ചെമ്മാനം

ടാഗ് സൂചിപ്പിക്കുന്ന പോലെ നിഷിദ്ധസംഗമ കഥയാണ്, സോ താല്പര്യമില്ലാത്തവർക്ക് മാറിപ്പോവാം…

“തമ്പ്രാൻ കുട്ടി ലീവിന് വന്നതാ…”

ബസ്സിറങ്ങി തറവാടിന്റെ പാടവരമ്പിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ മുഷിഞ്ഞു കറുത്ത മുണ്ടും, ചെളിയും ചേറും പുതഞ്ഞ പേശികളിലും കുതിർന്ന വിയർപ്പിന്റെ തിളക്കവുമായി ചാത്തൻ വരമ്പിൽ നിന്ന് പാടത്തേക്കിറങ്ങി കുമ്പിട്ടു ചോദിച്ചത് കേട്ട എനിക്ക് ചിരി വന്നു. ഇന്നും മാറ്റമില്ലാത്ത നാട്ടുകാർ, ടൗണിൽ നിന്നും അകത്തേക്ക് വരും തോറും നാഗരികതയ്ക്ക് ഒപ്പം പുരോഗമാനവും തീണ്ടാപ്പാട് അകലെയാണല്ലോ എന്നാണ് എന്റെ ചിന്ത പാഞ്ഞത്.

“ന്റെ ചാത്ത കാലമൊക്കെ മാറി….ഇനിയും നിങ്ങളിങ്ങനെ ഒഴിഞ്ഞു മാറിയും കുമ്പിട്ടും ഒന്ന് നടക്കരുത്…എല്ലാരും ഒരുപോലെയാ…”

അവന്റെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ടു പറയുമ്പോഴും ചെളി പുരണ്ട തന്റെ ദേഹത്തു തമ്പ്രാൻ തൊട്ട ഈർഷ്യ കാണാമായിരുന്നു, തിരിച്ചല്ലേ വരെണ്ടേ… എനിക്ക് ഉള്ളിൽ ചിരി വന്നു. തന്റെ തംബ്രാന്റെ കയ്യിൽ ചേറു പറ്റാതെയൊഴിഞ്ഞു നീങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ അവന്റെ തോളിൽ ഞാൻ വിടാതെ പിടിച്ചു.

“തമ്പ്രാൻ കുട്ടി വരണ കാര്യം കോലോത്തമ്മ പറഞ്ഞു കേട്ടില്ല….”

അവന്റെ തോളിലിരിക്കുന്ന എന്റെ കൈക്ക് അടർത്തിയെടുത്ത കരിങ്കല്ലിന്റെ ഭാരം ഉള്ള പോലെയാണ് ചാത്തൻ കുനിഞ്ഞു നിന്ന് ചോദിച്ചത്.

“അമ്മയ്ക്കറിഞ്ഞൂടാ…ഇതൊരു സർപ്രൈസ് ആയിക്കോട്ടെ ന്നു വെച്ചു….”

“ഏഹ്..തംബ്രാ…”

മനസിലാകാതെ തലചൊറിഞ്ഞു വെറ്റിലക്കറ പുരണ്ട പല്ലു കാട്ടി ചാത്തൻ ആരാഞ്ഞു.

“ഒന്നൂല്ല ചാത്ത വൈകിട്ട് കോലോത്തേക്ക് വരണം…ട്ടോ…”

