തുണ്ട് കഥകള്‍ – എന്‍റെ സ്വവര്‍ഗ്ഗാനുഭവങ്ങള്‍ -1
ഏറെ നാളായി വിചാരിക്കുന്നു എൻറെ അനുഭവങ്ങൾ എഴുതണം എന്ന്. എഴുത്തിനെ പറ്റി വലിയ ധാരണ ഒന്നും എനിക്കില്ല. ഞാൻ എൻറെ ശൈലിയിലും ഭാഷയിലും സ്വന്തം അനുഭവങ്ങൾ പങ്കു വെക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇതിൽ പരാമർശിക്കുന്ന പലരും ഇന്ന് കുടുംബ ജീവിതം നയിക്കുന്നതിനാൽ പേരുകൾ മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്.
ഞാൻ വരുൺ. ഇപ്പൊ എനിക്ക് 33 വയസു കഴിഞ്ഞു. ആലപ്പുഴ ജില്ലയിലെ ചേർത്തലക്ക് അടുത്തുള്ള ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ ആണ് ഞാൻ ജനിച്ചത്. ഇടത്തരം കുടുംബം. അച്ഛൻ, അമ്മ, സഹോദരൻ പിന്നെ ഞാനും. ചെറുപ്പം മുതലേ ഒറ്റക്ക് ഇരിക്കാനാണ് എനിക്കിഷ്ടം. അധികം കൂട്ടുകാരൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.
LP സ്‌കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോഴേ എനിക്ക് ആണുങ്ങളോട് ഒരു പ്രത്യേക താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഇപ്പൊ മനസിലാക്കുന്നു. നെഞ്ചിൽ രോമവും മീശയും ഒക്കെ ഉള്ള ആരോഗ്യമുള്ള ആണുങ്ങളെ ഞാൻ വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. മടക്കിക്കുത്തി മുണ്ടിനിടയിൽ കൂടി കാണുന്ന അടിവസ്ത്രത്തിനെ നിമിഷ കാഴ്ചകൾ എന്നെ ഹരം കൊള്ളിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ അതിൻറെ കാരണം എനിക് അന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. എന്നാൽ ആരുമായി എനിക്ക് അടുപ്പം ഇല്ലായിരുന്നു.
നാലാം കളാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ കൂടെ ഇരിക്കുന്ന ആൺകുട്ടികൾ എതിർ വശം ഇരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടികളുടെ ജെട്ടിയുടെ നിറം കണ്ടു പിടിക്കുന്ന ഒരു കളി ഉണ്ടായിരുന്നു. കുനിഞ്ഞു പാവാടയുടെ ഇടയിലൂടെ നോക്കും. എല്ലാ ആൺകുട്ടികൾക്കും ഭയങ്കര താത്പര്യമാണത്. എനിക്ക് ഒഴികെ… എനിക്ക് അതിനോട് ഒട്ടും ആഗ്രഹം ഇല്ലാരുന്നു.
ആ സ്‌കൂളിൽ 4 ക്‌ളാസ് വരെയേ ഉള്ളൂ. വീടു പണി തുടങ്ങിയതിനാൽ എന്നെ അമ്മുമ്മയുടെ വീടിനടുത്താണ് 5 ക്ലാസ്സിൽ ചേർത്തത്. വേമ്പനാട്ടു കായലിൻറെ തീരത്തു തന്നെ ആണ് സ്‌കൂൾ. ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികൾ മിക്കതും ഉച്ചക്കഞ്ഞിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം വരുന്നവർ. മുഷിഞ്ഞ ഉടുപ്പുകളും, ഒരു നോട്ബുക്കും ഒരു പുസ്തകവും വലിയ കറുത്ത റബ്ബർ ബാൻഡ് ഇട്ടു തോളിൽ വെച്ചോണ്ട് വരും. ബാഗും ചെരുപ്പും ഒക്കെ ആയി വന്ന എന്നെ അവർ വിചിത്ര ജീവിയെ പോലെ നോക്കി കണ്ടു. ഞാൻ ഉച്ചക്ക് ഒറ്റക്കിരുന്നു ചോറുണ്ണും എന്നിട്ട് ബെൽ അടിക്കും വരെ കായൽ കരയിലോ ബോട്ട് ജെട്ടിയിലോ പോയി ഇരിക്കും. വേറെയും കുട്ടികൾ അവിടൊക്കെ ഉണ്ടാകും. ഗ്യാങ് ആയി ഓരോ തമാശയൊക്കെ പറഞ്ഞ്.
അങ്ങനെ ഒരു ഉച്ചക്ക് കായൽ കരയിൽ ഇരിക്കുമ്പോ ഒരു ചേട്ടൻ വന്നു കൂടെ ഇരുന്നു. യൂണിഫോം കണ്ടപ്പോ ഹൈസ്‌കൂളിൽ ആണെന്ന് മനസിലായി.
ഏതു ക്ളാസിലാ? കൂട്ടുകാരൊന്നും ഇല്ലേ?
ആ ചേട്ടൻ ചോദിച്ചു.
അഞ്ചാം ക്ലാസ് എന്നു മാത്രം മറുപടി പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് നടന്നു. പുള്ളിയും എഴുന്നേറ്റ് എൻറെ കൂടെ നടന്നു ചോദ്യം ചെയ്യൽ തുടർന്നു.
ദിലീപ് ഡോക്ടറുടെ ആശുപത്രിക്ക് അടുത്താണോ വീട്. അതു വഴി നടന്നു പോകുന്നത് കാണാറുണ്ടല്ലോ? പേര്?
അതേ… വരുൺ.
ഞാൻ രാജീവ്. അവിടെ ഇവിടെ?
പുള്ളി വിടാൻ ഭാവമില്ല. ഞാൻ വീട് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.
എൻറെ വീടും അതിനു ഒരു സ്റ്റോപ് മുൻപാണ്. ഞാൻ കാണാറുണ്ട് തന്നെ.
ഉം…
നല്ല ഉയരം, ഒത്ത ശരീരം. അല്പം മീശ ഒക്കെ ഉള്ള സാമാന്യം സുന്ദരൻ ആണ് രാജീവ് എന്നു ഞാൻ ഒളി കണ്ണിട്ട് മനസിലാക്കി. ഇന്നത്തെ പത്താം ക്ലാസിലെ പിള്ളേരുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്താൻ പറ്റില്ല.
പെട്ടന്നു ബെൽ അടിച്ചു. ഞാൻ ഓടി ക്ളാസിൽ കയറി.
വൈകുന്നേരം സ്‌കൂൾ വിട്ട് ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ അയാൾ ഒരു സൈക്കിളിൽ വന്നു ബെൽ അടിച്ചു.
വരുന്നോ വരുൺ? അഴീക്കോടൻ കവലയിൽ ഇറക്കാം. പിന്നെ 5 മിനിറ്റ് നടന്ന മതിയല്ലോ?
ഒരു ശങ്കിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ കേറാൻ തീരുമാനിച്ചു. നോക്കുമ്പോ പുറകിൽ ബാഗ് ഉണ്ട്.
ഫ്രണ്ടിൽ ഇരിക്കാൻ അറിഞ്ഞൂടെ?
അറിയാം എന്നു പറഞ്ഞു ഞാൻ മുന്നിൽ ഇരുന്നു. സൈക്കിൾ നീങ്ങി.
അതൊരു പുതിയ സൗഹൃദത്തിൻറെ തുടക്കം ആയിരുന്നു. പുതിയ അനുഭൂതികളുടെയും…
രാജീവേട്ടനുമായുള്ള സൗഹൃദം എനിക്ക് വല്ലാതെ ആശ്വാസം തന്നെ ആയിരുന്നു. കാരണം ഞാൻ വീട്ടിൽ അനുഭവിച്ച സ്വാതന്ത്ര്യം ഒന്നും അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ ഇല്ലായിരുന്നു. എല്ലാം ചിട്ടകൾ ആണ്. സിനിമ പാട്ടു കേൾക്കാൻ പാടില്ല എന്നാണ് അതിൽ ഒന്ന്. അവിടെ ഉള്ള കാസറ്റ് എല്ലാം ഭക്തി ഗാനവും നാടക ഗാനങ്ങളും. എനിക്കാണെങ്കിൽ സിനിമാ പാട്ടുകൾ ജീവനാണ്. വീട്ടിൽ എല്ല പടത്തിൻറെയും ഓഡിയോ കാസറ്റുകൾ വാങ്ങും. ആ സമയത്തു കുറെ നിത്യ ഹരിത ഗാനങ്ങൾ ഇറങ്ങീട്ടുണ്ട്. വെങ്കലം, സോപാനം, രാജശില്പി, മണിച്ചിത്രത്താഴ്, തേന്മാവിൻ കൊമ്പത്ത്, വാത്സല്യം, റോജ, ജെന്റിൽമാൻ, ബാഷ, DDLJ… അങ്ങനെ കുറെ ചിത്രങ്ങളിലെ പാട്ടുകൾ.
വെള്ളിയാഴ്ച വൈകിട്ട് അച്ഛൻ വന്നു എന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകാൻ. ഞായറച്ച വൈകിട്ട് കൊണ്ടു വരും. പക്ഷെ വീടു പണി അയതോണ്ട് വീട്ടിൽ പോയാലും പാട്ടു കേൾക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. താത്കാലിക ഷെഡിൽ 2 ലൈറ്റ്, 1 ഫാൻ അത്രേ ഉള്ളൂ. പ്ലഗ്ഗ് പോയന്റ് ഒന്നൂല്ല. ആ വിഷമത്തിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് രാജീവേട്ടനെ കണ്ടുമുട്ടിയത്. പുള്ളിയുടെ വീട്ടിൽ എല്ലാ പുതിയ പടത്തിൻറെ കാസ്സ്റ്റ്‌സ് ഉണ്ട്. ഞങ്ങൾ സ്‌കൂൾ വിട്ട് നേരെ പുള്ളിടെ വീട്ടിൽ ആണ് പോകുന്നത്. കുറെ പാട്ട് കേൾക്കും. പിന്നെ ഞാൻ എൻറെ വീട്ടിലേക്ക് പോകും. രാജിവേട്ടൻറെ വീട്ടിൽ അമ്മുമായും അമ്മയും മാത്രമേ ഉള്ളൂ. അച്ഛൻ വിദേശത്തു ആണ്.
അങ്ങനെ പാട്ടൊക്കെ ആസ്വദിച്ചു പോകുന്നതിനിടയിൽ ഒരു ദിവസം.. ഞങ്ങൾ ഒരു ദിവസം സ്‌കൂൾ വിട്ടു രാജീവേട്ടൻറെ വീട്ടിൽ എത്തി. വാതിൽ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. രാജീവേട്ടൻ ചെടിച്ചട്ടിയിൽ നിന്നു താക്കോൽ എടുത്തു വീട് തുറന്നു.
ഇവിടെ ആരുമില്ലേ?
ഞാൻ ചോദിച്ചു.
ഇല്ല. അമ്മുമ്മയുടെ അനിയത്തിയുടെ ഭർത്താവിന് സുഖമില്ല. അങ്ങോട്ട് പോയി. 6 മണിക്കെ വരൂ. നമുക്ക് ചായ ഉണ്ടാക്കാം.
എന്നു പറഞ്ഞു രാജീവേട്ടൻറെ എന്നേം കൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. ചായ ഉണ്ടാക്കി രണ്ടു പേരും രണ്ടു കപ്പിൽ എടുത്തു രാജീവേട്ടൻറെ മുറിയിലേക്ക് പോയി. രാജീവേട്ടൻ മ്യൂസിക് സിസ്റ്റം ഓൺ ആക്കിയിട്ട് എന്നെ നോക്കി. എന്നിട്ട് 3 പുതിയ കാസ്സെറ്റ് എന്നെ കാണിച്ചു. മേം ഖിലാഡി തൂ അനാരി… ഹം ആപ്‌കെ ഹേ കോൻ… മൊഹ്‌റ… എല്ലാം നല്ല പാട്ടുകൾ. കേൾക്കാൻ കൊതിയോടെ ഞാൻ കാസ്സെറ്റ് ഇടാൻ പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ രാജീവേട്ടൻ പറഞ്ഞു…
കാസ്സെറ്റ് ഇടാം… ഒരു ഉമ്മ തരണം.
ഞാൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ രാജീവേട്ടനെ നോക്കി. പുള്ളിടെ മുഖത്ത് ഇന്നു വരെ കാണാത്ത ഒരു ഭാവം.
ഉമ്മ കൊടുക്കാൻ എനിക്ക് മടിയൊന്നും തോന്നിയില്ല. മാനസികമായി അടുപ്പമുള്ള ഒരു ചേട്ടൻ. കൂടാതെ സുന്ദരനും ആരോഗ്യാവനുമായ ഒരാളോടുള്ള ശാരീരിക ആകർഷണം. രണ്ടും കൂടെ ആയപ്പോൾ ഇടത്തെ കവിളിൽ ഞാൻ ഉമ്മ കൊടുത്തു. ഉടനെ വലത്തെ കവിളും കാണിച്ചു തന്നു. അവിടേം ഉമ്മ കൊടുത്തു. രാജീവേട്ടൻറെ കണ്ണുകളിൽ പുതിയൊരു തിളക്കം. എന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചു ഇരു കവിളിലും നെറ്റിയിലും കണ്ണിലും തുരു തുരാ ഉമ്മ വെച്ചു. ഇതു വരെ അറിയാത്ത ഏതോ നവ്യാനുഭൂതി എൻറെ ഉടലിനെ പൊതിഞ്ഞു.
