മലയാളം കമ്പികഥ – കുരുതിമലക്കാവ് – 5
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
ആദ്യ ഭാഗത്തിനു വായനക്കാര്‍ നല്‍കിയ പ്രോത്സാഹനങ്ങള്‍ക്ക് ഒരുപാട് നന്ദി …. നിങ്ങളുടെ പ്രോത്സാഹനങ്ങള്‍ ആണു എന്നെ പോലുള്ള ചെറിയ എഴുത്തുക്കാര്‍ക്കുള്ള വലിയ സമ്മാനങ്ങള്‍ ………………
തന്‍റെ കൈലുള്ള ഓലകെട്ടിന്റെ തലവാചകം ശ്യാം ഒന്നു വായിച്ചു…..
കുരുതിമലക്കാവിന്റെ ചരിത്രം……
അല്‍പ്പം വിറയലോടെയാണ് ശ്യാമിന്റെ കൈയില്‍ ആ ഓലക്കെട്ടിരുന്നത് …….
കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല ഇന്നു നടന്ന സംഭവങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുനതായിരുന്നു അവന്റെ കയിലുള്ള ആ ഓലകെട്ടിലെ തലവാചകങ്ങള്‍…..
““പോ പോയി കുരുതിമലക്കവിന്റെ ചരിത്രം വായിക്കു…… നിനക്ക് മാത്രമേ അത് വായിക്കാനാകു…… നിന്‍റെ മുന്നില്‍ മാത്രമേ ആ നിധി തുറക്കപ്പെടു…..”
ആ കാട്ടു മൂപ്പന്റെ വാചകങ്ങള്‍ ശ്യാമിന്റെ മനസിനെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചു…..
എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ ശ്യാം കുഴങ്ങി….. തനിക്കിങ്ങനെ ഒരു വിധി ഉള്ളതായി പക്ഷെ ദിവസവും തനിക്കുവേണ്ടി ജോതിഷികളെ കാണുന്ന അമ്മ ഒരിക്കല്‍ പോലും പറഞ്ഞില്ലാലോ……
തന്‍റെ കൈലിരിക്കുന്ന ഓലകെട്ടുകള്‍ വായിക്കണോ എന്ന് വരെ ശ്യാം ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു………. ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി ശ്യാമിന് ഭയത്തിന്റെ സ്പര്‍ശം പിടികൂടി……
ഇല്ല ഞാന്‍ ഭയപ്പെടില്ല ………… നിയോഗത്തിലും വിധിയിലും തനിക്കു വിശ്വാസമില്ല…. പക്ഷെ ഈ നല്ല നാടിന്‍റെ രക്ഷക്ക് ഞാന്‍ ആണു കാരണപാത്രം ആകെണ്ടതെങ്കില്‍ ഞാന്‍ എന്തിനും തയാറാണ്…..
കാരണം രമ്യയെ നഷ്ട്ടപെടാന്‍ എനിക്കിനി കഴിയില്ല….. അതെന്തിനു വേണ്ടി ആണെങ്കിലും…… ശ്യാം മന്സിലുറപ്പിച്ചപ്പോലെ യാന്ത്രകമായി തലയാട്ടി…….
“എന്താ ഇങ്ങനെ പുറത്തേക്കു നോക്കി നില്‍ക്കുനത്”
ബാലന്‍റെ ആ ചോദ്യം ശ്യാമിനെ തന്‍റെ കാമനകളില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ത്തി…..
“ഹേയ് ഒന്നുമില്ല ഞാന്‍ ചുമ്മാ…”
ശ്യാം ബാലനോടായി പറഞ്ഞു…..
“ഇന്ന് കാട് കയറാന്‍ പറ്റില്ലാലെ …. സാരമില്ല….. നമുക്ക് നാളെ കയറാം”
ബാലന്‍ ശ്യാമിനോടായി അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍
“നിനക്ക് കാടുകയറാന്‍ സമയമായില്ല എന്നാ മൂപ്പന്റെ വാക്കുകള്‍ ശ്യാമിന്റെ ചിന്തകളെ തേടിയെത്തി……
“കുഴപ്പമില്ല … സമയമാകട്ടെ”
ശ്യാം പറഞ്ഞു……
“പുസ്തകള്‍ എല്ലാം ശ്യാം വായിച്ചതാണോ….. അത് എന്റെ കൈകളില്‍ തരുമ്പോള്‍ ശരത്ത് അങ്ങനെ ഒരു കാര്യം കൂടി എന്നോട് ചോദിച്ചായിരുന്നു”..
