Kambi Stories – കാമ സുഗന്ധിയല്ലേ ?
Kaama Sugandhiyalle ? | Author : Smitha
കൂട്ടുകാരെ,
ഈ കഥ ഓ. ഹെന്‍റിയുടെ “ദ ലാസ്റ്റ് ലീഫ്” വായിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഉണ്ടായ പ്രേരണയില്‍ നിന്നും എഴുതിയതാണ്. സൈറ്റിലെ പല എഴുത്തുകാരും വായനക്കാരും ലോകപ്രസിദ്ധമായ ആ കഥ വായിച്ചിട്ടുണ്ടാവും. എന്‍റെ ഈ കഥ വായിച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവര്‍ അട്ഭുതപ്പെട്ടെക്കാം ഇതില്‍ എവിടെയാണ് “ദ ലാസ്റ്റ് ലീഫ്” ഉള്ളതെന്ന് ഓര്‍ത്ത്.
കഥ വായിച്ചിട്ട് ഇഷ്ടമായെങ്കില്‍ “ലൈക്” ചെയ്യണം. കമന്‍റ് വേണ്ട. കമന്‍റ്റ് ബോക്സ് ഡിസ്ഏബിള്‍ ചെയ്യാന്‍ അഡ്മിനോട്‌ അഭ്യര്‍ഥിച്ചിട്ടുണ്ട്. സഹകരണം വേണം. കഥ വായിക്കണം.
സസ്നേഹം,
നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം,
സ്മിത.
******************************************************************
ഗ്രേസിയുടെ വീട് പാണ്ടിപ്പനമലകള്‍ക്കും ഹൈവേക്കും ഇടയിലാണ്.
ടൌണിന്‍റെ തുടക്കഭാഗത്ത് ആയത്കൊണ്ട് അധികം ഒച്ചയും ബഹളവുമൊന്നുമില്ല. ശാന്തമായ ഇടമെന്നു തന്നെ പറയാം. വന്യസൌന്ദര്യമെന്നൊക്കെ പറയാവുന്നതരം ഇടം. ശാലീനം, പ്രശാന്തം.
ഗ്രേസിയുടെ കിടപ്പുമുറിയുടെ ജാലകം തുറക്കുന്നത് പാണ്ടിപ്പനമലകള്‍ക്ക് നേരെയാണ്. ജനാലയിലൂടെ നോക്കിയാല്‍ വെയിലും നിഴലും ഇടകലര്‍ന്ന മലനിരകള്‍ കാണാം. മലകള്‍ക്കപ്പുറത്ത് ഇളം പച്ച നിറത്തില്‍ പിന്നെയും മലമടക്കുകള്‍. നിശബ്ദതഘനീഭവിച്ച്, ശാന്തത തളംകെട്ടിക്കിടക്കുന്ന മറ്റൊരിടം. പ്രഭാതം മുതല്‍ അസ്തമയം വരെ ആകാശത്തില്‍ വരകള്‍ വീഴ്ത്തി, പക്ഷികള്‍ മലകള്‍ക്കപ്പുറത്ത് പറക്കുന്നത് കാണാം.
അന്ന് രാവിലെ ഗ്രേസി പണിയൊക്കെ തീര്‍ത്ത് ബെഡില്‍ ചാരിക്കിടന്ന് ജനാലയിലൂടെ മലകളിലെ വിസ്മയക്കാഴ്ച്ചകള്‍ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഇളം ചുവപ്പുള്ള ഒരു നൈറ്റിയാണ് വേഷം. സമൃദ്ധമായ മുടി പോണിടെയിലായി ഉയര്‍ത്തിക്കെട്ടിയിരുന്നു. അപ്പോള്‍ അങ്ങോട്ട്‌ മകള്‍ ലിസി വന്നു. ഇരുപത്തിരണ്ടു വയസ്സ് പ്രായമുള്ള സുന്ദരി. കൊഴുത്ത ദേഹം. പക്ഷെ തടിച്ചിയല്ല. വെളുത്ത ഷര്‍ട്ടും മുട്ടിനു താഴെയെത്തുന്ന കറുത്ത സ്കര്‍ട്ടുമാണ് ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഷര്‍ട്ടിനുള്ളില്‍ തള്ളിത്തുറിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന കൂറ്റന്‍ മുലകള്‍ കാണുമ്പോള്‍ അറിയാം, ബ്രാ ഇട്ടിട്ടില്ലന്ന്. മുല കണ്ണുകള്‍ കൂര്‍ത്ത് പുറത്തേക്ക് തള്ളി നില്‍ക്കുന്നു.
“നീയെന്തിനാ എപ്പഴും ഇങ്ങനെ ഇളകിത്തുള്ളി നടക്കുന്നെ?
അവള്‍ തന്‍റെ അടുത്തേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ ഗ്രേസി ചോദിച്ചു.
ഇതുപോലത്തെ അടിപൊളി കമ്പി കഥകൾ വായിക്കാൻ www.kambi.pw ഈ സൈറ്റ് ൽ വന്നാൽ മതി .........
“ഇളകിത്തുള്ളിയൊ?”
അവളുടെ സമീപം കിടക്കയില്‍ ഇരുന്ന് ലിസി ചോദിച്ചു.
“എങ്ങനെ ഇളകിത്തുള്ളി എന്ന്?”
“ലിസീ, ചുമ്മാ പൊട്ട് കളിക്കരുത് കേട്ടോ? നെനക്ക് ഇരുപത്തി രണ്ടാ പ്രായം. ഒരുത്തന്‍റെ ഭാര്യയാ നീ! ആ നെനക്ക് ഇളകിത്തുള്ളി നടക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാ എന്നതാ എന്ന് അറീത്തില്ലേ?”
“എന്‍റെ അമ്മെ. എനിക്ക് ഈ വീട്ടില്‍ എനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് പോലെ നടക്കാം…”
അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ പറഞ്ഞു. പിന്നെ അവള്‍ ഗ്രേസിയുടെ കവിളില്‍ പതുക്കെ നുള്ളി.
“കാരണം ഇത് എന്‍റെ അപ്പന്‍റെ വീടാ, എന്‍റെ അമ്മേടേം…!”
അവള്‍ ചിരിച്ചു.
അവളുടെ ചിരിയൊച്ചയും മുഖവും കണ്ടപ്പോള്‍ ഗ്രേസിയ്ക്കും ചിരിക്കാതിരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
“നീ നടക്കുമ്പം എന്തിനാ മൊല രണ്ടും ഇങ്ങനെ ഇളക്കിമറിച്ചു നടക്കുന്നെ?”
ഗ്രേസി ചോദിച്ചു.
“അങ്ങനെ എപ്പഴും അങ്ങനെ ഇളക്കി കുലുക്കി നടക്കുന്നത് കൊണ്ടാ ഓരോ ദിവസോം അതുങ്ങള് രണ്ടും ഇങ്ങനെ മുഴുത്ത് മുഴുത്ത് വരുന്നേ!”
“എന്‍റെ അമ്മെ, ഞാന്‍ മൊല അങ്ങനെ മനപ്പൂര്‍വ്വം കുലുക്കി നടക്കുന്നതല്ല…നടക്കുമ്പം അങ്ങനെ ആയിപ്പോകുന്നതാ! അല്ല, ഞാന്‍ എന്നേത്തിനാ മൊല കുലുക്കി ഇളക്കി നടക്കുന്നെ? അമ്മ എന്നാ ഉദ്ധേശിച്ചത്?”
“എടീ ചെറുക്കന്‍ കാണും നീ അങ്ങനെ ഒക്കെ നടന്നാ…”
ഗ്രേസി വിശദീകരിച്ചു.
“നിന്നെക്കാളും രണ്ടോ ഒന്നരയോ വയസ്സല്ലേ അവന് കൊറവ് ഉള്ളൂ..”
“അവന് കണ്ടെന്നും വെച്ച് എന്നാ? അപ്പം അമ്മേടെ മൊലയോ? വലിപ്പത്തിന്‍റെ കാര്യത്തി അതിന്‍റെ പത്ത് അയലോക്കത്ത്‌ വരുവോ എന്‍റെ മൊല! എന്നിട്ടാ!”
“സമ്മതിച്ചു…”
ഗ്രേസി പറഞ്ഞു.
“വലിപ്പത്തിന്‍റെ കാര്യത്തി നിന്‍റെ മൊലയേക്കാ വലുതാ എന്‍റെ. പക്ഷെ ഞാന്‍ നിന്നെപ്പോലെ പന്ത് കളിക്കാര് അത് എടുത്ത് പൊക്കിയിളക്കുന്നത് പോലെ അനക്കീം ഉരുട്ടീം ഒന്നും ഞാന്‍ നടക്കുന്നില്ല…”
“ഒന്ന് പോ, അമ്മെ!”
അവള്‍ മുഖം വീര്‍പ്പിച്ചു.
