കേരള എക്സ്പ്രസ്സ്‌ – 2

തുണ്ട് കഥകള്‍  – കേരള എക്സ്പ്രസ്സ്‌ – 2

ജ്യോതിലക്ഷ്മി. നമ്മുടെ സിനിമാനടി “സായുക്ലാ വർമ്മ’ യുടെ ഇരട്ട സഹോദരിയാണെന്നേ ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തോന്നുകയുള്ളൂ.

ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക

ബിജുമേനോന്റെ തടിച്ച കുണ്ണയുമ്പുന്നതിനു മുമ്പുള്ള സ0യുക്ലാ വർമ്മ സഭാ കുറിതൊട്ട് കുറിക്കു മുകളിൽ “പണ്ണാനുള്ള ലൈസൻസും’ തൊട്ട (കല്യാണത്തിനു ശേഷം പെണ്ണുങ്ങൾ സിദൂരം കൊണ്ട് തൊടുന്ന മാംഗ്ല്) നിൽക്കുന്ന ജ്യോതിയെ കാണാൻ ഒരു പ്രത്യേക ഭംഗി തന്നെയാണു. സുരേഷ് ഒരു ഭാഗ്യവാൻ തന്നെ. പലപ്പോഴും എനിക്ക് മനസ്സിൽ തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ഇത്ര ശാലീനയും, സദസ്വഭാവിയും, ഈശ്വര വിശ്വാസിയും സർവോപരി ഭർതൃമതിയുമായ ഒരു പെണ്ണിനെ കിട്ടാൻ യോഗം വേണം. ആഹാരം പാചകം ചെയ്യാനും ഒരു പ്രത്യേക നൈപുണ്യം അവൾക്കുണ്ട്.

ഒരു ഞായാഴ്ച സുരേഷം ജ്യോതിയും ആഗ്ര കാണാൻ പോകാൻ പ്ലാനിട്ടു. എന്നേയും നിർബന്ധിച്ച് കൂടെ കൂട്ടി. ഇത്ര ദൂരം അയാൾക്ക് തന്നെ വണ്ടി ഓടിക്കാനും വയ്യ. പിന്നെ ഒരു കമ്പിനിക്ക് എന്നും പറഞ്ഞാണു എന്നേയും കൂട്ടിയത്. എനിക്ക് താൽപ്പര്യമില്ലയിരുന്നു എങ്കിലും അവരുടെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങുകയായിരുന്നു.

അതി രാവിലെ ഞങ്ങൾ യാത്ര തിരിച്ച് ഏകദേശം 8.30 ആയപ്പോൾ ആഗ്രയിൽ എത്തി പ്രഭാത ഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞ് ഒരു ശൈഡിന്റെ സഹായത്തോടെ റെഡ് ഫോർട്ടും, താജ്മഹാളും, ഫത്തേപ്പൂർ സിക്രിയും, ബുലന്ദ് ദർവാസായും മറ്റു പല മുഗൾ സൗധങ്ങളും കണ്ട് വൈകിട്ടത്തെ ആഹാരവും കഴിച്ച് ഏകദേശം 7 മണിയോടെ ഞങ്ങൾ തിരികെ യാത്ര തിരിച്ചു.

അവിടെ നിന്നും സുരേഷ് ആണു വണ്ടിയോടിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്. ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ സ്റ്റിയറിംഗ് കൈപറ്റി ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂർ ഓടിക്കാണും. ചെറിയതായി ഉറക്കം വന്നു തുടങ്ങി. ദോൽപ്പൂർ എന്ന ചെറിയ ടൗണിൽ എത്തി ഒന്നു രണ്ടു കടകൾ തുറന്നിരിക്കുന്നതല്ലാതെ അവിടെങ്ങും ഒരു ടൗണിന്റേതായ പ്രതീതി ഒന്നും ഇല്ല. അവിടെ കണ്ട ഒരു ചെറിയ ചായ “ഗുണ്ടി’ യിൽ നിന്നും ഓരോ ചായ കൂടിച്ച് ഉറക്കച്ചടവു മാറ്റി യാത്ര തുടർന്നു. ചെമ്പൽ നദിയുടെ മുകളിലൂടെയുള്ള പാലവും കഴിഞ്ഞ് മൊറേന എന്ന ടൗൺ അടുക്കുകയാണു. നാഷണൽ ഹൈവേ ആണെങ്കിലും അതു പോലെ കിടക്കുന്നു. കുപ്രസിദ്ധമായ ചെമ്പൽ കൊള്ളക്കാരുടെ ഏരിയാ ആണിതെന്നോർത്ത് മനസ്സിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി. ഇത്രയും വൈകിയപ്പോൾ അവിടെ തന്നെ ഒരു ഹോട്ടലിൽ മുറിയെടൂത്താൽ മതിയായിരുന്നു എന്നു തോന്നി. സുരേഷിന്റെ മൗനം കണ്ടിട്ട് അവന്റെ മനസ്സിലും ഇതു തന്നെ ആണു ചിന്ത എന്ന് ഞാൻ മനസിലാക്കി ഞാൻ ചോദിച്ചു. എന്താടോ ഒന്നും മിണ്ടാതിരിക്കുന്നത്. ഉറക്കമാണോ?

