———————————————————————-
ആരോമല് ബസ് മിസ്സായത്കൊണ്ട് രഘുവിന്റെ ഓട്ടോയില് കയറി സഞ്ജീവനി ക്ലിനിക്കിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന അശ്വതിയുടെ തുടയുടെ മേല് അടുത്തിരുന്ന മധ്യവയസ്ക്കന്റെ കാല് മുട്ടമര്ന്നു.
“മോളെ ഒന്നും തോന്നല്ലേ,” അയാള് ക്ഷമാപണത്തോടെ പറഞ്ഞു. “റോഡപ്പിടി വളവും തിരിവും അല്യോ? മുട്ടാതിരിക്കാന് മാക്സിമം നോക്കിയാല്ലും രക്ഷയില്ല.”
“നിങ്ങളൊന്ന് ചുമ്മാ ഇരി രാജന് ചേട്ടാ,” രഘു സൈഡ് മിററിലൂടെ അശ്വതിയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “അശ്വതി ചേച്ചി ഈ കരേലെ മറ്റു പെണ്ണുങ്ങളെപ്പോലെയല്ല. വിദ്യാഭ്യാസോം വിവരോം ഒള്ളോളാ. ഒന്ന് തൊട്ടു, മുട്ടി എന്ന് വെച്ച് ചാടിക്കടിക്കാന് വരുന്ന ടൈപ്പ് ഒന്നുവല്ല. പോരാത്തേന് നേഴ്സും. ഹോസ്പിറ്റലില് ആള്ക്കാരുടെ ദേഹത്ത് മുട്ടാതേം പിടിക്കാതേം എങ്ങനാ ചികിത്സിക്കുന്നെ? അല്ലേ ചേച്ചീ?”
അശ്വതിക്ക് ഒറ്റ ചവിട്ടിന് അവനെ പുറത്തേക്കെറിയാനുള്ള ദേഷ്യം വന്നു. അവന്റെ സ്വരവും ആസ്വദിച്ചു പറയുന്ന രീതിയും കണ്ടപ്പോള്. മുഴുവന് ദ്വയാര്ത്ഥങ്ങളാണ്.
അപ്പോള് രാജന്റെ കാല്മുട്ടിന്റെ സ്പര്ശത്തിന്റെ സമ്മര്ദം കൂടുന്നത് അവള് അറിഞ്ഞു. അവള് കാല് അവിടെനിന്ന് അല്പ്പം മാറ്റാന് ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ തിങ്ങി ഞെരുങ്ങിയാണ് ഇരിക്കുന്നത്. മാത്രമല്ല അയാള് മാന്യമായ ഭാഷ ഉപയോഗിച്ച് മുന്കൂര് ജ്യാമ്യവുമെടുത്തിരിക്കുന്നു.
“ഇന്നാള് ഇതുപോലെ വേറെ ഒരു സംഭവവൊണ്ടായി, കേട്ടോ രാജന് ചേട്ടാ,” രഘു വിവരണം തുടരുകയാണ്. “നമ്മടെ ഔസേപ്പിന്റെ പെമ്പ്രന്നോത്തിയില്ലേ? കാലനെ വരെ പേടിപ്പിക്കുന്ന മോന്തയാ. എന്റെ ഓട്ടോയി വെച്ചാ സംഭവം. ഇതുപോലെ മൂന്നു പേരൊണ്ട്. അടുത്തിരുന്ന ആള് അറിയാതെ അവടെ എവടെടോ തൊട്ടു. അറിഞ്ഞോണ്ടൊന്നുവല്ല. പെണ്ണുമ്പിള്ള രണ്ടു ചാട്ടം. നാറീ, പട്ടീ, പെണ്ണുങ്ങടെ മോലെയ്ക്ക് പിടിക്കാന് അത്ര കഴച്ച് നിക്ക്വാണെ പോയി നിന്റെ തള്ളേടെ പോയി പിടിക്കെടാ എന്നൊക്കെ നല്ല അഡാറ് തെറി. കണ്ടാല് കാലന് കരഞ്ഞുകൊണ്ടോടും. എന്നിട്ട് ഒന്ന് അറിയാതെ മുട്ടീപ്പം തള്ളേടെ ഓരോ ഗീര്വ്വാണങ്ങള്…”
രഘു സൈഡ് മിററിലൂടെ തന്നെ നോക്കുന്നത് അശ്വതി കണ്ടു.
