ഞാനെങ്ങനെ ഞാനായി
Njanengine Njaan Ayee | Author : Jaya
ഫോണിൽ അലാറം മുഴങ്ങി, കണ്ണു തുറന്നപ്പോൾ നേരം പുലർന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. എഴുന്നേറ്റ് നേരേ ബാത്റൂമിൽ പോയി മുഖം കഴുകി പല്ലും തേച്ച് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോളും അയാളുണർന്നിട്ടില്ല. ഇട്ടിരുന്ന നൈറ്റി ഊരി മാറ്റി ബാഗിൽ നിന്നും ബ്രായും പാന്റിയുമെടുത്തിട്ടു. ഇന്നലെ രാത്രി ഊരിയ ബ്രായും ജെട്ടിയും തറയിൽ കിടന്നതെടുത്ത് ബാഗിൽ വച്ചു.
ചുരിദാറുമിട്ട് അയാളെ വിളിച്ചുണർത്തി. “നേരം വെളുത്തു, എന്റെ ബസ്റ്റോപ്പിലാക്ക്” എന്നു പറഞ്ഞ് ഞാൻ മുടി ചീകി കെട്ടി. ഉറക്കത്തിന്റെ ആലസ്യത്തിൽ അയാൾ പാതി മനസ്സോടെ എഴുന്നേറ്റ് ഷർട്ടുമിട്ട് ഇറങ്ങി. ബസ്റ്റോപ്പിന് സമീപം കാർ നിർത്തി ഞാനിറങ്ങി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അയാൾ വാഹനം തിരിച്ചു പോയി. ഏറെ നേരം നിൽകേണ്ടി വന്നില്ല ബസ് വന്നു,ഞാൻ കയറി മുന്നിലുള്ള സീറ്റിന്റെ സൈഡിലിരുന്നു, ബസ് സാവധാനം മുന്നോട്ടു നീങ്ങി പതുക്കെ അത് വേഗത്തിലായി. w കാലം എത്ര മുന്നോട്ടു പോയിരിക്കുന്നു.ജീവിതം എത്രമേൽ മാറിയിരിക്കുന്നു. ബസിലിരുന്ന് ഓരോന്നും ആലോചിച്ചു പോയി എന്റെ മനസ്സ്.ഇതുവരെ ഒന്നും നേടിയില്ല.ഇനിയൊട്ട് നേടാൻ പറ്റുമെന്നും തോന്നുന്നില്ല.കാലവും പ്രായവും ജീവിതവും ഒരുപാട് മുൻപോട്ടുപോയിരിക്കുന്നു. ബസിലെ സീറ്റിലിരിക്കുമ്പോൾ പുറത്തുനിന്നുള്ള കാറ്റിനൊപ്പം മനസ്സും പാറിപ്പറന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
എന്റെ പന്ത്രണ്ടാമത്തെ വയസ്സിലാണ് ഞാൻ മനസ്സിാക്കുന്നത് എന്താണ് എന്റെ അമ്മയുടെ ജോലി എന്തായിരുന്നു എന്ന്. നാട്ടിലെ ആണുങ്ങളുടെ നോട്ടവും സംസാരവും എന്നും എനിക്ക് വെറുപ്പായിരുന്നു.അ്മ്മയോടുള്ള പെരുമാറ്റം പ്രത്യേകിച്ചും. എന്നും വൈകുന്നേരം സാരിയുടുത്ത് പൗഡറുട്ട് ഒരുങ്ങി പുറത്തേക്കു പോകുന്ന അമ്മ പിന്നെ രാവിലെയാണ് മിക്കവാറും എത്താറ്. എന്റെ ഹൈസ്കൂൾ കാലമായപ്പോൾ അമ്മ എന്നെ കുറച്ചകലെയുള്ള സ്കൂളിലാക്കി.
എന്നും പോയി വരാനുള്ളതിലധികം ദൂരമുണ്ടായിട്ടും ബസിലും നടന്നുമായി ഞാൻ സ്കൂളിൽ പോയി.അതി രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് സ്കൂളിലേക്കുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് എന്നെ പെട്ടെന്നു തന്നെ മടുപ്പിച്ചു.അതിനെച്ചൊല്ലി അമ്മയുമായി വഴക്കിട്ടപ്പളാണ് അമ്മ ആദ്യമായി എന്റെ മുന്നിൽ താനാരെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തിയത്.
വീട്ടിൽ നിന്നും ഇരുപതിലേറെ കിലോമീറ്ററുള്ള നഗരത്തിലാണ് എന്നും അമ്മ പോകുന്നത്. അവിടെ എത്തിയാൽ സ്ഥിരമായി തങ്ങാറുള്ള ചില സ്ഥലങ്ങളിലെത്തും. പല ആണുങ്ങളും വരും അവരോടൊപ്പം പോകും. താനൊരു തെരുവ് വേശ്യയാണ് എന്ന അമ്മയുടെ വിശദീകരണം എനിക്ക് ആദ്യം മനസ്സിലായില്ല, പിന്നീട് അതും മനസ്സിലായി.
ഞാനമ്മയുടെ വഴി പോകാതിരിക്കാനായിരുന്നു അമ്മയുടെ ശ്രമം. അത് ഒരുവിധമൊക്കെ എനിക്കും മനസ്സിലായി. പക്ഷേ പഠനത്തിലുള്ള എന്റെ കഴിവ് നിരാശാജനകമായിരുന്നു പത്തിൽ രണ്ടു വട്ടമെഴുതിയിട്ടും പാസ്സായില്ല. ഒടുവിൽ എന്തെങ്കിലുമൊരു തൊഴിലു പഠിക്കാൻ ടൈപ്പ് റൈറ്റിഗിനു പോയിതുടങ്ങി. ജീവിതത്തിന്റെ മാറ്റം അവിടെ നിന്നു തുടങ്ങി.
ടൈപ്പ് പഠിക്കാൻ പോകുന്ന വഴിയിൽ സ്ഥിരമായി കാണാറുള്ള പയ്യനായിരുന്നു ജോണി , സുന്ദരൻ ഒരു പതിനാറ് വയസ്സേ പ്രായം വരൂ, എന്നേക്കാൾ ഒരു വയസ്സ് കുറവാണ്. എന്നും എന്നെ കാണുമ്പോൾ പുഞ്ചിരിക്കും. അവന്റെ ചിരി കാണാൻ തന്നെ നല്ല ഭംഗിയാണ്.ആദ്യമൊക്കെ അവഗണിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് ഞാനും ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ എന്തോ ഒരടുപ്പം അവിടെ നിന്ന് തുടങ്ങി.
രാവിലെ ടൈപ്പ് പഠിക്കാനുള്ള പോക്കിലും തിരിച്ചുള്ള വരവിലും അവൻ എന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നപോലെ കാത്തു നില്കുന്നുണ്ടാവും.ചിരിക്കും എന്തെങ്കിലും പറയും, അതൊരു പതിവായി തുടങ്ങി.എനിക്കെന്തൊ അവനോട് ഒരു വല്ലാത്ത അടുപ്പം തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. അന്നാദ്യമായി അവനെന്നോട് പേരു ചോദിച്ചു. ‘ജസീന’ എന്ന എന്റെ മറുപടിക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് അവൻ നിന്നു.എന്റെ മനസ്സിലും പേരു പോദിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും അന്ന് ചോദിച്ചില്ല. പക്ഷേ പിറ്റേന്നു കണ്ടപ്പോൾ ചോദിച്ചു അവൻ പറഞ്ഞു ‘ജോണി’.
ആ പതിവു കാഴ്ചകൾ പതിയെ വളർന്നു.ഒരുനാൾ പോകുന്ന വഴിയിൽ അവനെന്നോടൊപ്പം കുറച്ചു ദൂരം നടന്നു. പൊതുവേ ആൾ കുറഞ്ഞ ആ വഴിയിൽ വച്ച് അവൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു ‘എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമാണ്’. മനസ്സിൽ ഒരു കുളിരുകോരിയ അനുഭവത്തോടെ ഞാൻ മറുപടി പറയാതെ ചെറു മന്ദസ്മിതത്തോടെ ഞാൻ നടന്നു.അന്നെനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. പിറ്റേന്ന് പോകുന്ന വഴിയിൽ ജോണി നില്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ഒരു നിമിഷം നിന്ന് ഞാൻ ജോണിയോട് പറഞ്ഞു ‘എനിക്കും ഇഷ്ടമാണ്’……
വല്ലാത്ത മാനസ്സിക സന്തോഷത്തോടെയാണ് പിന്നീട് ഞാൻ ക്ലാസ്സിൽ പോയിരുന്നത്, ജോണിയെ കാണണം, എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കണം എന്നൊക്കെ മനസ്സിൽ വല്ലാതെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. ജോണിയാവട്ടെ സംസാരിക്കുന്നതെല്ലാം ആ ഇടവഴിയിൽ നിന്നായതുകൊണ്ട് അധിക നേരം സംസാരിക്കാനും പറ്റില്ല…. ദിവസങ്ങൾ മുന്നോട്ടു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.ഒരു ദിവസം രാവിലെ തന്നെ ജോണി പതിവുപോലെ ഇടവഴിയിൽ നില്കുന്നു.