ശ്യാമിന്റെ കൈകളിലെ പുസ്തകങ്ങള്‍ നോക്കി ബാലന്‍ ചോദിച്ചു……
“അതെ ഇതൊരെണ്ണം ഒഴികെ ബാക്കി എല്ലാം ഞാന്‍ വായിച്ചതാണ്..”
തന്‍റെ കൈകളിലെ ഓലകെട്ടിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ശ്യാം അത് പറഞ്ഞു…..
“ഹാ.. ഇത് അവന്‍ ഇന്ന് വായനശാല വൃത്തി ആക്കുന്നതിനിടയില്‍ കിട്ടിയാതാണ് പോലും… നേരത്തെ ഇത് ആ വായനശാലയില്‍ കണ്ടിട്ടിലെന്നാണ് അവന്‍ പറഞ്ഞത്…”
അതുകൂടി കേട്ടപ്പോള്‍ ശ്യാമിന് ഉറപ്പായി……
…… നിന്‍റെ മുന്നില്‍ മാത്രമേ ആ നിധി തുറക്കപ്പെടു…..”
മൂപ്പന്റെ വാക്കുകള്‍……… ശ്യാം ബാലനോടായി തലയാട്ടിയപ്പോളെക്കും രമ്യ അടുക്കളയില്‍ നിന്നും വന്നു….
“ആഹാ.. സാറിനുള്ള ഇഷ്ടവിഭവം കിട്ടിയല്ലോ…. ഇനിയിപ്പോ ഊണുമില്ല ഉറക്കവുമില്ല അല്ലെ”
അച്ഛന്‍ കാണാതെ ശ്യാമിനോട് കണ്ണടച്ച് കാണിച്ചുകൊണ്ട് രമ്യ ചോദിച്ചു…..
ശ്യാം പുഞ്ചിരിച്ചു….
“അതിനു ആ പുസ്തകങ്ങള്‍ എല്ലാം വായിച്ചതാണത്രേ…. ദാ…. ആ ഓലകെട്ടു ഒഴികെ….”
ബാലനാ ഓലകെട്ടിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് രമ്യയോട് പറഞ്ഞു…..
രമ്യ ശ്യാമിന്റെ കൈയില്‍ നിന്നും ആ ഓലക്കെട്ട് വാങ്ങി വായിച്ചു….
“അല്ല ഇതെവിടുന്ന…. ഇങ്ങനെ ഒരെണ്ണം ഞാന്‍ ആ വായനശാലയില്‍ ഇതുവരെ കണ്ടിലല്ലോ?”
രമ്യയുടെ അതിശയോക്തി നിറഞ്ഞ ചോദ്യം….
“അതല്ലേ രേസം … ഇത് ഇന്ന് ശരത്തിന് ആ വായനശാല വൃത്തി ആക്കിയപ്പോള്‍ അതിന്റെ ഏതോ മൂലയില്‍ കിടന്നു കിട്ടിയതാണത്രേ.”…
ബാലനും തന്‍റെ ആകാംക്ഷ നിലനിര്‍ത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“നീ എനിക്കു പറഞ്ഞു തരാം എന്ന് പറഞ്ഞത് എനിക്ക് വായിക്കാന്‍ കിട്ടി അത്രേ ഉള്ളു…..”
ശ്യാം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ രമ്യ ചിരിച്ചു…
“എന്നാ വരൂ നമുക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാം”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ബാലന്‍ അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയപ്പോള്‍ .. വശ്യമായ ഒരു ചിരി ശ്യാമിന് സമ്മാനിച്ച് രമ്യ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു…..
തങ്ങളെ ആരും ശ്ര്ധിക്കുന്നില്ലെന്നു ഉറപ്പു വരുത്താന്‍ അവള്‍ മറന്നില്ല….
