ആകെ ഒന്നിനും മൂഡ് ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ. കുറെ നേരം പഴയ എന്റെ സാംസങ് ഫോണിൽ പാട്ട് കേട്ടു കിടക്കും, പിന്നെ വീടിനു ചുറ്റും കറങ്ങി നടന്നു. അങ്ങനെ ആ ദിവസം തള്ളി നീക്കി. പിറ്റേന്ന് ട്യൂഷന് പോകാൻ അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോൾ തലവേദന എന്ന പേരും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞുമാറി. ദിവ്യ ചേച്ചിയെ എങ്ങനെ ഫേസ് ചെയ്യുമെന്ന് എനിക്ക് പേടി ഉണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് അന്ന് വീട്ടിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. കുറച്ചു നേരം പഠിച്ചു.
വൈകിട്ട് റസ്റ്റ്‌ എടുക്കുക എന്ന പേരും പറഞ്ഞു ഞാൻ കുറച്ചു നേരം ചുറ്റിനടന്നു. പിന്നെ വീട്ടിൽ വന്നു കുറച്ചു നേരം പാട്ടു കേൾക്കാമെന്ന് കരുതി ഫോൺ എടുത്തപ്പോൾ ഫോണിൽ ഒരു മെസേജ്. സാധാരണ ഐഡിയ കസ്റ്റമർ കെയർ മെസ്സേജ് മാത്രമേ എനിക്ക് വരാറുള്ളൂ. എന്നാൽ ഇത് ഐഡിയ അല്ല. ഞാൻ മെസ്സേജ് തുറന്നു. “ജോബി മോനെ…”
അങ്ങനെ എന്നെ അത്രേം അടുത്തവർ മാത്രം വിളിക്കാറുള്ളു അതുകൊണ്ട് ആരാ എന്ന് അറിയാൻ ഞാൻ തിരിച്ചു മെസ്സേജ് ആയ്ച്ചു. അന്ന് ഡെയിലി 200 sms ഫ്രീ ആണ്. “ആരാ.. മനസിലായില്ല.” 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു റിപ്ലൈ വന്നു. “ഞാൻ ദിവ്യ ചേച്ചിയാ..” എനിക്ക് എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയില്ല. ഞാൻ ഒന്നും റിപ്ലൈ കൊടുക്കാതെ ഇരുന്നു.
വീണ്ടും 5 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അടുത്ത മെസ്സേജ് വന്നു. “എന്താ മോനെ മിണ്ടാത്തെ? ചേച്ചിയോട് ദേഷ്യം ആണോ?” ഞാൻ : “ദേഷ്യം ഒന്നുമില്ല ചേച്ചി. ” ദിവ്യ : “പിന്നെ എന്താ ഇന്ന് ട്യൂഷന് വരാതെ ഇരുന്നേ.?” ഞാൻ : “നല്ല തലവേദന ആയിരുന്നു.” ചേച്ചി : “അങ്ങനെ ആണേൽ കുഴപ്പമില്ല. പക്ഷെ ഇന്നലത്തെ സംഭവം കാരണമാ മോൻ വരാതെ ഇരുന്നതെങ്കിൽ ചേച്ചി മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു.” ഞാൻ : “അയ്യോ. അങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ. ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്തോണ്ട് അല്ലെ ചേച്ചി അടിച്ചത്. സോറി ” ചേച്ചി : “മോൻ ഇനി അങ്ങനെ ചെയ്യരുത് കേട്ടോ.
മോൻ നല്ല കുട്ടിയാണ്. അതുകൊണ്ടാ ചേച്ചി അങ്ങനെ അടിച്ചത്. പക്ഷെ ചേച്ചിക്ക് പിന്നെ അതോർത്തപ്പോൾ വിഷമം ആയി. ഞാൻ : “ഇനി അങ്ങനെ ഉണ്ടാകില്ല ചേച്ചി. ചേച്ചി വിഷമിക്കേണ്ട. ഞാൻ നാളെ തൊട്ടു വരും.” ചേച്ചി : ” ഓക്കേ മോനെ. എന്നാൽ നാളെ കാണാം. ” അതോടെ എന്റെ മനസ്സിലെ വലിയൊരു ഭാരം ഇറക്കി വെച്ചു. ഞാൻ നേരെ ചെന്നു ബുക്ക്‌ എടുത്തു പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. മനസ്സിൽ ഒരു സന്തോഷം തോന്നി തുടങ്ങി.
അങ്ങനെ അന്നത്തെ ദിവസം കടന്നുപോയി. പിറ്റേദിവസം രാവിലെ തന്നെ റെഡിയായി ട്യൂഷന് ഇറങ്ങി. വീടിന്റെ മുൻപിൽ ചേച്ചിടെ അമ്മ നിൽപുണ്ടായിരുന്നു. അമ്മ എന്നെ കണ്ടതോടെ സന്തോഷത്തിൽ ചിരിച്ചു. ഞാൻ ഉള്ളിലേക്ക് കേറി ചെന്നു. ദിവ്യ ചേച്ചി എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു. ഞാനും ചിരിച്ചു. എന്നാൽ അതോടെ എന്റെ സന്തോഷം മുഴുവൻ പോയി. കാരണം പതിവില്ലാതെ ചേച്ചി ഷാൾ ഇട്ടാണ് ഇരിക്കുന്നത്. അത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു വിഷമം തോന്നി. എന്നെ പേടിച്ചു ചേച്ചി അത് ചെയ്ത പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
അതോടെ അന്നത്തെ എല്ലാ സന്തോഷവും പോയി. തന്ന കണക്ക് എല്ലാം ചെയ്തു, എന്നാലും മനസിന്‌ സന്തോഷം ഇല്ല. ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. സമയം കഴിയാറായപ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ പോകുവാ എന്ന് ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞിട്ട് ഇറങ്ങി പൊന്നു. ചേച്ചി എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി. ഞാൻ മുഖം കൊടുക്കാതെ ഇറങ്ങി പൊന്നു. ആ ഭാരം മനസ്സിൽ വെച്ചുകൊണ്ട് നടന്നു വീട്ടിൽ എത്തിയപോലേക്ക് സമയം എടുത്തു. വീട്ടിൽ ചെന്നു ഫോൺ എടുത്തപ്പോൾ അതിൽ ചേച്ചിടെ മെസ്സേജ് കാണാം
ചേച്ചി :”ജോബി കുട്ടാ.. നീ എന്താ വിഷമിച്ചു ഇരുന്നത് ക്ലാസ്സിൽ? ചേച്ചിയോട് ഉള്ള ദേഷ്യം നിനക്ക് മാറിയില്ലേ? ”
ഞാൻ : ” എനിക്ക് ദേഷ്യം ഒന്നും ഇല്ല
ചേച്ചി. ചേച്ചിക്കല്ലേ ദേഷ്യവും പേടിയും എല്ലാം. ”
ചേച്ചി : “അതെന്താ മോനെ അങ്ങനെ ഒരു സംസാരം? ചേച്ചിക്ക് മോനോട് ഒരു ദേഷ്യവും ഇല്ല.” ഞാൻ : “ചുമ്മ പറയേണ്ട ചേച്ചി. ചേച്ചിക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യവും പേടിയും ഒന്നും ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ഇന്ന് ഷാൾ ഇട്ടു ഇരുന്നത്. ” കുറച്ചു നേരം വെയിറ്റ് ചെയ്ത് റിപ്ലൈ ഒന്നും കണ്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഒരു മെസ്സേജ് കൂടെ അയക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഞാൻ : “സാരമില്ല ചേച്ചി.
ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്തതുകൊണ്ട് അല്ലെ. ചേച്ചിക്ക് പേടി ആണേൽ ഇങ്ങനെ തന്നെ തുടർന്നു പോകാം. ഞാൻ ഇനി അങ്ങനെ ചെയ്യില്ല.” അതോടെ ഞാൻ ഫോൺ മാറ്റി വെച്ചു പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. രാത്രി 10 മണി ആയപ്പോൾ കിടക്കാൻ നേരം ഫോൺ നോക്കി. ചേച്ചിടെ മെസ്സേജ് ഒന്നുമില്ല. ഒരു വിഷമം തോന്നി. പിറ്റേദിവസം രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു കുളിച്ചു. ബുക്ക്‌ എല്ലാം എടുത്തു ട്യൂഷന് ഇറങ്ങി. വീടിന്റെ മുൻപിൽ എത്തിയപ്പോൾ ചേച്ചിടെ അമ്മ സാരീ ഉടുത്തു ഇറങ്ങി വരുന്ന കണ്ടു. എന്നെ കണ്ട ഉടനെ അമ്മ പറഞ്ഞു. “ചേച്ചി കാത്തിരിക്കുവാ. അമ്മ ടൗണിൽ വരെ പോയിട്ട് വരാം.”