പൂജ അവധി കിട്ടിയപ്പോൾ ഓടിപ്പിടിച്ചു വന്നത് തന്നെ ഈ നാടിന്റെ കൊതിപ്പിക്കുന്ന സൗന്ദര്യം മനസ്സിൽ നിന്ന് മായും മുന്നേ ഒന്ന് കൂടെ നുകരനായിരുന്നു, എന്റെ നാട്,…. മൂന്ന് ചുറ്റും പർവതങ്ങൾ അതിരൊരുക്കിയ നടുവിൽ കുളം പോലെ സമതലമായ നാട്, വരാനും പോകാനും ഒരു വഴി, ഒരു ബസ്, ഒരു ചെറു നാട്ടുകവല ,ചെറിയ അമ്പലം…നാടിന്റെ ദേവി ഞങ്ങളുടെ കുടുംബക്ഷേത്രത്തിലെതായിരുന്നു. നീണ്ടു കിടക്കുന്ന പാടം സ്വർണ നിറമുള്ള കതിരുകൾ കാറ്റു ചീറി വീശുമ്പോൾ ഇളകി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ നാട് വിട്ടു പോവാൻ ഒട്ടും ഇഷ്ടമില്ലാതിരുന്ന എന്നെ ഇവിടുന്നു കൽക്കട്ടയിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചത് എന്റെ അമ്മയായിരുന്നു ഭാഗ്യലക്ഷ്മി, നീ നാടല്ലാതെ ലോകവും കാണണം എന്ന് അച്ഛൻ പറയുമായിരുന്നു എന്ന് എപ്പോഴും പറയുന്ന അമ്മ… അതിന്റെ പരിണിതഫലം ആയിരുന്നു ആറ് മാസം മുന്നത്തെയുള്ള എന്റെ നാടുകടത്തൽ, ജോലിയിലും കൽക്കത്തയിലെ നഗരത്തിന്റെ ആക്രോശത്തിലും ഇരുണ്ടുമൂടിയ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്ന തിരക്കിലും എന്നെ കൊതിപിടിപ്പിച്ചതും നേരെ നിർത്തിയതും നാടിന്റെ ഇനിയും ഉള്ളിൽ ഉണങ്ങാത്ത മണവും തണുപ്പും പിന്നെ…..
അതൊക്കെക്കൊണ്ടാവാം പൂജയ്ക്ക് ആറ് മാസത്തിനിപ്പുറം ആദ്യത്തെ നീളൻ വെക്കേഷന് കിട്ടിയപ്പോൾ ചിന്തിക്കാൻ മറ്റൊന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല, ട്രെയിനിൽ ഒറ്റയിരിപ്പിന് നാട്ടിലേക്ക് ഇരിക്കുമ്പോഴും ഹൃദയം മിടിച്ചത് ആഹ് പഴയ വിഷ്ണുജിത്തിലേക്കുള്ള പരകായപ്രവേശം കൊതിച്ചിട്ടായിരുന്നു.

പാടം കഴിഞ്ഞു മരങ്ങൾ ചാഞ്ഞു തണുപ്പും തണലുമൊരുക്കിയ നടവഴിയിലേക്ക് നടന്നു കയറി അഞ്ചു നിമിഷത്തിനപ്പുറം ഞാൻ കണ്ടു എന്റെ തറവാട്, കുമ്മായം പൂശിയിട്ടും പായൽ ആക്രമിച്ച തിരുശേഷിപ്പ് ബാക്കി വെച്ച പടിപ്പുരയ്ക്കും ചുറ്റുമതിലിനുമപ്പുറം തലുയർത്തി നിൽക്കുന്ന എട്ടുകെട്ട്, പഴമയിലും കരുത്തു ചോരാതെയുള്ള അവളുടെ നിൽപ്പ് എന്നിൽ പടർത്തിയ തണുപ്പ് കാലടികളുടെ വേഗം വർധിപ്പിച്ചു.

“കോലോത്തമ്മേ….ദേ തമ്പ്രാൻ കുട്ടി….”

പടിപ്പുര വാതിൽ കടന്നു അകത്തേക്ക് നടന്ന എന്നെ നോക്കി ചാത്തന്റെ ഭാര്യ ഉണ്ണി നീലി ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

കേട്ട പാടെ എന്റെ കണ്ണുകൾ തിരഞ്ഞത് ഒരാളെ ആയിരുന്നു,…അതെ ആള് എന്നെയും കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.

ഞാൻ ഓരോ അടി വെച്ചു അടുക്കുമ്പോഴും കഷ്ടപ്പെട്ട് പിടിച്ചു നിർത്തിയ കണ്ണീർ തന്നെ ചതിക്കുന്നതോർത്തു വിങ്ങുകയായിരുന്നു അവർ, എന്റെ അമ്മ ഭാഗ്യലക്ഷ്മി, അടുത്തെത്തി വിടർത്തിയ എന്റെ കയ്യിലേക്ക് ചേക്കേറിയ അവർ എന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒരു വലിയ നനവ് പടരുംവരെ എന്നെ ഇറുക്കിയണച്ചു, തേങ്ങലുകളിൽ ഞാൻ ആറുമാസം അനുഭവിച്ച സമ്മർദ്ദം ഒലിച്ചു പോയിരുന്നു. ഇവർ ആരാണെന്ന് ഇന്നും എനിക്കറിയാത്ത സത്യമാണ്, എന്നെയും ഇവരെയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒന്ന് എന്റെ അച്ഛനാണ് ഇവരുടെ ഭർത്താവ് വർഷങ്ങൾക്ക് മുന്നേ കാലത്തിന്റെ കണക്കിൽ മറഞ്ഞിട്ടും എനിക്ക് വേണ്ടി മറ്റൊരാളെയും ജീവിതത്തിലേക്ക് കടത്താതിരുന്ന ഇവരോട് എന്ന് മുതലാണ് ആരാധന തോന്നിതുടങ്ങിയത് എന്നിന്നും എനിക്ക് അഞ്ജമായ ഒന്നാണ്.

