരു മുരട്ടുകാളയുടെ മുറിയിലേക്ക് തനിച്ചു പോകാന്‍ ധൈര്യപ്പെടുമായിരുന്നില്ലല്ലോ? ശങ്കരനും രുക്മിണിയും ഉറങ്ങുന്ന മുറിയും ആരും ഉപയോഗിക്കാതെ കിടക്കുന്ന മറ്റൊരു മുറിയും കഴിഞ്ഞ് അടുക്കളയോട് ചേര്‍ന്നുള്ള ഒരു ചായ്പ്പ് ആയിരുന്നു വാസുവിന്റെ വാസസ്ഥലം.
ശങ്കരന് നല്ല മുറി നല്‍കാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ അവനു കിടക്കാന്‍ വേണ്ടി വീട്ടിലെ പഴയ സാധനങ്ങള്‍ കൂട്ടിയിട്ടിരുന്ന മുറി വൃത്തിയാക്കി നല്‍കുകയായിരുന്നു. അതിനു വാതിലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വീടിന്റെ തറ നിരപ്പില്‍ നിന്നും അല്പം താഴെയാണ് ആ ചായ്പ്പിന്റെ സ്ഥാനം. ഏതാണ്ട് പന്ത്രണ്ടു പതിമൂന്ന് വയസുവരെ അവന് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന മുറിയാണ് ഇപ്പോള്‍ ഉപയോഗമില്ലാതെ അതിഥികള്‍ ആരെങ്കിലും വന്നാല്‍ അവര്‍ക്ക് നല്‍കാനായി ഇട്ടിരിക്കുന്നത്. ആ മുറിയില്‍ നിന്നും ചായ്പ്പിലേക്ക് അവനെ മാറ്റിയത് ബാലനായ വാസുവിന്റെ മനസ്സിനെ ആഴത്തില്‍ മുറിവേല്‍പ്പിച്ചിരുന്നു. രുക്മിണിയുടെ വാക്കുകള്‍ക്ക് അല്പം പോലും പരിഗണന നല്‍കാതെയാണ് ശങ്കരന് വാസുവിനെ ചായ്പ്പിലേക്ക് മാറ്റിയത്.
“വീട്ടില്‍ നിന്നും ഈ തെണ്ടിയെ ഞാന്‍ ഇറക്കി വിടാത്തത്‌ നീ ഒരുത്തി കാരണമാണ്. ഈ നശൂലത്തിനെ രാവിലെ കണ്ടാല്‍ അന്നത്തെ ദിവസം പോക്കാണ്”
അവനെ മുറിയില്‍ നിന്നും മാറ്റരുത് എന്നപേക്ഷിച്ച രുക്മിണിക്ക് ശങ്കരന് നല്‍കിയ മറുപടിയായിരുന്നു അത്. നിസ്സഹായയായ ആ സാധുസ്ത്രീയുടെ മനസ് വല്ലാതെ തകര്‍ന്ന് പോയിരുന്നു അയാളുടെ ആ നീചമായ തീരുമാനത്തില്‍. അവന് വന്ന ശേഷമാണ്‌ ഭഗവാന്‍ തങ്ങള്‍ക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിക്കാല് കാണാനുള്ള വര്‍ഷങ്ങളായുള്ള സ്വപ്നം പൂവണിയിച്ചത് എന്ന ഏക കാരണമാണ് രുക്മിണി അവനെ സ്വന്തം മകനെപ്പോലെ സ്നേഹിക്കനുണ്ടായ പ്രധാന കാരണം. പക്ഷെ ശങ്കരന് തന്റെ സ്വത്ത് അവന് കൊണ്ടുപോകും എന്നുള്ള ഭീതിയും ആശങ്കയുമായിരുന്നു. അതെ സന്ദേശം ചെറുപ്രായത്തില്‍ തന്നെ അയാള്‍ മകളുടെ ഇളം മനസിലും കുത്തിവച്ച് അവളെയും ഒരു സ്വാര്‍ത്ഥമതിയായ പെണ്ണാക്കി മാറ്റിയെടുത്തു.
ചായ്പ്പിലേക്ക് താമസം മാറ്റിയ രാത്രി വാസു മണിക്കൂറുകളോളം തനിച്ചു കിടന്നു കരഞ്ഞു. താന്‍ ഈ ലോകത്തില്‍ ആരുമില്ലാത്തവനാണ് എന്ന ചിന്ത അവന്റെ ഇളം മനസിനെ കണ്ണാടിച്ചില്ല് പോലെ തകര്‍ത്തുകളഞ്ഞു. ഇരുളില്‍ ആശ്വാസത്തിന് ഒരാള്‍ പോലും അടുത്തില്ലാതെ അവന് ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു. അവന്റെ കരച്ചില്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ ആ ചായ്പ്പിന്റെ ഭിത്തികള്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
മനസ് തകര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന മകന്റെ അടുത്തുചെന്ന് ഒപ്പം കിടന്ന് ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ രുക്മിണി ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും ശങ്കരന് അവളെ തടഞ്ഞു.
“അവനിപ്പോള്‍ ചെറിയ കുട്ടിയല്ല..പ്രായം പതിമൂന്നായി..നീ അവനെ പ്രസവിച്ച തള്ളയും അല്ല..ഏതോ വേശ്യയ്ക്ക് ആരിലോ ഉണ്ടായ മ്ലേച്ഛ ജന്മം ആണ് ആ അധമന്റേത്..ജാതി ഏതാണെന്ന് പോലും നിശ്ചയമില്ലാത്ത അവനൊക്കെ കൂടെക്കിടക്കുന്ന നിന്നെ ഇനി തള്ളയായി കണ്ടന്നു വരില്ല….അതുകൊണ്ട് അത്തരം പണിക്കൊന്നും നില്‍ക്കണ്ട..അഥവാ നിര്‍ബന്ധം ആണെങ്കില്‍ അവനെയും കൂട്ടി എങ്ങോട്ടാണെന്ന് വച്ചാല്‍ പൊക്കോ..എനിക്കെന്റെ മോള് മാത്രം മതി”
ഒരു ഇരുമ്പുകൂടം തലയില്‍ പതിഞ്ഞാല്‍ ഉണ്ടാകുന്നതിനേക്കാള്‍ ആഘാതമാണ് ശങ്കരന്റെ ഈ വാക്കുകള്‍ രുക്മിണിയില്‍ ഉണ്ടാക്കിയത്. എത്ര ഹീനമായ ചിന്ത! താന്‍ ഒപ്പം കിടന്നാല്‍ തന്റെ പൊന്നുമോന് കാമം ഉണ്ടാകുമത്രേ! ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കാന്‍ മാത്രം ഇത്രയ്ക്ക് അധമനായിരുന്നോ ഈ മനുഷ്യന്‍? നിഷ്കളങ്കനായ തന്റെ വാസുവിനെ തന്നെപ്പോലെ വേറെ ആര്‍ അറിയുന്നു? അവന് ഒരു അമൂല്യ നിധിയാണ്‌. ഒരിക്കലും ഒരു വേശ്യയ്ക്കും ഉണ്ടായതല്ല അവന്..ഏതോ നല്ല വീട്ടിലെ പെണ്‍കുട്ടി ഗതികേട് കൊണ്ട് അവനെ ഉപേക്ഷിച്ചതോ അതല്ലെങ്കില്‍ ആരെങ്കിലും വീട്ടുകാരില്‍ നിന്നും തട്ടിയെടുത്തതോ ആകും അവനെ. അവന്റെ സ്വഭാവം പത്തരമാറ്റ് തങ്കമാണ്..ആ അവനെയാണ്‌ ചേട്ടന്‍ ഒരു നായയ്ക്ക് പോലും നല്‍കുന്ന പരിഗണന കൊടുക്കാതെ സ്വന്തം മുറിയില്‍ നിന്നും പുറത്താക്കിയിരിക്കുന്നത്. ഇപ്പോള്‍ അവനെ സ്വന്തം അമ്മയെപ്പോലെ കാണുന്ന തന്നെ കാമിക്കുന്ന ആഭാസനും ആക്കിയിരിക്കുന്നു! അവള് തിരിഞ്ഞുകിടന്നു നിശബ്ദം കേണു. ചായ്പ്പില്‍ ഏറെനേരം തനിച്ചുകിടന്നു കരഞ്ഞ വാസു എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി. അന്നുമുതല്‍ അവന്റെ കിടപ്പ് അവിടെയായി. ചായ്പ്പില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക് നേരെ ഇറങ്ങാന്‍ ഒരു വാതില്‍ ഉള്ളതിനാല്‍ അവനു വീടിന്റെ പ്രധാന ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് കയറാതെ തന്നെ പുറത്ത് പോകുകയും തിരികെ കയറുകയും ചെയ്യാം.