“ശ്യാം കഴിക്കണ്ടേ”
രമ്യയുടെ വശ്യമായ ചോദ്യം ശ്യാമിന്റെ മനസിനെ കുളിരില്‍ ചാര്‍ത്തി…..
“എനിക്കിതു കഴിച്ചാല്‍ മതി”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശ്യാം രമ്യയുടെ മുലകളിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടി….
“അയ്യട കള്ള തെമ്മാടി….. കൊല്ലും ഞാന്‍…”
അവന്റെ കൈകളില്‍ സ്നേഹത്തോടെ അടിച്ചുകൊണ്ട് രമ്യ തന്‍റെ ഇല്ലാത്ത പരിഭവം മുഖത്തണിഞ്ഞു….
“എനിക്കവകാശപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് നീ തന്നെ അല്ലെ പറഞ്ഞത്…”
ശ്യാം വീണ്ടും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“അഹ അത് മാത്രമേ എന്റെ പൊന്നുമോന്‍ കേട്ടുള്ളൂ അല്ലെ….. അതിനു മുന്നേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതൊന്നു കെട്ടിലെ”
രമ്യ ചിരികൊട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു…..
“ഹോ.. നമ്മളോന്നിനും വരണില്ലെ…”
ശ്യാമും തിരിച്ചടിച്ചു…. അവന്‍ മുഖത്ത് സങ്കടഭാവം നടിച്ചു….
…… നിന്‍റെ മുന്നില്‍ മാത്രമേ ആ നിധി തുറക്കപ്പെടു…..”
മൂപ്പന്റെ വാക്കുകള്‍……… ശ്യാം ബാലനോടായി തലയാട്ടിയപ്പോളെക്കും രമ്യ അടുക്കളയില്‍ നിന്നും വന്നു….
“ആഹാ.. സാറിനുള്ള ഇഷ്ടവിഭവം കിട്ടിയല്ലോ…. ഇനിയിപ്പോ ഊണുമില്ല ഉറക്കവുമില്ല അല്ലെ”
അച്ഛന്‍ കാണാതെ ശ്യാമിനോട് കണ്ണടച്ച് കാണിച്ചുകൊണ്ട് രമ്യ ചോദിച്ചു…..
ശ്യാം പുഞ്ചിരിച്ചു….
“അതിനു ആ പുസ്തകങ്ങള്‍ എല്ലാം വായിച്ചതാണത്രേ…. ദാ…. ആ ഓലകെട്ടു ഒഴികെ….”
ബാലനാ ഓലകെട്ടിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട് രമ്യയോട് പറഞ്ഞു…..
രമ്യ ശ്യാമിന്റെ കൈയില്‍ നിന്നും ആ ഓലക്കെട്ട് വാങ്ങി വായിച്ചു….
“അല്ല ഇതെവിടുന്ന…. ഇങ്ങനെ ഒരെണ്ണം ഞാന്‍ ആ വായനശാലയില്‍ ഇതുവരെ കണ്ടിലല്ലോ?”
രമ്യയുടെ അതിശയോക്തി നിറഞ്ഞ ചോദ്യം….
“അതല്ലേ രേസം … ഇത് ഇന്ന് ശരത്തിന് ആ വായനശാല വൃത്തി ആക്കിയപ്പോള്‍ അതിന്റെ ഏതോ മൂലയില്‍ കിടന്നു കിട്ടിയതാണത്രേ.”…
ബാലനും തന്‍റെ ആകാംക്ഷ നിലനിര്‍ത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“നീ എനിക്കു പറഞ്ഞു തരാം എന്ന് പറഞ്ഞത് എനിക്ക് വായിക്കാന്‍ കിട്ടി അത്രേ ഉള്ളു…..”
ശ്യാം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ രമ്യ ചിരിച്ചു…
“എന്നാ വരൂ നമുക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാം”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ബാലന്‍ അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയപ്പോള്‍ .. വശ്യമായ ഒരു ചിരി ശ്യാമിന് സമ്മാനിച്ച് രമ്യ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു…..
തങ്ങളെ ആരും ശ്ര്ധിക്കുന്നില്ലെന്നു ഉറപ്പു വരുത്താന്‍ അവള്‍ മറന്നില്ല….