“അതുപോലെയാണോ അശ്വതി ചേച്ചീ?” രഘു തന്റെ ദൌത്യം തുടര്ന്നു. “പഴയ സിനിമാ നടി പാര്വ്വതിയെപ്പോലെയാന്നാ ഞങ്ങടെ ഓട്ടോ സ്റ്റാന്ഡിലെ സകലവന്മ്മാരും പറയുന്നെ. ഞാന് പറയുന്നെ ശരിയല്ലേ രാജന് ചേട്ടാ. ചേട്ടന് അശ്വതി ചേച്ചീനെ ശരിക്കൊന്ന് നോക്കിക്കേ, എന്നിട്ട് പറഞ്ഞേ.”
ആ പരാമര്ശം അശ്വതിക്ക് ശരിക്കും ഇഷ്ട്ടപെട്ടു. ശാരീരികമായി എത്ര ക്ഷീണിച്ചാലും രവി തന്റെ സൗന്ദര്യത്തെക്കുറിച്ച് പ്രശംസിക്കുമ്പോഴൊക്കെ മടികൂടാതെ അശ്വതി അയാള്ക്ക് വഴങ്ങിക്കൊടുക്കാറുണ്ട്. പക്ഷെ രവിയ്ക്ക് പലപ്പോഴും ആവേശം നിലനിര്ത്താന് കഴിയാറില്ല. അശ്വതി പാതിവഴിയെത്തുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ രവി യാത്ര അവസാനിപ്പിക്കും. എങ്കിലും അയാളോട് അവള്ക്ക് കടുത്ത പ്രണയമായിരുന്നു. പുകവലിക്കില്ല. മദ്യപിക്കില്ല. വഴക്കുണ്ടാക്കില്ല. സൌമ്യമായ സംസാരം.
നീ പേടിക്കേണ്ട, കൂടെ ഞാനുണ്ട് എന്ന് ഇപ്പോഴും പറയാതെ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തുന്ന സാന്നിധ്യം. തലോടലും കരുതലും വേണ്ടുവോളം. ആകെയുള്ള പ്രശ്നമെന്ന് പറയുന്നത് ഈയിടെയയുള്ള കിടപ്പറയിലെ തണുപ്പന് പ്രതികരണമാണ്. അതങ്ങ് സഹിക്കാം. പത്തു പതിനഞ്ചു വര്ഷം തന്നെ ശാരീരികമായി സുഖിപ്പിച്ചതല്ലേ. മക്കള്ക്ക് പ്രായമായി. ഇനി രാമനാമവും വ്രതവുമൊക്കെയായി കൂടേണ്ട പ്രായമായി.
രഘു പറഞ്ഞുനിര്ത്തിയതും രാജന് അശ്വതിയുടെ മുഖത്തേക്ക് ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണില്, മൂക്കില്, ചുണ്ടില്, കവിളില്.
“നേരാണല്ലോടാ രഘുവേ,” രാജന് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഇത് പണ്ടത്തെ നടി പാര്വ്വതിയുടെ തനിപ്പകര്പ്പ് തന്നെ. “ഇത്രേം ഗ്ലാമറുള്ള പെണ്ണുങ്ങള് നമ്മടെ കരേലൊണ്ടാരുന്നോ? അതൊരു അപിമാനവാണല്ലോ.”
“ശരിക്ക് നോക്കിയിട്ട് പറ രാജന് ചേട്ടാ. ചുമ്മാ ഒരാവേശത്തിന് ഞാന് പറയുന്നതിന് ചുമ്മാ അങ്ങ് സമ്മതിച്ചു തരാതെ.”
അത് കേട്ടതും രാജന്റെ കണ്ണുകള് അവളുടെ ഉയര്ന്ന മാറിടത്തില് പതിഞ്ഞു. മനോരമ ആഴ്ച്ചപ്പതിപ്പില് വേണു വരയ്ക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളിലേതുപോലെ സമൃദ്ധമായ മാറില് അയാളുടെ കണ്ണുകള് തറഞ്ഞു. അതോടൊപ്പം അയാളുടെ കൈ സാരിക്ക് പുറത്തുകൂടി അവളുടെ തുടയില് അമര്ന്നു. അവളുടെ കണ്ണിലേക്കും മാറിലേക്കും മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ട് അയാള് ചൂടുള്ള സ്വരത്തില് പറഞ്ഞു.
“നെരാടാ, ശരിക്ക് നോക്കിയിട്ട് തന്ന്യാ രഘുവേ ഞാനീപ്പറയുന്നെ. ഞാന് ശരിക്ക് നോക്കുന്നില്ലേന്ന് നീ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയിട്ട് പറ.”
കൂടെയുള്ള വൃദ്ധന് നല്ല മയക്കത്തിലാണ്. ഓട്ടോയ്ക്കുള്ളിലെ സംസാരമൊന്നും അയാള് അറിയുന്നില്ല.
പെട്ടെന്ന് അശ്വതിക്ക് ബോധം വന്നു. ഈശ്വരാ, എന്തായീ ചെയ്യുന്നേ? രാജന് എന്ന് പറയുന്ന താന് ജീവിതത്തില് ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രാവശ്യം മാത്രം കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരാള് തന്റെ തുടയിലാണ് കൈ വെച്ചിരിക്കുന്നത്. അയാള് ഒരു ലജ്ജയും കൂടാതെ തന്റെ മാറിലേക്ക് നോക്കി വെള്ളമിറക്കുന്നു. താന് ഒരു ലജ്ജയും കൂടാതെ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി നില്ക്കുന്നു. അവള് വേഗം അയാളുടെ കൈ തട്ടിമാറ്റി. പിന്നെ നെഞ്ചിടിപ്പോടെ തിടുക്കത്തില് പുറത്തു കടക്കാന് തുടങ്ങി.
“ചേച്ചി നിക്ക്, പോകല്ലേ,” രഘു ഓട്ടോ നിര്ത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “രാജന് ചേട്ടന് ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ? അതിനു ചേച്ചി എന്നെത്തിനാ ഇത്ര അപ്സെറ്റാവുന്നെ?”
അശ്വതി അതൊന്നും കേള്ക്കാന് കൂട്ടാക്കാതെ മുമ്പോട്ടോടി. ഭാഗ്യത്തിന് സഞ്ജീവനിയുടെ അല്പ്പദൂര ത്തയായിരുന്നു ഓട്ടോ നിന്നത്. ഭാഗ്യത്തിന് അധികം രോഗികള് എത്തിയിട്ടില്ല എന്ന് കോമ്പൌണ്ടിലേക്ക് കയറവേ അവള് കണ്ടു. തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള രോഗികളുടെ കാഴ്ചപ്പാടെന്താണെന്ന് അവരുടെ ബഹുമാനപുരസ്സരമുള്ള നോട്ടം കാണുമ്പോള് അറിയാം. അവള് ആശ്വാസത്തോടെ അകത്തേക്ക് കയറി. ഭാഗ്യം. ഡോക്റ്റര് ഇനിയും റെഡിയായിട്ടില്ല. അവള് ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് കയറി.
മൂത്രമൊഴിക്കാന് കമ്മോഡില് കവച്ചിരിക്കവേ, അദ്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു കാര്യം അവള് അറിഞ്ഞു. തന്റെ പാന്റ്റീസ് നനഞ്ഞ് കുതിര്ന്നിരിക്കുന്നു. ഇതെങ്ങനെ സംഭവിച്ചു? ഈശ്വരാ, രാജന് എന്ന താന് ശരിക്ക് കണ്ടിട്ട് കൂടിയില്ലാത്ത മനുഷ്യന്റെ കൈത്തലം തന്റെ തുടയില് അമര്ന്നിരുന്നപ്പോള്, രഘുവിന്റെ പ്രശസാ വാക്കുകളും തന്റെ മാറിലേക്കുള്ള രാജന്റെ നോട്ടവും തന്റെ ശരീരത്തെ ചൂട് പിടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. അല്ലെങ്കില് എന്ത് കൊണ്ടാണ് തന്റെ രഹസ്യഭാഗം ഇങ്ങനെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നത്? മൂത്ര മൊഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവള് പൂറിതളിന്മേല് സ്പര്ശിച്ചു. ഹാആവൂ!!! എന്തൊരു സുഖം! നീരുറവയില് തൊടുന്നപോലെ. നാട്ടിലെ ഏറ്റവും വഷളന്മാരിലൊരാളായ രഘുവിന്, രാജന്, തന്നെ ഇങ്ങനെ ഉണര്ത്താന് കഴിവുണ്ടെങ്കില് നല്ല സുഭഗനായ, സുന്ദരനായ ഒരു പുരുഷന് തന്നെ എത്രമാത്രം വികാരവതിയാക്കാന് കഴിയും! അവള് സാരിയുയര്ത്തിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടു കമ്മോഡില് നിന്നെഴുന്നേറ്റു. മുമ്പിലെ കണ്ണാടിയില് നോക്കി. ആദ്യമായി സ്വയം കാണുന്നവളെപ്പോലെ നിര്ന്നിമേഷയായി അവള് സ്വയം നോക്കി.
ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞും നോക്കി. എത്ര സുന്ദരിയാണ് താന്! ആരുപറയും പത്തൊന്പതു വയസ്സുള്ള, എന്ജിനീയറിംഗ് വിദ്യാര്ഥിയായ ഒരു ആണ്കുട്ടിയുടെ അമ്മയാണ് താന് എന്ന്? സാരിക്കകത്ത് മുഴച്ച്, തുറിച്ച് പൊങ്ങി നില്ക്കുകയാണ് തന്റെ വലിയ മുലകള്. ഒതുങ്ങിയ വയറും വിടര്ന്ന ചന്തികളും. വെറുതെയല്ല നാട്ടിലെ സകല ആണുങ്ങളും നോട്ടം കൊണ്ട് തന്റെ മുലകളെയും ചന്തികളെയും കൊത്തിപ്പറിക്കുന്നത്. ബസില് നിന്ന് യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴൊക്കെ എത്ര പേരാണ് മുലക്കും ചന്തിക്കും പിടിച്ചു ഞെക്കിയിട്ടുള്ളത്! രവിയോടൊപ്പം തീയറ്ററില്, ഉത്സവ സ്ഥലങ്ങളില്, മറ്റു തിരക്കു പിടിച്ചയിടങ്ങളില് ഒരിക്കല് പോലും ആളുകള് തന്റെ മുലകളെയും ചന്തികളെയും വെറുതെ വിടാത്തതിന്റെ കാരണം ഇപ്പോള് മനസ്സിലായി. തനിക്ക് തന്നെത്താന് കണ്ടിട്ട് പോലും നിയന്ത്രണം പോവുകയാണ്. പിന്നല്ലേ, ഞരമ്പു രോഗികളായ ആണുങ്ങള്! കണ്ണാടിയില് ഇതുവരെ അലസമായി ആണ് താന് നോക്കിയിട്ടുള്ളത്. ഇപ്പോള് മനസ്സിലായി, താന് ആരാണ്, തന്റെ സൌന്ദര്യത്തിന്റെ മാറ്റ് എത്രത്തോളമുണ്ട്. അത് തനിക്ക് മനസ്സിലാക്കി തന്നതാകട്ടെ വഷളന്മാരില് വഷളനായ രഘുവും പിന്നെ താന് അധികം കാണാത്ത രാജന് എന്നൊരാളും. അവള് പുഞ്ചിരിച്ചു.
ബാത്ത് റൂമില് നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള് അവള് പരിഭ്രമിച്ചു. മുമ്പില് ഡോക്റ്റര് നന്ദകുമാര് നില്ക്കുന്നു.
“എന്താ, വയറ്റിന് നല്ല സുഖമില്ലേ?”
അവള്ക്ക് ആദ്യം ഒന്നും മിണ്ടാന് കഴിഞ്ഞില്ല. “കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല, സാര്.”
“അല്ല, ബാത്ത്റൂമില്ക്കയറിയിട്ടു സമയം കുറച്ചായി. രോഗികള് തിരക്ക് കൂട്ടുന്നു. ഉം, വാ.”
അനാദ്യമായി അശ്വതി സ്വയം ശപിച്ചു.