ദിവ്യ പതുങ്ങിയ കാലടികളോടെ വാസുവിന്റെ മുറിയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍ എത്തി. അവള്‍ക്ക് ധൈര്യം ആവശ്യത്തിലേറെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ആ വാതിലിനു സമീപം എത്തിയപ്പോള്‍ ഭയം അവളെ ഗ്രസിച്ചു. ഉള്ളില്‍ കിടക്കുന്നവന്‍ മനുഷ്യനല്ല..യാതൊരു ദയയോ ദാക്ഷിണ്യമോ ഇല്ലാത്ത സിംഹം ആണ്. അനിഷ്ടമായി വല്ലതും കണ്ടാല്‍ കടിച്ചു കീറാന്‍ മടിക്കാത്ത ജന്തു. അല്‍പസമയം മനസിന്റെ ശക്തി തിരികെ പിടിക്കാനായി അവളവിടെ നിന്ന ശേഷം മെല്ലെ അതിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ഒരു പൂച്ചയെപ്പോലെ പതുങ്ങിക്കയറി. ശ്വാസം പോലും അവള് സൂക്ഷ്മതയോടെ ആണ് എടുത്തിരുന്നത്. ഉള്ളിലെ കൂരിരുട്ടില്‍ അവള്‍ക്ക് ഒന്നും കാണാന്‍ സാധിച്ചില്ല. ചായ്പ്പില്‍ ഫാന്‍ ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ പൂര്‍ണ്ണ നിശ്ശബ്ദമായിരുന്നു അതിന്റെ ഉള്ളില്‍. ഒരു മൊട്ടുസൂചി വീണാല്‍ കേള്‍ക്കാവുന്നത്ര നിശബ്ദത. പുറത്തെ ചീവീടുകളുടെ കരച്ചില്‍ മാത്രമാണ് നിശബ്ദതയ്ക്കുള്ള ഏക അപവാദം. അവള് അല്‍പനേരം അവിടെ നിന്നു കണ്ണുകള്‍ ആ ഇരുട്ടുമായി പൊരുത്തപ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഒപ്പം വാസുവിന്റെ ശ്വാസത്തിന്റെ താളം ശ്രദ്ധിച്ച് അവന് ഉറക്കമാണോ എന്ന് മനസിലാക്കാനും അവള് കരുതലോടെ കാതോര്‍ത്തു. ഒന്നുരണ്ടു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളുടെ നേത്രങ്ങള്‍ ആ ഇരുളുമായി പൊരുത്തത്തിലായി. മുറിയുടെ ഉള്‍വശം അവള് അവ്യക്തമായി കണ്ടു.
അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ അവന് കിടക്കുന്ന പഴയ കാലൊടിഞ്ഞ കട്ടിലിലേക്ക് നീണ്ടു. വ്യക്തമായി കാണാന്‍ സാധിക്കാതെ വന്നതിനാല്‍ മെല്ലെ അവള് അതിനു സമീപത്തേക്ക് നടന്നു. അടുത്ത് ചെന്ന് അവള് നോക്കി. അപ്പോഴും കാഴ്ച വ്യക്തമല്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, വാസുവിന്റെ ശ്വാസോച്ഛ്വാസത്തിന്റെ ശബ്ദം അവള്‍ക്ക് കേള്‍ക്കാനും സാധിച്ചില്ല. ദിവ്യ കട്ടിലിലേക്ക് നോക്കി ചെവിയോര്‍ത്തു. ഇല്ല..ഒരു ചെറിയ ശബ്ദം പോലും കേള്‍ക്കുന്നില്ല. പക്ഷെ അതില്‍ അവന് കിടപ്പുണ്ട്; എങ്കിലും ഒന്നും കാണാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ല. എങ്ങനെയാണ് ഇത്ര നിശബ്ദമായി ഒരാള്‍ക്ക് ഉറങ്ങാന്‍ സാധിക്കുക എന്നവള്‍ ഓര്‍ത്തു.
പെട്ടെന്നവളുടെ നട്ടെല്ലിലൂടെ ഒരു തണുപ്പ് അരിച്ചുകയറി. അവന് ഉറങ്ങാതെ ശ്വാസത്തിന്റെ ശബ്ദം കേള്‍പ്പിക്കാതെ കിടക്കുകയാണെങ്കിലോ എന്ന ചിന്തയാണ് അവളെ പൊടുന്നനെ ഞെട്ടിച്ചത്. താന്‍ മുറിയില്‍ കയറിയത് മനസിലാക്കി അവന് അനങ്ങാതെ കിടക്കുകയായിരിക്കും എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ ഭീതി അവളെ ഗ്രസിച്ചു. അവളുടെ മുലയിടുക്കിലേക്ക് വിയര്‍പ്പ് ഒഴുകിയിറങ്ങി. അല്‍പനേരം ശിലപോലെ അനക്കമില്ലാതെ നിന്നുപോയി ദിവ്യ. അവളുടെ മുഴുത്ത മുലകള്‍ ശക്തമായി ഉയര്‍ന്നു താഴ്ന്നു. അവന് തന്നെ കണ്ടു കിടക്കുകയാണെങ്കില്‍, എല്ലാം തീര്‍ന്നു! ദിവ്യ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ മനസ്സില്‍ ദ്രുതഗതിയില്‍ കണക്കുകൂട്ടലുകള്‍ നടത്തി.
പെട്ടെന്ന് ഒരു വാഹനത്തിന്റെ ഇരമ്പല്‍ അവളെ ഞെട്ടിച്ചു. വളവു തിരിഞ്ഞു വരുന്ന ഏതോ ലോറിയുടെ ശക്തമായ വെളിച്ചം ആ വീടിന്റെ മേല്‍ പതിഞ്ഞു. ദിവ്യ നിന്ന നില്‍പ്പില്‍ ഒരു ശിലയായി മാറി. ആ വാഹനം വീടിന്റെ മുന്നിലൂടെ കടന്നുപോയപ്പോള്‍ അതിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ചായ്പ്പിന്റെ ഉള്‍ഭാഗം അവള് വ്യക്തമായിത്തന്നെ കണ്ടു. അപ്പോഴാണ് അവള്‍ക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണത്. വാസു ആ മുറിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവന്റെ കട്ടില്‍ ശൂന്യമായിരുന്നു. അലക്ഷ്യമായി കിടന്നിരുന്ന തലയണയും വിരിയുമാണ് അവള്‍ക്ക് അവനതില്‍ ഉണ്ടെന്നുള്ള തോന്നല്‍ ഉണ്ടാക്കിയത്. ദിവ്യ ആശ്വാസത്തോടെ നിന്നു ശ്വസിച്ചു. പിന്നെ ടോര്‍ച്ച് പ്രകാശിപ്പിച്ച് വേഗം മുറി പരിശോധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് വീണ്ടും അവള് ഞെട്ടി! വാസു എവിടെപ്പോയി?? ആ ചിന്ത മനസിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ അവള് ടോര്‍ച്ച് വേഗം അണച്ചു.