ഹേയ്ക്ക്. അല്ല. നമ്മൾ നന്നയി വൈകിയിരിക്കുന്നു. സാരമില്ലെടോ. ടെൻഷനടിക്കതെ, അല്ല സത്യൻ. ഈ ഏരിയാ അത്ര ശരിയല്ല. താൻ വേണ്ടാത്തതൊന്നും ചിന്തിക്കെണ്ട. ഒരു പ്രശ്നനോം ഉണ്ടാകത്തില്ല.
ഞാൻ ഗ്ലാസ്സിലൂടെ ജ്യോതിയെ ശ്രദ്ധിച്ചു. പാവം ഇതൊന്നും അറിയാതെ സീറ്റിൽ ചാരിക്കിടന്ന് ഉറക്കമാണു.

പെട്ടെന്നു ഞാൻ ബ്രേക്കു ചവിട്ടി. റോഡിന്റെ നടുക്ക് ഒരു കുതിരവണ്ടി കിടക്കുന്നു. വണ്ടി ബ്രേക്കിട്ടതും പെട്ടെന്ന് രണ്ടുപേർ കാറിന്റെ മുന്നിലേക്ക് ചാടി വീണു നാടൻ തോക്ക് ഞങ്ങളുടെ നേർക്കു ചൂണ്ടി വണ്ടി സൈഡിലേക്കെടുക്കാൻ ആങ്ങ്യം കാണിച്ചു. കറുത്ത തുണി കൊണ്ട് അവർ മുഖം മറച്ചിരുന്നു. അതേ സമയം പുറകിൽ നിന്നും വന്ന ഒരു റ്റാറ്റ്ലാ സുമോ ഞങ്ങളുടെ കാറിനെ കവർ ചെയ്തു നിർത്തി. അതിൽ നിന്നും ഒരുത്തൻ ഇറങ്ങി എന്റെ ടോറിന്റെ അടുത്തെത്തി തുറക്കൻ ആങ്ങ്യം കാട്ടി. ചായ കുടിക്കാൻ നിർത്തിയ ടൗണിൽ വച്ച് ഞങ്ങളെ ഇവർ മാർക്കു ചെയ്തതായിരിക്കണം. എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ വലഞ്ഞു. ഞാൻ ടോർ തുറക്കതിരുന്നപ്പോൾ അയ്യാൾ ടോറിൽ ആഞ്ഞു ചവുട്ടി ഗ്ലാസ്സിലൂടെ തോക്ക് നീട്ടി കാഞ്ചിയിൽ വിരൽ തോട്ടു നിന്നു. “എന്തു ചെയ്യും സുരേഷ’, ഞാൻ ചോദിച്ചു. “നമ്മൾ പെട്ടു. ടോർ തുറക്ക് എന്തും വരട്ടെ”. അവൻ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴേക്കും ജ്യോതി കരച്ചിൽ തുടങ്ങി.

ഞാൻ പതിയെ ടോർ തുറന്നു. അയ്യാൾ തോക്ക് എന്റെ തലക്കു നേരെ പിടിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു. അവൻ വെളിയിലിറങ്ങി. തോക്കുമായി നിന്നിരുന്ന ഒരുത്തൻ മുൻ സീറ്റിൽ കയറി. വണ്ടി ഒരു ചെമ്മൺപാതയിലേക്ക് വിടാൻ പറഞ്ഞു. എനിക്ക് അനുസരിക്കാതിരിക്കാൻ വയ്യ. എന്തു ചെയ്യും. എന്നു മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ ചിന്ത. ജ്യോതി കൂടെയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നു ആഗ്രഹിച്ചു. അവൾ ഏങ്ങി ഏങ്ങി കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ കൂടി പറ്റുന്നില്ല.

ഏകദേശം ഒരു കിലോമീറ്റർ ഗോതമ്പു വയലിലൂടെ പോയി കഴിഞ്ഞ് ഒരു പുൽ പ്രദേശത്ത് വണ്ടി നിർത്താൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ അനുസരിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും സുമോയും കുതിരവണ്ടിയും എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നേയും സുരേഷിനേയും വെളിയിലിക്കി ഞാൻ ചുറ്റുമൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു. വിജനമായ പ്രദേശം. അതിന്റെ നടുക്ക് തകരം കൊണ്ട് മറച്ച മേൽക്കൂര ഓടിട്ട ഒരു ഷെഡിന്റെ മുന്നിലാണു ഞങ്ങൾ നിൽക്കുന്നതു. അതൊരു “അഖാഡ്’ (നാടൻ ജിംനേഷ്യ) ആയിരുന്നു.
നേതാവ് ഞങ്ങളുടെ കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന പൈസയും, വാച്ചും, സ്വർണ്ണവും എല്ലാം പിടിച്ചെടുത്ത് എന്നേയും, സുരേഷിനേയും അഖാഡയുടെ മുന്നിലുള്ള രണ്ടു മരത്തിൽ പിടിച്ചു കെട്ടി. എന്നിട്ട് അനുയായികൾക്ക് നിർദ്ദേശം കൊടുത്തു.

“ലേയാവോ മോറിണിക്കോ ഇധർ.” (ആ മയിൽപേടിയെ ഇങ്ങു ഇാക്കി കൊണ്ടുവാ.)

അവന്മാർ കാറ്റിലിരുന്നു തേങ്ങിക്കരയുന്ന ജ്യോതിയെ വലിച്ച് പുറത്തിറക്കി ദുശ്ശാസനനെ പോലെ മുടിക്കു പിടിച്ച് നേതാവിന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ട് നിർത്തി. അയാൾ അവളുടെ കഴുത്തിൽ കിടന്നിരുന്ന വലിയ സ്വർണ്ണ ചെയിൻ ഊരിയെടുത്തു. കൈയ്യിൽ കിടന്നിരുന്ന വാച്ചും, കല്ല്യാണ മോതിരവും ഊരി മാറ്റി

പിന്നീട് നടന്നത് ഞങ്ങളെ ഞെട്ടിക്കുന്ന രംഗമായിരുന്നു. അവൻ ജ്യോതിയുടെ ചുറ്റും ഒന്നു നടന്ന് അവളെ ആകെ ഒന്നു വീക്ഷിച്ചു. മെറൂൺ, കളറുള്ള ഷിഫോൺ സാരി അവളുടെ ശരീരത്ത് ഒട്ടിക്കിടക്കുന്നു. ഭയന്നു വിറച്ച ഒരു പേടമാനെ പോലെ അവൾ നിന്നു തേങ്ങി. ഉയർന്ന മുലകൾ ഭയം കൊണ്ട് ഉയർന്നു താഴുന്നത് വൃക്ടമായി കാണാം. സാരിയും ബ്ലൗസ്സും കൂട്ടി അവൻ അവളുടെ മുലയിൽ കൈകൾ വച്ച് അമർത്തി ഞെക്കി എന്നിട്ട അനുയായികളോട് തലയാട്ടി “ഉഗ്രൻ’ എന്നു സർട്ടിഫിക്കെറ്റ് കൊടുത്തു. ഞാൻ കുതറിക്കൊണ്ട് അലറി, ” സാലെ. ചുവോ മത് ഉസ്കോ” (മയിയെ.. അവളെ തൊട്ടുപോകരുത്ത്). ഒരുത്തൻ ഓടി വന്ന് എന്റെ കരണക്കുറ്റിക്ക് ഒന്നു പെടച്ചു. കണ്ണിൽകൂടി പൊന്നീച്ച പാറി ഞാൻ കുതറിയപ്പോൾ അവൻ ബെൽറ്റൂരി ശരിക്കും എന്നെ നിശബ്ദനാക്കി. സുരേഷ് ശബ്ദം പോലും വെളിയിൽ വരാത്ത വിധം പ്രജ്ഞയറ്റു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *