ഇരുവർക്കുമായ് അവൾ

Eruvarkkumayi Aval | Author : Little Boy

ട്രൈലെർ

ആ രാത്രി ലച്ചുമോളെയും എടുത്ത് അടഞ്ഞു കിടന്ന മുറിയുടെ വാതിലിന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത

ഭയവും വെപ്രാളവും അവൾക്ക് അനുഭവപെട്ടു.

അവളുടെ മനസ്സാകെ കലങ്ങിമറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഇനി എന്തെന്നറിയാതെ നിൽക്കുമ്പോളാണ് പെട്ടെന്ന് മുന്നിലുള്ള വാതിൽ തുറന്നത്.

അകത്തുനിന്ന ആൾ തന്നെ കണ്ടതും ഞെട്ടുന്നത് ലക്ഷ്മി അറിഞ്ഞു.

ഇരുവരിലും മൗനം നിറഞ്ഞു…..

കുറച്ചു സമയം ആ നിൽപ്പുതുടർന്ന ലക്ഷ്മി

മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആളെ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച് മുറിയിലേക്ക് വിറക്കുന്ന കാലുകളുമായി കയറി.

കേറുന്നത്തിനു മുൻപ് അവൾ തനിക്കുമുമ്പിൽ അടക്കപെട്ട അപ്പുറത്തെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കാനും മറന്നില്ല.

“എന്തിനാ എല്ലാവരും എന്നോടിങ്ങിനെ ?”

അവൾ മനസ്സിൽ സ്വയം പരിതപിച്ചു.

അകത്തു കയറിയതും അവൾ ആ മുറിയാകെ ആദ്യം കാണുന്നതുപോലെ നോക്കി നിന്നു.

എന്നും കാണുന്നമുറിയായിരുന്നിട്ടുകൂടി എന്തോ അപരിചിതത്വം അവൾക്ക് തോന്നി.

പുറകിൽ ഒരനക്കം അറിഞ്ഞു അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

ഇരുനിറത്തിൽ തന്നേക്കാൾ ഉയരവും പൊക്കവുമുള്ള ആ മനുഷ്യനെ അവൾ നിർവികരതയോടെ നോക്കി നിന്നു.

“ലക്ഷ്മി നീ ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട… എന്നെ നിനക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലെ. എനിക്കു അവർ പറഞ്ഞതൊന്നും പറ്റില്ല… നിനക്കും അതൊന്നും പറ്റില്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം..”

ഇത്രയും പറഞ്ഞുനിർത്തി അയാൾ അവളെ നോക്കി.. പെയ്യാൻ വെമ്പിനിൽക്കുന്ന ആവളുടെ കണ്ണുകൾ അയാളിലും ദുഃഖം ഉണ്ടാക്കി..

കുറച്ചു നേരത്തെ മൗനം ആ മുറിയിൽ നിറഞ്ഞു.

“ലക്ഷ്മി മോളെ നടുക്ക് കിടത്തി കിടന്നോളൂ.”

മറുപടിയൊന്നും ഇല്ലെന്ന് കണ്ട് അതു മാത്രം പറഞ്ഞ് അയാൾ പുറത്തേക്കു പോയി.

ലക്ഷ്മി ഒരു നിമിഷം ആലോചനയിലാണ്ടു..

പിന്നീട് എല്ലാം തന്റെ വിധിയെന്ന് സ്വയം പഴിച്ച് അവൾ ഉറങ്ങി കിടന്ന മോളെ ആ കട്ടിലിന്റെ നടുക്ക് കിടത്തി അവളും കിടന്നു.

സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി… എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവൾക്ക് ഉറങ്ങാൻ സാധിച്ചില്ല.

കണ്ണുകൾ അടക്കുമ്പോളെല്ലാം അമ്മ അവളോട് പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അവളുടെ ഉള്ളിൽ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

“എന്നാലും മകന്റെ ഭാര്യയായ, അവന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയായ എന്നോട് ” അമ്മക്ക് എങ്ങനെ ഇങ്ങനെയൊരു ആവിശ്യം മുന്നോട്ട് വയ്ക്കാൻ കഴിഞ്ഞുയെന്ന് അവൾക്ക് ഒരു എത്തും പിടികിട്ടിയില്ല.

ആ വാക്കുകൾക്കും അപ്പുറം തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ വാക്കുകളാണ് അവളെ ഞെട്ടിച്ചു കളഞ്ഞത്‌.

