ഗ്രാമം തന്നെ സൗഭാഗ്യം

Gramam Thanna Saubhagyam | Author : Dark devil

ഇത് ഒരു തുടക്കം മാത്രം ആണ്.കമ്പി തിരെ കുറവാണ് അടുത്ത ഭാഗങ്ങളിൽ കൂടുതൽ ഉണ്ടാകും.അക്ഷര തെറ്റുണ്ടെങ്കിൽ ക്ഷമിക്കുക…….
വായിച്ചു തുടങ്ങിക്കോളൂ…..😊

എടാ എല്ലാം എടുത്തു വെച്ചോ ഒന്നും മരനില്ലല്ലോ അമ്മ ചോദിച്ചു
ഞാൻ: ഇല്ല….സമയമായി ഞാൻ ഇറങ്ങുവ അമ്മ കിടന്നോ നാളെ രാവിലെ അവിടെ എത്തിട്ടു വിളിക്കാം, ബൈ…

ഞാൻ യാത്ര പറഞ്ഞു വെയിറ്റ് ചെയ്ത ടാക്സിൽ കേറി റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോയി..

നിങ്ങൾ ആലോചിക്കുന്നത് ഞാൻ ആരാണ് എങ്ങോട്ടണീ പോകുന്നെ എന്നല്ലേ .ഞാൻ അഭിഷേക്(27) ഡോക്ടർ ആണ് ഒരു വലിയ ആശുപത്രിയിൽ ആണ് ജോലി,സർക്കാരുമായുള്ള പുതിയ കരാറിൻ്റെ പേരിൽ പുതിയ സർകാർ ഡോക്ടർ മാരെ നിയമിക്കുന്ന വരെ ഒഴിവുള്ള ആശുപത്രിയിലേക്ക് ഞങ്ങളുടെ കുറച്ചു ഡോക്ടേഴ്‌സിനെ അയച്ചു ആകുട്ടത്തിൽ ഉള്ള ആളാണ് ഞാൻ പക്ഷെ അതിൽ നിർഭാഗ്യൻ ഞാൻ ആണ് എല്ലാർക്കും ജില്ലാ ആശുപത്രിയിലും സിറ്റിയിലും അപ്പോയിൻ്റ് കിട്ടിയപ്പോൾ എനിക്ക് കിട്ടിയത് വയനാട് ജില്ലയിലെ കാട് ഏരിയയിൽ ആണ്,

അവിടെ കാടിൻ്റെ അടുത്തായി ജീവിക്കുന്ന ആദിവാസി കളുടെ അവശ്യ പ്രകാരമാണ് പുട്ടിയ കുടുംബ ആരോഗിയ കേന്ദ്രം വീണ്ടും തുറകുന്നെ കുടെ ജോലി ചെയ്യാൻ ഒരു നേഴ്സ് പോലും ഇല്ല അടുത്തുള്ള ആരെയോ ഏർപ്പാടാക്കി താരമെന്ന പറഞ്ഞേ ഇപ്പൊ മനസ്സിലായല്ലോ എൻ്റെ അവസ്ഥ. ഞാൻ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി ട്രെയിനിൽ കേറി സമയം രാത്രി 11:50 ഞാൻ കൂടുതൽ ഒന്നും ആലോചിക്കാൻ നിൽക്കാതെ എൻ്റെ ബെർത്തിൽ കേറി കിടന്നു മയങ്ങി.

രാവിലെ 8:10 ഒക്കെ ആയപ്പോ സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങി .പുറത്ത് വന്നു കഴിച്ചു ബില്ല് അടച്ചു എനിക്ക് പോകേണ്ട സ്ഥലത്തെ കുറിച്ച് തിരക്കി.
കടക്കാരൻ:അതു നല്ല ദൂരം ഉണ്ട് ഒരു 10 മിനിറ്റിൽ അങ്ങോട്ട് പോകാൻ ഒരു ബസ് വരും , ദോ… അവിടെ നിന്ന മതി(അയാൾ ബസ് സ്റ്റോപ്പ് ചുണ്ടികൊണ്ട് പറഞ്ഞു)
ഞാൻ അയാളോട് നന്ദി പറഞ്ഞു ,പോയി നിന്നു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ബസ് വന്നു,അതിൽ കേറി ടിക്കറ്റ് എടുത്തു എനിക്ക് അപ്പോഴും ക്ലിനിക് എവിടേയാണ് എന്നോ ആരെയ കണേണ്ടതെന്നോ ഒരു ഐഡിയ ഇല്ലായിരുന്നു.സ്റ്റോപ്പ് എത്തിയപ്പോ കണ്ടക്ടർ എന്നോട് ഇറങ്ങിക്കോളൻ പറഞ്ഞു ,ഞാൻ ഇറങ്ങി ഒരു നിമിഷം എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ നിന്നു.ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെ വിളിച്ചു ചോദിക്കാമെന്നു കരുതി ഫോൺ എടുക്കാൻ പോയപ്പോൾ ഒരു സ്ത്രീ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എൻ്റെ അടുത്ത് വന്നു.
സ്ത്രീ:അഭിഷേക് സാർ അല്ലെ?
ഞാൻ:അതേ, നിങ്ങൾ ?
സ്ത്രീ:ഷീല(45) നേഴ്സ് ആണ്,സാറിൻ്റെ കൂടെ….
ഞാൻ:ഓ….എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു ഒരു നഴ്സിനെ അറേഞ്ച് ചെയ്ത് തരമെന്നൂ.ചേച്ചി ഇവിടെ നിക്കുമെന്നു അരും പറഞ്ഞില്ല പിന്നെ എങ്ങോട്ട് പോണമെന്നും അറിയാൻ വയ്യ അത ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വിളികൻ പോവുവായിരുന്നു.
ഷീല:അതു മനസ്സിലായി അതാണ് ഞാൻ പെട്ടന്ന് സാറിൻ്റെ അടുത്ത് വന്നേ.
ഞാൻ:ഇനി എങ്ങോട്ട് ആണ് പോവേണ്ടെ.
ഷീല:സത്യം പറഞ്ഞാൽ ക്ലിനിക് ഒരു സ്റ്റോപ്പ് അകലെ ആയിരുന്നു പക്ഷെ കഴിഞ്ഞ മഴ സമയത്ത് മണിടിച്ചിലിൽ അതു തകർന്നു ഇപ്പൊ അതുകൊണ്ട് കുറച്ചു ഉള്ളിൽ ആണ് ബസ് ഇല്ല ഇപ്പൊ ജീപ്പ് വരും അതിൽ കേറി പോകാം.പിന്നെ അങ്ങോട്ട് റേഞ്ച് കിട്ടൻ പാടാണ് ആരെങ്കിലും വിളിക്കണമെങ്ങി വിളിച്ചോ.

ഞാൻ ആകെ ഒരു മൂഡ് പോയ അവസ്ഥയിൽ ആയി.
ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റൽ എച്ച്. ആർിനെ വിളിച്ചു
ഞാൻ :ഞാൻ ആർക്ക സാരെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യണ്ടേ.
എച് ആർ:ഓ അതു ജില്ലാ ആശുപത്രി ഒന്നും അല്ലാലോ.ഇവിടെ പറഞ്ഞത് മതി,അവിടുത്തെ ഡീൻ,ചീഫ് ഡോക്ടർ എല്ലാം നീ തന്നെ(അയൽ കളിയാക്കി പറഞ്ഞു).
ഞാൻ:ശേരി സാർ താങ്ക്യൂ.
അയൽ കളി ആക്കിയത് ഇഷ്ടപെട്ടിലെങ്കിലും .തന്നെ ഇനി കുറച്ചു ദിവസം വീക്ഷിക്കാൻ അരും ഇല്ല എന്നത് വളരെ സന്തോഷമായി.പിന്നെ അമ്മയെയും വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു പോകാൻ തയാറായി.
പിന്നെ കുറച്ചു സമയം ശീലയുമായി വീട്ടു കാര്യം പറഞ്ഞു നിന്നു.ഷീലയുടെ ഭർത്താവ് ഗൾഫിൽ ആണ് ഒരു മകൾ ഉണ്ട് ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുന്ന,പിന്നെ ഷീലയെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞാല്,ഇരു നിറം,അത്യാവശ്യം മുലയും കുണ്ടിയും ഒക്കെ ഉള്ള നടൻ ചരക്ക്.കുറച്ചു നിന്നപോ ഒരു ജീപ്പ് വന്നു അതിൽ കുറച്ചു ആൾക്കാർ ഉണ്ട് .
ജീപ്പ് ഡ്രൈവർ:എന്താ ഷീല പതിവില്ലാതെ ഇങ്ങോട്ട്?ഇതര കൂടെ?
ഷീല:ഇതാ ഒറ്റകുഴിയിലേക്ക് വന്ന പുതിയ ഡോക്ടർ ഞാൻ ഇനി കുറച്ചു ദിവസം അവിടെയും ഉണ്ടാവും
ഡ്രൈവർ:ഞാൻ സജി എന്താ ഡോക്ടറിൻ്റെ പേര്?.
ഞാൻ:അഭിഷേക്
സജി സംസരപ്രിയൻ ആണ് വേണ്ടി എടുത്തു ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുന്ന വരെ സമരിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു.സജിയുടെ സംസാരത്തിൽ 4 km kazhinju വന്നതറിഞ്ഞില്ല. അയൽ ഞങ്ങളെ ഇറക്കി പോയി.
ഞാൻ:ഇവിടെ എങ്ങും ഒരു ആൾ അനക്കം ഇല്ലല്ലോ, ഇവിടെ ഒരു ബിൽഡിംഗ് പോലും ഇല്ലല്ലോ ഇവിടെ ക്ലിനിക്.
ഷീല:സമതന പെഡ് സാറേ,ഇനിയും പോണം.
ഞാൻ :ഇനിയുമോ.
ഷീല എന്നെ കാടിൻ്റെ ഒളില്ലേക്ക് പോകുന്ന ഒരു വഴിയിലേക്ക് വിളിച്ചുകൊണ്ട് പോയി.ഒരു 1km നടന്നു.
ഷീല: ഡോ…നോക്കിക്കേ.
ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ കുറച്ചു ദൂരെ പത് ഇരുവതി അഞ്ചു കുടിൽ കാണാം.അതാണ് ആദിവാസി ഗ്രമമെന്നു മനസ്സിലായി. ഞങ്ങൽ അവിടെ എത്തി. ഷീല ഗ്രാമത്തിനുള്ളിൽ കേറി ഒരു വയസ്സായ അലുമായി എന്തി സമരികുന്നു.എല്ലാം ഓലയും ഷീറ്റും മേഞ്ഞ വീട് ആണ് കുറച്ചു കുട്ടികൾ കളിക്കുന്നു പുരുഷന്മാർ അവരവരുടെ ജോലി നോക്കുന്നു,പശു ആണ് അവാർഡ് മെയിൻ വരുമണമെന്നു കണ്ടപോലെ മനസ്സിലായി.

സ്ത്രീകളെ അരിയും തന്നെ പുറത്ത് കാണുന്നില്ല.ഇതെല്ലാം എൻ്റെ മനസിൽ മിന്നി മറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നപോഴാണ് പെട്ടന്ന് ഒരു ശബ്ദം കേട്ട് ഞെട്ടുന്നത്.ഷീല സമരിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന വയസ്സൻ ഒരു സ്റ്റീൽ പോലെ ഉള്ള എന്തോ ഒന്നിൽ കോട്ടുന്നു ഷീല എന്ന നോക്കി ചിരികുന്നു.

പെട്ടന്ന് തന്നെ ഇല്ല സ്ഥലത്തും കോട്ടും കുരവയും ആയി ആരോ രേണ്ട് പേർ വന്നു മാല ഇട്ടു ഒരു അമ്മുമ്മ സിന്ദുരം പുഷി പെട്ടന്ന് ആരോ എന്നെ പൊക്കി തോളിൽ കേറ്റി.ഞാൻ മൊത്തത്തിൽ ഞെട്ടി ഇരിക്കുവായിരുന്നു.ഒരു 20 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് എല്ലാം കെട്ടടങ്ങി എന്ന താഴെ ഇറക്കി.ഞാൻ ഇതൊക്കെ എന്താണ് എന്ന മട്ടിൽ ആ വയസനെ നോക്കി
വയസ്സൻ:സന്തോഷം ഉണ്ട് മോനെ മോൻ ഇവിടെ വന്നതിൽ.

ഞാൻ ഇവിടുത്തെ മൂപൻ ആണ്.ഞങ്ങളുടെ വയ്ദ്യൻ മരിച്ച ശേഷം ചെറുതും വലുതുമായി കുറെ രോഗം പേടിപെട്ട് ഞാൻ കുറെ പാട് പെടുകയാണ്,ടൗൺ ആശുപത്രി ചിലവ് ഞങ്ങൾക്ക് താങ്ങാൻ പറ്റില്ല .മോന് എന്തു ആവശ്യം ഒണ്ടെങ്കിലും ചെയ്ത് തരം മോൻ ഇവിടെ നിന്ന് പോകരുത്.

അയാളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് എനിക്ക് സങ്കടമായി ഞാൻ അയാൾക്ക് വക്ക് കൊടുത്തു.
ഞാൻ:എന്നെ എൻ്റെ ആശുപത്രി തിരിച്ചു വിളിക്കത്തടുത്തോളം ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടാവും.ഇവിടെ വേറെ ആർക്കും വൈദ്യൻ പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തില്ലേ.
മൂപ്പൻ:വയ്ദ്യൻ്റെ കൊച്ചു മകൾ പഠിച്ചു കുറച്ചൊക്കെ തുടങ്ങിയതായിരുന്നു പക്ഷെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു വയ്ദൻ്റെ മരണം.