“ശ്യാം കഴിക്കണ്ടേ”
രമ്യയുടെ വശ്യമായ ചോദ്യം ശ്യാമിന്റെ മനസിനെ കുളിരില്‍ ചാര്‍ത്തി…..
“എനിക്കിതു കഴിച്ചാല്‍ മതി”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ശ്യാം രമ്യയുടെ മുലകളിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടി….
“അയ്യട കള്ള തെമ്മാടി….. കൊല്ലും ഞാന്‍…”
അവന്റെ കൈകളില്‍ സ്നേഹത്തോടെ അടിച്ചുകൊണ്ട് രമ്യ തന്‍റെ ഇല്ലാത്ത പരിഭവം മുഖത്തണിഞ്ഞു….
“എനിക്കവകാശപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് നീ തന്നെ അല്ലെ പറഞ്ഞത്…”
ശ്യാം വീണ്ടും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“അഹ അത് മാത്രമേ എന്റെ പൊന്നുമോന്‍ കേട്ടുള്ളൂ അല്ലെ….. അതിനു മുന്നേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതൊന്നു കെട്ടിലെ”
രമ്യ ചിരികൊട്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു…..
“ഹോ.. നമ്മളോന്നിനും വരണില്ലെ…”
ശ്യാമും തിരിച്ചടിച്ചു…. അവന്‍ മുഖത്ത് സങ്കടഭാവം നടിച്ചു….
ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ ശ്യാം തന്‍റെ മനസിലെ സംശയങ്ങളോട് മല്ലിട്ടുകൊണ്ട് പൂമുഖ പടിയിലിരുന്നു…..
“കേട്ടോ ശ്യാം അടുത്ത ആഴ്ചയാണ് അതായാത് നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞുള്ള വെള്ളി ആഴ്ചയാണ് ഇവിടുത്തെ ഉത്സവം…”
ബാലന്‍ അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവിടെ ഉള്ള ഒരു കസേരയില്‍ ഇരുന്നു…..
“വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം കുരുതി മലക്കാവിന്റെ അധിതിയായി ശ്യാം കൂടി ഉണ്ട് എന്നുള്ളതാണ് ഈ ഉത്സവത്തിന്റെ പ്രത്യേകത…”
ശ്യാം ബാലനെ കൗതുക പൂര്‍വ്വം നോക്കി….
“അതെന്താ ഇവിടെ പുറത്തു നിന്നും ആരെയും കയറ്റാത്തത്..”
ശ്യാമിന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്രം പറയാനെന്നവണ്ണം ബാലന്‍ കസീരയില്‍ ഒന്നു അമരന്നിരുന്നു…
“അതു ഒരു പഴയ കഥയാണ് ശ്യാം….. ഇവിടെ അങ്ങനെ ആരും വന്നുകൂടാ…. അത് പണ്ടൊരിക്കല്‍…”
അത് മുഴുമിപ്പിക്കുനതിനു മുന്‍പേ ബാലനെ അടുക്കളയില്‍ നിന്നും പ്രിയ പത്നി വിളിച്ചു…..
“ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ വരാം ശ്യാം”……..
എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ബാലന്‍ എഴുന്നെറ്റുപ്പോയപ്പോള്‍ മുത്തശി കഥകള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ പറ്റാതെപ്പോയ ശ്യാമിന്റെ മുഖം ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയോടു പ്രതിഫലിച്ചു…..
“അല്ല മാഷേ കിടക്കുന്നില്ലേ”
രമ്യ വന്നു അത് ചോദിച്ചപ്പോളും ശ്യാം ബാലന്‍റെ വരവിനായി കാത്തിരിക്കുവാരുന്നു……
“അല്ല അച്ഛന്‍”
അകത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട്‌ ശ്യാം ചോദിച്ചു…
“അച്ഛന്‍ അകത്തു ചെറിയ പണിയുണ്ട്….”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രമ്യ അകത്തെക്കൊന്നു പാളി നോക്കി..
“കെട്ടിയോന്‍ വന്നു കിടക്കാന്‍ നോക്ക്”
രമ്യ നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു…
“കെട്ട്യോള്‍ എവിടാണാവോ കിടക്കുന്നത്”
ശ്യാം ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു….
“കെട്ട്യോള്‍ സാധാരണ കെട്ടിയോന്റെ കൂടയല്ലേ കിടക്ക”
രമ്യ ശ്യാമിനെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“ആണോ”
ആകാംക്ഷയോടെ ശ്യാം അത് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ഒരു വലിയ പറുദീസ തന്നെ ശ്യാമിന്റെ മുഖത്ത് രമ്യ കണ്ടു…
“സമയമായില്ല മോനെ”
ശ്യാമിന്റെ തലയില്‍ പതിയെ തലോടികൊണ്ട് രമ്യ പറഞ്ഞു….
ശ്യാം സങ്കടത്തിന്റെ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു…..
രമ്യ അകത്തേക്ക് പോയപ്പോള്‍ രാധിക വെള്ളം കോരാന്‍ കിണറ്റിന്‍ കരയിലെത്തി,,,,,
രാവിലെ കണ്ട അതെ കാഴ്ച വീണ്ടും കണ്ടപ്പോള്‍ ശ്യാം പോലും അറിയാതെ അവന്‍റ് കുട്ടന്‍ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു ……..
രാധിക തനിക്കു കാണാന്‍ വേണ്ടി കുണ്ടി നല്ലപ്പോലെ തള്ളി പിടിചേക്കുവാണോ എന്ന് ശ്യാമിന് സംശയം തോന്നാതിരുന്നില്ല …..
ഭാര്യയാകാന്‍ പോകുന്നവളുടെ ചേച്ചിയാണ് പക്ഷെ പറഞ്ഞിട്ടെന്തു കാര്യം…. ഇതുപോലെ മുന്നില്‍ വന്നു നിന്നാല്‍ ആര്‍ക്കായാലും നിയന്ത്രണം ഇല്ലാതാകും…
രാധിക ശ്യാമിനെ ഒന്ന് നോക്കിയപ്പോള്‍ ശ്യാം ഒന്ന് പതറി…. ഞാന്‍ അങ്ങനെ അവളുടെ കുണ്ടിയിലേക്ക് നോക്കിയത് അവള്‍ക്കു മനസിലായി കാണുവോ?
രാധിക വീണ്ടും നോക്കി ചിരിച്ചപ്പോള്‍ ശ്യാമിന് ആശ്വാസമായി …..
രാധിക ശ്യാമിനെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചപ്പോള്‍ പക്ഷെ ശ്യാമിന്റെ മനസില്‍ കൂടി കടന്നുപോയത് ഒരു വലിയ കളി തന്നെ ആയിരുന്നു,,,,
ആരും ഇല്ല എന്നുറപ്പു വരുത്തിയ ശ്യാം പതിയെ രാധികയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന്…..
ഒരു വെളുത്ത കളര്‍ നൈറ്റി ധരിച്ച അവളുടെ ആ വലിയ മുലകള്‍ ശ്യാമിനെ മാടിവിളിക്കുന്നപ്പോലെ ശ്യാമിന് തോന്നി…..
രാധികയുടെ ശരീരം വെള്ളം നനഞ്ഞത്‌ കൊണ്ട് നൈറ്റി അവളുടെ വയറിലേക്ക് ഒട്ടി പിടിച്ചത് ശ്യാമിന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ കുള്ര്‍മയെകി….
“നേരത്തെ മനപ്പൂര്‍വം അല്ലാട്ടോ സോറി..”
വളരെ പതിയെ ഉള്ള രാധികയുടെ സംസാരം ശ്യാമിനെ കാമാലോകത്തെക്ക് പായാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു….
ഹോ ഇവിടെ ഇട്ടു തന്നെ അങ്ങു പണിഞ്ഞാലോ…. ശ്യാമിന്റെ ചിന്തകള്‍ കാടുകയറി…..
ഒരു നിമിഷം രാധികയെ തന്‍റെ അടിയില്‍ കിടത്തി പണിയുന്നത് ശ്യാം സ്വപ്നം കണ്ടു…..
“ഹലോ… ഇതെവിടാ…”
രാധികയുടെ ശബ്ദം ശ്യാമിനെ കാമാലോകത്തില്‍ നിന്നും ഉണര്‍ത്തി ഭൂമിയിലേക്ക്‌ എത്തിച്ചു…
“അല്ല… അത് കുഴപ്പമില്ല…. അറിയാതല്ലേ…”
ശ്യാം എങ്ങനോക്കെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു …..
വെള്ളം നിറച്ച കുടവുമായി ശ്യാമിനെ കടന്നു പോകാന്‍ നേരം ഒരു നിമിഷം നിന്ന രാധിക തന്‍റെ തലമാത്രം ശ്യാമിന് നേരെ തിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“ശ്യാം പാവമാ എന്റെ ര്മ്യമോള്…. ചെറിയൊരു വേദന പോലും അവള്‍ക്കു താങ്ങാനാകില്ല ……. അവളെ പറഞ്ഞു ചതിക്കരുത്…”
ശരിക്കും ഒരു അടികിട്ടിയ പോലെ ആയിരുന്നു ശ്യാമിന് രാധികയുടെ ആ വാക്കുകള്‍….. കാമത്തിന്‍റെ ഭാവനകള്‍ പണിതുയര്‍ത്തിയ വലിയൊരു കെട്ടിടം അവന്റെ മനസില്‍ തകര്‍ന്നു വീണു…..
ഒന്നും മനസിലാകാതെ ശ്യാം നിന്നു…. ഇവരിതെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു….
“ഒരുപാടിഷ്ട്ടമാണ് അവള്‍ക്ക് ശ്യാമിനെ……. ശ്യാമിനെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് കൂടുതലൊന്നും അറിയില്ല….. പക്ഷെ പട്ടണത്തിലെ സംസ്കാരം ശ്യാമിനെ ബാധിക്കില്ല എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു ….”
രാധികയുടെ വാകുകളില്‍ നിന്നും അവരെന്താണ് ഉദേശിക്കുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കാനുള്ള സ്ഥിര ബുദ്ധി ശ്യാമിന് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല …..
“ഞാനൊരിക്കലും അവളെ ചതിക്കില്ല… ഉപേക്ഷിക്കില്ല…… അവള്‍ എന്നെ സ്നേഹിക്കുനതിനെക്കാള്‍ ഏറെ ഞാന്‍ അവളെ ഇന്ന് സ്നേഹിക്കുന്നു …… ചെച്ചിക്കെനെ വിശ്വസിക്കാം….”
ശ്യാമിന്റെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട രാധിക ശ്യാമിനെ ഒന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചു…
ആ ചിരിയില്‍ അനുജത്തിയെ കുറിച്ച് ഉത്കണ്ട പെടുന്ന ഒരു ചേച്ചിയുടെ കളങ്കമില്ലാത്ത മനസു ശ്യാം നോക്കി കണ്ടു……
അവര്‍ നടന്നകന്നപ്പോള്‍ അതുവരെ അവരെ കുറിച്ച് തന്‍റെ മനസിലുണ്ടായിരുന്ന കാമന ചിന്തകള്‍ക്ക് പകരം ബഹുമാനത്തിന്റെ വലിയൊരു സ്ഥാനം ശ്യാം അവര്‍ക്കായി തന്‍റെ മനസില്‍ പകുത്തു നല്കി……..
ശ്യാം തനിക്കായി വിരിച്ചു വച്ച കിടക്കയില്‍ ചുമ്മാ കിടന്നു…….
മനസില്‍ അപ്പോള്‍ രാധികയോ രമ്യയോ ഒന്നുമല്ലായിരുന്നു…..
മൂപ്പന്റെ വാക്കുകള്‍……. ഇതുവരെ ആരും കാണാത്ത കുരുതി മലക്കാവിന്റെ ചരിത്രം തനിക്കു വേണ്ടി മാത്രം എന്നോണം ഇന്ന് വായനശാലയില്‍ നിന്നും ലഭിക്കുന്നു……
മൂപ്പന്റെ വാക്കുകള്‍ എല്ലാം സത്യമാക്കും വിധം…..
അതടുത്തു വായിക്കാന്‍ പക്ഷെ മറ്റു പുസ്തകങ്ങള്‍ തന്‍റെ കൈയില്‍ കിട്ടുമ്പോഴുള്ള ആകാക്ഷക്കു പകരം തെല്ലു ഭയമാണ് ശ്യാമിന്റെ മനസില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്……
ശ്യാമിന്റെ ചിന്തകളില്‍ രമ്യയുടെ വാക്കുകള്‍ നിറഞ്ഞപ്പോള്‍ സത്യത്തില്‍ അവള്‍ തനിക്കു മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നത് പോലും ശ്യാം അറിയാതെ പോയി…..
“ഹലോ….. എന്താ മിണ്ടാത്തെ”
രമ്യയുടെ ചോദ്യം വീണ്ടും ഉണര്‍ന്നപ്പോഴാണ് ശ്യാം രമ്യയെ നോക്കിയത്….
“ഇത് ഏതു ലോകത്താ മകനെ”…
രമ്യ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്‍റ് കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നു….
“ഞാന്‍ ചുമ്മാ ഓരോന്ന് ആലോചിക്കുവാരുന്നു”….
ശ്യാം അവിടെ തന്നെ കിടന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ ഒരു കൈ എടുത്തു തന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ വച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…..
ശ്യാമിന്റെ നെഞ്ചില്‍ പതിയെ തഴുകി കൊണ്ട് രമ്യ ചോദിച്ചു..
“അമ്മ സമ്മതിക്കുമോന്നാണോ ആലോചിക്കുന്നത് “…
അത് ചോദിക്കുമ്പോള്‍ വീണ്ടും രമ്യയുടെ മുഖം ഒന്ന് വാടാതിരുന്നില്ല….
“അതിലെനിക്കൊന്നും ആലോചിക്കാനില്ല…… ഞാന്‍ നാളെ പറഞ്ഞാല്‍ നമ്മുടെ കല്യാണം നടക്കും…. ഞാന്‍ പറഞ്ഞതല്ലേ നിന്നോട്……”
ശ്യാം അവളുടെ കൈകളില്‍ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
രമ്യയുടെ സന്തോഷ മുഖം വീണ്ടും പൂത്തുലഞ്ഞു….
അവള്‍ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞപ്പോള്‍ ശ്യാം തലപൊക്കി വാതില്‍ക്കിലേക്ക് നോക്കി…… പക്ഷെ ആ വാതില്‍ അടഞ്ഞു കിടക്കുക ആയിരുന്നു…..
അതുകൂടി കണ്ടപ്പോള്‍ ശ്യാം അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് ഒന്ന് മറിഞ്ഞു….
രമ്യയെ പോലും അത്ഭുതപ്പെടുതികൊണ്ട് ശ്യാം രമ്യയുടെ മുകളിലേക്ക് ചേക്കേറി…..
അവനെ നിര്പാദം തന്‍റെ ശരീരത്തിലേക്ക് സ്വീകരിച്ച രമ്യ അവന്റെ ചുണ്ടില്‍ പതിയെ ഉമ്മ വച്ചു…..
ശ്യാമിന്റെ ശരീരം പക്ഷെ എന്തെന്നില്ലാത്ത രീതിയില്‍ വിറക്കാന്‍ തുടങ്ങി…..
അരുത്…. എന്ന് ആരോ മനസില്‍ പറയുന്നപോലെ അവനു തോന്നി….
അവന്‍ പൊടുന്നനെ അവളുടെ ദേഹം വിട്ടെനീറ്റു…….
ഒന്നും മനസിലാകാതെ രമ്യ കട്ടിലില്‍ നിന്നും എണീറ്റു….. ശ്യാമിനെ നോക്കി…. മുറിഞ്ഞു പോയ സ്നേഹത്തിന്റെ ചിതിലങ്ങള്‍ അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു…..
“എന്താ ശ്യാം എന്തുപറ്റി…… ഞാന്‍ ഉമ്മ തന്നത് ഇഷ്ടമായില്ലേ….. ഇഷ്ടായില്ലനു വച്ചാല്‍ തിരിച്ചു തന്നോളു”
രമ്യയുടെ വാക്കുകളില്‍ പക്ഷെ ശ്യാമിന് പ്രേത്യകമായ ഒരു വികാരവും വന്നില്ല……. എന്താണ് ഇങ്ങനെ….. തനിക്കെന്തു പറ്റി….. ശ്യാമിന് തന്നെ അവനെ വായിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയാതെ പോയി….
“സമയമായില്ല രമ്യ…… നിന്‍റെ യൗവനം നുകരാന്‍ ഞാന്‍ ഇനിയും കാത്തിരിക്കെണ്ടിയിരിക്കുന്നു……. നമുക്കും സംനയനം പാലിക്കാം”
ശ്യാമിന്റെ വാക്കുകള്‍ ര്മ്യയിലെന്നപ്പോലെ ശ്യാമിലും അത്ഭുതം സൃഷ്ട്ടിച്ചു,,,,,,,, ഞാന്‍ എന്തൊക്കെയാണ് ഇപ്പോള്‍ പറഞ്ഞത്……
“എന്താ ശ്യാം എന്തുപറ്റി…. എന്താ ഇങ്ങനൊക്കെ”
രമ്യയുടെ മുഖം ഭീതിയില്‍ മറഞ്ഞ്പോകുന്നത് ശ്യാം ശ്രദ്ധിച്ചു…..
“ഒന്നുമില്ലടോ….. ഞാന്‍ നിന്‍റെ വാക്ക് പാലിക്കുന്ന കാര്യം ഒന്ന് ആലങ്കാരികമായി പറഞ്ഞതാണു…..
ശ്യാമിന് അങ്ങനെ പറയാനാണ് അപ്പോള്‍ തോന്നിയത്….
അതവള്‍ക്ക്‌ തെല്ലു ആശ്വാസം നല്‍കിയെന്ന് ശ്യാമിന് തോന്നി…..
“എന്നാല്‍ ശ്യാം കിടന്നോ”
അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് രമ്യ ശ്യാമിനെ കടന്നുപോകാനായി ഒരുങ്ങി…
“നീ ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞോ നമ്മുടെ കാര്യം”
ശ്യാമിന്റെ ചോദ്യം അവളെ വീണ്ടും അവനിലേക്ക്‌ തിരിച്ചു…..
“ഹ്മ ..പറഞ്ഞു…. ചേച്ചി അറിയാത്തതൊന്നു എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഇല്ല ശ്യാം…….. ചെചിക്കെന്നെ ഒരുപാടിഷ്ടാ”
രമ്യയുടെ കണ്ണുകള്‍ ഒന്ന് നിറഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നു….
“ചേച്ചി ചോദിച്ചോ ശ്യാമിനോട്”
“ഹ്മ ചോദിച്ചു….. നിന്നെ കൈവിടരുതെനു പറഞ്ഞു…..”
“എന്നിട്ട് ശ്യാം എന്ത് പറഞ്ഞു”
“ഈ ലോകം എനിക്ക് മുന്നില്‍ അവസാനത്തിന്റെ നാളുകള്‍ കുറിക്കുനത് വരെ ഞാന്‍ നിന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടാകും എന്ന് പറഞ്ഞു”
രമ്യയ്ക്ക് അത് വീണ്ടും സന്തോഷത്തിന്റെയും സങ്കടത്തിന്റെയും ജലകണികകള്‍ അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിറക്കാന്‍ കാരണപാത്രമായി……
ശ്യാം അവളെ തന്‍റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വലിച്ചു…. അവള്‍ അവന്റെ നെഞ്ചിന്റെ ചൂടേറ്റു കിടന്നു……
ചേച്ചിയുടെ വിളിയില്‍ രണ്ടുപേരും അകന്നു മാറി…. അപ്പോളും രമ്യയുടെ മുഖം കണ്ണീരാല്‍ കുതിര്‍ന്നു നനഞ്ഞിരുന്നു ……..
ശ്യാമിന്റെ നെറ്റിയില്‍ ഒരു ചുബനം കൂടി നല്കി അവള്‍ ആ റൂമില്‍ നിന്നു പോകുമ്പോള്‍ …… ഒരിക്കലും ഞങ്ങളെ വേര്‍പിരിക്കല്ലേ എന്നു ശ്യാം മന്സാല്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു……
