“അതെന്താ, സാജൻ വല്ല പ്രസ്തു. നടത്തിയിരുന്നോ?”
“വാരാടാ”, ഗോപു വന്ന് എന്റെ ചെവിക്കു പിടിച്ചു.
“ഓർഡർ നിന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടുമ്പോൾ നി സമ്മതിക്കും.”
“ഉവ്വവ്, നീ കാര്യം ശരിയാക്ക് കമ്മിഷണണ്ടു്”
“അതു പിന്നെ വണം; പിന്നെ ഞാൻ മോക്ഷം കിട്ടാനൊന്നുമല്ലല്ലൊ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്?”
“അതിരിക്കട്ടെ പ്രമിലച്ചച്ചിയുടെ വീട്ടിൽ പുതുതായി വന്ന ആ വിരുന്നുകാരി പെൺകുട്ടിയുടെ കാര്യം എന്തായി?”
“നീ അവളെ കണ്ടിരിക്കാനിടയില്ല. അവൾ അത്ര സുന്ദരിയാന്നുമല്ലായിരുന്നു; ഇരു നിറത്തിൽ മെലി ദേഹം; അവൾക്കന്ന് എന്നേക്കാൾ അൽപ്പം കൂടി പൊക്കമുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്കന്നു് ഇത്രയും പൊക്കമില്ലായിരുന്നു; എന്നാലും നിന്നെക്കാളുണ്ടായിരുന്നു. അത്യാവശ്യമുള്ളിടത്തു മാത്രം മാംസം മുഴച്ചു നിന്ന പ്രായം, കൗമാരം വിട്ട് യൗവനം പുൽകാൻ വെമ്പുന്ന പ്രായം, അതൊന്നു കാണണ്ടതു തന്നെയാ… ഞാനൊരു കാര്യം പറയാം; ഈ പ്രായത്തിൽ ഏതു വിരൂപിയും സുന്ദരിയാകും; സ്വൽപ്പ നേരത്തേയ്ക്കു്; അതാടാ പ്രകൃതിയുടെ വിശേഷം; ഒരു നിമിഷം ഈ പ്രപഞ്ചസൗന്ദര്യമെല്ലാം അവളിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കും; മറുനിമിഷം ചിലപ്പോൾ അതെല്ലാം അനുമിക്കും,
എനിക്കു ചിലപ്പോൾ തോന്നും നിന്നെപ്പോലുള്ള കവികൾ പറയുന്നതു ശരിയാണെന്നു: ദവം എല്ലാവർക്കും ഒരു സമയം തരും, അന്ന് നീയും ഞാനും എല്ലാവരും സൗന്ദര്യത്തിന്റെ നിറകുടങ്ങളായിരിക്കും; ആ നിമിഷം അവളെ പുൽകുന്നവൻ ഭാഗ്യവാനാണ്;
പുതുപൂവിൻ തേൻ നുകരാനെത്തുന്ന വണ്ടിനിപ്പാലെ. ഈശ്വരൻ വാനമായിരിക്കാം,
“പ്രമാ, എനിക്കാ സൗഭാഗ്യം വാനോളം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഇനി മരിച്ചാലും വേണ്ടില്ല; എടാ, എൻ തത്വ ശാസ്ത്രം ജീവിതം ആസ്വദിക്കാനുള്ളതാണ്; എനിക്കു സുഖിക്കണം; നിന്നെപ്പോലെ ഒരു മുറിയിൽ പോയിരുന്നു കതകടച്ചു് ലേഖനവും കവിതയും എഴുതിയതുകൊണ്ട് എന്ത് പ്രയോജനം? നിന്റെ ഒരു കവിതയെങ്കിലും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ടോ? എന്റെ മുന്മ സുകൃതമായിരിക്കാം, സ്ത്രീസുഖം എനിക്കു ആവാളം കിട്ടുന്നുണ്ട്: നിനക്കതു കിട്ടാതെ പോകുന്നതു്, നിൻറ മുജ്ജന്മ പാപങ്ങളാവാം.”
വേഗം ഒരു കവിൾ റം ഞാൻ അകത്താക്കി പുറകെ ഒരു പിടി കപ്പലണ്ടിയും. ചിന്താധീനനായി ഗോപു റമ്മും സാഡയും ചർന്ന ദ്രാവകം മൊത്തിക്കുടിച്ചു. ഒരു തത്വചിന്തകന്റെ പരിവേഷം ഞാൻ ആ സുന്ദര വദനത്തിൽ കണ്ടുവാ? ഞാൻ വല്ലാണ്ടായി.
“അന്നു രാത്രി പ്രമീല വരാൻ പതിവിലും വൈകി “, (ഗോപു തുടർന്നു “ആ പെണ്ണുറങ്ങിയിട്ടു വേണ്ട വരാൻ”, വന്ന ഉടനെ അവൾ പറഞ്ഞു. “ആരാണവൾ ?” പുതപ്പിനുള്ളിൽ പ്രമീലയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഞാൻ ചോദിച്ചു. “അങ്ങയുടെ അനന്തിരവളാണ്; ഡിഗ്രി പരീക്ഷ എഴുതി റിസൾട്ടു വരുന്നതുവരെ ഇവിടെ താമസിക്കാൻ വന്നതാ”
“എത്ര നാളു കാണും ഇവിടെ?”
“റിസൾട്ട് വരാൻ ഇനിയും ഒരു മാസം വേണമെന്നു തോന്നുന്നു”.
അന്നു രാത്രി ഒരു കളി നടത്തി ഞങ്ങൾ നോക്കി . പക്ഷെ അതു കഴിഞ്ഞയുടനെ പ്രമീല തിരിക പോയിക്കിടന്നു; അവളെങ്ങാനും ഉണർന്നാലോ എന്ന പേടി കാണും. പിറ്റേന്നു പകൽ സമയത്തു ഞാൻ അവിടെപ്പോയി,
അവൾ മുൻപിൽ ഇടതുവശത്ത മുറിയിലുണ്ടായിരുന്നു. മൾ അലമാരിയുടെ മുമ്പിൽ പിടിപ്പിച്ച കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി മുഖത്തു ലാക്റ്റാ കലാമൻ തേച്ചുപിടിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. – കുളിച്ചു വന്നതായിരിക്കും. എന്നെക്കണ്ടപ്പോൾ നിവർന്നു നിന്നു. “എന്താ ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.
അവൾ ചിരിച്ചു. “ഗോപുവല്ലെ? എനിക്കറിയാം. അമ്മായി പറഞ്ഞു. അമ്മാവൻ ടൂറിനു പോകുമ്പോൾ പ്രതി കൂട്ടിനു വന്നു കിടക്കും; അല്ലെ?”
“അതെ ചേച്ചി ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു നിക്കുവാ അല്ലെ? ഏതാ മെയിൻ?”
“ബയോളജി”
“പരീക്ഷ നന്നായിരുന്നോ?”
“തരക്കേടില്ല; ജയിക്കുമെന്നു തോന്നുന്നു. ഗോപൂ പഠിക്കാനൊക്കെ എങ്ങനെ?”
“അത്ര പോര, ചേച്ചി”
“ എന്നെ ചേച്ചി എന്നൊന്നും വിളിക്കണ്ടു നിന്നെക്കാൾ രണ്ടു വയസ്സേ എനിക്കു കൂടുതലുള്ളൂ”.
അവിടെ നിന്നു പോയപ്പോൾ ഞാനൊന്നാലോചിച്ചു. ഇവളെ ഒന്നു നോക്കിയാലോ.. നിനക്കറിയാമല്ലോ, കുമരവുമായുള്ള ഇടപാട്: അതാരു വിജയമായിരുന്നില്ല. എന്നാലും പരായവുമായില്ല. ഞാൻ മുലയ്ക്കു പിടിച്ചിട്ടും അവൾ പരാതിപ്പെട്ടില്ലല്ലൊ. അഥവാ, പരാതി വേറൊരു കാര്യവും പറഞ്ഞാണ്. പ്രമീലയുമായുള്ള അവിഹിതബന്ധം കുറച്ചൊന്നുമല്ല എന്ന ആനന്ദിപ്പിച്ചതു്. എന്നിരുന്നാലും… നിനക്കറിയാമല്ലോ, പ്രമീലാച്ചച്ചി എന്നേക്കൾ ഏകദേശം പതിനഞ്ചു വയസ്സിനു മൂത്തതാണ്; സമപ്രായക്കാരിയുമായി ഒന്നു കളിച്ചാൽ എങ്ങനെയിരിക്കുമെന്നു ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. ഈ പെണ്ണ് പതിനെട്ടിനടുത്തു പ്രായം.. എന്നേക്കാൾ രണ്ടു വയസ്സിനേ മൂപ്പുള്ളൂ. ഒന്നു മെരുക്കിയെടുത്താലോ… ഞാൻ കൊതിച്ചുപോയി. ഒരവസരത്തിനു ഞാൻ കാത്തിരുന്നു.
” നിനക്ക് എന്റെ കുടപ്പഠിച്ചിരുന്ന സലിമിനെ ഓർമ്മ കാണും; ഒരിക്കൽ നിന്റെ കുറ കാർട്ടുൺ ഞാൻ കാണിച്ചു കൊടുത്തപ്പോൾ നിന്നെ നേരിട്ടു വന്നു കണ്ട് അഭിനന്ദനം..”
തുടരും …..
