കമ്പികഥ – ചന്തുമെനോന്‍റെ ഇന്ദുലേഖ
മലയാള ഭാഷയിൽ വായിപ്പാൻ സംഗതി ആയിട്ടുള്ളവർക്ക് ചന്തുമേനോന്റെ മാനസപുത്രിയായ ഇന്ദുലേഖയെ പരിചയപ്പെടുത്തിതരേണ്ടതായ അവസ്ഥ വന്നുചേരുന്നതല്ല ഒരു നൂറ്റാണ്ടിനപ്പുറം, കേരളദേശത്തെ നായർ, നമ്പൂതിരി ഗൃഹങ്ങളിൽ നിലനിന്നുവന്നിരുന്ന ജീവിതക്രമത്തെ വേണ്ടരീതിയിൽ മേനവൻ അവർകൾ പറഞ്ഞുവച്ചെങ്കിലും, വഷളത്തം എന്നു തോന്നാവുന്ന ചിലഭാഗങ്ങൾ അദ്ദേഹം ഉപേക്ഷിച്ചുകളയുകയാൽ, അദ്ദേഹത്തോടുള്ള എല്ലാ ആദരവോടും കൂടി തന്നെ ചില കൂടിചേരലുകൾ അനുവദിക്കണമെന്നു എന്റെ വായനക്കാരോടൂ ഞാൻ വിനയപുരസ്കരം അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു.
ചെറുകാലം മുതൽ ഇന്ദുലേഖയെ കണ്ടു മോഹിച്ച് കാമശാപം ഏറ്റു വലഞ്ഞ മാധവനെ, തന്റെ പ്രണയചാപല്യങ്ങൾ മറച്ചുവച്ച് അത്യധികം പരിഹസിക്കയാൽ, ഭ്രാന്തനെപോലെ ആയിതീർന്ന പ്രണേശ്വരന്റെ വ്യസനം കണ്ട് സഹിക്കവയ്യാതെ, തന്റെ അഭിനയം അവസാനിപ്പിച്ച്, മാധവന്റെ നെഞ്ചിൽ തലചായ്ക്കുന്ന നായികയെയാണു നാമിപ്പോൾ കാണുന്നത്.
പ്രണയവിവശതയാൽ, അധരങ്ങളിൽ ഇന്ദുലേഖ നൽകിയ ചുംബനത്തിന്റെ ലഹരി മാധവനെ കോരിതരിപ്പിച്ചു. താൻ കാത്തിരുന്നതിന്. ഒരിക്കലും ഈ സൗന്ദര്യധാമത്തെ സ്വന്തമാക്കാൻ പറ്റും എന്നു കരുതിയിരുന്നതല്ല.!! അനന്തപദ്മനാഭന്റെ നാട്ടിലെ രാജവിനുപോലും ചാഞ്ചല്യം ഉണ്ടാക്കി എന്നു പറയപ്പെടുന്ന തരൂണീമുകുളമാണ് തന്റെ കരവലയത്തിൽ വീളാവിവശയായി നിൽക്കുന്നത്.!! മാധവൻ അവളെ അമർത്തി പിടിച്ചു;!!
“എനിക്കു നോവുന്നു” പതിവുകുസൃതിയോടെ ഇലേഖ മൊഴിഞ്ഞു. “നോവട്ടെ, ഞാൻ ഇനി വിടില്ല എന്റെ ഓമനയെ”
‘ഉം, നോവട്ടെ. ഞാനും വിടില്ല” ഇന്ദുലേഖയുടെ മൂലകച്ചയ്ക്കു മുകളിൽ നഗ്നമായ പിൻതോളിൽ മധവന്റെ അംഗുലികൾ തലോടികൊണ്ടിരിന്നു. ഇന്ദുലേഖയ്ക്കു കുളിരൂകോരി. അവൾ മാധവനെ ചുറ്റി പിടിച്ചിരുന്നു. മാധവനെ ഇങ്ങിനെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നത് ആദ്യമായിട്ടാണു മറ്റു ചുരുഷന്മാരെ ഇന്ദുലേഖ കണ്ടിട്ടില്ല എന്നല്ല. പക്ഷേ ഇത് തന്റെ പ്രാണേശ്വരനാണു താലികെട്ടാൻ പോകുന്ന ഭര്‍ത്താവ്.
മരണം വരെ ഒന്നിച്ചു ജീവിതം അനുഭവിക്കേണ്ടവർ.!!!
ഇന്ദുലേഖയ്ക്കു എന്തൊക്കെയോ സമ്മിശ്രമായ വികാരവിചാരങ്ങളുടെ ഉണർച്ച ഉണ്ടായി. അതേ അവസ്ഥയിൽ തന്നെയായിരുന്നു മാധവന്നു. …
“മാധവീ.” ത്രളമായ ശബ്ദത്തിൽ മാധവൻ വിളിച്ചു. ആ പേരിൽ ഇന്ദുലേഖയെ സംബോധന ചെയ്യുന്നത് മാധവൻ മാത്രമായിരുന്നു.
“എന്തോ..” അവൾ വിളികേട്ടു.
വീണ്ടും നിശബ്ദത്. രണ്ടു താപമാർന്ന ശരീരങ്ങളുടെ നിശ്വാസങ്ങൾ മാത്രം. ഇന്ദുലേഖയുടെ മൂലകച്ചയ്ക്കുള്ളിൽ രണ്ടു താമരപൂഷ്പ്പങ്ങൾ വിടർന്നു മാധവന്റെ നഗ്നമായ നെഞ്ചിൽ ആവേശത്തോടെ പടർന്നു.
“നാഥാ.” അവളുടെ വിളി ചിലമ്പിയിരുന്നു. “എന്റെ പ്രിയേ…” മാധവന്റെ അംഗുലികൾ താഴേക്കു അരിച്ചിറങ്ങി അവളുടെ നിതംബചാലുകളെ തലോടാനും താണ്ഢനങ്ങൾ ഏൽപ്പിക്കാനും തുടങ്ങി മൃദുലാംഗനയുടെ അത്യധികം മൃദുലമായ പിൻഭാഗത്തിന്റെ നിമ്നോന്നതകൾ, അവൾ താറുടുത്തിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ മാധവന്റെ കരങ്ങളിൽ തൂവൽ കണക്കെ പരിണമിച്ചു.
‘ഉം.മ്..” മാധവന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖമർപ്പിച്ച് ഇന്ദുലേഖ കൂറുകി. അവൾ കാമവിവശമാർന്നു വിറകൊണ്ടു. അവളുടെ ശരീരസ്പർശമേറ്റപ്പോൾ തന്നെ മധവന്റെ മുണ്ടിനുള്ളിൽ വിഭ്രജിതമായി വിറകൊള്ളുന്ന പുരുഷാവയവം അവളുടെ അടിവയറ്റിൽ ഉന്മാത്തോടെ മുട്ടികളിക്കുണ്ടായിരുന്നു.
കരാംഗുലികൾ അപ്പോഴേക്കും അവളുടെ പ്യഷ്ഠഭാഗത്തിനു നടൂവിലെ താഴ്വാരത്തിലുടെ അധികരിച്ചു ശക്ടിയോടെ സഞ്ചരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.!!!
ഇന്ദുലേഖയ്ക്കു തന്റെ ശരീരത്തിൽ അഗ്നി ചക്രുന്നതും സിരകളിൽ കാമം ഊറികൂടുന്നതും അറിവായി മധന്റെ സുതായുധത്തിൽ തന്റെ കരങ്ങൾ നീട്ടി പിടിക്കാനുള്ള അഭിനിവേശം ഇന്ദുലേഖകയ്ക്കും അത്യധികമായി ഉണ്ടായെങ്കിലും പ്രാണപ്രിയേശ്വരൻ തന്നെ ഒരു കൂടുലയായി കണ്ടേക്കുമോ എന്ന ഭയത്താൽ അവൾ ആ മോഹം അടക്കിവയ്ക്കുകയാണു ഉണ്ടായത്.
അവൻ ഇന്ദുലേഖയുടെ മുണ്ടു വലിച്ചുയർത്താനുള്ള ശ്രമം ആരംഭിച്ചു. എന്നാൽ ഇന്ദുലേഖ പതിവൃതയായ സ്ത്രീരത്തിനു ചേരൂന്ന രീതിയിൽ തന്റെ കെ പിന്നിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി ആ ശ്രമം തടഞ്ഞു.
“എന്നെ ഇങ്ങിനെ ധർമസങ്കടത്തിൽ ആക്കല്ലേ എന്റെ നാഥാ.”
“മാധവി, നീയല്ലേ എന്നെ ധർമസങ്കടത്തിൽ ആക്കിയിരിക്കുന്നത്.”
“അങ്ങ് വരൂ. നമുക്കാ കോച്ചിൽ ഇരുന്നു സംസാരിക്കാം’. ജനൽക്കൽ ചേർത്തിട്ടിരിക്കുന്ന കോച്ചിലേക്കു ഇമൂലേഖ മാധവനെ ക്ഷണിച്ചു. പരസ്പ്പരം ചേർന്നു തന്നെ അവർ അങ്ങോട്ടു നടന്നു. അവന്റെ നെഞ്ചിൽചേർത്ത് മൂഖം കുനിച്ചുപിടിച്ചിരുന്നതിനാൽ ഇന്ദുലേഖ അന്നേരം acco മൂണ്ടിന്റെ മുൻഭാഗം ക്ഷേത്രഗോപൂരത്തിന്റെ ശൈലാകൃതിയിൽ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നത് ആർത്തിയോടെ നോക്കികണ്ടു. താൻ മനസിൽ പലവിധ വിചാരങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുമ്പോൾ കരുതികൊണ്ടിരുന്നതിനെക്കാൾ വലിപ്പവും മറ്റും അതിനുണ്ടെന്നു അവൾ ഏറെ ആമോദത്തോടെയും ദാഹത്തോടേയും ഓർത്തു. അപ്പോൾ തന്നെ അവൾക്കു തന്റെ സൂരതഭാരത്തിൽ നിന്നും ഏതാനും തേൻതുള്ളികൾ ഇറ്റത് ഉൾ്താപത്തോടെ അറിയാൻ പറ്റി മുണ്ടു നേരേയാക്കാനെ വ്യാജേന അവൾ കൈകൊണ്ടു മുണ്ടിനുമുകളിലൂടെ തുടിച്ചുണർന്നു നിൽക്കുന്ന തന്റെ കൃസരിപൂവിൽ ഒന്നു പിടിച്ചു ഞെരടി.
“എന്താ, എന്തു പറ്റി? മാധവൻ ചോദിച്ചു. “ഒന്നുമില്ല പ്രിയനേ. എനിക്കു വല്ലാതാവുന്നു. വരൂ. ഇരിക്കാം” അവർ ചേർന്നിരുന്നു. മാധവൻ വീണ്ടും അവളുടെ അധസ്തോഷ്ട്ടങ്ങളെ നൂണിയാൻ തുടങ്ങി.
“എന്റെ ചൂണ്ടുകളെ കടിച്ചുപൊട്ടിക്കരുത്, ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ നാണക്കേടായതു തന്നെ.” ഒമൽപ്പനേരം മാധവന്റെ ദന്തകർമ്മത്തിൽ നിന്നും മോചിതയായപ്പോൾ ഇന്ദുലേഖ ധാരാളം ആയി പറഞ്ഞു
“എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്നതല്ലേ ഓമനേ നമ്മുടെ ബന്ധം, ഇനി ആരാണു നമെ അതിന്റെ പേരിൽ പരിഹസിക്കാൻ മുതിരൂക്
“എന്നാലും കല്യാണം കഴിയുന്നതുവരേക്ക് അങ്ങേക്കു വേണ്ടി എല്ലാം ചൂതുമയോടെ കാഞ്ഞുവയ്ക്കണം എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം” മാധവൻ, ഇന്ദുലേഖ അവസാനം പറഞ്ഞത്തിലേക്ക് അധികം ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവളെ വീണ്ടും ചുംബിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു ക്രം പതുക്ക് അവളുടെ നികുടങ്ങളായ കുചങ്ങളിൽ അർപ്പിക്കുകയും ചെയ്യു. അവിടെനിന്നും ആ സൂം എടുത്തുമാറ്റാൻ ഇന്ദുലേഖ കൂടൂതൽ ശക്ടിപ്രയോഗിക്കാതെ ഒന്നു പരിശ്രമിക്കുകയുണ്ടായി. എന്നാൽ മാധവൻ വഴങ്ങിയില്ല. മൂലകച്ചയ്ക്കു മുകളിലൂടെ അവൻ ആ കൂചഭ്യങ്ങളെ താലോലിക്കാനും ഭണ്ഡിക്കാനും മറ്റും തുടങ്ങി.
“അങ്ങ് എന്തു ഭ്രാന്താക്കെയാണ് പെരുമാറുന്നത്. കല്ലല്ല, എന്റെ ശരീരമാണു. ഒന്നു ചതുക്കെ പെരുമാറുക, എന്നും അങ്ങേയ്ക്കുള്ളതാണത്.”
“മാധവി എനിക്കു സഹിക്കാൻ വയ്യണ്ടായിരിക്കുന്നു. നിന്റെ മൂലകച്ചുമാറ്റി എന്നെ ഒന്നു കാണിക്കൂ. നിന്റെ കസൂരി മാനുകളെ ഞാൻ ഒന്നു കണ്ടോട്ടെ’
