ലൗലി ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്കു വന്നിട്ടു ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു
“അല്ല ശിവ നിങ്ങളു ആരുടെ കൂടേയാ ഈ ഇരിക്കുന്നതു ?”
“അതെന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചതു ?”
“അല്ല നിങ്ങളുടെ ഇരിപ്പു കണ്ടതുകൊണ്ടു ചോദിച്ചതാ”
” ഞങ്ങളുടെ ഇരിപ്പിനെന്താ കുഴപ്പം ? ”
“ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലെ ? (ലൗലി അൽപ്പം പരിഹാസം കലർന്ന ചുവയോടെ ചോദിച്ചു )”
“ആ എനിക്കറിയില്ല. (ഞാൻ കുറച്ചു ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു )”
“ശിവ ദേഷ്യപ്പെടണ്ട ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ ഇനി വിനയ് പറ ആരാ വിനയുടെ കൂടെ ഇരിക്കുന്നതു”
“എന്റെ അമ്മ (അവൻ ഒട്ടും ആലോചിക്കാതെ പറഞ്ഞു )”
“ശെരിക്കും അമ്മ മാത്രമാണോ ?”
“അല്ല”
“പിന്നെ ?”
“എന്റെ… എന്റെ… (വിനയ് ചെറുതായൊന്നു വിക്കി )”
“ഹാ മടിക്കാതെ പറ മോനെ”
“അതു എന്റെ ഭാര്യ കൂടിയാ (അവനതു പറഞ്ഞതിനു ശേഷം എനിക്കിട്ടു നോക്കി )”
“അങ്ങനെയെങ്കിൽ നീ നിന്റെ ഭാര്യയുടെ അടുത്തേക്കു ചേർന്നിരിക്കു ഷീല ഇപ്പോ നിൻറയാ പിന്നെ എന്തിനാ ഇത്രക്കു അകന്നിരിക്കുന്നതു ?”
ലൗലി അതു പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കു വിനയ് ഷീലയുടെ അടുക്കലേക്കു മെല്ല ചേർന്നിരിന്നു പെട്ടന്നു അതു തടഞ്ഞുകൊണ്ടു ലൗലി പറഞ്ഞു
“വിനയ് ഒരു നിമിഷം എനിക്കു ഷീലയോടും ജലജയോടും ഒന്നു രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ ചോദിക്കാനുണ്ടു അല്ല ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെ ഇടപെടുന്നതിൽ നിങ്ങൾക്കു എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പമുണ്ടോ ?”
ഞാനെന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിനു മുൻപു തന്നെ വിനയ് ഇടക്കു കയറി. പറഞ്ഞു
“ഹേയ് അങ്ങനൊന്നുമില്ല. ലൗലി ചോദിക്കു”
അതു പറഞ്ഞു വിനയ് എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്കു ചെറിതായിട്ടു ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“എങ്കിൽ ശെരി ജലജ ഷീല ഞാൻ ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യത്തിനു നിങ്ങൾ ഒരു മടിയും കൂടാതെ ഉത്തരം തരണം”
“മ്മ് (അവരിരുവരും ഒരുപോലെ തലയാട്ടി )”
” എങ്കിൽ പറാ നിങ്ങളുടെ ഇരുവശത്തുമിരിക്കുന്നവർ ആരായിരിക്കണമെന്നാ നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം ?”
“ലൗലി എന്താ ഇങ്ങനൊക്കെ ചോദിക്കുന്നതു ? (ഷീലാ ചോദിച്ചു )”
“ഷീലാ താൻ ആദ്യം ചോദിച്ചതിനു ഉത്തരം പറാ”
“അതു ഞങ്ങളുടെ ഭർത്താക്കന്മാരു”
“ജലജക്കൊ ?”
“എനിക്കും അങ്ങനെ തന്നെ”
“എങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാ നിങ്ങൾ ഇങ്ങനെ സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതു ?”
“അതു ലൗലി (എന്റെ അമ്മ വാക്കുകൾക്കു വേണ്ടി കഷ്ട്ടപ്പെടുന്നതാണു ഞാൻ കണ്ടതു )”
“മടിക്കാതെ പറ ജലജാ”
“ലൗലി എൻ ശിവാ എനിക്കു കുറച്ചുനാൾ മുൻപു വരെ മകനായിരുന്നു അതിൽകവിഞ്ഞു അവനോടു എനിക്കു ഒന്നും തന്നെ ഇല്ലായിരുന്നു പക്ഷെ അവനു എന്നിൽ നിന്നും വേണ്ടതു ഒരു അമ്മയുടെ സ്നേഹം മാത്രമല്ലന്നു അറിഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം എനിക്കു അൽപ്പം വിഷമം തോന്നി.പക്ഷെ കുറച്ചു ചിന്തിച്ചപ്പോൾ അവൻ ആഗ്രഹത്തിനു എതിരു നിൽക്കാൻ തോന്നിയില്ല. അങ്ങനെ അവൻ ആഗ്രഹത്തിനു ഞാൻ സമ്മതിച്ചു ലൗലി ഇതു എൻറ മാത്രം കാര്യമല്ല. ഞാൻ പറയുന്നതു ഷീലക്കു കൂടെ വേണ്ടിയാണു ഞാൻ സംസാരിക്കുന്നതു”
“ജലജ ബാക്കി പറയു ( അക്ഷമയോടെ ലൗലി പറഞ്ഞു )”
“അതിനു ശേഷം ശിവ എന്നോടു കാണിച്ച സ്നേഹവും താൽപ്പര്യവും എല്ലാം ഒരു മകന്റേതു മാത്രമായിരുന്നില്ല അവനിൽ ഒരു നല്ല ഭർത്താവിനെ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു അങ്ങ നെ അ ങ്ങനെ മനസുകൊണ്ടു ഞാൻ അവൻറ മാത്രമായി മാറി അ വൻ ശബ്ദം കേൾക്കാതെ ഉറക്കമില്ലന്ന അവസ്ഥ വരെ ആയി. പിന്നീടു എന്റെ ലോകം അവൻ മാത്രമായിരുന്നു ജലജ ശിവയുടേയും ശിവ ജലജയുടേതും മാത്രമെന്നു ഞാൻ മനസിനെ പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിച്ചു ഞാൻ എൻ ശിവയിൽ ഒരു മകനേയും ഒരു കാമുകനേയും ഒരു ഭർത്താവിനേയും ഒരു പിതാവിനേയും ഒരു സഹോദരനേയും ഒരു കൂട്ടുകാരനേയും കണ്ടു കാരണം എനിക്കു അവനിൽ നിന്നും എല്ലാം വേണമായിരുന്നു. കല്ല്യാണത്തിന്റെ തലേ ദിവസം വരെ എന്റെ ശിവക്കു വേണ്ടി എന്റെ മനസ്സു കൊതിക്കുകയായിരുന്നു പിന്നീടു നടന്നതു ഇപ്പോഴും ഒരു സ്വപ്നം പോലെയാണു എനിക്കു തോന്നുന്നതു പക്ഷെ ഞാൻ പരയുന്നു ഈ ലോകത്തു ഏറ്റവും ഭാഗ്യവതി ഞാനാണു”
അതു പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോളേക്കും അമ്മ എന്നെ മെല്ലെ ഒന്നു നോക്കി
“ജലജ നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം പോലെ നിങ്ങൾക്കു നിങ്ങളൂടെ മക്കളെ കിട്ടി ഇനി അവരുമായി അടിച്ചുപൊളിച്ചു ജീവിക്കാൻ നോക്കു ഇനിയാണു നമ്മൾ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചു തുടങ്ങണ്ടതു അതിനിടക്കു നിങ്ങൾ എന്തിനാ സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതു ?”……….തുടരും
