അകവും പുറവും – 6

ഞാൻ ഒന്നിനും എതിർപ്പ് കാണിച്ചില്ല.. കുണ്ണക്ക് ബലം ഇല്ലാത്ത വയസൻ അവരെ എങ്ങിനെയാണ് എതിർക്കുക…

ഞാൻ എല്ലാംകൊണ്ടും സറണ്ടർ ആയി എന്ന് മനസിലായതോടെ രഘുവിന്റെ സ്വഭാവം സഹിക്കാവുന്നതിനും അപ്പുറമെത്തി..

വീട്ടിൽ ഞാൻ ഒരു സെർവന്റിന്റെ സ്ഥാനം പോലും ഇല്ലാത്തവനായി മാറി…

ഇപ്പോൾ കുറെ നാളായിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ പോലും എനിക്ക് മടി തോന്നിത്തുടങ്ങി…

നാട്ടിലും എന്റെ ഓഫീസിലും ഉള്ള അന്തസ്സും മാന്യതയും നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഞാൻ എല്ലാം സഹിച്ചു…

അങ്ങനെയിരിക്കെ എന്റെ ഓഫീസിൽ ഹെഡ്ഡ് ക്‌ളാർക്കായി ജോലിചെയ്യുന്ന ഹമീദ് ഒരു ദിവസം എന്നോട് ചോദിച്ചു..

സാർ.. ചോദിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഒന്നും തോന്നരുത്.. ഞാൻ കുറച്ചു നാളായി സാറിനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.. സാറിന് എന്തോ പ്രശ്‌നം ഉള്ളത് പോലെ..

പറയാവുന്നത് ആണെങ്കിൽ പറയൂ സാർ.. നമ്മുടെ വിഷമങ്ങൾ ആരോടെങ്കിലും മനസുതുറന്നു പറഞ്ഞാൽ ചിലപ്പോൾ ആശ്വാസം കിട്ടും… ഹമീദിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാൻ ഒന്ന് അമ്പരന്നെങ്കിലും അയാൾ പറഞ്ഞത് സമ്മതിച്ചു കൊടുക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറായില്ല..

എനിക്ക് അങ്ങനെ വലിയ പ്രശനങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല ഹമീദേ.. തനിക്ക് തോന്നിയതാണ്..

സാർ നമ്മൾ ഏകദേശം ഒരേ കാലത്ത്‌ സർവീസിൽ കയറിയതല്ലേ.. എത്രയോ വർഷങ്ങളായി പരസ്പരം അറിയാം.. ഇപ്പോൾ കുറച്ചു നാളായി സാറിന് പഴയ ആ ഉത്സാഹവും ഉന്മേഷവും നഷ്ടപ്പെട്ടപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.. അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ..

എന്റെ മനസ് വായിച്ചെടുത്തപോലെ യാണ് ഹമീദ് സംസാരിക്കുന്നത്..

അയാൾ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്.. ഞാനും അയാളും വർഷങ്ങൾ ആയുള്ള പരിചയമാണ്..

ഞാൻ പ്രൊമോഷൻ കിട്ടിയതുകൊണ്ട് തഹസിൽദാർ ആയി ഹമീദ് ഇടക്ക് ഒരു സസ്പെൻഷൻ കിട്ടിയതുകൊണ്ട് പ്രമോഷൻ തടയപ്പെട്ട് ഇപ്പോഴും ഹെഡ്ഡ് ക്‌ളാർക്ക് ആയി തുടരുന്നു…

അപ്പോൾ ഹമീദിനോട് ഒന്നും പറയാതെ ഒഴിഞ്ഞു മാറിയെങ്കിലും പിന്നെ തോന്നി ഇതൊക്കെ ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ മനസിന് ഒരു ആശ്വാസം കിട്ടുമല്ലോ എന്ന്..

പിറ്റേ ദിവസം ഓഫീസിൽ വെച്ച് ഞാൻ ഹമീദിനോട് പറഞ്ഞു..

ഹമീദേ വൈകുന്നേരം നമ്മൾക്ക് ഒരുമിച്ചു പോകാം.. ഞാൻ ജീപ്പിൽ പോകുന്നില്ല.. നമുക്ക് തന്റെ സ്‌കൂട്ടറിൽ പോകാം.. എന്നെ കുമ്പിടിയിൽ ഇറക്കിയാൽ മതി.. അവിടുന്ന് ഞാൻ ഓട്ടോയിൽ പൊയ്ക്കോളാം..

ഹമീദ് സന്തോഷത്തോടെയും അത്ഭുതത്തോടെയും ശരി സാർ നമ്മൾക്ക് ഒരുമിച്ചു പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞു…

വൈകുന്നേരം ഹമീദിന്റെ ആക്റ്റീവയിൽ കയറി ഇരുന്നിട്ട് ഞാൻപറഞ്ഞു..

നേരെ കുറ്റിപ്പുറത്തിനു വിട്ടോ..

തിരിച്ചു് ഒന്നും ചോദിക്കാതെ അയാൾ ഉറ്റിപ്പുറത്തേക്ക് വണ്ടി വിട്ടു..

കുറ്റിപ്പുറം പാലം കഴിഞ്ഞ് വണ്ടി റോഡ് സൈഡിൽ ഒതുക്കി വെച്ചിട്ട് ഞങ്ങൾ പുഴയിലേക്ക് ഇറങ്ങി…

വേനൽ കാലം.. പുഴ മെലിഞ്ഞ് ഒരു സൈഡിൽകൂടി ഒഴുകുന്നു.. ഞങ്ങൾ ഭാരതപ്പുഴയുടെ വിശാലമായ മണൽ മെത്തയിൽ ഇരുന്നു…

ഞാൻ കാര്യമായി എന്തോ പറയാനുള്ള തയാറെടുപ്പ് ആണെന്ന് ഹമീദിന് മനസിലായി…

ഞാൻ വല്ലാത്ത മാനസിക അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു.. ഹമീദിനോട് സുഹൃത്ത് എന്ന നിലയിൽ എല്ലാം തുറന്നു സംസാരിക്കാം എന്നു കരുതിയാണ് വന്നത്…

പക്ഷേ ഇപ്പോൾ എനിക്ക് അതു വേണോ എന്നൊരു ചിന്തപിടികൂടിയിരിക്കുന്നു..

എന്റെ മനസിലുള്ള ദുരഭിമാനം കൊണ്ടാകാം ഇപ്പോൾ അങ്ങിനെ തോന്നുന്നത്…

മണപ്പുറത്തു ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ഏതാനും മിനിട്ടുകൾ ആയി… ഞാൻ എന്തെങ്കിലും പറയുമോ എന്നറിയാൻ ഹമീദ് എന്നെ ഇടക്കിടക്ക് നോക്കുന്നുണ്ട്…

ഒടുവിൽ ക്ഷമ കെട്ടപോലെ അയാൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

സാറേ.. എനിക്കറിയാം.. സാർ പറയാൻ മടിക്കുന്ന കാര്യം..നമ്മുടെ പ്രായത്തിലുള്ള മിക്കവർക്കും ഈ പ്രശ്നം ഉണ്ട്…

ഞാൻ അമ്പരപ്പോടെ അയാളെ നോക്കി..

എന്റെ നോട്ടം കണ്ട് ചെറു ചിരിയോടെ അയാൾപറഞ്ഞു..

എനിക്കും ഈ പ്രശ്‌നം ഉണ്ടായിരുന്നു സാർ.. ഇപ്പോൾ ഇല്ല.. ഞാൻ അതിൽ നിന്നും മുക്തി നേടി…

ഇയാൾ ഇതെന്താ പറയുന്നത് എന്നപോലെ ഞാൻ അയാളെ നോക്കി…

എന്റെ നോട്ടം ശ്രദ്ദിക്കാതെ പടിഞ്ഞാറ് ചായുന്ന സൂര്യനെ നോക്കികൊണ്ട് അയാൾ തുടർന്നു..

സാറേ.. എന്റെ ഭാര്യ മരിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് നാല്പത്തിയാറുവയസാണ്..

എനിക്ക് മൂന്ന് മക്കൾ ആണെന്ന് സാറിന് അറിയാമല്ലോ.. ഒരു മകളും രണ്ട് ആൺ മക്കളും.. മകളുടെ വിവാഹം ഭാര്യ ഉള്ളപ്പോൾ തന്നെ നടത്തി.. ആഹ് സാറും വന്നതല്ലേ അവളുടെ കല്യാണത്തിന്..

അതിന് ശേഷം ഒരു വർഷം ആകുന്നതിനു മുൻപ് എന്റെ ബീവിയും പോയി..

പിന്നെ ഞാനും രണ്ട് ചെറുക്കന്മാരും മാത്രമായി വീട്ടിൽ…

ഞങ്ങൾക്ക് അടുക്കളയിൽ കയറി ഒന്നും ഉണ്ടാക്കി പരിചയവും ഇല്ല..

മിക്കവാറും ഹോട്ടലിൽ നിന്നും പാർസൽ വരുത്തി കഴിക്കും…

പലരും ഒരു വിവാഹം കഴിക്കാൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും എനിക്ക് വലിയ താൽ പര്യം തോന്നിയില്ല..

ഞങ്ങളുടെ ആൾക്കാർക്കിടയിൽ ആ പ്രായത്തിൽ കല്യാണം കഴിക്കുന്നത് അത്ര പുതുമയൊന്നും അല്ലങ്കിലും എനിക്ക് എന്റെ ബീവിയുടെ സ്‌ഥാനത്തു വേറെ ഒരാളെപ്പറ്റി ഓർക്കാൻ പറ്റില്ലായിരുന്നു..

അത്രക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ..അവൾ കിടന്നിരുന്ന എന്റെ കട്ടിലിൽ മറ്റൊരു പെണ്ണ് കിടക്കുക.. അവൾ പെരുമാറിയിരുന്ന അടുക്കളയിലും പാത്രങ്ങളിലും മറ്റൊരു പെണ്ണ് പെരുമാറുക..അങ്ങനെ പലതും എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ലായിരുന്നു സാറേ…

പക്ഷേ മൂത്ത മോനെ കൊണ്ട് ഒരു പെണ്ണ് കെട്ടിക്കാൻശ്രമിച്ചപ്പോഴാണ് പ്രശ്‌നങ്ങൾ തുടങ്ങിയത്..

എല്ലാവർക്കും ചെറുക്കനെയും വീടും ഒക്കെ ഇഷ്ടാകും.. പക്ഷേ പെണ്ണിനെ തരില്ല.. ഞങ്ങളുടെ ആൾക്കാർ അങ്ങനെയാ സാറേ.. ആണുങ്ങൾ മാത്രമുള്ള വീട്ടിലേക്ക് പെണ്ണ് തരില്ല…

ഒരു അമ്മായി അമ്മയോ നാത്തൂനോ അമ്മായിയോ ആരെങ്കിലും ഒരു പെണ്ണ് കുടുംബത്ത് ഉണ്ടങ്കിലോ പെണ്ണ് തരൂ…

അങ്ങനെ എന്റെ ആൺ മക്കൾക്ക് പെണ്ണ് കിട്ടാതെ വന്നെങ്കിലോ എന്ന് ഭയന്നാണ് ഞാൻ കെട്ടാൻ തീരുമാനിച്ചത്…

ഭർത്താവ് മൊഴിചൊല്ലി പിന്നെ കെട്ട് നടക്കാതെ നിന്ന സുഹറയെ ഞാൻ കെട്ടുമ്പോൾ അവൾക്ക് മുപ്പത്തി രണ്ട് എനിക്ക് നാൽപ്പത്തിയെട്ടു വയസ്..

സത്യം പറയാമല്ലോ സാറേ.. എനിക്ക് അപ്പോഴേക്കും ഈ താൽപ്പ ര്യം ഒക്കെ അങ്ങ് കുറഞ്ഞിരുന്നു…

പക്ഷേ അത് അവളോട് കാണിക്കാൻ പറ്റില്ലാലോ.. രാത്രിയിൽ ഞാൻ ചെയ്യുന്നതൊന്നും അവൾക്ക് അങ്ങട്ട് ഏൽക്കുന്നില്ല…

മക്കളോട് ഒക്കെ നല്ല സ്നേഹമാണ്.. വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ നന്നായി നോക്കും ഒക്കെ ശരിയാണ്.. പക്ഷേ എന്നോട് ഒരു അവഹേളനം പോലെ…

വയസുകാലത്ത് ഈ പണിക്ക് പോകണ്ടായിരുന്നു എന്നുപോലും എനിക്ക് തോന്നി…

അങ്ങനെ നിരാശപ്പെട്ട് ഇരിക്കുമ്പോളാണ് ഞാൻ ആവൈ ദ്യനെ പറ്റി അറിയുന്നത്…

പൊള്ളാച്ചിക്കടുത്ത് ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ ആണ് അയാൾ താമസം..അയാൾ തരുന്ന മരുന്ന് ഒരു മാസം കഴിച്ചാൽ ഒരഞ്ചു വർഷം ഏത് നേരത്തും നമ്മൾ പണിക്ക് റെഡിയായിരിക്കും…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *