അതറിഞ്ഞപ്പോൾ ഉമയുടെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു…
മറുത്ത് ഒന്നും പറയാതെ ഉമ ടീച്ചറെ അനുഗമിച്ചു…
അടിച്ച് പൊളിക്കാൻ കൂടി വന്നിട്ട് രസച്ചരട് പൊട്ടിയ പോലെ ഖിന്നയായ ഉമയുടെ മനസ്സ് വാസന്തി ടീച്ചർക്ക് വായിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു….
“ന്താ… എന്റെ കൂടെ ബെഡ് ഷെയർ ചെയ്യുന്നതിൽ കുട്ടിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ…?”
ഒരു ഭംഗി ക്കെന്നപോലെ ടീച്ചർ ഉമയോട് ചോദിച്ചു…
“ഏയ്…. എന്തിന്..?”
തീരുമാനം മാറ്റാനൊന്നും പോകുന്നില്ല… എന്ന് അറിയാവുന്ന ഉമ അതേ താളത്തിൽ പറഞ്ഞു…
101-ാ നമ്പർ മുറി വാസന്തി ടീച്ചറോടൊപ്പം ഷെയർ ചെയ്യാൻ പോകുന്ന ഉമയെ നോക്കി കൂട്ടുകാരികളുടെ ആക്കിയ ചിരി കൂടി ആയപ്പോൾ ഭൂമി പിളർന്ന് ഇല്ലാതാവുന്നത് പോലെ ഉമയ്ക്ക് തോന്നി….
അവരവരുടെ മുറികളിലേക്ക് ചേക്കേറാൻ പോകും മുമ്പ് ബാലു സാറിന്റെ അറിയിപ്പ് വന്നിരുന്നു…,
“ഇതിപ്പോ സമയം 10.20… കൃത്യം 1 മണിക്ക് ഡൈനിംഗ് ഹാളിൽ അസ്സ മ്പ്ൾ ചെയ്യണം… ശ്രദ്ധിക്കുക… സമയ ക്ലിപ്തത പാലിക്കാൻ എല്ലാരും ശ്രമിക്കണം..”
കൊല്ലാൻ കൊണ്ടു പോകുന്നത് പോലെയാണ്… വേണ്ടണം മട്ടിൽ ഉമ മുറിയിൽ പോയത്…
മുറിയിൽ കേറിയ ഉടനെ ലഗ്ഗേജ് ഒരു മൂലയിലാക്കി… സാരി പറിച്ചെറിഞ്ഞ് അടിപ്പാവാടയും ബ്ലൗസും മാത്രമായി ബെഡിൽ മലമലാന്ന് മലർന്ന് കിടന്നു…..
ടീച്ചറുടെ മുലകൾ കുന്നുകൾ കണക്ക് മാനം നോക്കി നിന്നു…
ബ്ലൗസിനെ ധിക്കരിച്ച് മുലകൾ പാതിയും കാഴ്ചകാരെ കൊതിപ്പിക്കാനായിട്ട് ഉയർന്ന് താഴുന്നു…!
“ശ്വേതാ മേനോനെ പോലെ 40 എങ്കിലും കാണും…. അതോ പാഡോ…?”