“എന്ത് വെയ്റ്റ് ആടി നിനക്ക് ..”
നടക്കുന്നതിനിടെ ഞാൻ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു .
“ധൈര്യം ഉണ്ടേൽ നീ എന്നെ താഴെ ഇട്ടു നോക്ക് അപ്പോൾ കാണാം ..” ചിണുങ്ങി കൊണ്ടുള്ള അവളുടെ ഭീഷണി എനിക്ക് നന്നേ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു…
ഒരുവിധം ഞാനവളെ റൂമിലേക്ക് എത്തിച്ചു ബെഡിലേക്കിട്ടു . അപ്പോഴേക്കും എന്റെ തോളൊക്കെ വേദനിച്ചിരുന്നു ! അവളെ ബെഡിലേക്കിട്ടുകൊണ്ട് ഒപ്പം ഞാനും കൂടെ വീണു !”ആഹ്…ന്റമ്മേ ..”
ഞാൻ നടുവളച്ചുകൊണ്ട് ബെഡിൽ കിടന്നു ഞെരങ്ങി .
ബിയർ ക്യാൻ ഒക്കെ വേസ്റ്റ് കവറിൽ ആക്കി ഡമ്പിൽ പോയി കളഞ്ഞു ബാത്‌റൂമിൽ പോയി മുഖം ഒക്കെ ഒന്ന് കഴുകി തിരിച്ചു ഞാൻ ബെഡിലേക്ക് എത്തിയപ്പോഴേക്കും രേഷ്മ മയക്കത്തിലേക്ക് വീണിരുന്നു . അതുകൊണ്ട് ഞാനവളെ ഉണർത്താനോ വിളിക്കാനോ ഒന്നും പോയില്ല.
ഒരു ഷോർട്സും എടുത്തിട്ട് ഞാൻ അവളെയും കെട്ടിപിടിച്ചു കിടന്നു . പിറ്റേന്ന് നേരം വെളുത്തു വരുന്നതേയുള്ളു ..ആ സമയത്താണ് രേഷ്മ എന്നെ കുലുക്കി വിളിക്കുന്നത് .
” എടാ എണീക്ക് .. സാഗരേട്ടൻ അരമണിക്കൂറിൽ എത്തും….ഇപ്പോൾ വിളിച്ചതേ ഉള്ളു…. നീ പോയി ഹാളിൽ കിടക്ക…”
ബീറിന്റെ കെട്ടിറങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് രേഷ്മയ്ക് ഇന്ന് നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകേണ്ടകാര്യം ഓര്മ വന്നത്…
ഓര്മ വന്നതും എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച കൊണ്ട് “ജിഷ്ണു എനിക്ക് നിന്നെ ഒരുപാടിഷ്ടാണ് … ഞാൻ പോകില്ല… എനിക്ക് നിന്നെ കാണാതിരിക്കാൻ പറ്റില്ലെടാ….”
“ഞാൻ നിന്നേകാൾ ഇളയവൾ ആയിരുന്നേൽ നമുക്ക് കല്യാണം കഴിക്കാമായിരുന്നല്ലേ….”
ചേച്ചി എന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേച്ചിയുടെ മുഴുത്ത മാറ് ചേർത്തു കരഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അവളെ അമർത്തിപിടിച്ച് കൊണ്ട് അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചുംബിച്ചു
“നീ എന്നെ മറക്കുമോടാ കൊരങ്ങാ ” രേഷ്മ എന്റെ നെഞ്ചത് തഴുകികൊണ്ട് ചോദിച്ചപ്പോൾ… ഞാൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വീണ മുടിയൊതുക്കി കൊണ്ട് ആ കണ്ണിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു…
“നീ എന്റെ പൊണ്ടാട്ടി അല്ലെടി ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ ” അത് മതിയായിരുന്നു എന്റെ പെണ്ണിന്. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി എന്റെ നെഞ്ചത്തേക്ക് തലവെച്ചു കരഞ്ഞു…
” ഇതാണ് എനിക്കിഷ്ട പെടാത്തത്, നീ ഇങ്ങനെ കുഞ്ഞിപ്പിള്ളേരെ പോലെ “…. അവളുടെ മുടികൾ തഴുകികൊണ്ട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ തല പൊക്കി..
അവൾ കണ്ണ്നീര് തുടച്ച് കൊണ്ട് എന്നെ വിട്ട് അഴിച്ചിട്ട ഡ്രസ് ഒക്കെ എടുത്തിട്ട് ബാത്രൂമിൽ പോയി മുഖം കഴുകി നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി…
ചേച്ചി അടുക്കളയിൽ പോയി രണ്ട് കപ്പ് ചായയും രാവിലത്തെ ദോശയും കൊണ്ട് വന്നു സോഫയിൽ ഇരുന്നു…
ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ മടിയിൽ പോയി ഇരുന്ന് കെട്ടിപിടിച്ച് ഒരുമയും കൊടുത്തു…” ദേ പെണ്ണെ ഇനി കരഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ….”
സോഫയിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും ചേർന്നിരുന്നു കൊണ്ട് ഒരു ദോശയുടെ പകുതി രണ്ട് പേരും മാറി മാറി പരസ്പരം വാരി കൊടുത്ത് ചായ കുടിച്ചു…
അപ്പോഴേക്കും സാഗരേട്ടൻ കാളിങ് ബെൽ അടിച്ചു… പിന്നെ നിന്ന് തിരിയാൻ സമയം ഉണ്ടായില്ല…. പാക്ക് ചെയ്ത പെട്ടികൾ ഒക്കെ എടുത്ത് വെച്ച്… റൂം ഇന്നത്തോടെ കൂടി ഒഴിവാക്കുകയാണ്… അതുകൊണ്ടു എല്ലാ സാധനവും പൊതിഞ്ഞു കെട്ടി റെഡി ആക്കി വെച്ച് …
സാഗരേട്ടൻ ആദ്യത്തെ ബാഗ് എടുത്ത് താഴേക്ക് ഇറങ്ങി… ഞാനും രേഷ്മയും ബാക്കി ഉള്ള ബാഗ് എടുത്ത് അതിന്റെ പിന്നിലായി ഇറങ്ങി… പോകുന്നതിന്റെ ശകടം അവളുടെ മുഘത് നല്ലപോലെ തെളിഞ്ഞു കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
” എടാ ലീവിന് നീ അങ്ങോട്ടും…ഇടയ്കിടയ്ക് എന്നെ ഇങ്ങോട്ടും പെട്ടന്ന് കൊണ്ടുവരില്ലേ …?
“അതൊക്കെ ചോദിക്കാൻ ഉണ്ടോ പെണ്ണെ… നമ്മളെ അങ്ങനെ ഒന്നും ആർക്കും പിരിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ…” അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മയും കൊടുത്തു ഞാൻ അവളെ യാത്ര ആക്കി… ഐര്പോര്ട്ടിലേക്ക് മനഃപൂർവം പോകാത്തതാണ്… ചിലപ്പോൾ അവൾക് സങ്കടം പിടിച്ചു വെക്കാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിലോ….
അങ്ങനെ എന്റെ പ്രവാസജീവിതത്തിൽ നിന്നും രേഷ്മയും പടിയിറങ്ങി…..
ഇനി അടുത്ത അധ്യായത്തിലേക്…….
( പ്രിയപ്പെട്ട വായനക്കാരെ… നിങ്ങൾ തന്ന പ്രചോദനത്തിൽ ആണ് ഞാൻ ഇതുവരെ മുന്നോട്ട് പോയത്… കഥയുടെ ഒരു ഭാഗം തീർന്നു… ഇനി വേറെ അദ്ധ്യായം ആണ്.. വേറെ കഥാപാത്രങ്ങളും… ദയവു ചെയ്ത നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം അറിയിക്കുക തുടരണോ വേണ്ടയോ എന്ന….)