“സ്വന്തം വീട്ടില്‍ ഇഷ്ട്ടത്തോടെ ഓടി നടക്കുന്നത് അല്ലെയുള്ളൂ ഞാന്‍… അത് പോട്ടെ അമ്മയെന്തിനാ ചെറുക്കന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞെ? അവനെന്നാ?”
“അത് നീ ഈ കണ്ടമാനം മുഴുപ്പ് ഒള്ള മൊലേം, പാവാട ഒക്കെ പൊക്കിപ്പിടിച്ച് നിന്‍റെ തൊട വണ്ണോം ഒക്കെ കാണിച്ചു നടന്നാ….കാര്യം ആങ്ങളയാ…എന്നാലും ചോരേം നീരും ഒള്ള ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനാ അവന്!”
ലിസി ഗ്രേസിയെ മിഴിച്ചു നോക്കി.
“നീ എന്നെ ഇങ്ങനെ നോക്കി പേടിപ്പിക്കുവൊന്നും വേണ്ട…”
ഗ്രേസി തുടര്‍ന്നു.
“അത് മാത്രമല്ല…എപ്പഴും ആ വൃത്തികെട്ട മാസിക ഒക്കെ വായിച്ച് അവനെപ്പോഴും ഒരു പരുവമായാ ഇരിക്കുന്നെ! എന്നതാ അതിന്‍റെ പേര്? പയറോ?”
“പയറല്ല…”
ലിസി ചിരിച്ചു.
“ഫയര്‍..ഫയര്‍..എന്നുവെച്ചാല്‍ തീയ്…”
“എന്നാ തീയായാലും കാറ്റായാലും പൊകയായാലും അങ്ങനത്തെ മാസിക ഒക്കെ എന്തിനാ അവന് വായിക്കുന്നേ? അതിന്‍റെ ആദ്യത്തെ പേജ് മൊതല്‍ക്ക് മൊത്തം വൃത്തികേടാ..തുണി ഒന്നും ഉടുക്കാത്ത എല്ലാം കാണിച്ച്…”
“എല്ലാം കാണിച്ച് ഒന്നും അല്ല അമ്മെ..”
അവ്കാല്‍ വീണ്ടും ചിരിച്ചു.
“ബ്രാ ഒക്കെ ഇട്ടാ…പാന്‍റ്റി ഒക്കെ ഉണ്ടാവും…പാന്റി ഒക്കെ ഇടുന്നതും ഇടാത്തതും ഒക്കെ കണക്കാണേലും…”
ഗ്രേസിയുടെ മുഖത്തെ അനിഷ്ടം മാറിയില്ല.
“എന്‍റെ അമ്മെ…”
ലിസി അമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ചെറുക്കന്‍ അത് വായിച്ചെന്നും വെച്ചെന്നാ? ഒന്നുവല്ലേലും അവന് വയസ്സ് പത്ത് ഇരുപത്തി ഒന്നായില്ലേ? മാത്രവല്ല ഒളിച്ചും പാത്തും ഒന്നും അല്ലല്ലോ…ആരും , ഒരു പെണ്ണും അവനെ പറ്റി കമ്പ്ലൈയിന്റ്റ് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. പടുത്തത്തില്‍ ഒരു ഉഴപ്പും ഇല്ല…വെളീല്‍ അങ്ങനെ ടൈം ഒന്നും കളയുന്നില്ല…അവന്‍റെ പ്രായത്തിലുള്ള പിള്ളേര് അങ്ങനെയാണോ? വല്ലപ്പോഴും സിഗരെറ്റ്‌ വലിയുണ്ട്. അതും പുറത്ത് പോയി വലിക്കില്ല. വീട്ടിന്‍റെ അകത്ത് അല്ലെ ഉള്ളൂ…?”
ഗ്രേസി ഒന്നും പറയാതെ മകളെ നോക്കി.
“സ്വന്തം അങ്ങള എന്‍റെ മൊലേം കുണ്ടീം ഒക്കെ കണ്ട് കമ്പിയാകൂന്ന് ഓര്‍ത്ത് അമ്മ പേടിക്കേണ്ട…”
ലിസി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അവന് അമ്മ വിചാരിക്കുന്ന ടൈപ്പ് ആങ്ങള അല്ല…എന്നതൊക്കെ വലിയ വലിയ വലിയ അവന്‍റെ കൊച്ച് തലമണ്ടയ്ക്കകത്ത് ഒള്ളതെന്നു അമ്മയ്ക്കറിയോ? പണ്ഡിതനാ അവന്! അറിയാവോ? പണ്ഡിതന്‍!!”
