ഫൈസലിന്റെ വായിൽ നിന്നും ആ വാക്ക് കേട്ട മാത്രയിൽ ഷോക്കെറ്റ പോലെ നന്ദൻ ഒന്ന് ഭയന്നു വിറച്ചു ഒരടി പിറകോട്ടു പോയി…
“പൂജ.. പൂജ നീ ”
ഭയത്താൽ അവൻ സ്വയം മന്ത്രിച്ചു…
“അതെ ഞാൻ തന്നെ പൂജ നീയും നിന്റെ അവന്മാരും ചേർന്ന് കൊന്നു കുഴിച്ചു മൂടിയ പൂജ നിന്നെ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിച്ചു വിഡ്ഢിയായി പോയ നിന്റെ പൂജ”
ഫൈസലിന്റെ ദേഹം അനുനിമിഷം കൊണ്ട് പൂജയുടേതായി മാറി…
“വേണ്ട പൂജേ ഞാൻ നിന്നെ കൊന്നിട്ടില്ല എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ മാപ്പ് വേണ്ട വേണ്ടാ എന്നെ കൊല്ലല്ലേ”
ആ വൈകൃത രൂപം കണ്ടു ഭയന്നു വിറച്ച നന്ദൻ പ്രാണരക്ഷാർത്ഥം അവിടെ നിന്നും ഓടി രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിച്ചു…
അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തീ ജ്വാല ഒരു നേർ വര പോലെ അവന്റെ മുന്നിലായി കത്തി എരിഞ്ഞു…
അരകില്ലത്തിൽ അകപ്പെട്ട പാണ്ഡവരുടെ അവസ്ഥയായി നന്ദനു…
“അയ്യോ എന്നെ കൊല്ലുന്നേ ആരെങ്കിലും ഓടി വായോ എന്നെ രക്ഷികണേ ഹംസിക്ക ഫൈസലിക്ക”
ചുറ്റും കത്തിയെരിയുന്ന അഗ്നിയുടെ നടുവിൽ നിന്നും നന്ദൻ നിലവിളിച്ചു….
“ഹഹഹ ഹഹഹ ഭയന്നോ നീ എന്തിനാ നന്ദു നീ എന്നെ ഭയക്കണേ നിന്റെ പൂജ അല്ലെ ഞാൻ … ഒരിക്കൽ നിന്നെ ഞാൻ എത്ര മാത്രം സ്നേഹിച്ചിരുന്നെന്നു അറിയുവോ നന്ദു നിനക്ക് അന്ന് രാത്രി എന്നെ നീ അവർക്കു വിറ്റതാണെന്ന് അവരുടെ വായിൽ നിന്നും കെട്ടിട്ടുപോലും അന്ന് ഞാൻ അതു വിശ്വസിച്ചില്ല നിന്നെ എനിക്ക് അത്രയും ഇഷ്ടമായിരുന്നു പക്ഷെ ഇന്ന് ഞാൻ കണ്ടു നിന്റെ യഥാർത്ഥ മുഖം എന്നെ ചതിച്ചപോലെ മറ്റൊരു പെണ്ണിനേ കൂടി കൂട്ടി കൊടുത്തല്ലേ നീ അവന്മാർക്ക് നിനക്ക് ഞാൻ തരുന്ന ചെറിയ ശിക്ഷയ നന്ദു മരണം അതേറ്റു വാങ്ങാൻ നീ തയാറെടുത്തുകൊള്ളുക ഹഹഹ”
കനലെരിയുന്ന കണ്ണുമായി അവനെ നോക്കികൊണ്ടവൾ അട്ടഹസിച്ചു…
“വേണ്ട എന്നെ കൊല്ലല്ലേ വേണ്ട പൂജ നിന്നോട് ചെയ്തതിനൊക്കെയും മാപ്പ്”
രക്ഷപെടാൻ വേണ്ടി അവൻ ചുറ്റുപാടും നോകിയെങ്കിലും അഗ്നി അവനെ വിഴുങ്ങാൻ തയാറെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു…
“ഹഹഹ ഹഹഹ”
അവളുടെ അട്ടഹാസത്താൽ ആ പ്രകൃതി പോലും ഭയന്നു വിറച്ചു…
അവന്റെ കാലുകളിലൂടെ ആ അഗ്നി പടർന്നു കയറി…
“ആഹ്ഹ് അയ്യോ രക്ഷികണേ അയ്യോ”
ആ നാലു ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ അവന്റെ രോദനങ്ങൾ ഒതുങ്ങി നിന്നു…
അവന്റെ ശരീരത്തിലേക്കു പടർന്നു കയറിയ അഗ്നി അവനെ പൂർണമായും വിഴുങ്ങി….
അഗ്നിയിൽ അവൻ പിടയുന്നതും എരിഞ്ഞടങ്ങുന്നതും
നോക്കി കൊണ്ടവൾ പകയോടെ അട്ടഹസിച്ചു….
ഇനി അവൻ….
പകയിൽ നീറിയ കനലെരിയുന്ന കണ്ണുമായി അവൾ പിറുപിറുത്തു…
നന്ദന്റെ ശരീരം കനൽകട്ടയായി നിലത്തൊടുങ്ങിയതു കണ്ട പൂജ നിർവൃത്തിയിടങ്ങിയ പകയോടെ ഫൈസലിന്റെ രൂപം പുണ്ട് ഹംസയുടെ അടുത്തേക് നടന്നു…
———————————–
ഇ സമയം മീരയെ നല്ലപോലെ ആസ്വദിച്ചു പണിഞ്ഞ രമേശൻ ആകെ ക്ഷിണിച്ചു പോയിരുന്നു…
നാണത്താൽ തന്റെ ശരീരം ഒരു പുതപ്പു കൊണ്ട് മറച്ചു ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന മീര പോകാൻ ഒരുങ്ങുന്ന രമേശനെ സ്നേഹത്തോടെ നോക്കി…
“എന്ന ഞാൻ പൊകോട്ടെ മീരക്കുട്ടി താങ്ക്സ് ഉണ്ട്ട്ടോ ഇതുപോലൊരു രാത്രി എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചതിനു ഒരിക്കലും മറക്കില്ല ഞാൻ ഇ രാത്രിയും നിന്നെയും”
ചെറു ചിരിയോടെ തന്റെ ഷർട്ടെടുത്തു ഇടുന്നതിനിടയിൽ രമേശൻ പറഞ്ഞു…
“പോകുവാണോ മാഷേ ഇന്ന് രാത്രി ഇവിടെ തങ്ങിക്കൂടെ മോള് വരാൻ എന്തായാലും വൈകും പിന്നെ എനിക്കൊരു കൂട്ടുമാവും ഇന്ന് പോകണോ എന്നെ ഇങ്ങനെ കിടത്തിയിട്ടു”
രമേശനെ പുണർന്നു കിടക്കാനുള്ള കൊതിയിൽ മീര ഒന്നരാഞ്ഞു..
“ഏയ്യ് അതു ശരിയാവില്ലടോ ആരെങ്കിലും കണ്ടു കഴിഞ്ഞാൽ നമ്മുക്ക് രണ്ടു പേർക്കും പ്രശ്നമാകും അതു കൊണ്ട് ഞാനിപ്പോ പോകുന്നതാ നല്ലത് നമ്മുക്ക് ഇനിയും കിട്ടുമെടോ ഇതു പോലൊരു അവസരം”
രമേശൻ ഇറങ്ങാൻ തന്നെ ഉറച്ചു…
“മ്മ് മാഷിന്റെ ഇഷ്ടം ഞാൻ ഇനി എന്തു പറയാനാ ”
മനസിലാമനസോടെ മീരയൊന്നു മൂളി…
അവളുടെ സങ്കടം പറച്ചിൽ കേട്ടപ്പോൾ പോകാൻ ഒരുങ്ങിയ രമേശന്റെ മനസൊന്നു മാറി…
കാമത്തിൽ എരിയുന്ന മീരയുടെ കണ്ണുകളിൽ കൊതിയോടെ നോക്കിയ രമേശൻ ഇടാൻ ഒരുങ്ങിയ തന്റെ ഷർട്ട്‌ അഴിച്ചു മാറ്റി…
“എന്റെ പൊന്നിനെ ഒറ്റയ്ക്കു ആക്കിയിട്ടു എനിക്ക് പോകാൻ തോന്നുന്നില്ലന്നെ ഇനി ഇപ്പൊ ഞാൻ പോണില്ല”
വല്ലാത്തൊരു ചിരിയോടെ അവളുടെ അടുത്തായി രമേശൻ ചാടി കയറി കിടന്നു…
അവളെ ഇറുക്കി പുണർന്നു കൊണ്ട് ആ ദേഹം മറച്ച പുതപ്പു വലിച്ചു മാറ്റി അവളുടെ ഉരുളൻ മുലകളിൽ പിടുത്തമിട്ടു…
“ആഹ്ഹ് മാഷേ കൊതിയ പതിയെ പിടിക്ക്”
അവന്റെ മുല മർദ്ദനത്തിൽ അവളുടെ ഉടലൊന്നു വിറച്ചു…
—————————————
ഫൈസലിന്റെയും നന്ദന്റെയും പ്രാണനെടുത്ത പൂജയുടെ പകയും ശക്തിയും ക്രോധവും വർധിച്ചിരുന്നു….
“ഹംസ… ഇനി നീ.. ”
പകയിൽ കനലെരിയുന്ന കണ്ണുമായി അവൾ ഹംസയുടെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു….
ഇ സമയം അബോധാവസ്ഥയിൽ എന്നപോലെ കിടന്നിരുന്ന നവ്യ പതിയെ ഞെരങ്ങികൊണ്ട് ഉണർന്നു…
“അഹ് അമ്മ്മ് ഹ്ഹ”
തലയിൽ വല്ലാത്തൊരു ഭാരം അവൾക്കു അനുഭവപ്പെട്ടു…
ശരീരം വെട്ടിമുറിച്ചപ്പോലുള്ള വേദനയിൽ നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവൾക്കു….
പതിയെ സ്വബോധത്തിലേക്കു ഉണർന്നു വന്ന നവ്യ താൻ പൂർണ നഗ്നയാണെന്നുള്ള സത്യം മനസിലാക്കിയതും ഞെട്ടിതരിച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു…
“അയ്യോ എന്തായിത് ഞാനിതു എവിടെയാ”
വല്ലാത്തൊരു ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റത് പോലെ അവൾ ആകെ പതറി പോയി..
തന്റെ ദേഹത്തു ഒരു തരിപോലും തുണി ഇല്ലെന്നു കണ്ടപ്പോൾ ആണ് താൻ എന്തോ വലിയൊരു ചതിയിൽ പെട്ടിരിക്കുവാണെന്നുള്ള സത്യം അവൾ മനസിലാക്കിയത്….
കഴിഞ്ഞെതെല്ലാം ഓർമിച്ചെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഒന്നും അവളുടെ മനസിലേക്ക് കടന്നു വന്നില്ല….
എന്നാൽ തന്റെ വിലപ്പെട്ടതെല്ലാം നഷ്ടപെട്ടെന്ന ബോധം അവളുടെ മനസ്സിനെ തീ പടർത്തി…
തന്റെ വസ്ത്രത്തിനായി ചുറ്റുപാടുമവൾ കണ്ണോടിച്ചപ്പോൾ കട്ടിലിനു തായെ ആയി ചിതറി കിടക്കുന്നതവൾ കണ്ടു…
വിങ്ങി കരഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ ആ വസ്ത്രങ്ങൾ വേഗത്തിൽ എടുത്തണിഞ്ഞു…
“നന്ദൻ എന്റെ നന്ദേട്ടൻ എവിടെ”
എന്തോ ഓർമ വന്നപോലെ അവൾ ഭയത്തോടെ പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കി…
(തുടരും…..)