അവന് മൂത്രമൊഴിക്കാനോ മറ്റോ പുറത്ത് പോയതാകുമോ? അങ്ങനെ ആണെങ്കില്‍ ഏതു സമയത്തും അവന് തിരികെ എത്തിയേക്കാം. ദിവ്യ വേഗം ചെന്നു ചായ്പ്പിന്റെ പുറത്തേക്കുള്ള വാതില്‍ തള്ളിനോക്കി; അത് പുറത്ത് നിന്നും പൂട്ടിയ നിലയിലായിരുന്നു. അതായത് അവന് മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ പോയതല്ല എന്നര്‍ത്ഥം! അവളുടെ മനസ്സില്‍ സംശയങ്ങള്‍ ഉടലെടുത്തു; ഈ രാത്രി അവനെവിടെ പോയതാകാം? ഈ ചായ്പ്പില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിപ്പോകാന്‍ വഴി ഉള്ളതുകൊണ്ട് അവന് എപ്പോള്‍ വേണേലും പോകുകയോ വരുകയോ ചെയ്യാനുള്ള സൌകര്യമുണ്ട്. എന്തായാലും അതെപ്പറ്റി പിന്നെ ആലോചിക്കാം എന്നവള്‍ കരുതി; തന്റെ പ്രശ്നം ഇപ്പോള്‍ അവന്റെ രാത്രി സഞ്ചാരമല്ല..ആ മെമ്മറി കാര്‍ഡ് ആണ്. അവനിവിടെ ഇല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് മനസാമാധാനത്തോടെ മുറി പരിശോധിക്കാം. അവള് ടോര്‍ച്ചു പ്രകാശിപ്പിച്ച് മുറി പരിശോധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. വാസു വൈകുന്നേരം വന്നിട്ട് ഊരിയിട്ടിരുന്ന ഷര്‍ട്ട് ഹുക്കില്‍ കിടക്കുന്നത് അവള് കണ്ടു. വേഗം തന്നെ അവള് ചെന്ന് അതിന്റെ പോക്കറ്റില്‍ കൈയിട്ട് നോക്കി. കുറച്ചു നോട്ടുകളും ചില്ലറ തുട്ടുകളും ഒഴികെ വേറൊന്നും അതിനുള്ളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. നിരാശയോടെ ദിവ്യ അവന്റെ മേശയും കട്ടിലും എല്ലാം പരിശോധിച്ചു. അരമണിക്കൂറില്‍ ഏറെ പ്രയത്നിച്ചിട്ടും അവള്‍ക്ക് താന്‍ തിരഞ്ഞ സാധനം കണ്ടുകിട്ടിയില്ല. നിരാശയോടെ അവള് അല്‍പനേരം ആ കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നു ചിന്തിച്ചു.
ഇനി അത് അവന് കൈയില്‍ കൊണ്ട് നടക്കുകയായിരിക്കുമോ? ഇവിടെ വച്ചാല്‍ സുരക്ഷിതമല്ല എന്നവനു തോന്നിക്കാണും. ഛെ..അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ തനിക്ക് അതെങ്ങനെ കിട്ടും? അത് അവന്റെ കൈയില്‍ ഉള്ളിടത്തോളം കാലം തനിക്ക് മനസമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങാന്‍ സാധിക്കില്ല. ആ വിഡ്ഢി രതീഷിന്റെ ഭ്രാന്താണ് ഇതിനെല്ലാം കാരണം; അവനു വീഡിയോ എടുക്കാന്‍ തോന്നിയതാണ് തന്നെ ഇപ്പോള്‍ ഈ കുരുക്കിലാക്കിയിരിക്കുന്നത്. ദിവ്യ എഴുന്നേറ്റ് ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി എല്ലാടവും അരിച്ചുപെറുക്കി പരിശോധിച്ചു. പക്ഷെ നിരാശയായിരുന്നു ഫലം. അവള് തിരച്ചില്‍ അവസാനിപ്പിച്ച് തിരികെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. ഇനിയെന്ത് എന്ന ചിന്ത അവളെ ശക്തമായി അലട്ടി. കട്ടിലില്‍ കയറിക്കിടന്ന അവള് തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന് രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമത്തില്‍ നിദ്രയിലേക്ക് വഴുതിവീണു.
വാസു ഈ സമയത്ത് അവളുടെ മുറിയുടെ പുറത്തുള്ള വരാന്തയില്‍ നല്ല ഉറക്കത്തില്‍ ആയിരുന്നു. വീടിന്റെ മൂന്നു ചുറ്റും വരാന്തയുണ്ട്. സ്വന്തമായി ജോലി ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയ നാള്‍ മുതല്‍ അവന് കിടപ്പ് വരാന്തയിലേക്ക് മാറ്റിയിരുന്നു. പക്ഷെ ഒരാളും നാളിതുവരെ അത് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ശങ്കരന്റെയും മകളുടെയും മനസ്സില്‍ ഒരു നായയുടെ സ്ഥാനം മാത്രമുള്ള തനിക്ക് ആ വീടിന്റെ ഉള്ളില്‍ ഉറങ്ങാന്‍ സാധിക്കില്ല എന്ന് വാസു തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷെ അവന് ആ തീരുമാനം രുക്മിണിയെ അറിയിച്ചിരുന്നില്ല. രാത്രി എല്ലാവരും കിടന്ന ശേഷം അവന് ചായ്പ്പ് തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങും. എന്നിട്ട് വരാന്തയുടെ ഏതെങ്കിലും ഒരു ഭാഗത്ത് കിടന്നുറങ്ങും. രാവിലെ അഞ്ചുമണിക്ക് തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് ചായ്പ്പ് തുറക്കും. പിന്നെ പുറത്ത് പ്രഭാതകൃത്യങ്ങള്‍ നടത്തി കിണറ്റില്‍ നിന്നും വെള്ളം കോരി കുളിച്ച ശേഷം വേഷം മാറി പരപരാ വെളുപ്പിനെ സ്ഥലം വിടും. കാരണം രാവിലെ ശങ്കരനോ ദിവ്യയോ അവനെ കണ്ടാല്‍ ഉറപ്പായും അവന്റെ മനസ് കലുഷിതമാക്കുന്ന സംസാരം അവരില്‍ നിന്നും ഉണ്ടാകും. തന്നെ രാവിലെ കണ്ടാല്‍ അന്നത്തെ ദിവസം ഗുണം പിടിക്കില്ല എന്ന് അവളും അയാളും പറയുന്നത് പലതവണ അവന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് കഴിവതും അവരുടെ കണ്ണില്‍പ്പെടാതെ ജീവിക്കാന്‍ അവന് ശീലിച്ചിരുന്നു. രുക്മിണിയുടെ പകരം വയ്ക്കാന്‍ സാധിക്കാത്ത സ്നേഹത്തെ തള്ളി അവിടെ നിന്നും പോകാന്‍ അവന്റെ മനസ് സമ്മതിക്കാതിരുന്നതു കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ആ വീടുവിട്ട് പോകാതിരുന്നത്.
അടുത്ത ദിവസം കുറെ വൈകിയാണ് ദിവ്യ ഉണര്‍ന്നത്. രാത്രി ഉറങ്ങാതെ വാസുവിന്റെ മുറി പരിശോധിച്ചതിന്റെ ക്ഷീണം അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. പത്തുമണിയോടെ ഉണര്‍ന്ന ദിവ്യ കുളിച്ചു വേഷം മാറി പ്രഭാത ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. മധ്യവേനല്‍ അവധി ആയിരുന്നതിനാല്‍ അവള്‍ക്ക് സ്കൂള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവളുടെ പത്താം ക്ലാസ് പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞുള്ള മധ്യവേനല്‍ അവധിക്കാലം ആയിരുന്നു അത്. പ്രാതല്‍ കഴിക്കുമ്പോഴും ദിവ്യയുടെ മനസ് അശാന്തമായിരുന്നു. നഷ്ടമായ ആ മെമ്മറി കാര്‍ഡ് അവളെ വല്ലാതെ അലട്ടി.
“എടി പെണ്ണെ..നിന്റെ മുറിയിലെ ബെഡ് ഷീറ്റും കര്‍ട്ടനും എല്ലാം എടുത്ത് ഒന്ന് കഴുകി ഇട്..അവധിയാണെങ്കിലും യാതൊരു പണിയും ചെയ്യരുത് കേട്ടോ..” പ്രാതല്‍ കഴിച്ചിട്ട് പാത്രം കഴുകിക്കൊണ്ട് നിന്ന ദിവ്യയോട് രുക്മിണി പറഞ്ഞു.
“കഴിഞ്ഞ മാസോം കഴുകിയതല്ലേ..എന്തിനാ എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ കഴുകുന്നത്?” ജോലിക്കള്ളി ആയ ദിവ്യ ചോദിച്ചു.
“നാണം ഉണ്ടോടി പറയാന്‍? കഴിഞ്ഞ മാസമാണ് അവള് കിടക്കുന്ന വിരി കഴുകി ഇട്ടത്..നീ ഒരു പെണ്ണാണ്‌..ഒരാഴ്ചയില്‍ ഒരിക്കല്‍ ഇതൊക്കെ കഴുകണം..ചെല്ല്..വേഗം കഴുകി ഇട്..” രുക്മിണി സ്വരം കടുപ്പിച്ചു.
“ഹും..”
ദിവ്യ ചുണ്ട് മലര്‍ത്തി നിതംബങ്ങള്‍ ഇളക്കി മുറിയിലേക്ക് പോയി. അവള്‍ക്ക് ഇതൊന്നും ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യമല്ല. മനസ്സിലെ ഏകചിന്ത സുഖിക്കണം എന്നത് മാത്രമാണ്. രതീഷുമായുള്ള രതികേളി മുറിഞ്ഞതിന്റെ ടെന്‍ഷനില്‍ ആയിരുന്നു അവള്. മെമ്മറി കാര്‍ഡ് കണ്ടുകിട്ടിയാല്‍ ആരെയെങ്കിലും തന്റെ ആഗ്രഹ പൂര്‍ത്തീകരണത്തിനു വിധേയനാക്കണം എന്നവള്‍ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.
“നാശം..ഇനി കഴുകി ഇട്ടില്ലെങ്കില്‍ അതുമതി..” പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അവള് കട്ടിലില്‍ നിന്നും ബെഡ്ഷീറ്റ് വലിച്ചെടുത്തു. പെട്ടെന്ന് എന്തോ നിലത്ത് വീണ ശബ്ദം കേട്ട് അവള് ഷീറ്റ് മാറ്റി നോക്കി. ദിവ്യയുടെ കണ്ണുകള്‍ സന്തോഷം കൊണ്ട് വിടര്‍ന്നു വികസിച്ചു. അവള്‍ക്ക് ഒന്നുറക്കെ ചിരിച്ചു മറിയണം എന്ന് തോന്നി. അത്രയ്ക്ക് ആഹ്ലാദവും ആശ്വാസവും നല്‍കിയ കാഴ്ച ആയിരുന്നു അത്. അവള് ഇന്നലെമുതല്‍ തേടിക്കൊണ്ടിരുന്ന മെമ്മറി കാര്‍ഡ് അവളുടെ കാല്‍ച്ചുവട്ടില്‍ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ദിവ്യ വേഗം അതെടുത്ത് നോക്കി.
“ദൈവമേ..രക്ഷപെട്ടു..ഹാവൂ ..എന്തൊരാശ്വാസം..” അവള് നെഞ്ചില്‍ കൈ വച്ചുകൊണ്ട് മനസില്‍ പറഞ്ഞു. അവളുടെ സന്തോഷത്തിന് അതിരുകള്‍ ഇല്ലായിരുന്നു. വേഗം അവള് തന്റെ മൊബൈല്‍ എടുത്ത് അതിന്റെ കാര്‍ഡ് മാറ്റിയിട്ട് അതിലേക്ക് ഇതിട്ടു. തങ്ങള്‍ ചെയ്തതിന്റെ ദൃശ്യങ്ങള്‍ കാണാന്‍ അവളുടെ കാമാര്‍ത്തി പൂണ്ട മനസും ശരീരവും വെമ്പി. തന്റെ ശരീരം ചെറുതായി വിറയ്ക്കുന്നത് ദിവ്യ അറിഞ്ഞു. അവളുടെ വെണ്ണത്തുടകളുടെ ഇടയില്‍ തുടുത്ത പിളര്‍പ്പിലേക്ക് മദജലം ഊറിയെത്തി.
“എടീ നീ പിന്നേം കിടന്നോ? തുണി കഴുകി ഇടെടി അസത്തെ” രുക്മിണി കോപത്തോടെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ടു ദിവ്യ അസഹ്യതയോടെ മൊബൈല്‍ മാറ്റിവച്ചു.
“നാശം പിടിച്ച തള്ള..ഒരു സമാധാനവും തരില്ല..”
കോപത്തോടെ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അവള് തുണികള്‍ വാരിയെടുത്ത് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. അവളുടെ കൊഴുത്ത നല്ല ഉരുണ്ട മസിലുള്ള കണംകാലുകള്‍ പാവാടയുടെ താഴെ പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നമായിരുന്നു.
വാസു അതിരാവിലെയും ശങ്കരന് അതിനു ശേഷവും പോയിക്കഴിഞ്ഞതിനാല്‍ വീട്ടില്‍ രുക്മിണിയും ദിവ്യയും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. രുക്മിണി ഉച്ചയ്ക്ക് കഴിക്കാനുള്ള ചോറൊക്കെ വച്ചിട്ട് ഒരു തോരന്‍ ഉണ്ടാക്കാനായി വരാന്തയില്‍ വന്നിരുന്ന് പച്ചക്കറി അരിയുന്ന സമയത്താണ് ദിവാകരന് ഒരു സ്കൂട്ടറില്‍ അവിടെ എത്തിയത്. രുക്മിണി അനിഷ്ടത്തോടെ അയാളെ നോക്കി.
“ങാ ചേച്ചിയെ..എന്താ രാവിലെ പരിപാടി..കറിക്ക് അരീവാണോ?’ പല്ലുകള്‍ മൊത്തം കാട്ടി രാഷ്ട്രീയക്കാരെപ്പോലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ദിവാകരന് ചോദിച്ചു.
“ഉം..കേറി വാ ദിവാകരാ..” മനസില്ലാമനസോടെ രുക്മിണി പറഞ്ഞു. അവള് സാരി കൊണ്ട് തന്റെ പുറത്തേക്ക് കണ്ടിരുന്ന വയറും മുലകളും നന്നായി മറച്ചു.
“ചേട്ടന്‍ പോയിക്കാണും അല്യോ…” ഒരു വികൃതമായ ചിരിയോടെ ദിവാകരന് വരാന്തയില്‍ കിടന്ന മറ്റൊരു കസേരയില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“ദിവാകരന് അറിയത്തില്ലേ ചേട്ടന്‍ പോകുന്ന സമയം..പിന്നെന്തിനാ ഈ ചോദ്യം?”
“ഓ..അറിയാം..എന്തേലും ചോദിക്കണമല്ലോ എന്ന് കരുതി ചോദിച്ചതാ”
“ചായ എടുക്കട്ടെ”
“ഓ വേണ്ട ചേച്ചി..ഞാന്‍ കുടിച്ചതാ..ചേച്ചിക്ക് എന്താ ഈയിടെയായി ഒരു ക്ഷീണം പോലെ? മുഖത്തെ ആ ശ്രീത്വം ഒക്കെ കുറഞ്ഞത് പോലെ..” രുക്മിണിയെ അടിമുടി നോക്കി കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ട് ഉഴിഞ്ഞു ദിവാകരന് ചോദിച്ചു.
“പ്രായമായാല്‍ അങ്ങനെയാ ദിവാകരാ…എന്നും കുഞ്ഞായിട്ടിരിക്കാന്‍ പറ്റുമോ?”
“ഓ പിന്നെ..ചേച്ചിക്ക് എന്നാ പ്രായം ഒണ്ടെന്നാ..ഇപ്പം കണ്ടാലും ഒരാളും പറയില്ല കെട്ടിക്കാന്‍ പ്രായമായ ഒരു പെണ്ണിന്റെ തള്ള ആണെന്ന്…”
അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ തന്നെ കൊത്തി വലിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് മനസിലാക്കിയ രുക്മിണി മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു.
“ദിവാകരന് ഇരിക്ക്.എനിക്ക് അടുക്കളേല്‍ അല്പം പണിയുണ്ട്..”
“ചേച്ചി ചെല്ല്..ഞാന്‍ വല്ലോം സഹായിക്കണേല്‍ പറയണേ..”
അവളുടെ നിതംബങ്ങളിലേക്ക് നോക്കി വിടാനായ ദിവാകരന് പറഞ്ഞു. രുക്മിണി ഒന്നും പറയാതെ ഉള്ളിലേക്ക് പോയി. ശങ്കരന്റെ ഇളയ സഹോദരന്‍ ആണ് ദിവാകരന്. പ്രായം മുപ്പത്തിയഞ്ചായി. വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടില്ല. കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന ഏതു പെണ്ണിനെ കണ്ടാലും അവളെ വീഴ്ത്താന്‍ ദിവാകരന് ശ്രമിക്കും. പെണ്ണുങ്ങളോട് വലിയ വിധേയത്വമാണ്. പെണ്ണ് സുന്ദരി ആണേല്‍ പറയുകയും വേണ്ട; അവള്‍ക്ക് വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യും. രുക്മിണിയെ വശത്താക്കാന്‍ അവന് കുറെ നാളായി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ദിവ്യയുടെ മേലും ഉണ്ട് ഒരു കണ്ണ്. പക്ഷെ രുക്മിണി അവനോടു അധികം സംസാരിക്കാന്‍ നില്‍ക്കില്ല. അവള്‍ക്ക് അവനെ തീരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. ഒരിക്കല്‍ അവന്റെ സംസാര രീതിയെ കുറിച്ചും സ്വഭാവത്തെ കുറിച്ചും ശങ്കരനോട് അവള് സൂചിപ്പിച്ചതാണ്. അതിനു ശങ്കരന് നല്‍കിയ മറുപടി ഇതായിരുന്നു.
“നിനക്ക് ആ പെഴച്ചു പെറ്റവന്‍ അല്ലാതെ വേറെ ആരെയും കണ്ണില്‍ പിടിക്കില്ല. എന്റെ അനുജന്‍ നല്ല തറവാട്ടില്‍ ജനിച്ചവനാണ്. നിന്നെക്കാള്‍ നന്നായി അവനെ എനിക്കറിയാം..അല്പം ആത്മാര്‍ത്ഥമായി അവന് നിന്നോട് സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അത് ഈ വീടിനോടുള്ള അവന്റെ സ്നേഹം മൂലമാണ്..നിനക്ക് അല്ലേലും എന്റെ ആള്‍ക്കാരെ ഇഷ്ടമല്ലല്ലോ….”
രുക്മിണി പിന്നെ ഒന്നും പറയാന്‍ പോയില്ല. തറവാടികളെ ആര്‍ക്കും ഒന്നും പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാന്‍ സാധിക്കില്ല എന്നവള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.
രുക്മിണിയുടെ അടുത്ത് തന്റെ നമ്പര്‍ ചിലവാകില്ല എന്ന് പല തവണകളായി മനസിലാക്കിയിരുന്ന ദിവാകരന് അവള് ഉള്ളിലേക്ക് പോയപ്പോള്‍ അണ്ടികളഞ്ഞ അണ്ണാനെപ്പോലെ കുറേനേരം അവിടെയിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് പുറത്ത് ആരോ തുണി കഴുകുന്നതിന്റെ ശബ്ദം അയാള്‍ കേട്ടത്.
“ആരാ ചേച്ചി പുറത്ത് തുണി കഴുകുന്നത്?’ അയാള്‍ വീട്ടിലേക്ക് കയറാതെ വരാന്തയില്‍ തന്നെ നിന്നു ചോദിച്ചു.
“ദിവ്യയാ..” രുക്മിണി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ദിവാകരന്റെ ഉള്ളില്‍ ചെറിയൊരു ബോംബ്‌ പൊട്ടി. പെണ്ണിന് അവധിയാണ് എന്നുള്ള കാര്യം അയാള്‍ ഓര്‍ത്തിരുന്നില്ല. കഴിഞ്ഞ മാസം അവളെ കണ്ടപ്പോള്‍ തന്റെ ഗുലാന്‍ ചാടി എഴുന്നേറ്റത് അയാള്‍ ഓര്‍ത്തു. തള്ളയെ കടത്തിവെട്ടുന്ന വളര്‍ച്ച ആണ് പെണ്ണിന്. എന്തൊരു ഇനിപ്പാണ് ആ മുഖത്തിന്! ഒന്ന് തൊടാന്‍ എങ്കിലും കിട്ടിയാല്‍ അതൊരു മെഗാ ലോട്ടറി ആയിരിക്കും. താന്‍ വരുന്ന മിക്ക സമയത്തും അവള് സ്കൂളില്‍ ആയിരിക്കും. അത്കൊണ്ട് ശരിയായി ഒന്ന് ഇടപെടാന്‍ അവസരം ഒത്തിട്ടില്ല. വൈകിട്ട് വന്നാല്‍ ചേട്ടന്‍ ഉളളത്കൊണ്ട് അഭ്യാസം ഒന്നും നടക്കുകയുമില്ല. അങ്ങനെ പലതും ഓര്‍ത്തുകൊണ്ട് ദിവാകരന് മെല്ലെ വീടിന്റെ പിന്നിലേക്ക് നടന്നു.
അല്പം മാറി നിന്ന് അയാള്‍ ദിവ്യ പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്നു തുണി കഴുകുന്നത് കണ്ടു. അവളുടെ കൊഴുത്ത, നഗ്നമായ കണംകാലുകളില്‍ അയാളുടെ കണ്ണുകള്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ പതിഞ്ഞു. കുനിഞ്ഞ് നിന്നു കല്ലില്‍ വച്ചു തുണിയില്‍ സോപ്പ് തേച്ചു പിടിപ്പിക്കുകയായിരുന്ന അവളുടെ പാവാട അല്പം മേലേക്ക് മാറി തുടകള്‍ പകുതിയോളം പുറത്ത് കാണാമായിരുന്നു. അതിനു മീതെ വിരിഞ്ഞ ഉരുണ്ട നിതംബങ്ങള്‍ അവളുടെ ചലനത്തിനനുസരിച്ച് തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്ന കാഴ്ച ദിവാകരന്റെ കാമത്തെ ആളിക്കത്തിച്ചു. അവളുടെ കാലുകളുടെ കൊഴുപ്പും നിറവും ആര്‍ത്തിയോടെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാള്‍ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“ദിവ്യക്കുട്ടാ..അങ്കിള് സഹായിക്കണോ..”
ഒരു വഷള ചിരിയോടെ അവളുടെ മുന്‍പിലേക്ക് ചെന്ന് അയാള്‍ ചോദിച്ചു. കുനിഞ്ഞ് നിന്നിരുന്ന അവളുടെ മുലകള്‍ ഏതാണ്ട് പകുതിയും ബ്ലൌസിന് വെളിയിലേക്ക് തള്ളിയിരുന്നു. ശബ്ദം കേട്ടു ദിവ്യ നിവര്‍ന്നു. ദിവാകരനെ കണ്ടപ്പോള്‍ അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നു. അച്ഛന്റെ ബന്ധുക്കളെ എല്ലാം അവള്‍ക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമാണ്.
“ഹായ് ദിവു അങ്കിള്….” അയാളെ അവള് അങ്ങനെയാണ് വിളിക്കുന്നത്. അങ്കിളിന്റെ കണ്ണുകള്‍ തന്റെ ദേഹത്ത് പരവേശത്തോടെ ഓട്ടപ്രദക്ഷിണം നടത്തുന്നത് ദിവ്യ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“മോക്ക് സ്കൂള്‍ അവധിയാണ് എന്ന കാര്യം ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തില്ല..അല്ലേല്‍ ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഇങ്ങോട്ട് വന്നേനെ..ഇനി എന്നാ തുറക്കുന്നത്?” അയാള്‍ ചോദിച്ചു.
“ഒന്നര മാസം കൂടി ഉണ്ട് അങ്കിളേ..അങ്കിള് അങ്ങ് തടിച്ചല്ലോ..” അയാളുടെ തടിച്ച ദേഹത്തേക്ക് നോക്കി അവള് പറഞ്ഞു.
“ആണോ..ആ ആര്‍ക്കറിയാം..മോളും കൊഴുത്തിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ..ഞാന്‍ തന്നല്ല..” അയാള്‍ അവളുടെ തെറിച്ച മുലകളില്‍ നോക്കി പറഞ്ഞു. ദിവ്യയ്ക്ക് ആ നോട്ടം സുഖിച്ചു. അവളുടെ മുഖം തുടുത്തു ചുവന്നു.
“അങ്കിള് സഹായിക്കണോ കഴുകാന്‍” അയാള്‍ വിടച്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“വേണ്ട..ഞാന്‍ കഴുകിക്കൊളാം..” താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും അര്‍ദ്ധമനസോടെ അവള് പറഞ്ഞു.
“ഇത്രേം വലിയ ബെഡ്ഷീറ്റ് മോള് എങ്ങനെ കഴുകും..മാറ്..അങ്കിള് പിടീന്ന് കഴുകിത്തരാം” അവളെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് ദിവാകരന് പറഞ്ഞു. ദിവ്യയ്ക്ക് കേള്‍ക്കേണ്ട താമസം; അവള് തുണി അവിടെയിട്ടിട്ടു കൈകഴുകി.
“എന്നാല്‍ അങ്കിളിന്റെ ഇഷ്ടം..” അവള് പറഞ്ഞു.
ദിവാകരന് തുണി കഴുകാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ദിവ്യ അയാളുടെ മുന്‍പില്‍ അല്പം മാറ്റി ഇട്ടിരുന്ന പഴയ ആട്ടുകല്ലിന്റെ മുകളില്‍ ഇരുന്നു. ദിവാകരന്റെ കണ്ണുകള്‍ അവളുടെ കാലുകളില്‍ പതിഞ്ഞു. നിലത്ത് കമിഴ്ന്നു കിടന്നിരുന്ന ആ കല്ലില്‍ അവള് ഇരുന്നപ്പോള്‍ പാവാട താഴേക്ക് തെന്നിമാറി അവളുടെ കൊഴുത്ത തുടകള്‍ ഏതാണ്ട് പകുതിയിലേറെ നഗ്നമായിരുന്നു. അയാളെ മനപൂര്‍വ്വം കാണിക്കാന്‍ വേണ്ടിത്തന്നെയാണ് അവളങ്ങനെ ഇരുന്നത്. അങ്കിളിനു തന്റെ മേല്‍ ഒരു കണ്ണുണ്ട് എന്ന് ബുദ്ധിമതിയായ അവള് എന്നെ മനസിലാക്കിയ കാര്യമാണ്. അവള്‍ക്ക് അതില്‍ അഭിമാനമാണ് തോന്നിയത്. തന്റെ ശരീര സൌന്ദര്യത്തില്‍ അവള് അഹങ്കരിച്ചിരുന്നു. ദിവ്യയുടെ തടിച്ചു കൊഴുത്ത വെണ്ണത്തുടകള്‍ മടങ്ങി ഇരിക്കുന്നത് നോക്കി മൂത്തുമുഴുത്ത ലിംഗവുമായി ദിവാകരന് തുണി കഴുകി. ബെഡ്ഷീറ്റ് കഴുകിയിട്ട ശേഷം അയാള്‍ ബക്കറ്റില്‍ കൈയിട്ടപ്പോള്‍ കിട്ടിയത് അവളുടെ പാന്റീസ് ആണ്. അയാളത് നിവര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ ദിവ്യ നാണത്തോടെ ചിരിച്ചു.
“അങ്കിളേ അത് ഞാന്‍ കഴുകിക്കൊളാം” അവള് പറഞ്ഞു.
“വേണ്ട..മോളവിടെ ഇരുന്നാ മതി” അയാള്‍ അത് തിരിച്ചിട്ടു നിവര്‍ത്തി കല്ലില്‍ വച്ചു. അവളുടെ പൂറു മുട്ടുന്ന ഭാഗം നിറം മാറി അല്പം ദ്രവിച്ചു കീറിയിരിക്കുന്നത് അയാള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“ഇ..ഇതിന്റെ ഇവിടം കീറി തുടങ്ങിയല്ലോ മോളെ” അയാള്‍ ചെറിയ വിറയലോടെ ചോദിച്ചു.
“ഹും..എല്ലാത്തിന്റെയും അവിടം വേഗമാ കീറുന്നത്..” ദിവ്യ ചുണ്ട് മലര്‍ത്തി അയാളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.
ദിവാകരന് ചുറ്റും നോക്കി. ചേച്ചി അടുത്തെങ്ങാനും ഉണ്ടോ എന്നായിരുന്നു അയാളുടെ നോട്ടം.
“നനേന്ന കൊണ്ടാ അവിടം ദ്രവിക്കുന്നത്..രാത്രീല്‍ ഇട്ടോണ്ട് കിടക്കാതിരുന്നാ മതി..” അയാളുടെ ശബ്ദത്തിലെ കിതപ്പ് ദിവ്യ ശ്രദ്ധിച്ചു. അങ്കിളിനു ഇളകിയിരിക്കുന്നു.അവള് ഉള്ളില്‍ പറഞ്ഞു. പാന്റീസിന്റെ നിറം മാറിയ ഭാഗത്ത് അയാള്‍ സോപ്പ് തേക്കുന്നത് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവള് മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു. അവളുടെ പാന്റീസ് നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“ഞാന്‍ വിരിച്ചിട്ടു വരാം” അയാള്‍ കഴുകിപ്പിഴിഞ്ഞു വച്ച തുണികള്‍ എടുത്ത് അവള് അയയുടെ സമീപത്തേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ദിവാകരന്റെ കണ്ണുകള്‍ അവളുടെ തെന്നിക്കളിക്കുന്ന ഉരുണ്ട ചന്തികളില്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ പതിഞ്ഞു. പെണ്ണ് നല്ല സഹകരണമാണ്. ആ ചേച്ചി നാശം ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നയാള്‍ ആത്മാര്‍ഥമായി മോഹിച്ചു. ദിവ്യ തുണികള്‍ വിരിച്ച ശേഷം ബക്കറ്റുമായി തിരികെയെത്തി അയാളുടെ സമീപം അത് വച്ചിട്ട് നിവര്‍ന്നു.
“ഇന്ന് അങ്കിള് ജോലിക്ക് പോയില്ലേ” അവള് കൈകള്‍ പൊക്കി മുടി ഒതുക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ദിവാകരന്റെ കണ്ണുകള്‍ പരവേശത്തോടെ അവളുടെ വിയര്‍ത്ത കക്ഷങ്ങളിലും ഒപ്പം ബ്ലൌസിന് താഴെ അനാവൃതമായ വയറിലും പതിഞ്ഞു. അയാളെ അത് കാണിച്ചുകൊണ്ട് ദിവ്യ മെല്ലെ മുടി അഴിച്ചുകെട്ടി.
“ഇന്ന് ഷിഫ്റ്റ്‌ മാറുന്ന ദിവസമാ..അതല്യോ വരാന്‍ പറ്റിയത്”
പെണ്ണിന്റെ സൌന്ദര്യം ഭ്രാന്തമായി നുകര്‍ന്നുകൊണ്ട് അയാള്‍ പറഞ്ഞു. ദിവ്യ തന്റെ ചോരച്ചുണ്ട് ലേശം മലര്‍ത്തി അയാളെ നോക്കാതെ, എന്നാല്‍ അയാളെ കാണിക്കാന്‍ വേണ്ടി കൈകള്‍ പൊക്കി മുടി മെല്ലെ കേട്ടിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. തള്ള വലിയ പതിവ്രത ആണെങ്കില്‍ മോള് എവറസ്റ്റ് കൊടുമുടി ചാടിക്കടക്കുന്ന ഇനമാണ്‌ എന്ന് ദിവാകരന് ഉള്ളില്‍ പറഞ്ഞു. തന്റെ പാന്റീസുകള്‍ അയാള്‍ കഴുകിപ്പിഴിഞ്ഞു നല്‍കിയപ്പോള്‍ ദിവ്യ അത് വാങ്ങി കൊണ്ടുപോയി വിരിച്ചു. അയാള്‍ കൈകഴുകിയിട്ട് അവള് വരാനായി കാത്തു. ദിവ്യ കുണുങ്ങി നടന്നു വരുന്നത് ആര്‍ത്തിയോടെ നോക്കി അയാള്‍ അവള് കാണാതെ ലിംഗം തടവി.
“കഴുകി കഴിഞ്ഞോടീ?” ഉള്ളില്‍ നിന്നു രുക്മിണിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ദിവ്യ അനിഷ്ടത്തോടെ മുഖം ചുളിച്ചു. ദിവാകരന് കേള്‍ക്കുമല്ലോ എന്ന് കരുതി അവള് മറുപടി മയത്തിലാണ് പറഞ്ഞത്.
“കഴിഞ്ഞമ്മേ..”
“എന്നാല്‍ കേറി വാ..അവിടെന്തെടുക്കുവാ?”
ദിവാകരന് തന്നെ വിട്ടു മകളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയതറിഞ്ഞ രുക്മിണി ചോദിച്ചു.
“വരുവാ..” അവള് ദേഷ്യം പണിപ്പെട്ടു നിയന്ത്രിച്ചു പറഞ്ഞു.
താന്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ടാകാം ചേച്ചി അവളെ തിരക്കിയത് എന്ന് ദിവാകരന് തോന്നി. അയാള്‍ മെല്ലെ വീടിന്റെ മുന്‍പിലേക്ക് നടന്നു. ദിവ്യ നിതംബങ്ങള്‍ ഇളക്കി പിന്‍ വാതിലിലൂടെ ഉള്ളില്‍ കയറി അടുക്കളയില്‍ ചെന്നു.
“എന്തിനാ വിളിച്ചത്?” ദേഷ്യത്തോടെ അവള് അമ്മയോട് ചോദിച്ചു. ദിവാകരന്റെ സാമീപ്യം അവളുടെ യോനിയെ ചൂട് പിടിപ്പിച്ചിരുന്നു. അന്ന് രതീഷില്‍ നിന്നും കിട്ടാതെ പോയ സുഖം അങ്കിളിന്റെ നാവില്‍ നിന്നും കിട്ടണം എന്നവള്‍ അതിയായി മോഹിച്ചു സിരകള്‍ ചൂടുപിടിച്ച അവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നു.
“അവനെന്തിയെ പോയോ?” രുക്മിണി ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല..” ദിവ്യ ദേഷ്യത്തോടെ ചുണ്ട് മലര്‍ത്തി.
“പെണ്ണെ..അവന് നിന്റെ അച്ഛന്റെ അനുജനോക്കെത്തന്നെ..പക്ഷെ വല്യ ലോഹ്യമൊന്നും വേണ്ട..തനി അലവലാതിയാ….” രുക്മിണി രഹസ്യമായി മകളെ ഉപദേശിച്ചു. പൂറു കടിച്ചു നിന്ന ദിവ്യയ്ക്കുണ്ടോ ഇതൊക്കെ കേള്‍ക്കാന്‍ താല്പര്യം.
“പിന്നെ..അങ്കിള് പാവമാ..ഈ അമ്മയ്ക്ക് വട്ടാ” അവള് പറഞ്ഞു.
“നിന്നോടും നിന്റെ തന്തയോടും നല്ല കാര്യം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല..സൂക്ഷിച്ചാല്‍ നിനക്ക് തന്നെ നല്ലത്..പോയി വീടൊക്കെ ഒന്ന് അടിച്ചു വാര്……” അനുസരണ ഇല്ലാത്ത മകളോട് പറഞ്ഞിട്ട് ഗുണമില്ല എന്ന് രുക്മിണിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.
ഈ സമയത്ത് പുറത്ത് ദിവാകരന് ആലോചനയിലായിരുന്നു. രുക്മിണി ചേച്ചിയെ വളയ്ക്കാന്‍ പാടാണ് എങ്കിലും മകള്‍ ഈസിയായി വളയുന്ന ടൈപ്പാണ് എന്നു മനസിലായതോടെ അയാളുടെ മനസു കാമാഗ്നിയില്‍ തിളച്ചു മറിയുകയായിരുന്നു. പെണ്ണിന്റെ നില്‍പ്പും നോട്ടവും, പാന്റീസ് നനയുന്ന കാര്യം താന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മുഖത്ത് കണ്ട ഭാവവും എല്ലാം അയാളെ പരവശനാക്കിയിരുന്നു. പക്ഷെ രുക്മിണി ചേച്ചി ഉള്ളിടത്തോളം തനിക്കൊന്നും ചെയ്യാന്‍ പറ്റില്ല. അയാള്‍ നിരാശയോടെ ചിന്തിച്ചു. താനിവിടെ ഉണ്ടോ പോയോ എന്ന് നോക്കാന്‍ പോലും ചേച്ചി വരാത്തത് തന്നോടുള്ള ഇഷ്ടക്കുറവ് കൊണ്ടാണ് എന്ന് അയാള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷെ ദിവ്യയുടെ വിളഞ്ഞുതുടുത്ത ശരീരം അയാളെ അവിടെ നിന്നും പോകാന്‍ അനുവദിച്ചില്ല. അയാള്‍ വരാന്തയില്‍ത്തന്നെ ഇരുന്നു.
വീട് വൃത്തിയാക്കാന്‍ ചൂലുമായി ഇറങ്ങിയ ദിവ്യ വരാന്തയില്‍ എത്തി.
“ഉള്ളില്‍ കേറി ഇരിക്ക് അങ്കിളേ” പുറത്ത് വരാന്തയില്‍ ഇരുന്ന ദിവാകരനെ നോക്കി അവള് പറഞ്ഞു.
“ഇല്ല മോളെ..ഞാന്‍ പോവ്വാ..” പെണ്ണിന്റെ മനസറിയാനായി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പം പോണ്ട..ചോറൊക്കെ ഉണ്ടിട്ട് അച്ഛനും വന്നിട്ട് പോയാല്‍ മതി..” അവള് മനസ്സില്‍ ചില കണക്കുകൂട്ടലുകള്‍ നടത്തിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. അവളുടെ മറുപടി കേട്ടപ്പോള്‍ ദിവാകരന്റെ ഉള്ളം കുളിരണിഞ്ഞു. പക്ഷെ രുക്മിണി ചേച്ചിയുടെ പെരുമാറ്റം അയാളില്‍ അസ്വസ്തത ഉണ്ടാക്കി.
“ഓ വേണ്ട..അങ്കിളു പോവ്വാന്ന് മോള് അമ്മയോട് പറഞ്ഞേക്ക്…” അയാള്‍ പറഞ്ഞു.
“അമ്മെ ദേണ്ട് ഈ അങ്കിള് പോവാന്ന്..ചോറ് ഉണ്ടിട്ടു പോകാമെന്ന് പറ അമ്മെ..ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട് കേള്‍ക്കുന്നില്ല” ദിവ്യ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
രുക്മിണി അതുകേട്ടു. അവളുടെ ഉള്ളില്‍ കോപം നുരഞ്ഞുപൊന്തി. വല്ല വിധേനയും ആ അലവലാതിയെ ഒഴിവാക്കാന്‍ താന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ പെണ്ണ് വിളിച്ചു കയറ്റുകയാണ്. അവളോട്‌ താന്‍ ഇപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു കൊടുത്തതെ ഉള്ളു അവനെ ഒഴിവാക്കണമെന്ന്. എന്നിട്ടും കണ്ടില്ലേ! ഉച്ച കഴിഞ്ഞ് ചേട്ടന്‍ അറിയാതെ താന്‍ പണം കടം കൊടുത്ത രത്മമ്മയുടെ വീട് വരെ പോകുകയും വേണം. ഇന്ന് ചെന്നാല്‍ പണം തരാമെന്നാ അവള് പറഞ്ഞിരുന്നത്. ഇവനിവിടെ ഉണ്ടെങ്കില്‍ പെണ്ണിനെ തനിച്ചാക്കി എങ്ങനെ പോകും? ആ രത്നമ്മ ആണെങ്കില്‍ പഠിച്ച കള്ളിയാണ്. അന്ന് കരഞ്ഞു പിഴിഞ്ഞ് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ എടുത്തു കൊടുത്തുപോയതാണ്. ഇരുപതിനായിരം രൂപയാണ് അവള് ഒരു പണയവും ഇല്ലാതെ കൊണ്ട് പോയത്. കുറെ നാളായി ചോദിച്ച് ഇന്നുച്ചയ്ക്ക് ചെന്നാല്‍ തരാം എന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. പോയില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ ഗോപി വരച്ചോണ്ടാല്‍ മതി. അതിന്റെ ഇടയിലാ പെണ്ണിന്റെ സൂക്കേട്. ഇനി താന്‍ അവനോടു ഉണ്ണാന്‍ പറഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍ ആ നശൂലം ചേട്ടന്‍ വരുമ്പോള്‍ തന്നെ ചെന്നു കാതില്‍ ഓതികൊടുക്കും; അത് കേട്ടാല്‍ പിന്നെ അത് മതി രണ്ടു മാസത്തേക്ക് കണവന് തന്റെ തല തിന്നാനുള്ള കാരണം. ത്രിശങ്കു സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ എത്തിയ അവസ്ഥയില്‍ രുക്മിണി എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ നിന്നു.