അമ്മ പറഞ്ഞതെല്ലാം കരഞ്ഞു പറഞ്ഞത്തിനു ശേഷം അപ്പുറെ നിന്ന് ഒരനക്കവും കേൾക്കാതെ വന്നപ്പോൾ അവൾചോദിച്ചു….

“സൂരജേട്ടാ കേൾക്കുന്നില്ലെ….? എന്താ ഒന്നും പറയാത്തെ…. “ലക്ഷ്മിയുടെ തൊണ്ടയിടറി.

“ഞാൻ എന്തു പറയാനാ ലക്ഷ്മി?”

“അമ്മയുടെ സ്വഭാവം നിനക്കറിയാമല്ലോ?”

ഇത്രയും ഗൗരവമുള്ള കാര്യം പറഞ്ഞിട്ടും സൂരജിന്റെ നിസാരംമട്ടുള്ള മറുപടി അവളെ കൂടുതൽ ദേഷ്യത്തിലാക്കി.

“ഓഹോ…. അപ്പൊ നിങ്ങളും കൂടി അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള ഏർപ്പാടണോ ഇതൊക്കെ… “പറഞ്ഞതും അവളൊന്ന് ഏങ്ങി പോയിരുന്നു.

“ലക്ഷ്മി.. ഞാൻ”

“വേണ്ട ഒന്നും പറയണ്ട.. എല്ലാവരുടെയും ആഗ്രഹം പോലെ നടക്കട്ടെ… പക്ഷെ സൂരജേട്ടൻ ഒരു കാര്യം മറക്കണ്ട.. ഏട്ടൻ കെട്ടിയ താലി ഇപ്പോഴും ഈ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്നുണ്ടെന്ന്.

സൂരജ് പറയാൻ തുടങ്ങിയതും ലക്ഷ്മി ഫോണിലൂടെ ആക്രോഷിച്ചു.

മുറിയുടെ വാതിൽ അടയുന്ന ശബ്ദമാണ് അവളെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും മോചിപ്പിച്ചത്.

അവൾ പെട്ടെന്നുതന്നെ കണ്ണുകൾ മുറുകെ അടച്ച് മോളെയും കെട്ടിപിടിച്ചു ഉറക്കം നടിച്ചു കിടന്നു.

അയാൾ മുറിയിൽ വരുന്നതും… തന്നെ നോക്കി അല്പംനേരം നിന്നശേഷം,ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ കട്ടിലിന്റെ മറുവശത്തായി കിടക്കുന്നതും അവൾ അറിഞ്ഞു.

ആ രാത്രി ഇരുവർക്കും ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രിയായിരുന്നു…

ഇരുവർക്കും നടക്കുന്നതൊന്നും ഉൾകൊള്ളാൻ ആകാതെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു.

“തനിക്ക് ഇതൊന്നും ഉൾകൊള്ളാനെ സാധിക്കുന്നില്ല… അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എവിടെയെങ്കിലും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങളാണോ ഇതൊക്കെ….”

“തന്റെ അപ്പുറം കിടക്കുന്നത് ഭർത്താവിന്റെ ചേട്ടനാണെന്നുള്ള ചിന്ത അവളെ തളർത്തി….”

ഒരു നിമിഷത്തെ വാശിക്ക് ഇതൊന്നും ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നില്ലയെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി…

ആ നിമിഷം അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിധ്വാനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….

ആ നിമിഷം ഒരു വിറയലോടെ അവളുടെ കൈ കഴുത്തിൽ അണിയിച്ച താലിയിൽ അമർന്നു…

ഇനിയും മറനീക്കി വരാനുള്ള സത്യങ്ങൾ അറിയാതെ… ഏതൊക്കെ വേഷങ്ങൾ കെട്ടിയാടേണ്ടിവരുമെന്നറിയാതെ ഇരുവരും ഉറക്കത്തിനായി കാത്തിരുന്നു……

തുടരും…….

ഇതൊരു ചെറുകഥയാണ്… എല്ലാവരും കേട്ടുപരിചയമുള്ള പ്ലോട്ട് ചെറിയ ട്വിസ്‌റ്റോടെ എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. മുമ്പത്തെ കഥകൾക്ക് തന്ന സപ്പോർട്ടിനു നന്ദി. ഈ കഥയും ഉറപ്പായും പൂർത്തിയാക്കും..

എല്ലാവരുടെയും സപ്പോർട്ട് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു… അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കാൻ മറക്കല്ലെ….

Littile Boy