കമ്പികഥ – ഭാഗ്യദേവത – 11
എന്താ സുരേട്ടാ, എന്ത് പറ്റി…. ?
ഒന്ന് പെട്ടെന്ന് ഓടിവാ കുഞ്ഞേ……
അകത്തെ മുറിയിൽ നിന്ന് അമ്മയുടെ നേരിയ കരച്ചിലും കേൾക്കുന്നുണ്ട്,
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
“എന്റെ പരദൈവങ്ങളെ കാക്കണേ”എന്താണിവിടെ സംഭവിക്കുന്നത്…… ഇനി ഇത് എന്ത് “അനർത്ഥമാണാവോ”??….. എന്റെ നെഞ്ച് ധ്രുതഗതിയിൽ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി…… എന്റെ വയറ്റിലൊരാന്തലും….
അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച വളരെ ദയനീയമായിരുന്നു, ….. എന്റെ മനസ്സൊന്നു പിടിച്ചു…..
നല്ലമുണ്ടും ഷർട്ടും ഉടുപ്പിച്ച് അച്ഛനെ ഞാൻ കട്ടിലിൽ പിടിച്ചിരുത്തിയതായിരുന്നു…… പാവം ബാലൻസ് തെറ്റി, അതിന്റെ പുറത്തു നിന്ന് തലയും കുത്തി, താഴെ വീണു,….. ചുണ്ട് ഒരിത്തിരി പൊട്ടി, ഒപ്പം മൂക്കിൽ നിന്നും ഇത്തിരി നന്നായി രക്തം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു,,, പാവത്തിന് മിണ്ടാൻ പറ്റാത്തത് കൊണ്ട് ആരും അറിഞ്ഞില്ല……. എനിക്ക് പറ്റിയത് ഒരു ചെറിയ കൈയബദ്ധം……. ! ഈശ്വരാ പൊറുക്കണേ….. !! അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് അത്രയും അധികം രക്തം കണ്ട അമ്മ പേടിച്ചു നിലവിളിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…… !
ഞാനും സുരേട്ടനും ചേർന്ന്, അച്ഛനെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ പൊക്കിയെടുത്തു കട്ടിലിൽ കിടത്തി.
ഞാൻ പെട്ടെന്ന് പോയി ഫ്രിജിൽ നിന്ന് ഇതിരുത്തി ഐസ് ക്യൂബ്സ് കൊണ്ടുവന്നു മൂക്കിൻമേൽ വച്ച്, രക്തം ശമിപ്പിച്ചു…..
“ടാക്സി ഏതായാലും വന്നിരിപ്പുണ്ടല്ലോ.. അതുകുഞ്ഞേ… ഇനി വച്ചു താമസിപ്പിക്കണ്ട,… പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആശുപത്രിക്ക് പോകാം. അവിടെന്ന് മരുന്ന് വയ്പ്പിക്കാം.”…. സുരേട്ടൻ പറഞ്ഞു…
ഞാനും അത് ശരിവച്ചു….
ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയ ഞങ്ങൾ ഉടൻ തന്നെ എമർജൻസിയിലേക്ക് പോയി അച്ഛനെ മൊത്തമൊന്ന് പരിശോധിച്ചു, മരുന്ന് വയ്പ്പിച്ചു….. കാര്യമായി ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല…. വീഴ്ചയുടെ ആഘാതത്താൽ നെറ്റിയിൽ ചെറിയ മുഴ വന്നതൊഴിച്ചാൽ വലിയ പരിക്കുകൾ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല എന്ന് ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടർ ഞങ്ങളെ അറീച്ചു…… പിന്നീട് OP യിലെ ഡോക്ടർനെ കാത്തു നിൽക്കേണ്ടിവന്നു, എന്നതൊഴിച്ചാൽ അത്ര ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടിവന്നില്ല. രോഗിയുടെ അവസ്ഥയ്ക്കനുസരിച്ച്, പെട്ടെന്ന് തന്നെ കൺസൾട്ടിങ്, സൗകര്യം ആശുപത്രി അധികൃതർ ഏർപ്പെടുത്തിയത് കൊണ്ട് അധികം താമസമുണ്ടായില്ല…..
ഡോക്ടറുമായി സംസാരിക്കുമ്പോൾ അലോസരമൊഴിവാക്കാൻ ചുവരുകളിൽ പതിച്ച നോട്ടീസ് കണ്ട ഉടനെ, ഞാൻ മൊബൈൽ സൈലന്റ് മോഡിലിട്ടു വച്ചു….
വിശദമായി പരിശോധിച്ചിട്ടും,
അച്ഛന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇനി പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലെന്നാണ് ഡോക്ടർന്റെ അഭിപ്രായം…. കാരണം അറ്റാക്കിന്റെ ഒപ്പം വന്ന ബ്രെയിൻ സ്‌ട്രോക്കിന്റെ വ്യാപ്തി വലുതായിരുന്നു.. ഇത്രയും നാളുകൾകൊണ്ട് വലിയ പ്രകടമായ മാറ്റങ്ങളൊന്നും തന്നെ കാണാനില്ലാത്തതിനാൽ, ഡോക്ടർ പോലും നിരാശനാണ്. ഡോക്ടർ എന്നെ അങ്ങോട്ട്‌ മാറ്റി നിറുത്തി….. പറഞ്ഞു.
“അറ്റ്ലീസ്റ്റ് സംസാര ശേഷിയെങ്കിലും തിരിച്ചു കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് ചെയ്യാമായിരുന്നു എന്നാണ് ” ഡോക്ടർന്റെ അഭിപ്രായം……. എങ്കിലും പ്രതീക്ഷ വിടണ്ട,…. ദൈവം തുണ…. എന്ന മട്ടിൽ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു നിറുത്തി.
അച്ഛനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട്, പുറത്ത് തട്ടി, തലോടി, “ഒന്നുമില്ല സർ… ഒന്നും പേടിക്കാനില്ല കേട്ടോ… ഒക്കെ നമ്മുക്ക് പെട്ടെന്ന് നേരെയാക്കി എടുക്കാം കേട്ടോ…. ആവശ്യമില്ലാതെ ടെന്ഷനടിക്കാതിരുന്നാ മാത്രം മതി ഒക്കെ ശരിയാവും”……. അച്ഛനിൽ ഒരു ആത്മവിശ്വാസം പകർന്ന് തന്നു കൊണ്ട് ഡോക്ടർ ഞങ്ങളെ വിട്ടയച്ചു.
അച്ഛനെയും കൊണ്ട് തിരികെ വരുന്ന വഴിക്ക് എന്റെ ഫോൺ വീണ്ടും ഓൺ ചെയ്തു… ഉടനെ മെസ്സേജുകളുടെ ബഹളം,… അലെർട്ട് മുഴങ്ങി….. വീട്ടിൽ നിന്നാണ് വിളി….. പത്ത് മിസ്സ്കോൾ.
ഹോ… ഇനി അവിടെ എന്താണാവോ നടന്നത്…. ഞാൻ വീട്ടിലേക്കു വിളിച്ചു. അമ്മയാണ് ഫോണെടുത്തത്…. വീണ്ടും അങ്ങേ തലയ്ക്കുനിന്ന് അമ്മയുടെ കരഞ്ഞു കൊണ്ടുള്ള ശബ്ദം…..
എന്റെ ഭഗവതീ….. ഇനി അവിടെ എന്താണാവോ പുകില്……..
മോനെ…. അച്ഛന് ഇപ്പൊ എങ്ങനെണ്ട്… ?
അച്ഛന് ഒന്നുല്ലമ്മേ… ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല… വീണപ്പോൾ ചെറുതായിട്ട് ഒന്ന് തട്ടിയതാണ്…. മരുന്ന് വച്ചിട്ടുണ്ട്…. ഞങ്ങള് ആശുപത്രീന്ന് തിരിച്ചു….. വരുന്ന വഴിയാണ്…. ! അമ്മ അതോർത്തു പേടിക്കണ്ട… !
ങാ… പിന്നെ… ചേച്ചി എവിടെമ്മേ……. ???
ദേ… അവളിവിടെ… എന്റടുത്തിരിപ്പുണ്ട്……… അച്ഛൻ വീണെന്നറിഞ്ഞിട്ട് ഇത്രയും നേരം കരഞ്ഞോണ്ടിരിപ്പായിരുന്നു അവൾ……..
അമ്മ ഫോണൊന്ന് ചേച്ചിക്ക് കൊടുത്തേമ്മേ……… !
മറുതലയ്ക്ക് ചേച്ചിയുടെ ഇടറിയ ശബ്ദം…. !
അതൂ….. തിരികെ പുറപ്പെട്ടോ… ഇനിയും താമസമുണ്ടോ… ?? നമ്മടെച്ഛന് ഒരുപാട് പരിക്ക് പറ്റിയോ അതൂ,…. ?
എയ്…… ഇല്ല…. അച്ഛന് കൊഴപ്പൊന്നൂല്ല്യ… നീ വിഷമിക്കാതിരി….. ! ഒന്നുല്ല്യ… വീണപ്പൊ മുഖമടിച്ച് വീണത് കൊണ്ട് ചുണ്ടൊന്ന് പൊട്ടി, അത്രതന്നെ………
അതിരിക്കട്ടെ നീ രാവിലെ തന്നെ എങ്ങോട്ടാ പോയ്യെ…. ? ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുമ്പോൾ നിന്നെ കണ്ടില്ലല്ലോ…. ??
നിന്നെ എവിടെക്കെ തിരക്കി…… ?
ങാ…. അത്… നമ്മുടെ നന്ദിനീടെ “മണിക്കുട്ടി” ല്ല്യേ… അവള് കയറു അഴിഞ്ഞ് ഓടി പോയി…. അതിനെ പിടിക്ക്യാൻ പോയതാ…….. ! നമ്മുടെ സീതേച്ചീടെ പറമ്പിലെ തോട്ടില് വീണു കിടപ്പായിരുന്നു…… കിട്ടി…… !
“പഷ്ട്ട്…. നല്ല… കൃത്യസമയത്ത് തന്നെ”…. !
“മനുഷ്യനെ പേടിപ്പിക്കാനായിട്ട്”……!!!
എന്തേയ്…..അതൂ… ?
കുന്തം……… ! പോടീ.. അവ്ട്ന്ന്…. !!
പിന്നെ വീട്ടിലെ ലാൻഡ് ലൈനിൽ, എനിക്ക് ഏതോ ഒരു ഫോൺ വന്നിരുന്നു എന്നും അത് ഏതോ റ്റ്ദൂരെ നിന്നും വന്ന കോളായിരുന്നു എന്നും സംസാരിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ കട്ടായി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു,,
ഞാൻ ദേഷ്യതോടെ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു……….
അവളോടുള്ള അരിശം ഞാൻ തീർത്തത് അങ്ങിനെ ആയിരുന്നു….. ഫോൺ വന്ന വിഷയം ഞാൻ അതിനെ അത്ര കാര്യമാക്കിയില്ല….. 11:30 യോടുകൂടി വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി….
അച്ഛനെ തിരികെ കൊണ്ടന്നു കിടത്തി… ടാക്സികൂലി കൊടുത്തു, അച്ഛന് കുടിക്കാനുള്ളത് അമ്മ പെട്ടെന്ന് ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടുവന്നു…….. ആശുപത്രിയിലെ വിശേഷങ്ങളൊക്ക അമ്മയോട് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല….
കാലത്തൊന്നും കഴിക്കാത്തത് കൊണ്ടുള്ള വിശപ്പിന്റെ ആധിക്യത്താൽ…. ഞാൻ സുരേട്ടനെയും കൂട്ടി ഊണ് കഴിക്കാനിരുന്നു…… ഊണ് വിളമ്പിത്തന്നത് പോലും അമ്മയാണ്…. അപ്പോളൊന്നും ചേച്ചിയെ ഞാൻ ആ പരിസരത്ത് പോലും കണ്ടില്ല…..
ചേച്ചി എവിടമ്മേ….. ? കണ്ടില്ലല്ലോ…. ?
ഇത്രയും നേരം അവളവിടെ പറമ്പിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു…. ഇപ്പൊ അച്ഛന്റെ മുറീല് കാണും,…. നിന്നെ പേടിച്ചിട്ടാ ഇങ്ട്…. വരാഞ്ഞത്…. കാലത്ത് ആ കിടാവിനെ തൊഴുത്തിന് അഴിച്ചു കെട്ടാപോയതാ അവള് അവസാനം കിടാവ് അവളെ ഇട്ട് ഈ നാട് മുഴുവനും ഓടിച്ചു….. കാലിനു ചെരിപ്പ് പോലുമില്ലാതാ അതിനെ പിടിക്ക്യാനായിട്ട് അതിന്റെ പൊറകേ അവളോടിയത്…… കാലില് മുള്ള് കൊണ്ടുന്നൊക്കെ പറയണത് കേട്ടു……. ഇവിടെ വന്നാ ആ മണിക്കുട്ടിടെ പിറകീന് മാറില്ല്യ ന്റെ കുട്ടി….. പിന്നെന്തു ചെയ്യും….. കാലത്ത് മുതൽക്കേ എന്തൊക്കെയോ പണികളിലാണ് അവള്….. മറ്റന്നാ തിരിച്ചു പോണോന്നും പറഞ്ഞിരിക്ക്യാ…….
ഹോ…. ഒരു ആശ്വാസം……..
ഞാൻ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു….. പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിലാണെന്ന് മാത്രം…..
“ആ കുട്ട്യോടൊന്ന് ഇത്തിരി നേരം വെറുതെ ഇരിക്കാൻ പറ… ന്റെ ഗീതേടത്യേ”…. വെറ്തെ ഇരിക്ക്യൻ നേരല്ല്യല്ലോ… ആ കുട്ടിക്ക്യ….. !
“അവളോടാരാ പറയ്യാ… ന്റെ സുരാ……
വ്വ്ടെ വന്നാ..ല്ലേ,… ന്റെ കുട്ടിക്കിഇത്തിരി സ്വാന്ത്ര്യയൊള്ളോ…. ന്തേലും ചെയ്തോട്ടെ”….. “ആ പാവം ആ ബാംഗ്ലൂരിലെ വലിയ വീട്ടീകെടന്ന് ശ്വാസം മുട്ടെല്ലെ”…..
മനക്കുഞ്ഞ് ഈയടുത്തങ്ങാനും വരുണ്ടോ… ?
രണ്ടുമാസം മുൻപ്, വല്ല്യ സന്തോഷത്തോടെ എന്നോട് വിളിച്ചു പറയണ്ടായി…. അവൻ വരണ്ട്ന്ന്…. പിന്നെ ഒരാനക്കോം കണ്ടില്ല്യ…..
രവിയേട്ടന്, ദീനായിട്ട് പോലും ഇവിടെ വരെ വന്നൊന്ന് കാണാനുള്ള സമയം കിട്ടീല്ല്യാച്ചാ…….. !