“തബ്രാട്ടിയെ…തമ്പ്രാൻ കുട്ടിയെ കൂട്ടി പോയിട്ട് എന്തേലും ഉണ്ണാൻ കൊടുക്കൂ….യാത്ര ചെയ്ത് ക്ഷീണിച്ചിട്ടുണ്ടാവും….”

ഉണ്ണിനീലി വാപൊത്തി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു,

അത് കേട്ടതും എന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും കഷ്ടപ്പെട്ട് അടർന്നു മാറിയ അവർ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് വേഗം കയറിപ്പോയി.

എന്നെ നോക്കി ചമ്മി ചിരിച്ച ഉണ്ണിനീലിയെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം അകത്തേക്ക് കയറി, ഇരുട്ടും നിഴലും അരിച്ചിറങ്ങുന്ന വെളിച്ചവും ഇടവിട്ട് കളിയാടുന്ന നടുമുറ്റവും ഇടനാഴികളും കടന്നു പഴകിയ മരത്തിന്റെ മണവും തണുപ്പ് ഇരച്ചു കയറുന്ന തിണ്ണയിലൂടെ നഗ്നപാദനായി ഞാൻ നടന്നു, ഇവിടെയുള്ള ഓരോ അകത്തളത്തിനും അറയ്‌ക്കും മുറിക്കും എന്നെ അറിയാം…. കൽക്കത്തയിലെ ഒറ്റ മുറിയിൽ വീർപ്പുമുട്ടുമ്പോൾ ഞാൻ കണ്ണടച്ച് ഈ തറവാടിനെ ആവാഹിക്കും,… ഇടനാഴികളിൽ തെക്കിനിയിലും വടക്കിനിയിലും, കുറുങ്ങുന്ന മച്ചിലും, എല്ലാം ഞാൻ സ്വപ്നസഞ്ചാരം നടത്തുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ നോവും സുഖവും ഒരു പോലെ നിറയും……
അടുക്കളയിൽ ഞാൻ കണ്ടു തിരക്ക് പിടിച്ചോരോന്നു വട്ടം കൂട്ടുന്ന എന്റെ ഭാഗ്യയെ. വെളുത്ത മുണ്ടും നേര്യതിലും കൊഴുത്ത ആഹ് അമ്മക്കിളി ധൃതി പിടിക്കുന്നത് കാണാൻ തന്നെ ഒരു ചേലായിരുന്നു, ഉലയുമ്പോൾ വലിയുന്ന പഴക്കം ചെന്ന ഉള്ളിത്തൊലി പോലുള്ള മുണ്ടിൽ പെണ്ണിന്റെ ചന്തിയുടെ വിടർച്ചയും മുലയുടെ മുഴുപ്പും വിങ്ങുന്നത് കാണാമായിരുന്നു, ഇറുകിയ ബ്ലൗസിന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് തുറിച്ചു ചാടിയ മാംസം ഇടയ്ക്കിടെ പൊട്ടിത്തരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം വീടെത്തിയ ഭർത്താവിനെയോ കാമുകനെയോ മകനെയോ ഊട്ടാൻ കാത്തിരുന്ന ഭാര്യയെ കാമുകിയെ അമ്മയെ പോലെ ആയിരുന്നു അവളുടെ താളത്തിൽ ഉള്ള ചലനങ്ങൾ,.. എന്നാൽ ഇവിടെ അവളുടെ ഭർത്താവും കാമുകനും മകനുമെല്ലാം ഞാൻ ആയിരുന്നു എന്റെ ഭാര്യയും കാമുകിയും അമ്മയുമെല്ലാം അവളും, അവളുടെ ധൃതിപിടിച്ചുള്ള ഓട്ടം കുറച്ചു നേരം നോക്കി ആസ്വദിച്ച ഞാൻ പതിയെ അവളുടെ അരികിലെത്തി, മുറിച്ചു വെച്ചിരുന്ന അവിയലിനുള്ള കഷ്ണങ്ങൾ അടുപ്പിൽ ആളുന്ന തീയിലിരുന്നു പൊള്ളുന്ന പാത്രത്തിലേക്ക് പകർത്തുന്ന, എന്റെ പെണ്ണിനെ ഞാൻ ചുറ്റി പിടിച്ചു.

“ഹോ…..ഹ്…”

കുതിച്ചൊഴുകിയ നദിയെ പിടിച്ചു കെട്ടിയത് പോലെ അവളൊന്നു കിടുത്തു. നെയ്യിൽ അമർന്നതുപോലെ ഞാൻ അൽപനേരം പെണ്ണിന്റെ. ചൂടും ചൂരും മാർദ്ദവവും നുകർന്നു. വിയർത്തു കുഴഞ്ഞ പെണ്ണിന്റെ ചന്ദനവും രാമച്ചവും കലർന്ന ഗന്ധം എന്റെ മൂക്കിനെ തുളച്ചു, വിയർപ്പ് പറ്റിയിരുന്ന തോളിൽ മുത്തി എന്റെ കുറ്റി താടി ഉരച്ചപ്പോൾ എന്റെ കയ്യിൽ തളർന്നു കിടന്ന എന്റെ അമ്മപെണ്ണൊന്നു ചിണുങ്ങി, ഒന്ന് കരഞ്ഞു. തോളിൽ മുഖം വെച്ചപ്പോൾ താഴെ നെഞ്ചിൽ മുലകൾ പൊങ്ങിത്താഴുന്ന കാഴ്ച്ച എന്റെ പാന്റീനടിയിലെ കരുത്തിനെ കൂർപ്പിച്ചു മേഘം പോലെ തിങ്ങിയ ചന്തിയെ മുണ്ടിന് മേലെ കൂടെ തുളപ്പിച്ചു.

“ഭാഗ്യേ….”

എന്റെ വിളിയിൽ അവൾ നനയുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

“ഉം….”

കുളിരുന്ന ഒരു മൂളൽ….

“എന്തിനാ എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ കരഞ്ഞേ….”

എന്നോടപ്പോഴും ചേർന്നു എന്റെ നെഞ്ചിൽ തലചായ്ചു എന്റെ കരവലയത്തിൽ ഞെരുങ്ങികൊണ്ട് എന്റെ പെണ്ണ് മൗനിയായി…

“അറിയില്ല…..”

ഒട്ടൊരു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഉത്തരം വന്നു.

അവളെ തിരിച്ചു നിർത്തി, എന്നെ നോക്കാതെ മുഖം താഴ്ത്തി നിന്ന ഭാഗ്യയുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി, ചോര ഞരമ്പ് പടർന്ന കണ്ണുകളിൽ നിലവിട്ടു ഇളകുന്ന കൃഷ്ണമണിയിൽ നനവിന്റെ മിന്നാലാട്ടം എനിക്കുത്തരമേകി, നെറ്റിയിൽ നിന്ന് മുഖത്തേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടന്ന രണ്ടു മുടികൾ ചെവിക്ക് പിന്നിലേക്ക് ഒതുക്കി വെച്ച് ഞാൻ അവളുടെ രണ്ടു കണ്ണിലും മുത്തി, കണ്ണടച്ചു അതേറ്റുവാങ്ങിയ ഭാഗ്യ എന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്ത് എന്നെ വാരിപുണർന്നു. എന്റെ നെഞ്ചോപ്പം മാത്രം പൊക്കമുള്ള ആഹ് കൊഴുപ്പിനെ ഞാൻ വാരിപ്പിടിച്ചു കൊഞ്ചിച്ചു.
“ഞാൻ കുളിച്ചു വരുമ്പോൾ ഊണ് കാലമാവുമോ പെണ്ണെ…”

വയറിൽ മുണ്ടിന്റെ വിടവിൽ ബ്ലൗസിനിടയിലൂടെ ചിതറിയ വെണ്ണകൊഴുപ്പിൽ കയ്യോടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“ഉം….”

എന്റെ നെഞ്ചിൽ മുത്തി അവൾ മൂളി.

“ഞാൻ കുളിച്ചുവരാം….ന്നാൽ എന്റെ പെണ്ണ് കുളിക്കണ്ടാട്ടോ…”

തള്ളിവിടർന്നു നിന്ന ചന്തിയിൽ ഒന്നുഴിഞ്ഞു മുഖം താഴ്ത്തി കഴുത്തിലെ അവളുടെ മണം നുകർന്ന് കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട അവളിൽ നിന്നും ഒരു കുണുങ്ങി ചിരി ഉണർന്നു.

