ത്രീ റോസസ്സ് – 1

മലയാളം കമ്പികഥ – ത്രീ റോസസ്സ് – 1

ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക

ആമുഖം : ഇത് ഒരു ചെറിയ കഥയാണ്, ഇത് വായിച്ച ശേഷം കഥ തുടരണോ,… വേണ്ടയോ എന്ന് എന്റെ പ്രിയ വായനാ സുഹൃത്തുക്കളായ നിങ്ങൾ തന്നെ പറയണം. ദയവായി തെറി വിളിക്കരുത്…. വേണെങ്കിൽ ഒന്ന് പേടിപ്പിച്ചു വിട്ടാ മതി.

സ്നേഹം
ഫ്രഡ്‌ഡി

ചെന്നൈയിൽ നിന്നു റെയിൽവേ ടിക്കറ്റ് കിട്ടാൻ വേണ്ടി സുഹൃത്തായ പപ്പനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കൊണ്ട്, ടിക്കറ്റ് കിട്ടി.

ഏതായാലും പെട്ടെന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ അത് ശരിയാക്കി തന്നതിന് അവന്റെ നല്ല മനസ്സിന് ഞാൻ നന്ദി പറഞ്ഞു….

പിന്നെ അവന് കുറെ ഏറെ ബന്ധങ്ങളുള്ളത് കൊണ്ടുമൊക്ക തന്നെ ആ ചടങ്ങു പൂർത്തിയായി….

ഹും… വെറും നാറിയാണെങ്കിലും നല്ലവനാണ് കഴുവേറി….

ഒരത്യാവശ്യം വന്നാൽ മനസ്സറിഞ്ഞു സഹായിക്കും അത് തന്നെയുള്ളു അവനിലെ നല്ല ഗുണം…

വീട്ടിൽ അമ്മയ്ക്ക് എന്തറിയാം കമ്പനിയിൽ ലീവ് കിട്ടാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട്.

ആരുടെയൊക്കെ എന്തൊക്കെ ഊമ്പണമെന്ന്, ആരുടെയൊക്കെ നക്കണമെന്ന്….

കമ്പനിയുടെ HR. അത് ആ ഗോവക്കാരി, കൊടിച്ചിപ്പട്ടി “മാഗ്ഗി “മാഡത്തിന്റെ കൈയ്യിൽ ഉള്ളിടത്തോളം കാലം മലയാളികളായ ഞങ്ങൾക്കൊന്നും രക്ഷയില്ല…

അവളുടെ മേല്നോട്ടത്തിലായത് കൊണ്ട് ഒന്നുമങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞാൽ ഏശത്തില്ല….

നിനക്കിപ്പോളെന്തിനാ ലീവ്, നീ കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടൊന്നുലല്ലോ, രണ്ടു മാസം കൂടി കഴിന്നു പോയാ പോരെ എന്നൊക്കെയാണ് അവളുടെ ഡയലോഗ്….

ഇവളും കമ്പനിയുടെ എംഡി യും ഒറ്റക്കെട്ടാണ്. കാരണം കമ്പനിയിൽ എന്തെങ്കിലും ഇഷ്യൂസ് ഉണ്ടാക്കുന്നവനെ എത്രയും പെട്ടന്ന് ടെർമിനേറ്റ് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞാൽ അതിന്റേതായ ഗുണം അവൾക്കു എംഡി യിൽ നിന്നും കിട്ടും…

അതിന് എംഡിക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ ദുബൈയിലും ബഹ്റൈൻലും ബിസിനസ്സ് ടൂർ പോകുമ്പോൾ കൂടെ പോകുന്നതും അവള് തന്നെ….

അതെങ്ങനെയാ… ആഴ്ചക്കൊരിക്കൽ എംഡിയുടെ മുഴുത്തത് അവൾക്ക് കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ അവൾക്ക് ഉറക്കം വരില്ല…

ലീവ് ചോദിച്ചാൽ ഇതേപോലെ ഇരട്ടതാപ്പ് നയം…… അവൾക്ക് ഞാൻ മേശക്കടിയിൽ ഇരുന്നു നക്കികൊടുത്തിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്കവൾ പണ്ടേ ലീവ് സാങ്ക്ഷൻ ചെയ്തു തന്നേനെ…..

അത് തന്നയാണ് അവളുടെ ആവശ്യവും….
പലതവണ അതവൾ ആഗ്രഹിച്ചതും കൂടിയാണെന്ന് അവളുടെ ചില സന്ദർഭങ്ങളിലെ നോട്ടവും സംസാരവുമൊക്ക കൊണ്ട് ഞാൻ മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്….
ഹും….. നക്കും…. എന്റെ പട്ടി നക്കും.
പക്ഷെ ഞാൻ ആരാ മോൻ അതില്നിന്നുമൊക്കെ വളരെ നൈസായി ഒഴിഞ്ഞു മാറും….

അങ്ങനെ പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു, പതിനാല് മാസത്തിനു ശേഷം, ഇന്നെനിക്ക് വീട്ടിലേക്കു യാത്രയാവാൻ സാധിച്ചത് തന്നെ അത്ഭുതമായിട്ടാണ് തോന്നുന്നത്…..

നാളുകളേറെയായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു ഒന്ന് വീട്ടിൽ പോയി എല്ലാവരെയും കണ്ടിട്ട് വരണമെന്ന്….

ഇപ്പൊ… എന്റെ കുഞ്ഞു പെങ്ങൾ സ്മിതക്ക് അസുഖമായതിന്റെ പേരിൽ ഒരു എമർജൻസി ലീവെടുത്തു പോന്നു…….

ബൈ ദ വെയ്…..ഞാൻ ശരത്…. ചെന്നൈയിൽ ഒരു സ്റ്റീൽ പ്രോഡക്ടസ്ൽ എഞ്ചിനീയർ ആണ്….

വലിയ ഗുണമൊന്നുമില്ല, പിന്നെ നാട്ടിൽ തെണ്ടിത്തിരിഞ്ഞു നശിച്ചു പോകാതിരിക്കാൻ അച്ഛൻ നിർമ്മിച്ച് തന്ന ഒരു “പാര” അത് നല്ല ഹൈ ക്വളിറ്റി സ്റ്റീലിന്റെത് തന്നെ….

സകലയിടത്തും റെയിൽവേയുടെ പണി നടക്കുന്നത് കൊണ്ട്, ട്രെയിൻ ബ്ലോക്ക്‌ ഒടുക്കത്തെ ലേറ്റ്…. വീട്ടിലേക്കു വന്നു കയറുമ്പോൾ രാത്രി 11 മണി……..

ഒന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ തന്നെ അമ്മ വന്ന് വാതിലിൽ തുറന്നു തന്നു…. നേരം വൈകുമെന്നും, ട്രെയിൻ ലേറ്റ് ആണെന്നുമുള്ള കാര്യം ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് അമ്മക്ക് ആധിയില്ലായിരുന്നു….

അല്ലങ്കിൽ ഈ നേരം കൊണ്ട് പുള്ളിക്കാരി പേടിച്ചിട്ടു ഗുരുവായൂരിൽ വല്ല തുലാഭാരവും നെയ്യ് വിളക്കും, ഒക്കെ നേർന്നേനെ…..

എന്നിട്ട് ആ നേർച്ചയുടെ ലിസ്റ്റ് സന്തോഷത്തോടെ എന്തെ കൈയ്യിൽ തരും…

ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യുന്ന നല്ല ഗുണങ്ങളുള്ള അമ്മ….

കാശുണ്ടാക്കുന്നതിന്റെ വിഷമം അവർക്കെന്തറിയാം, കയ്യിൽ കിട്ടിയത് ചിലവാക്കുക എന്നതല്ലാത്ത വേറെ എന്തെങ്കിലും ഇവർക്കാറിയണോ… !

നീ വല്ലതും കഴിച്ചതാണോ മോനെ… ? പെട്ടെന്ന് പോയി കുളിച്ചിട്ട് വാ അമ്മ ചോറ് വിളമ്പി തരാം കഴിച്ചിട്ട് പോയി കിടന്നോ…..

അതിരിക്കട്ടെ അമ്മേ… സ്മിത മോൾക്ക്‌ എങ്ങനെയുണ്ട് ഇപ്പൊ….
ഇപ്പൊ കുഴപ്പമില്ല, മൂന്നാല് ദിവസം മുൻപ് ഇത്തിരി കൂടുതലായിരുന്നു…
നിറുത്താതെയുള്ള ശർദില്,… ഇന്നലെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തു കൊണ്ട്വന്നു……

ഞാനൊന്ന് കണ്ടിട്ട് വരാമ്മേ….

അതിന് അവളുറങ്ങീട്ട് ഒത്തിരി നേരമായെടാ…. നീ ഇപ്പൊ പോയി അവളെ വിളിച്ചോണർത്താണ്ട….
നാളെ ഇഷ്ട്ടം പോലെ സമയമുണ്ടല്ലോ… ?

ഊട്ടിയും കൊടൈക്കനാലും എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കോളേജീന്ന് ടൂർ കൊണ്ടുപോയതാണ് കുട്ടികളെ, അവിടെ പോയി കണ്ണിക്കണ്ടതൊക്കെ വാങ്ങിച്ചു കഴിച്ചു….

ഭക്ഷണത്തിൽ കൂടി കിട്ടിയ അസുഖമാ…. അതിന്റെ കൂടെ വൈറൽ ഫീവർ…..

എന്നാലും ഞാനൊന്ന് അവളെ കണ്ടേച്ചുവരാമ്മേ…

അങ്ങിനെ ഞാൻ അവളെ കാണാൻ മുകളിലെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.

ചാരിയ വാതിലിൽ ശബ്ദമില്ലാതെ തള്ളിതുറന്ന് അകത്തു പോയി ബെഡ് ലാമ്പിട്ടു…
ഞാൻ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വിളിച്ചു… മോളെ സ്മിതകുട്ടി… ഉറങ്ങിയോ…. ചേട്ടനാ മോളെ… ഞാൻ വിളിച്ചു…

പക്ഷെ അതിനുള്ള മറുപടി എനിക്ക് കിട്ടിയത് തൊട്ടടുത്തുള്ള, അത്രയും നേരം എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടാതെ കിടന്ന പുതപ്പിനുള്ളിൽ കൂടിയായിരുന്നു….

“അവളെ വിളിച്ചുണർത്തേണ്ട, അവൾ മരുന്നിന്റെ മയക്കത്തിലാണ്”… ഇപ്പൊ വിളിച്ചാലും ഉണരില്ല…

എപ്പോഴൊക്കെയോ കേട്ട് വളരെ പരിചയമുള്ള സ്വരം…

കൈ നീട്ടി ഞാൻ ആ തലയോടെ മൂടിയ പുതപ്പ് പതുക്കെ തുറന്ന് നോക്കി….

ഹ…. നീയോ….. ?
ആ സുന്ദര വദനം കണ്ട ഞാൻ ചോദിച്ചു….. !!!
മ്മ്…. എന്താ ഞാനായാല്… ?
എടീ…. ജാൻസി…. നീ എന്നാടി ഇവിടെ…. ?
മ്മ്… ഇപ്പൊ ആവശ്യത്തിന് നമ്മളൊക്കെയല്ലേ ഉള്ളൂ….
ഈ പാവങ്ങളെ കൊണ്ട് ഇത്രയൊക്കെല്ലേ ചെയ്യാൻ സാധിക്കത്തുള്ളു ചേട്ടാ…

എന്നാ ചെയ്യാനാ… ഉറ്റ കൂട്ടുകാരിയായി പോയില്ലേ… ?
മൂന്നാല് ഇഴ മുടി മുഖത്തേക്ക് വീണത് അവൾ വകഞ്ഞു മാറ്റിട്ടു. ആ ആകർഷണീയമായ മുഖം എന്നെ നോക്കി മന്ദസ്മിതം തൂകി…
ട്രെയിൻ ലേറ്റായിരുന്നു ല്ലേ… ?

അതെ… മടുത്തു യാത്ര ചെയ്ത്.

എടീ ജാൻസി നിന്നെ ഞാൻ ഇവിടെ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല…

കൂട്ടുകാരി എന്നുവച്ചാൽ ഇങ്ങനെ വേണം…. നിന്നെപോലായിരിക്കണം. ഞാൻ പറഞ്ഞു….

മ്മ് മ്മ്… മതി മതി… സോപ്പ്… പതഞ്ഞു പൊങ്ങുണു… ഞാൻ അതിൽ മുങ്ങിമരിക്കും… എന്നിട്ട് ഒന്ന് എന്നെ നോക്കി വശ്യമായി അവൾ ചിരിച്ചു…

അപ്പോഴും അവളുടെ മുഖത്തു ആ പഴയ പ്രസരിപ്പും, കവിളത്തെ ശോണിമയും എല്ലാം അതേപടിയുണ്ട്.
അധികം ചുവന്നിട്ടല്ലെങ്കിലും, ആ നനുനനുത്ത ചുണ്ടുകൾ കടിച്ചുള്ള ആ ചിരിയുമൊക്കെ കാണുമ്പോൾ എന്തോ, ഉള്ളിൽ ഒരു നഷ്ട്ടബോധം.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *