ഓർമ്മപ്പൂക്കൾ 2

Oormappokkal Part 2 | Author : Nakul

[ Previous Part ] [ www.kambi.pw ]

വായനക്കാരെ, ഞാൻ റോയി . എനിക്ക് തിരിച്ചറിവ് വന്ന പ്രായം തൊട്ടു ഞാൻ കണ്ടതും കേട്ടതും പിന്നെ എൻ്റെ ഓർമ്മകളുമൊക്കെയാണ് ഈ രചനക്കാധാരം . .

എൻ്റെയും എൻ്റെ അമ്മയുടേയും ജീവിതത്തിലെ മറക്കാനാവാത്ത നല്ലതും ചീത്തയുമായ യഥാർത്ഥ സംഭവങ്ങൾക്കൊപ്പം കാല്പനികതയും എരിവും പുളിയും ഒക്കെ ചേർത്താണ് ഞാൻ ഈ ഓർമ്മപ്പൂക്കൾ നിങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ സമർപ്പിക്കുന്നത്. നിങ്ങൾക്കും അതാവുമല്ലോ രസകരമാവുക. എൻ്റെ അമ്മയുടെ പേര് പ്രമീള, ജനിച്ചത്.

മധ്യതിരുവിതാംകൂറിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തിലെ കൃസ്ത്യാനി കുടുംബത്തിൽ. തലമുറകളായി ജന്മികൾ ആയിരുന്ന അമ്മയുടെ കുടുംബം അമ്മയുടെ അപ്പച്ചൻറെ കാലമെത്തിയപ്പോൾ ഒരു വിധം നശിച്ചിരുന്നു. ഒടുവിൽ വീട്ടു പേരിൻ്റെ വലിപ്പം മാത്രമായി ചുരുങ്ങി. ഉണ്ടായിരുന്ന കൃഷിഭൂമികൾ മിക്കതും തന്നെ വിറ്റ് തീർന്നിരുന്നു .

എന്നിട്ടും തറവാടിരിക്കുന്ന ഒന്നരയേക്കർപുരയിടവും നാലേക്കർ കൃഷിഭൂമിയും ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നു . അമ്മയടക്കം മൂന്നു മക്കളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത് . ഏറ്റവും മൂത്തത് അമ്മയുടെ ചേട്ടനും ഏറ്റവും ഇളയത് അമ്മയും അമ്മയ്ക്കു ഒരു ചേച്ചിയും .

അമ്മയുടെ അപ്പൻ മരിച്ചപ്പോൾ ജ്യേഷ്ഠസഹോദരനാണ് കുടുംബനാഥൻ്റെ സ്ഥാനത്തുണ്ടായിരുന്നത്. ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന കുടുംബ സ്വത്തുക്കൾ എല്ലാം അമ്മയുടെ പിതാവ് മരിക്കുന്നതിന് മുന്നേ ഇദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പേരിൽ എഴുതി വെച്ചിരുന്നതിനാൽ അമ്മയ്ക്കും അമ്മയുടെ ചേച്ചിക്കും അവകാശപ്പെട്ട സ്വത്തും പണവും ഒന്നും കൊടുക്കാതെ അദ്ദേഹം ഒരോ ഒഴിവ് കഴിവുകൾ പറഞ്ഞ് കൈവശപ്പെടുത്തി.

ഇതിനിടയിൽ പുള്ളിക്കാരൻ വിവാഹിതനായി.സഹോദരിമാരെ വിവാഹം കഴിച്ചയക്കാൻ പോലും അദ്ദേഹം മുതിർന്നില്ല . അമ്മയുടെ ചേച്ചി പത്താം ക്ലാസ്സ് പാസ്സായതോടെ സഹോദരൻ്റെ നിറം മാറി .കൂടുതൽ പഠിപ്പിക്കാനൊന്നും പറ്റില്ലെന്നും വല്ല ജോലിക്കും പോയി പത്തുകാശ് സമ്പാദിച്ചാൽ അവനവന് കൊള്ളാമെന്നും തന്നെ കൊണ്ട് നിങ്ങളെയൊന്നും കാലാകാലം തീറ്റിപ്പോറ്റാനൊന്നും കഴിയില്ലെന്നും അദ്ദേഹം നിരന്തരം പറഞ്ഞു തുടങ്ങി .കൂടെ ഭാര്യയും . അതോടുകൂടി സഹോദരിമാർ വീട്ടിൽ തികച്ചും അധികപറ്റായി .