“അമ്മെ..ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ടോ..അങ്കിളിനോട് പോണ്ടാന്ന് പറയാന്‍..” പൂറു കടിച്ചു ദിവാകരനെ സൌകര്യപൂര്‍വ്വം മുറിയില്‍ കയറ്റാന്‍ വെമ്പി നിന്ന ദിവ്യ വീണ്ടും പറയുന്നത് രുക്മിണി അസ്വസ്ഥതയോടെ കേട്ടു. രക്ഷയില്ല; നാശം പിടിച്ച പെണ്ണ്! അവള് അസഹ്യതയോടെ ഇറങ്ങിവന്നു.
“ങാഹാ..ഞാന്‍ കരുതി നീ പോയെന്ന്..അവള് പറഞ്ഞില്ലേ..ഉണ്ടിട്ടു പോകാം..” രുക്മിണി മനസില്ലാമനസോടെ പറഞ്ഞു. പെണ്ണിന്റെ നിര്‍ബന്ധം കൊണ്ടാണ് ചേച്ചി അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് എന്ന് അയാള്‍ക്ക് മനസിലായി എങ്കിലും ദിവ്യയുടെ കൊഴുത്ത തുടകള്‍ മനസിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ അല്പം അപമാനം സഹിക്കാന്‍ തന്നെ അയാള്‍ തീരുമാനിച്ചു. എങ്കിലും നല്‍കിയ മറുപടി ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു.
“ഓ..വേണ്ടാരുന്നു ചേച്ചീ..ഞാന്‍ പോകാന്‍ ഇറങ്ങിയതാ…” അയാള്‍ തല ചൊറിഞ്ഞു. അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ തന്റെ മുലകളില്‍ ഇഴയുന്നത് മനസിലായ രുക്മിണി സാരി കൊണ്ട് ബ്ലൌസ് മറച്ചു.
“നിന്റിഷ്ടം..ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലെന്നു വേണ്ട..” അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് അവള് തിരികെപ്പോയി.
“കേട്ടല്ലോ..ഇനി മര്യാദയ്ക്ക് അവിടിരിക്ക്..”
ദിവ്യ പറഞ്ഞു. പിന്നെ അവള് വരാന്ത തൂക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അയാളെ കാണിക്കാനായി മനപ്പൂര്‍വ്വം കുനിഞ്ഞ് നിന്നു തൂത്ത അവള് തന്റെ മുഴുത്ത മുലകള്‍ ബ്ലൌസിന്റെ ഉള്ളില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക് തള്ളുന്നുണ്ട് എന്നുറപ്പ് വരുത്തി. ദിവാകരന്റെ ആര്‍ത്തിപെരുത്ത കണ്ണുകള്‍ അതില്‍ പതിഞ്ഞു. ബ്രാ ഉള്ളതുകൊണ്ട് മുലകള്‍ ശരിക്ക് പുറത്തേക്ക് വരുന്നില്ല എന്ന് ദിവ്യക്ക് മനസിലായി.
“ഒരു മിനിറ്റ് അങ്കിളേ..ഇപ്പം വരാം” ചൂല് അവിടെയിട്ടിട്ട് അവള് ഉള്ളിലേക്ക് പോയി. മുറിയില്‍ ചെന്നു ബ്ലൌസ് ഊരിയിട്ടു ബ്രാ അഴിച്ച് കളഞ്ഞ ശേഷം വീണ്ടും അവള് അതിട്ടു. ഇപ്പോള്‍ അവളുടെ മുലകള്‍ ബ്ലൌസിന്റെ ഉള്ളില്‍ പൂര്‍ണ്ണ നഗ്നമായിരുന്നു. മെല്ലെ അവള് തിരികെയെത്തി.
സ്വതന്ത്രമായ മുലകളുടെ തള്ളല്‍ ഇറുകിയ ബ്ലൌസിന്റെ ഉള്ളില്‍ നന്നായി കാണാമായിരുന്നു. വസ്ത്രത്തിന്റെ അടിയില്‍ അതിന്റെ ഞെട്ടുകള്‍ തുറിച്ചു നിന്നിരുന്നു. തിരികെയെത്തിയ ദിവ്യയുടെ നെഞ്ചില്‍ ഒരു മാറ്റം ദിവാകരന് കണ്ടു. അതെന്താണ് എന്നയാള്‍ക്ക് പെട്ടെന്ന് മനസിലായില്ല. മുലകള്‍ക്ക് മുഴുപ്പ് കൂടിയതുപോലെ! ദിവ്യ ചൂലെടുത്ത് വീണ്ടും കുനിഞ്ഞു. ആദ്യം അവള് അവനെതിരെ നിന്നാണ് തൂത്തത്. അവള് താഴേക്ക് നോക്കി. മുലകള്‍ പകുതിയും പുറത്തുകാണം. പോരാ..അവള് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു. അങ്കിള് ഒരു കാരണവശാലും പോകരുത്. അവള് ബ്ലൌസിന്റെ മുകളിലെ ബട്ടന്‍ മെല്ലെ അഴിച്ചിട്ടു. വീണ്ടും കുനിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ക്ക് തൃപ്തിയായി. മുലകള്‍ ഏതാണ്ട് മുഴുവനും ഇപ്പോള്‍ പുറത്താണ്. ഉരുണ്ടു മുഴുത്ത തിങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന സ്തനദ്വയങ്ങള്‍.
ദിവാകരന് ആര്‍ത്തിയോടെ അവളുടെ പിന്‍ഭാഗം നോക്കി. പാവാട മേലേക്ക് പൊങ്ങി തുടകളുടെ പിന്‍ഭാഗം പകുതിയോളം പുറത്താണ്. ആ കാലുകളുടെ കൊഴുപ്പും ഒപ്പം തുടകളുടെ വണ്ണവും നിറവും അയാളുടെ സിരകളില്‍ അഗ്നിപടര്‍ത്തി. ദിവ്യ തൂത്ത് തൂത്ത് പിന്നോക്കം വന്ന് അയാള്‍ക്ക് അരികില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ മെല്ലെ തിരിഞ്ഞു. ദിവാകരന് തന്റെ ശ്വാസം നിലച്ചതുപോലെ തോന്നി. അവളുടെ തെറിച്ചു മുഴുത്ത മുലകള്‍ ഏതാണ്ട് മുക്കാലോളം വെളിയിലേക്ക് ചാടിയിരിക്കുന്നതും, അവള് ബ്രാ ധരിച്ചിട്ടില്ല എന്ന സത്യവും ഒരേസമയം അയാള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു! അയാളുടെ തൊണ്ട ഒരിറ്റ് ജലമില്ലാതെ ഉണങ്ങി വരണ്ടു. ദിവ്യ അയാള്‍ക്ക് നല്ല ദര്‍ശനം നല്‍കി സാവധാനം നിലം തൂത്തുകൊണ്ട് അയാളുടെ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി.
തുടരും ……
