“എന്റെ……തെറ്റാണു എല്ലാം..”
“അങ്ങനെ പറയല്ലേ പപ്പാ..എനിക്കിഷ്ടമാണ്. എന്റെ ജീവനാണ്..പപ്പ…..എനിക്ക് വളർത്തണം
നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ..”
“മോളെ.. അമ്മയുടെ ബന്ധുക്കൾ ഇതറിഞ്ഞാൽ…”
“പപ്പാ നമുക്കിവിടം വിട്ട് എങ്ങോട്ടെങ്കിലുംപോകാം…”
പപ്പാ ആദ്യം അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല, അബോർഷൻ ചെയാം എന്ന് പറഞ്ഞു, പക്ഷെ ഞാൻ അതിനു
കൂട്ടാക്കിയില്ല.
അടുത്ത ദിവസം ഞങ്ങൾ അമ്മയുടെ ചിതാഭസ്മവും ആയി കാശിയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. അവിടെ
അമ്മയുടെ ചടങ്ങുകൾക്കൊപ്പം എന്റെ കഴുത്തിൽ പപ്പ താലി ചാർത്തി. അവിടെ കുറച്ചു നാൾ
താമസിച്ചു പിന്നെ സ്‌ഥിരമായി നിൽക്കാൻ മറ്റൊരു സ്‌ഥലം തേടി.
ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഉത്തരാഖണ്ഡിൽ പുരോല എന്ന സ്‌ഥലത്താണ്‌ താമസം പപ്പാ ഇവിടെയൊരു കടയിൽ
ജോലി ചെയുന്നു. ഞാൻ കുറച്ചു നാൾ ജോലിക്ക് പോയി ഇപ്പൊ 6ആം മാസമാണ്, എനിക്ക്
അതുകൊണ്ട് ദേഹം അധികം അനങ്ങാതെ വീട്ടുജോലികൾ മാത്രം ചെയ്തു ജീവിക്കുന്നു.
ഇനി ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു വരുമോ എന്നറിയില്ല. നാട്ടിലേക്ക് ഇനി പോകണ്ട
എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം.നാട്ടിലെത്തിയാൽ കുടുംബക്കാരുടെയും നാട്ടുകാരുടെയും ചോദ്യം
അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്കാവില്ല.
പിന്നെ ഈ സ്‌ഥലത് ആരോരും അറിയാതെ ഈ കൊച്ചു വീട്ടിൽ എന്റെ പപ്പയോടൊപ്പം കഴിയുമ്പോ
ഉള്ള സുഖം എനിക്ക് അത് മതി. എന്റെ വയറ്റിലെ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് വളർത്തണം ആണായാലും
പെണ്ണായാലും അത് ഞങ്ങളുടെ സ്നേഹത്തിനു ദൈവം തന്ന സമ്മാനമാണ്, പെണ്കുഞ്ഞാണ് എങ്കിൽ
ജയലക്ഷ്മി എന്ന് പേരിടണം. അതെ എന്റെ അമ്മയുടെ പേര്.
(ശുഭം)
