This story is part of the പതിവ്രത (കമ്പി നോവൽ) series
ആദ്യഭാഗങ്ങൾ വായിച്ചതിനു ശേഷം തുടർന്ന് വായിക്കുക.
(ഫ്ലാഷ്ബാക്ക് തുടർച്ച)
പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് എണീറ്റപ്പോൾ അപ്പൻ്റെയും അമ്മയുടെയും മുഖം കാണുമ്പോൾ എനിക്ക് ഇന്നലത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മ വന്നിരുന്നു.
അമ്മ: എന്താടി ഒരു കള്ള ചിരി?
ഞാൻ: ഒന്നുല്ല അമ്മേ.
അമ്മ: ഞങ്ങൾ പള്ളീൽ പോവാ. വല്യപച്ചൻ്റെ ഓർമ ദിവസമാ ഇന്ന്. നീ വരുന്നില്ലേ? പണികൾ ചെയ്തോളോ?
ഞാൻ: ഞാൻ ചെയ്തോളാം.
അമ്മ: കഴിക്കാൻ ഉണ്ടാക്കിയോ?
അപ്പോഴാണ് അനിയൻ അതുകേട്ട് വന്നത്.
അമ്മ: ഉണ്ടെടാ. എടാ..രണ്ടുപേരും തല്ല് പിടിക്കാതെ ഇരുന്നോളോ?
ഞാൻ: അമ്മേ… ഞാൻ ഇവനെയും കൊണ്ട് വൈകീട്ട് കുളത്തിൽ നീന്തൽ പഠിക്കാൻ പൊക്കോട്ടെ.
അമ്മ: ആ… ശരി….. വൈകീട്ടല്ലേ. പിന്നെ…പണികൾ കഴിഞ്ഞു പോയാൽ മതി.
ഞാൻ: ശരി…
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും അമ്മയും അപ്പനും പോയിരുന്നു. ഞാൻ വേഗം പണികൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അനിയൻ എൻ്റെ അടുത്ത് കൂടിയിരുന്നു. അവൻ്റെ നോട്ടം മുഴുവൻ എൻ്റെ മുലയിലേക്കും ചന്തിയിലേക്കും ആയിരുന്നു. ഞാൻ അലക്കാൻ പോകുമ്പോളും അവനെൻ്റെ പിന്നാലെ കൂടി.
ഞാൻ: ഇങ്ങനെ നോക്കി ചോര കുടിക്കാതെടാ.
ആൽബർട്ട്: ചേച്ചി….ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാ സത്യം പറയോ?
ഞാൻ: എന്താ?
ആൽബർട്ട്: ചേച്ചി ഉള്ളിൽ എന്തേലും ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ?
ഞാൻ: എന്താ.. ബ്രായും ഷെഡിയും ആണോ?
ആൽബർട്ട്: അതെ….
ഞാൻ: ഉണ്ടെടാ….
ഞാൻ അലക്കാൻ ഉള്ള തുണി ബക്കറ്റിൽ ഇട്ട് നനച്ചു.
ആൽബർട്ട്: എന്നാ ഒന്ന് കാണിച്ചു തരുമോ?
ഞാൻ: ഇപ്പോഴോ??
ആൽബർട്ട്: ആ….
ഞാൻ: മ്മ്… കാണുന്നുണ്ടോ?
ഞാൻ കുനിഞ്ഞു നിന്ന് ബ്രായിൽ പൊതിഞ്ഞ മുലകൾ കാണിച്ചു കൊടുത്തു.
ആൽബർട്ട്: മ്മ്…. കറുത്ത ബ്രാ ആണല്ലേ. ഇന്നലെ വെള്ള ആയിരുന്നു.
ഞാൻ: ആഹാ… മറന്നില്ല, അല്ലെ
ആൽബർട്ട്: മ്മ്…. ഷെഡിയോ ചേച്ചി?
ഞാൻ: ഉണ്ടെടാ…
ആൽബർട്ട്: ഒന്ന് കാണിക്ക് ചേച്ചി.
ഞാൻ: ഈ മുറ്റത്തു വെച്ചോ??
ആൽബർട്ട്: ചുറ്റും ആരും ഇല്ല, പിന്നെ എന്താ.
ഞാൻ: മ്മ്… ഒന്ന് നോക്ക് ആരേലും ഉണ്ടോ എന്ന്.
അവൻ ചുറ്റും നോക്കി.
ഞാൻ: നാ…. കാണ് വേഗം….