പറഞ്ഞിട്ട് പോയി. ഞാൻ പതുക്കെ വീട്ടിലേക്ക് കേറി. 2 പെൺകുട്ടികൾ ഇരുന്നു പഠിക്കുന്നുണ്ട്. ഞാൻ ചേച്ചിയെ നോക്കി. കണ്ടില്ല. ഞാൻ വന്നു കസേര വലിച്ചിട്ടു ഇരുന്നപ്പോളേക്ക് ചേച്ചി അടുക്കളയിൽ നിന്നു ഓടി വന്നു. ആദ്യം ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയെങ്കിലും അടുത്ത ഞാൻ നോക്കിയത് നെഞ്ചിലേക്കാണ്. ഇല്ല. ഷാൾ ഇല്ല.
എനിക്ക് എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷം തോന്നി. ഞാൻ ചിരിച്ചു. ചേച്ചിയും എന്നെ നോക്കാതെ താഴോട്ട് നോക്കി ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു. ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ ബുക്ക്‌ എടുത്തു ഓരോ കണക്കായി ചെയ്തു. പതിവിലും സ്പീഡിലാണ് ഞാൻ ഓരോന്നും ചെയ്തത്. മനസ്സിൽ സന്തോഷം ഉള്ളത്കൊണ്ടാകാം. എന്നാൽ ചേച്ചി പിന്നീട് തന്ന ഒരു കണക്ക് എത്ര ചെയ്തിട്ടും ശരിയായില്ല.
ഞാൻ കുറെ നോക്കി നടന്നില്ല. അവസാനം ചേച്ചിടെ സഹായം തന്നെ ചോദിച്ചു. അങ്ങനെ ചേച്ചി അത് പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി തന്നു. എന്നിട്ട് അതുപോലെ ഒരു കണക്ക് കൂടെ തന്നു. “എന്റെ പൊന്നു ചേച്ചി.. ഇത് ഭയങ്കര പാടുള്ള കണക്കാ.. ഇത് ചെയ്യാൻ വയ്യ. ചേച്ചി വേറെ കണക്ക് താ.” “അങ്ങനെ ഇത് വേണ്ടെന്ന് വെക്കുന്നത് എങ്ങനാ മോനെ? ഇതൊക്കെ പരീക്ഷക്ക് ചോദിക്കില്ല?” “എന്ന പിന്നെ പഠിക്കാം. ഇപ്പോ ഈസി ഉള്ളത് ചെയ്യാം.”
“അയ്യടാ. അങ്ങനെ ഈസി ഉള്ളത് മാത്രം ചെയ്‌താൽ എങ്ങനെയാ?” ഞാൻ മുഖം ചുള്ക്കി ഇരുന്നു. അപ്പൊ പിന്നേം എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിട്ട് ദിവ്യ ചേച്ചി പറഞ്ഞു. “ജോബി മോൻ ഇത് ചെയ്‌താൽ മോനു ചേച്ചി ഒരു ഗിഫ്റ്റ് തരും.” ഗിഫ്റ്റ് എന്ന് കേട്ട ഉടനെ അടുത്തിരുന്ന 2 പെൺകുട്ടികൾ ചേച്ചിയെ നോക്കി. ചേച്ചി ചിരിച്ചോണ്ട് പറഞ്ഞു.
“നിങ്ങൾക്ക് ഇല്ല. ഇത് ജോബിക്ക് മാത്രം ഉള്ളു.” ഞാൻ ചോദിച്ചു. “എന്ത് ഗിഫ്റ്റ്?” ചേച്ചി എന്നെ നോക്കിട്ട് പിന്നേം പറഞ്ഞു. “നീ ആദ്യം കണക്ക് ശരിയാക്കി എന്നെ കാണിക്ക് അപ്പോ ഗിഫ്റ്റ് ഞാൻ തരാം.” അത് കേട്ട പാതി ഞാൻ കണക്ക് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അത് സമ്മാനം കിട്ടുമെന്ന് ഓർത്തല്ല. ഏതായാലും പഠിക്കേണ്ട ഭാഗം ആണലോ എന്നോർത്തു ചെയ്തു. പതിവിലും കൂടുതൽ സമയം എടുത്തു. കുറഞ്ഞത് 20 മിനിറ്റ് എങ്കിലും എടുത്തു ആ കണക്ക് തീർത്തു