വിട്ടു മാറുമ്പോൾ ഇഷ്ടപ്പെട്ടെ കളിപ്പാട്ടം നഷ്ടപെട്ട കുറുമ്പി പെണ്ണിന്റെ കണക്ക് ചുണ്ട് മലർത്തി ചിണുങ്ങിയ അവളുടെ തടിച്ച ചുണ്ട് ചപ്പിയെടുക്കാൻ തോന്നി… കഷ്ടപ്പെട്ട് അടക്കി, തിരികെ നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഓർത്തു.

“കരിയെഴുതണം….പിന്നെ…പിന്നെ കുങ്കുമവും….”

എന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട അവൾ തലകുനിച്ചു തലയാട്ടി.

ഞങ്ങളുടെ റൂമിൽ എത്തി, ഷർട്ടും പാന്റും അഴിച്ചിട്ട് ഷെഡിയൂരി ദികമ്പരനായി മുറിയിലാകെ അവളുടെ മണം, അഴിച്ചിട്ട ഷർട്ട് എടുത്തു മണത്തു ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തൊട്ടതിലേക്കെല്ലാം അവളെ പടർത്തുന്ന അവളുടെ മാന്ത്രികത, കുണ്ണ മുഴുത്തു പൊങ്ങി നിന്നാടി. അവനെ ഒന്നുഴിഞ്ഞു തോർത്തുമുടുത്തു കുളിമുറിയിൽ കയറി, തണുത്ത വെള്ളം ശിരസ്സിലൂടെ ഒഴുകി കാലിലെത്തി മൂലയിൽ വെട്ടിയിട്ടിരുന്ന ഓവിലൂടെ ഒഴുകി പോയി, എന്നാണവൾ എന്റെയായത് എന്ന് അറിയില്ല ഒന്നായത് തെളിമയോടെ ഇന്നും ഓർമ ഉണ്ട്. അച്ഛന്റെ മരണശേഷം ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ രണ്ടു പേർ…വലിയ തറവാടിന്റെ ഉള്ളിൽ രണ്ടു കോണുകളിലായി രണ്ടു പേർ അച്ഛന്റെ രണ്ടാം ഭാര്യ എന്നതിലുപരി തനിക്കവർ ആരുമായിരുന്നില്ല, അടുക്കാൻ ശ്രേമിച്ചപ്പോഴൊക്കെ ഞാൻ അകറ്റിയിട്ടെ ഉള്ളൂ, പിന്നെ എപ്പോഴോ എനിക്ക് അവരും അവർക്ക് ഞാനും മാത്രേ ഇനി ഉള്ളൂ എന്ന് ബോധ്യമായപ്പോൾ മഞ്ഞുരുകി തുടങ്ങി, തനിക്ക് വേണ്ടി ചെറുപ്രായത്തിൽ വൈധവ്യം മാറ്റാൻ പലരും കൊണ്ട് വന്ന പുരുഷ കേസരികളെ നിഷ്കരുണം തള്ളിക്കളയുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സ്നേഹം തോന്നി,…. കയത്തിൽ വീണപോലെ മുങ്ങാറായ തറവാടിനെ ശക്തിയെ പോലെ മുന്നിൽ നിന്ന് നോക്കി നടത്തിയത് കണ്ടപ്പോൾ ആരാധനയായി…. ഒരിക്കൽ അമ്പലമുറ്റത്തെ ആൽത്തറയിൽ ഇരുന്നിരുന്ന അമ്മിണി മുത്തശ്ശി ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞതാണ് ഇപ്പോഴും ഭാഗ്യയെ കുറിച്ചോർക്കുമ്പോൾ ആദ്യം വരുന്നത്,
“തമ്പ്രാൻ കുട്ടീടെ ഭാഗ്യാ… തംബ്രാട്ടി…”

പല്ലില്ലാ മോണ കാട്ടി അവർ ചിരിക്കുമ്പോൾ എന്റെയും മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചിരുന്നു.

എന്റെ ഭാഗ്യമാണ് ഭാഗ്യ എന്ന്,

കൗമാരക്കാരന്റെ നോട്ടവും, ചെറിയ മുട്ടലുമെല്ലാം അവഗണിച്ച പെണ്ണ് എന്റെ ഉള്ളിൽ കിടന്നു മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിനും പറയാനുള്ളത് അവളോടുള്ള ഒടുങ്ങാത്ത പ്രണയത്തിന്റെ നിലവിളി ആണെന്ന് മനസ്സിലായ നാൾ മുതൽ ഉഴറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. മിണ്ടാതെ മൗനിയായി നടന്ന പകലുകളും ഇരവുകളും, ഒരിക്കൽ എന്റെ മൗനവും അവളുടെ ഉള്ളിനെ പൊള്ളിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ളിലൊഴുകുന്ന പൊള്ളുന്ന പ്രണയത്തെ പുറത്തു കൊണ്ടുവന്നു. അന്നാദ്യമായി, ഒരേമുറിയിൽ പരസ്പരം പുണർന്നു പരിഭവങ്ങൾ പറഞ്ഞു തീർത്തു രാവെളുക്കുവോളം കൊഞ്ചി. പിറ്റേന്നു രാവിലെ മനസ്സിനെ അകറ്റിയ അവസാന നേർത്ത പാളി കൂടെ അടർന്നു വീണപ്പോൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ ചാഞ്ഞു കഴുത്തിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി എന്റെ പൗരുഷത്തെ അവളുടെ ഉള്ളിൽ ആഴത്തിൽ വാങ്ങി കിതച്ചു വിയർത്തു അവളുടെ മണം എന്നിലേക്ക് പടർത്തി എന്റേതായി എന്റെ മാത്രം ഭാഗ്യ. ഉള്ളിലുള്ള സകല പ്രണയവും എന്നെ പൊള്ളിക്കുന്ന ചുംബനങ്ങളായി എന്റെ മുഖത്തും ചുണ്ടിലും കണ്ണിലും ചൊരിഞ്ഞു കണ്ണീർ വാർത്ത അവളുടെ മുഖം ഇന്നും ഓർമ്മയിലുണ്ട്. കുളികഴിഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ കട്ടിലിൽ ഒരു കാവി മുണ്ട് കിടപ്പുണ്ട്. ഒന്നുടയാത്ത മുണ്ട് വരിഞ്ഞുടുക്കുമ്പോൾ അടിയിലെ ആണത്തം അലസമായി തൂങ്ങി, വീട്ടിൽ എനിക്ക് മേലെ ഇടാൻ അവളൊന്നും കരുതാറില്ല, അവൾക്കിഷ്ടമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ. മുറിക്ക് പുറത്തു കടന്നപ്പോൾ ഭാഗ്യയുടെ കൈപുണ്യത്തിന്റെ നറുമണം എന്നെ പൊതിഞ്ഞു, ഇടനാഴി കടന്ന് പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന മുറികളും അറകളും നിശ്ശബ്ദമായി കാരണവന്മാരുടെ ആത്മാക്കളുടെ ഞരക്കം പോലെ എനിക്ക് മംഗളമോതുന്നത് കേട്ടുകൊണ്ട് നടുമുറ്റത് എത്തി, ചേർന്നുള്ള തിടപ്പിലെ കെട്ടിയിരുന്ന ആട്ടുകട്ടിലിൽ. ഞാൻ പതിയെ ചാഞ്ഞു, വിടവ് വീണു നൂലിറക്കാൻ പാകത്തിലെ മുകളിലെ തടി പാളികളിൽ കണ്ണ് നട്ടു കുറച്ചു കിടന്നു, അടുത്തൊരു കാറ്റ് തഴുകിയത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു അവളുടെ ഗന്ധം. തല ചെരിച്ചപ്പോൾ കണ്ണ് വീണത് നേര്യതിന് മറക്കാൻ കഴിയാതെ എനിക്ക് വിരുന്നൊരുക്കാൻ പാകത്തിന് കുഴിഞ്ഞു നിന്ന പൊക്കിളിലേക്കായിരുന്നു, എന്റെ നോട്ടമളന്ന അമ്മപ്പെണ്ണിന്റെ കണ്ണുകളിൽ തിരയിളക്കം. എഴുനേറ്റു ഇരുന്നപ്പോൾ ദേവിശില്പം എന്റെ മുന്നിൽ പൂർണകായമായി, ഒന്നൂടെ വിയർത്തു ഒന്നൂടെ തിളങ്ങി എന്നെ കൊതിപ്പിച്ചുകൊണ്ടവൾ നിന്നു, എന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ മൂർച്ചയിൽ അവളുടെ വിങ്ങലുകൾ ദ്ര്‌ശ്യമായി കൊഴുത്ത നെഞ്ച് നിലവിട്ടു പൊങ്ങി താഴുന്നു.
“ഊണായിട്ടുണ്ട്….”