മോഹിച്ച ബിരുദ പഠനവും ജീവിതവും നടക്കില്ലെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ അമ്മയുടെ ചേച്ചി ഒരു ബന്ധുവിൻ്റെ സഹായത്താൽ കോട്ടയത്ത് നഴ്സിംഗ് കോഴ്സിന് ചേർന്നു. ഫീസ് അടയ്ക്കേണ്ട സമയമൊക്കെകഴിഞ്ഞ് ഒന്നും രണ്ടും ആഴ്ചകൾക്ക് ശേഷം ഇനി ക്ലാസ്സിൽ കയറ്റില്ലെന്ന് പറയുമ്പോഴാണ് ജേഷ്ഠൻ വന്നു ഫീസ് അടയ്ക്കുക .

പലപ്പോഴും കൂട്ടുകാരികൾ പിരിവ് നടത്തി ഫീസ് അടയ്ക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങിനെ ഒരു വിധം പഠനം പൂർത്തിയാക്കി ഇറങ്ങിയ അവർക്ക് എറണാകുളത്ത് ജോലിയും ലഭിച്ചു. ഒടുവിൽ വീട് എന്ന നരകത്തിൽ നിന്ന് അമ്മയുടെ ചേച്ചി രക്ഷപ്പെട്ടു. ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മയും പത്താം ക്ലാസ്സ് പാസ്സായി.

ചേച്ചി തന്നെ അനിയത്തിയെ നഴ്സിംങിനയച്ചു. പത്ത് പൈസക്ക് പോലും അതിനായി ആങ്ങളയുടെ മുന്നിൽ ഇരുവരും കൈനീട്ടിയില്ല .സഹോദരിമാർ ഒരു ബാദ്ധ്യതയാവാതെ സ്വയം മാറി തന്നത് അയാൾക്ക് വളരെ സൗകര്യമായി. സഹോദരിമാരെ പറ്റി ചോദിക്കുന്ന ബന്ധുക്കളോടും നാട്ടുകാരോടും അയാൾ അവരെ കുറ്റപ്പെടുത്തി സംസാരിച്ചു.തനിക്ക് പുല്ലുവില തന്ന് രണ്ടുപേരും ഇറങ്ങിപ്പോയെന്നും സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം ജീവിക്കുകയാണെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു നടന്നു .

സത്യമറിയുന്നവർ അയാളെ ആട്ടി. സ്ത്രീധനം കൊടുക്കാൻ തയാറല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അയാൾ പെങ്ങൻമാർക്ക് കല്യാണ ആലോചനകളൊന്നും നടത്തിയതുമില്ല . പെണ്ണ് അന്വേഷിച്ച് വന്നവരെ തരാനൊന്നുമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് തിരിച്ചയച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.പിന്നെ പിന്നെ പിന്നെ ആരും വരാതെയായി.അനിയത്തിമാർ രണ്ടുപേരും നാട്ടിൽ ഇല്ലാത്തതു അയാൾക്കും ഭാര്യക്കും സൗകര്യവുമായി .

അമ്മയ്ക്കും ചേച്ചിക്കും വീട് പണ്ടേ ഒരു നരകം ആയതിനാൽ ക്രിസ്മസിനോ ഈസ്റ്ററിനോ എന്തിന് അവധി ദിനങ്ങളിൽ പോലും വീട്ടിലേക്ക് അവർ പോകാറില്ലായിരുന്നു . അവർ നാടിനെയും നാട് അവരെയും മറന്നു. ഇതിനിടയിൽ എല്ലാം അറിഞ്ഞു കൊണ്ടുതന്നെ ഹെൽത്ത് വകുപ്പിലെ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ചേച്ചിയെ പത്തു പൈസ സ്ത്രീധനം വാങ്ങാതെ വിവാഹം കഴിച്ചു .

വിവാഹ സൽക്കാരത്തിന് ചേട്ടനും ഭാര്യയും അവരുടെ രണ്ട് മക്കളും വന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ച് പെങ്ങളെ കല്യാണം കഴിച്ച മനുഷ്യന് ഒരു ഷെയ്ക്ക് ഹാൻ്റും കൊടുത്തു തിരിച്ചുപോയി. സഹോദരങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അന്നത്തോടെ അവസാനിച്ചു. രണ്ടുവർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ പഠിച്ചിറങ്ങി ചേച്ചിയുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം സർക്കാർ ഉദ്യോഗത്തിന് അപേക്ഷിച്ചു ഭാഗ്യം കൊണ്ട് അമ്മയ്ക്ക് ജോലിയും ലഭിച്ചു .ആദ്യ നിയമനം വടക്കൻ കേരളത്തിലെ ഒരു ചെറുപട്ടണത്തിലായിരുന്നു.

അവിടത്തെ ഗവൺമെൻ്റ് ആശുപത്രിയിലെ നഴ്സ്സായി അമ്മ നിയമിക്കപ്പെട്ടു. അങ്ങിനെ പ്രമീള കുര്യൻ സിസ്റ്റർ പ്രമീളആയി . ഇവിടേക്ക് വരുമ്പോൾ അമ്മക്ക് പ്രായം വെറും പത്തൊമ്പതോ ഇരുപതോ മാത്രം. അക്കാലത്ത് വടക്കൻ കേരളത്തിലെ സർക്കാർ സ്ഥാപനങ്ങളിലെ 90 ശതമാനം ജോലിക്കാരും തെക്കൻ കേരളത്തിൽ നിന്നുള്ളവരായിരുന്നു.

ദീർഘകാലം അവിടെ സേവനമനുഷ്ഠിക്കേണ്ടി വരുന്ന അവരിൽ ഭൂരിപക്ഷവും കുടുംബമായി അവിടെ സ്ഥിരതാമസക്കാരായി വേരുറപ്പിച്ചു. അമ്മയുടെ കാര്യവും വ്യത്യസ്ഥമായിരുന്നില്ല. .

ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ച് ഒന്ന് രണ്ട് മാസത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ അമ്മ ആശുപത്രിയിലും നാട്ടിലും പ്രസിദ്ധയായി. കാരണം അമ്മയുടെ രൂപം തന്നെയായിരുന്നുവത്രേ. കുണ്ടി പ്രമീള, ചന്തി പ്രമീള. മുലച്ചി പ്രമീള ഇതൊക്കെയായിരുന്നു അമ്മ കേൾക്കാതെ ആശുപത്രി ജീവനക്കാരും ഡോക്ടർമാരും നാട്ടുകാരും ഒക്കെ വിളിച്ചിരുന്ന അമ്മയുടെ ഇരട്ടപേരുകൾ! ഇതിൽ നിന്ന് വായനക്കാർക്ക് അമ്മയുടെ ശരീരത്തെ പറ്റി ഏകദേശ ധാരണ കിട്ടി കാണുമല്ലോ. അഞ്ചരയടി ഉയരം.

ഇരുനിറം ചെറുപ്പം മുതലേ വീട്ടിലും പാടത്തും പറമ്പിലും പണിയെടുത്തിരുന്നത് കൊണ്ട് അധികം കൊഴുപ്പില്ലാത്ത വയറും ശരീരവും. നല്ല കൊഴുത്തുരുണ്ട മാംസളമായ ചന്തികൾ . അതിനൊത്ത മുലകൾ. ‘ അമ്മയുടെ ഹൈലൈറ്റ് ആ മുലകൾ തന്നെയായിരുന്നു. ബ്രേസിയറിന്റെ തടവറയിൽ കിടക്കാൻ കൂട്ടാക്കാതെ പുറത്തേക്ക് ചാടാൻ വെമ്പുന്ന രണ്ട് പോർമുലകൾ. യൂണിഫോമിൽ അമ്മയെ കണ്ടാൽ തളർന്നു കിടക്കുന്ന രോഗി പോലും എഴുന്നേറ്റു നിൽക്കും എന്നൊരു സംസാരം ഡോക്ടർമാർക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

അമ്മയുടെ വിരിഞ്ഞ ചന്തിയിൽ വലിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഷെഡ്ഡിയുടെ അതിർവരമ്പുകൾ ധരിക്കുന്നത് ഏത് വസ്ത്രമാണെങ്കിലും പുറത്തേക്ക് തെളിഞ്ഞു കാണാം. യൂണിഫോമിൽ അത് ഒന്നുകൂടെ വ്യക്തമാകും. കുനിഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോളത് വീണ്ടും തെളിയും. കാഴ്ച്ചക്കാർക്കത് ലിംഗോദ്ധാരണകാരകവുമാകും !