ഒരു വട്ടം എടുക്കാതെ ഇരുന്നെങ്കിലും രണ്ടാമത്തെ വട്ടവും കോൾ വന്നപ്പോൾ വണ്ടി ഒന്ന് സൈഡിലേക്കു ഒതുക്കി അവൻ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു…
“ഹാ വരുന്നുണ്ട് ഉടനെ എത്തും എല്ലാം പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ”
ഹെഡ് ഫോണിൽ കൂടി നന്ദു ആർക്കോ മറുപടി കൊടുക്കുന്നത് മാത്രമാണ് നവ്യ കേട്ടത്…
കുറച്ചു നേരം എന്തോ സംസാരിച്ച ശേഷം അവൻ കാൾ കട്ടാക്കി….
“ആരാ ഏട്ടാ ആരാ വിളിച്ചേ നമ്മള് പോണ കാര്യം ആർക്കേലും അറിയുവോ”
നവ്യ തന്റെ ഷാൾ മാറ്റി കൊണ്ട് സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു…
“ഓ അതോ അതു എന്റെ ഒരു ഫ്രെണ്ട വെറുതെ വിളിച്ചത മാളു എന്ന നമ്മുക്ക് പോകാം ഇരുട്ടു ആവും മുൻപ് അവിടെ എത്തണ്ടെ വൈകിയ ശരി ആവില്ല”
ഒരു തൃപ്തി അല്ലാത്ത മറുപടി അവൾക്കു കൊടുത്തു കൊണ്ട് അവൻ വണ്ടി മുന്നോട്ടു എടുത്തു…
അവനെ സംശയിക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നും ഇല്ലാത്തതിനാൽ അവൾ അതു വലിയ കാര്യമാക്കിയില്ല….
ആ സായം സന്ധ്യയിൽ അവനെ തന്നിലേക്കു ചേർത്തു പിടിച്ചു കൊണ്ട് ആ കാപ്പി തോട്ടങ്ങൾ നിറഞ്ഞ മലചെരുവിലൂടെയുള്ള യാത്രയിൽ അവൾ മറ്റെല്ലാം മറക്കുകയായിരുന്നു..
നേരം ഒന്ന് ഇരുട്ടിയപ്പോയെക്കും അവർ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തു എത്തി…
അവൾ വിചാരിച്ച പോലെ ഉള്ള ഒരു അബിയൻസ് ഒന്നും അല്ലായിരുന്നു അവിടെ ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ കണ്ടാൽ ഒരു ലോക്കൽ ലോഡ്ജ്…
“നന്ദു ഇവിടെ ആണോ നമ്മള് റൂം എടുക്കുന്നെ”
അവൻ വണ്ടി ഒന്ന് ഒതുക്കി വെച്ചപ്പോൾ അവൾ ചുറ്റുപാടും ഒന്ന് നിരീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…
“വലിയ ഹോട്ടലിൽ ഒന്നും നമുക്ക് പോയാൽ അങ്ങനെ റൂം തരില്ല മാളു അവര് പ്രൂഫോകെ ചോദിക്കും എന്തേലും സംശയം തോന്നിയാൽ പിന്നെ അതു വലിയ പ്രശ്നമാകും ഇവിടെ ആകുമ്പോ ഞാൻ കുറെ വട്ടം വന്നിട്ടുള്ളതാ എനിക്ക് അറിയുന്നവരാ ഇവിടെ ഉള്ളത് പേടിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല നീ ഇറങ്ങു നമ്മുക്ക് റൂം എടുത്തിട്ട് ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയിട്ടു പുറത്തൊക്കെ ഒന്ന് നടക്കാം കുറച്ചു നേരം ഒന്ന് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയെന്നെ വേറെ വഴി ഇല്ല മാളു”
അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്തോ അവൾക്കും അതു ശരിയാണെന്നു തോന്നി ചെറിയ പേടിയോടെ ആണെങ്കിലും അവൾ വണ്ടിയിൽ നിന്നും പതിയെ ഇറങ്ങി…
അവൻ വണ്ടി ഒന്ന് ഒതുക്കി വെച്ചു അവളെയും കൂട്ടി ആ ലോഡ്ജിനു അകത്തേക്ക് നടന്നു…
ആകെ ഒരു വിജനമായ പ്രദേശം ആയിരുന്നു അവിടം വേറെ ആരെയും കാണാനുമില്ല ഒരു ആളും അനക്കവുമില്ല ചുറ്റും വേറെ വീടുകളോ കടകളോ ഒന്നുമില്ല റോഡിൽ നിന്നും കുറച്ചു അകത്തോട്ടായി ഒരു പഴയ കെട്ടിടം ആകെ ഒരു നീഗുടത്ത നിറഞ്ഞ അന്തരിക്ഷം ആയിരുന്നു…
പതിയെ അകത്തേക്ക് കയറിയ അവരെ കണ്ടപ്പോൾ ഒരു കറുത്ത് തടിച്ച് രൂപമുള്ളയാൾ അവരുടെ അടുത്തേക് വേഗത്തിൽ നടന്നു വന്നു…
“ഹാ നീ ആയിരുന്നോ എന്താടാ കുറെ ആയല്ലോ കണ്ടിട്ട് അല്ല ഇതാരാ കൂടെ ഒരാളു”
നന്ദുവിനെ നോക്കി അയാൾ അതു പറഞ്ഞപ്പോൾ നവ്യ ഒന്ന് ഭയന്നു പോയി…
അയാൾക്കു എങ്ങനെ നന്ദുവിനെ അറിയാം എന്നവൾ ഓർത്തു…
കറുത്ത് തടിച്ചു കട്ടി മീശയും കുട വയറും ആകെ കൂടെ വികൃത രൂപമുള്ള ആ മനുഷ്യന്റെ നോട്ടം തന്റെ നേർക്കു തിരിഞ്ഞപ്പോൾ നവ്യ പേടിയോടെ നിന്നു ഉരുകാൻ തുടങ്ങി…
“ഏട്ടാ ഒന്നിങ്ങു വന്നേ”
പിറകിൽ നിന്നും അവന്റെ കൈ മുറുക്കെ പിടിച്ചവൾ അയാളുടെ മുന്നിൽ നിന്നും ഒന്ന് മാറി നിന്നു…
“എന്താ മാളു എന്തു പറ്റി”
അവളുടെ പരുങ്ങൽ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ ചോദിച്ചു…
“അതു ഏട്ടാ നമ്മുക്ക് ഇവിടെ വേണോ എനിക്ക് എന്തോ ഒരു പേടി പോലെ അയാളുടെ നോട്ടമൊന്നും അത്ര ശരിയല്ല പിന്നെ ഇവിടെയൊക്കെ കാണുമ്പോ എന്തോ ഒരു പേടി അല്ല ഏട്ടനെ എങ്ങനെയ അയാൾക്കു അറിയുന്നേ”
അവൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു…
“അങ്ങനെ ഒന്നുമില്ല മാളു അയാള് നല്ല ആളാ അതൊക്കെ തോന്നുന്നത നിനക്ക് ഞാനിവിടെ കുറെ വട്ടം വന്നിട്ടുള്ളതാ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ നേരത്തെ ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ല നീ പേടിക്കാതെ ഇരിക്ക് വാ നമ്മുക്ക് ഒരു റൂം എടുകാം”
അവനെ പിന്നെയും പറഞ്ഞു വിഷമിപ്പിക്കേണ്ടെന്നു വെച്ച് വേറെ ഒന്നും പറയാതെ അവന്റെ പിറകിലായി അവൾ മെല്ലെ പരുങ്ങി കൊണ്ട് നടന്നു…
“ആ ഫൈസലിക്ക ഒരു സിംഗിൾ റൂം വേണം ഇന്ന് ഒരു ദിവസത്തേക്ക് മതി ഇവൾക്കൊരു ഇന്റർവ്യൂ ഉണ്ട് നാളെ ഇവിടെ അടുത്ത എന്റെ അമ്മേടെ ചേച്ചിടെ മോളാ ഇതു അപ്പൊ രാവിലെ ചെല്ലണം അങ്ങോട്ടേക്ക് അതോണ്ടാ റൂം എടുക്കാന്ന് വെച്ചേ വീട്ടീന്ന് ഇറങ്ങിയ സമയത്തിന് എത്തില്ല”
അയാളെ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്നവണ്ണം അവൻ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു…
“ആണോ എങ്കിൽ ആ മുകളിലെ രണ്ടാമത്തെ റൂം എടുത്തോ നിങ്ങള് ഇന്ന മോളെ ചാവി കേറി നോക്കിക്കോ റൂമൊക്കെ”
അയാൾ ഒന്ന് ഇളിച്ചു കാട്ടി ഒരു ചാവി എടുത്തു അവൾക്കു നേരെ നീട്ടി..
ഉള്ളിലെ പേടി പുറത്തു കാണിക്കാതെ അവൾ ആ ചാവി വാങ്ങിച്ചു…
“എന്നാ മാളു നീ പോയി മുറിയൊക്കെ ഒന്ന് നോക്ക് ഞാനി അഡ്രസ് ഒന്ന് എഴുതി കൊടുത്തിട്ടു വരാം ചെല്ല് ഞാൻ ഇപ്പൊ വന്നോളാം പേടിക്കാതെ ചെല്ല്”
അവൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടു ഒന്ന് മൂളി കൊണ്ട് പേടിയോടെ അവൾ പതിയെ അകത്തേക്ക് നടന്നു ചുറ്റുപാടും ഇരുട്ടു മാത്രം ആയിരുന്നു വെളിച്ചവും ഒരു വൃത്തിയും ഇല്ലാത്ത ഒരു പഴഞ്ചൻ ലോഡ്ജ് വല്ലാത്ത മദ്യത്തിന്റെയും സിഗരറ്റിന്റെയും മറ്റെന്തിന്റെയൊക്കെയോ രൂക്ഷ ഗന്ധം അവളെ വല്ലാതെ അലോസരപ്പെടുത്തി…
ഒരു ഗുഹയിലേക്ക് കയറിചെലും പോലെ ഇരുട്ടു മൂടിയ ആ വഴിയിലൂടെ ഭയത്തോടെ നടന്നു കൊണ്ടവൾ മുകളിലേക്കള്ള സ്റ്റെപ് കയറി ആ ചുറ്റുപാടു കണ്ടു അവളുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി കൊണ്ടിരുന്നു…
താഴത്തെ പോലെ ഇരുട്ടു മൂടിയതല്ലായിരുന്നു മുകളിൽ നല്ല വെളിച്ചം ഉണ്ടായിരുന്നു മുറികളൊക്കെ മുകളിൽ ആയിരുന്നത് കൊണ്ടാകാം എന്നവൾ ഓർത്തു…
ഇടുങ്ങിയ ചെറിയ വഴിപോലെ ഇരു വശത്തുമായി ഒരുപാട് കുഞ്ഞു മുറികൾ …
ചാവിയിൽ റൂം നമ്പർ 20 എന്ന് കണ്ട നവ്യ മെല്ലെ ഓരോ വാതിലിലിലെയും നമ്പർ നോക്കി നടന്നു…
മൂന്നാമത്തെ വാതിലിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൾക്കു തന്റെ മുറി പിടി കിട്ടി….
ചില അടച്ച മുറികളിൽ നിന്നും പെണ്ണിന്റെയും ആണിന്റെയും വല്ലാത്ത അടക്കി പറച്ചിലും കരച്ചിലും ചിരിയുമൊക്കെ പുറത്തേക്കു കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. മോശപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ ആണ് അകത്തു നടക്കുന്നതെന്നു അവൾ മനസ്സിൽ ഊഹിച്ചെടുത്തു…
അതൊക്കെ കേട്ടത്തോടു കൂടി എന്തെന്നില്ലാത്ത ഭയം അവളിൽ ഉടലെടുത്തു…
മെല്ലെ വിറയലോടെ വാതിൽ തുറന്ന നവ്യ അകത്തേക്ക് കയറി അകത്തെ ലൈറ്റ് ഒന്ന് ഓണാക്കി….
ഒരു വൃത്തിയും വെടിപ്പും ഇല്ലാത്ത ഇടുങ്ങിയ ഒരു മുറി ആയിരുന്നു അതു ചെറിയ ഒരു കട്ടിലും ഒരു മേശയും അതു കാണുമ്പോൾ തന്നെ അറപ്പു തോന്നുന്ന പോലെ ഒരിടം അങ്ങിങ്ങായി സിഗരറ്റു കുറ്റികളും ഒരു മൂലയിൽ ആയി മദ്യകുപ്പികളും അടുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു കട്ടിലിൽ ആണെങ്കിൽ വലിച്ചിട്ടപോലെ കിടക്കയും തുണികളും ആയിരുന്നു കിടക്കയിൽ ആണെങ്കിൽ രക്ത പാടുകൾ പോലെ ചിലയിടത്തു കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ മനസിലെ ഭയം വർധിച്ചു വന്നു…