എന്നെക്കണ്ടപ്പോൾ ചുറ്റുമൊന്ന് കണ്ണോടിച്ച് എന്റടുത്തേക്ക് വന്നു, അടുത്തു വന്ന എന്നോട് നമുക്ക് വീട്ടിലൊന്നു കയറിയിട്ട് പോയാലോ എന്നൊരു ചോദ്യം. എന്തു പറയണമെന്ന് ആലോചിക്കുന്നതിന് മുൻപു തന്നെ ജോണി എന്റെ കൈപിടിച്ച് ആ ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു മറുത്തൊന്നും പറയാവാൻ എനിക്ക് പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ആ ഇടവഴിയിലൊരു ചെറിയ വീടിന്റെ മുന്നിലേക്കാണ് ഞങ്ങൾ കയറിച്ചെന്നത്. ചെറുതെങ്കിലും മനോഹരമായ വീട്, വീടിന്റെ മുൻവാതിൽ തുറന്ന് ഞങ്ങൾ അകത്തു കയറി. വീട്ടിൽ അന്നാരുമില്ലാത്ത ദിവസമായിരുന്നു അന്ന് അതാണ് ജോണി എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചത്, അടുത്തൊന്നും വേറേ വീടുകളില്ല, വലിയ ഒരു പറമ്പിന് ഓരത്തായാണ് വീട്. അകത്തൊരു മുറിയിലേക്കാണ് ഞങ്ങൾ പോയത്. അത് ജോണിയുടെ മുറി ആയിരുന്നു.
നല്ല മുറി അടുക്കി വെച്ചിരുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ, എന്നെ ജോണി അവന്റ കട്ടിലിൽ ഇരുത്തി.എനിക്ക് ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോലുമാകാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു.ഉള്ളിൽ പെരുമ്പറ മുഴങ്ങുന്ന പോലെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി. ജോണി എന്നെ മുട്ടിയുരുമ്മി കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവൻ പക്ഷേ ഞാനൊന്നും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ജോണിയോടുള്ള ഇഷ്ടം ഒരു വശത്തും ഭയം മറുവശത്തുമായി ഉരുണ്ടുകൂടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്റെ മനസ്സിൽ വികാരങ്ങളുടെ ഒരു വേലിയേറ്റം തന്നെയായിരുന്നു.ജോണി എന്റെ കരം കവരുന്നതും ചെവിയിൽ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നതും എന്റെ മനസ്സിനെ വേറൊരു ലോകത്താക്കി.ജോണിയുടെ കരം എന്റെ കരത്തെ പൂർണ്ണമായും കവർന്നിരുന്നു,എന്തുകൊണ്ടോ എനിക്ക് എന്റെ കൈകൾ പിൻവലിക്കാൻ തോന്നിയില്ല.പെട്ടെന്നാണ് ജോണിയുടെ ചുണ്ടുകൾ എന്റെ കവിളിലമർന്നത്.ആദ്യ ചുംബനത്തിന്റെ കുളിരിൽ ഞാനറിയാതെ അലിഞ്ഞുപോയി. അവന്റെ കൈ എന്റെ തോളിൽ പതിയുന്നതും എന്നെ അവനിലേക്ക് ചേർത്തു പിടിക്കുന്നതും ഞാനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പിന്റെ താളം അതിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിലായിരുന്നു. പെട്ടെന്നാണ് അവൻ എന്നെയും പിടിച്ച് കട്ടിലിലേക്ക് കിടന്നത്, എന്റെ തോളിൽ പിടിച്ച് തന്നെ അവൻ എന്നേയും അവന്റൊപ്പം കിടത്തി. എനിക്കെഴുന്നേൽക്കാനോ എതിർക്കാനോ ഇട തരാതെ ജോണി എന്റെ മുഖത്ത് ചുംബിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അവന്റെ കൈ എന്റെ മാറിൽ പതിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു, ആദ്യമൊന്നു പരതിയ കൈ പിന്നീട് എന്റെ മാറിൽ ബലമായി അമർന്നു. ബ്ലൗസിന്റെ ഹുക്കുകൾ അവനഴിച്ചപ്പോൾ ഞാനെതിർത്തില്ല എന്നതാണ് സത്യം.