പെട്ടന്ന് പാവാട പൊക്കി ഷെഡി കാണിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവൻ നോക്കിയതും മുഖത്ത് പുഞ്ചിരി വിടർന്നു. എൻ്റെ തുട മുഴുവനും പൂർ തടം മൂടി നിൽക്കുന്ന ഷെഡിയും അവൻ കണ്ടു.
ഞാൻ: മതി…..
ഞാൻ പാവാട താത്തിയിട്ടു.
ആൽബർട്ട്: മ്മ്… നല്ല ഭംഗിയുള്ള ഷെഡി ആണല്ലോ.
മഞ്ഞ ഷെഡിയിൽ കറുത്ത ചെറിയ പൂക്കൾ ഉള്ള ഡിസൈൻ ആയിരുന്നു അതിൽ.
ഞാൻ: മ്മ്…. മതി മതി….. മോൻ പോവാൻ നോക്ക്. എല്ലാം നനഞ്ഞു തുടങ്ങി.
ആൽബർട്ട്: തുണി എല്ലാം വെള്ളത്തിൽ ഇട്ടാൽ പിന്നെ നന്നയില്ലേ.
ഞാൻ: അതല്ല… എൻ്റെ ഷെഡി നനഞ്ഞു തുടങ്ങി എന്ന്.
ആൽബർട്ട്: ആഹാ… അപ്പോഴേക്കും നനഞ്ഞോ. എന്നാ കഴുകാൻ ഇട്ടുകൂടെ.
ഞാൻ ഒന്ന് ചുറ്റും നോക്കി പാവാടയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് കൈ കടത്തി പെട്ടന്ന് ഷെഡി വലിച്ചൂരി. അവൻ്റെ അതിശയം കണ്ട് ഷെഡി ഞാൻ മുഖത്തേക്ക് എറിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ അത് പിടിച്ചു.
ആൽബർട്ട്: മ്മ്…. ഹോ…… എന്തൊരു മണമാ ചേച്ചി.
ഞാൻ: അയ്യേ… ബക്കറ്റിൽ ഇടെടാ…
അവൻ ഒന്നുകൂടി മണത്ത് ബക്കറ്റിൽ ഇട്ടു.
ആൽബർട്ട്: ചേച്ചി…. എനിക്ക് ഒരു ആഗ്രഹം…
ഞാൻ: എന്താടാ?
ആൽബർട്ട്: എനിക്ക്…. ചേച്ചിയെ…..
ഞാൻ: ചേച്ചിയെ….
ആൽബർട്ട്: ചേച്ചിയെ…. മുഴുവനോടെ…. കാണണം….
ഞാൻ: അയ്യേ…. മോശം…
ആൽബർട്ട്: അതെന്താ…. നമ്മൾ ഇത്രയും ഒക്കെ ചെയ്തില്ലേ. പിന്നെ എന്താ.
ഞാൻ: അതല്ല…. ഇവിടെ വെച്ചോ…
ആൽബർട്ട്: ഇവിടെ….
ഞാൻ: മ്മ്… മുഴുവനോടെ കാണാൻ അല്ലെ. അതിന് നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്ത് തരണം.
ആൽബർട്ട്: എന്താ… പറ….
ഞാൻ: ഇന്ന് നീ വീട്ടിലെ എല്ലാ പണിയും ചെയ്താ ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം.
ആൽബർട്ട്: ശരിക്കും….
ഞാൻ: അതെ…. സത്യം.
ആൽബർട്ട്: എന്നാ ഞാൻ ചെയ്യാം.
ഞാൻ: ശരി… എന്നാ അലക്ക് തന്നെ ആയിക്കോട്ടെ ആദ്യം.
അവൻ അങ്ങനെ അലക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ വീട്ടിൽ കേറി ഭക്ഷണം വെക്കൽ ആയിരുന്നു. അവൻ പുറം പണിയും അകത്തെ പണികളും എല്ലാം സ്വയം ചെയ്തു. കുറച്ചൊക്കെ ആയപ്പോ എനിക്ക് പാവം തോന്നി ചെയ്യണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞാലും അവൻ സമ്മതിച്ചില്ല. അങ്ങനെ എല്ലാ പണികളും ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞു അവൻ അകത്തു കേറി.
ആൽബർട്ട്: ചേച്ചി…. കഴിഞ്ഞു…..
ഞാൻ: ആഹാ… ഇത്രയും വേഗം കഴിഞ്ഞോ?
ആൽബർട്ട്: മ്മ്…. ഇനി പറഞ്ഞത് കാണിച്ചു തരുമോ?
ഞാൻ: ആടാ…. ഞാൻ വാതിൽ അടച്ചിട്ടു വരാം.
ഞാൻ വാതിലിനു അടുത്തേക്ക് നടന്നപ്പോൾ അതാ അമ്മയും അപ്പനും നടന്നു വരുന്നു.
ഞാൻ: അല്ല… കഴിഞ്ഞോ പള്ളീലെ പരുപാടി?
അമ്മ: പരിപാടിയോ? ഒപ്പിസ് കൂടാൻ പോയതല്ലേ.
ഞാൻ: അതെലെ…
ഞാൻ അനിയനെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ അവൻ കാറ്റ് പോയ ബലൂൺ പോലെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് ചിരി വന്നു.
അപ്പൻ: ഇവൻ എന്താ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നെ?
ഞാൻ: അത് ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും എല്ലാ പണികളും ചെയ്ത് ഇപ്പോൾ ഇരുന്നേ ഉള്ളൂ.
അമ്മ: ആഹാ… കൊള്ളാലോ. രണ്ടുപേരും എല്ലാ പണികളും വേഗം തീർത്തല്ലോ, നല്ല കുട്ടികൾ.
അനിയൻ ഒരു വലിച്ച ചിരി ചിരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. ഞാൻ അവൻ്റെ അടുത്ത് പോയി ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നപ്പോൾ അമ്മയും അപ്പനും ഡ്രസ്സ്‌ മാറാൻ റൂമിൽ കേറി.
ആൽബർട്ട്: ചേച്ചി…. ഇത് വല്ലാത്ത കാര്യമായി പോയി.
ഞാൻ: മ്മ്.. അപ്പനും അമ്മയും നേരത്തെ വരുമെന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല കിച്ചു.
ആൽബർട്ട്: ശ്ശോ….
ഞാൻ: നീ വിഷമിക്കാതെ ചെക്കാ, നമുക്ക് വഴിയുണ്ട്.
ആൽബർട്ട്: നിനക്ക് മുഴുവനോടെ കണ്ടാൽ മതീലെ.
ആൽബർട്ട്: മ്മ്…..
ഞാൻ: നീന്തൽ പഠിപ്പിക്കാൻ പോവുലെ. അപ്പൊ കാണിക്കാം. പോരെ…..
ആൽബർട്ട്: അവിടെ ആളുകൾ ഉണ്ടാവില്ലേ?
ഞാൻ: ഇല്ലെടാ. നമുക്ക് ഒരു മൂന്ന് മണി ഒക്കെ ആവുമ്പോൾ പോകാം. അപ്പോൾ ആരും ഉണ്ടാവില്ല.
ആൽബർട്ട്: പക്ഷെ അവിടെ ആരേലും വന്നാൽ പ്രശ്നം ആണ്.
ഞാൻ: നോക്കാം. ആദ്യം നേരത്തെ പോവാൻ അമ്മയോട് അനുവാദം വാങ്ങണം.
ആൽബർട്ട്: അത് നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് ചോദിക്കാം.
ഞാൻ: ശരി….
അങ്ങനെ അന്ന് ഉച്ചക്ക് ഊണൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഇരിക്കുമ്പോൾ ഞാനും അനിയനും അമ്മയോട് ചോദിച്ചു. നേരത്തെ പോകുന്നത് അത്രയും നല്ല കാര്യമല്ല. കാരണം അവിടെ ആരും ഉണ്ടാവില്ല. മാത്രമല്ല നല്ല ആഴമുള്ള കുളവും അതിൽ മൂന്ന് പേര് മുങ്ങി മരിച്ചതുമാണ് എന്നതാണ് അമ്മ പോകാൻ സമ്മതിക്കാഞ്ഞത്. അപ്പോഴാണ് അപ്പൻ വന്നത്.
അപ്പൻ: എന്താ രണ്ടാളും കൂടി അമ്മയെ സോപ്പിടുന്നത്?
അമ്മ: ഇവർക്ക് ഇപ്പൊ ആ കുളത്തിൽ നീന്തൽ പഠിക്കാൻ പോണം എന്ന്.
അപ്പൻ: ഇപ്പോഴോ?
അമ്മ: അതെ…
ഞാൻ: ഞങ്ങൾ വീട്ടിലെ പണികൾ എല്ലാം ചെയ്തില്ലേ, അതുകൊണ്ട് സമ്മതിക്ക് അമ്മേ.
അപ്പൻ എന്തോ ആലോചിച്ചു നിൽക്കുന്നപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
അപ്പൻ: ആ… എനിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നു. നീയും കുറച്ചു നേരം ഉറങ്ങിക്കോടി, അവര് പൊക്കോട്ടെ.