പാർവതി: സ്സ്‌… ആഹ്…. അങ്ങനെ…. സ്സ്‌…..
തോമസ്: മ്മ്…. ഹോ…. മുല നല്ലോണം മുഴുത്തല്ലോ….
പാർവതി: കണ്ണൻ ഇതിൽ നിന്ന് കൈ എടുത്താല്ലല്ലേ….
അതുകേട്ട് തോമസ് ഒന്ന് ചിരിച്ചു.
പാർവതി: ഒന്ന് നക്കി തന്നേ….
തോമസ് വേഗം താഴേക്ക് ഇറങ്ങി അവളുടെ പൂറിൽ ഉമ്മ വെച്ചു. ആ ഇതളുകൾ ഈമ്പി വലിച്ച അയാൾ കന്തിൽ നല്ലോണം നക്കാൻ തുടങ്ങി.
പാർവതി: സ്സ്‌…. ആഹ്…. ആഹ്…..കേറ്റി നോക്ക്….
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു പാർവതി പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ വേഗം മേലെ കേറി കിടന്ന് കുണ്ണ പൂറ്റിലേക്ക് വെച്ച് തള്ളി. ആ പാതി കമ്പിയായി നിന്ന കുണ്ണ പൂറിൽ കേറി എങ്കിലും ബലം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് കുറച്ചു മാത്രം കേറിയാൻ നിൽക്കുന്നത്. അയാൾ അടിക്കാൻ നോക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും ഒരു അനക്കവും ആ തളർന്ന കുണ്ണയിൽ ഇല്ല.
തോമസ്: ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലെ…..
പാർവതി: മ്മ്…..
ഇപ്പൊ അവൾക്ക് പൂർണമായും ബോധ്യമായി. കുണ്ണ കേറുന്നുണ്ടെങ്കിലും പാതി ബലമേ ഉള്ളു എന്നത് കൊണ്ട് അറിയുന്നില്ല. പിന്നെ പൂറിൽ കേറി നിൽക്കുക എന്നല്ലാതെ തള്ളുമ്പോൾ പിന്നെയും കേറുന്നുമില്ല.
പാർവതി: മ്മ്… ഇറങ്ങു….
അവൾ ഭർത്താവിനെ ഇറക്കി കിടത്തി. പക്ഷെ പാർവതി ആകെ വികാരവാതിയായി കിടക്കുന്നത് തോമസ് കണ്ടിരുന്നു.
തോമസ്: വിരലിട്ട് കളഞ്ഞോ.
പാർവതി: വേണ്ട…. കുറച്ചു നാളായി ഞാൻ വിരലുകൊണ്ട് തൊടാറില്ല.
തോമസ്: മ്മ്…. നിനക്ക് കണ്ണൻ തന്നെ വേണം, അല്ലെ…
പാർവതി: മ്മ്…. എനിക്ക് ഇനി അവൻ ഇല്ലാതെ പറ്റില്ല.
തോമസ്: ആ… എനിക്ക് മനസിലായി. പക്ഷെ നിൻ്റെ പ്രസവം നിർത്തിയില്ല എന്ന് മറക്കരുത്.
പാർവതി: മ്മ്….
തോമസ്: എടി… ആരേലും അറിഞ്ഞാ പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട് കാര്യമില്ല.
അപ്പോൾ ഭർത്താവിന് മകനുമായുള്ള അമ്മേടെ ബന്ധം ഒരു പരിധി വരെ സമ്മതമാണ്.
പാർവതി: അതിന് ഞങ്ങൾ ഇവിടെ ഉള്ളപ്പോൾ കുഴപ്പം ഇല്ലല്ലോ.
തോമസ്: ഞാൻ നാളെ കഴിഞ്ഞ് കൊൽക്കത്തയ്ക്ക് പോവാ.
പാർവതി: അതെന്താ?
തോമസ്: അവിടേക്ക് സ്ഥലമാറ്റം കിട്ടി. ചോദിച്ചു വാങ്ങിയതാണ്.
പാർവതി: മ്മ്…..
തോമസ്: നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഇന്ന് മാറി താമസിക്കുന്നതാ നല്ലത്. ആരും അറിയാത്ത ഒരിടത്തേക്ക്.
പാർവതി: മ്മ്… അതാ നല്ലത്.
തോമസ്: എനിക്ക് ഇപ്പൊ യാതൊരു വിഷമവും ഇല്ല. പാർവതിയും കണ്ണനും ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കണം.
പാർവതി: അപ്പോൾ നിങ്ങൾ?
തോമസ്: ഞാൻ ഇടക്ക് വരും…. പക്ഷെ ഒരു കാര്യം ഉണ്ട്. ഇനി വേറൊരു സ്ഥലത്തു ജീവിക്കാൻ പോകുന്നതിനു മുന്ന് നിങ്ങൾ കല്യാണം കഴിക്കണം.
ആഹാ…. മകനെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ ഭാര്യയോട് പറയുന്ന ഭർത്താവ്! പാർവതിക്ക് ആദ്യം ചിരിയാണ് വന്നത്. പക്ഷെ അങ്ങനെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പാർവതിക്കും താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ തറവാട്ടിൽ വെച്ചു വേണം എന്നാണ് അവളുടെ ആഗ്രഹം.
പാർവതി: നിങ്ങൾ എന്താ പറഞ്ഞു വരുന്നേ? ഞാൻ മകനെ കല്യാണം കഴിക്കേ??
തോമസ്: നിനക്ക് നീ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ജീവിതം തരാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അത് തരാൻ കണ്ണന് സാധിക്കും. അതിന് അവനെ നീ വിവാഹം ചെയ്താലേ ഇനി ജീവിക്കാൻ പോകുന്ന സ്ഥലത്തു നിങ്ങൾക്ക് സമാധാനമായി ജീവിക്കാൻ പറ്റു. പ്രായ വ്യത്യാസം ഒന്നും ഇപ്പൊ പ്രശ്നം അല്ല. പക്ഷെ അമ്മയും മകനും ആണെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ അങ്ങനെ അല്ല…
പാർവതി: മ്മ്… അവനും അതിന് സമ്മതം ആവും. എനിക്ക് ഉറപ്പാണ്.
തോമസ്: എന്നാ അങ്ങനെ തന്നെ ആവട്ടെ. നിൻ്റെ പഴയ തറവാട് എൻ്റെ കൂട്ടുകാരൻ വിലക്ക് വാങ്ങി. വേണേൽ കല്യാണം അവിടെ വെച്ച് നടത്താം.
പാർവതി: ശരിക്കും….. അപ്പോൾ അവിടെ ആരും ഇല്ലേ?
തോമസ്: ഇല്ല… ഏതോ ഒരു മുത്തശ്ശി അവിടെ ഉണ്ട്. ഒരു ആറു മാസം കഴിഞ്ഞാ അവരെ മകൻ വന്നു കൊണ്ടുപോകും. അതുവരെ അവിടെ താമസിക്കാം.
പാർവതി: ഏത് മുത്തശ്ശി?
തോമസ്: നിൻ്റെ വല്യച്ഛൻ്റെ ഭാര്യയുടെ വകയിൽ ഉള്ള ആരോ ആണ്. നീ അറിയില്ല.
പാർവതി: മ്മ്…. പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ രീതിയിൽ നേരിട്ടു രക്തബന്ധം ഉള്ളവർ തമ്മിൽ കല്യാണം കഴിക്കാൻ കുറെ പ്രശ്നം ഉണ്ട്.
തോമസ്: അത് ഏതൊരു മതത്തിലും പ്രശ്നം ആണ്.
പാർവതി: പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ ആചാരങ്ങൾ പ്രകാരം അങ്ങനെ മുന്ന് നടന്നിട്ടുണ്ട്. അതിന് വേറെ എന്തോ വഴികൾ ഉണ്ട്.
തോമസ്: എന്തായാലും അവിടെ ചെന്നിട്ട് തീരുമാനിച്ചോ…. പിന്നെ…. നാളെ തന്നെ അവിടേക്ക് ചെന്നോളൂ.
പാർവതി: ഞാനും കണ്ണനും മാത്രമോ?
തോമസ്: നിനക്ക് സഹായത്തിനു ഞാൻ രണ്ടു പെണ്ണുങ്ങളെ പറഞ്ഞ് വെച്ചിട്ടുണ്ട്. അവർ നാളെ കാലത്ത് വീട്ടിൽ വരും.
പാർവതി: ആഹാ… നിങ്ങൾ അപ്പോൾ എല്ലാം മുന്നേ കൂട്ടി തീരുമാനിച്ചു ഉറപ്പിച്ചു വന്നേക്കാലെ?
തോമസ്: അതെ… മൂന്നു നാല് ദിവസമായി ഞാൻ ഇതേ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ട്.
പാർവതി: മ്മ്…. അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവിടേക്ക് പോകണം അല്ലെ. പഴയ ആളുകൾ ഒക്കെ അവിടെ ഉണ്ടോ ആവോ?
തോമസ്: ഏയ്…. അങ്ങനെ പരിചയം ഉള്ളവർ ആരും ഇല്ല. നിങ്ങൾക്ക് വേണേൽ അവിടെ തന്നെ താമസിക്കാം, അല്ലെങ്കിൽ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു വേറെ എവിടെങ്കിലും പോകാം.
പാർവതി: മ്മ്….. എൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിന് കാര്യങ്ങൾ ചെയുമ്പോൾ ഇപ്പൊ നിങ്ങളോട് ഒരു ഇഷ്ടം ഒക്കെ തോന്നുന്നുണ്ട്.
തോമസ്: ഞാൻ അങ്ങനെ ഒന്നും നിന്നോട് വഴക്ക് കൂടിയില്ലെങ്കിൽ കണ്ണനും നീയും തമ്മിൽ അടുക്കുമോ?
പാർവതി: ഞങ്ങൾ എപ്പോഴും നല്ല കൂട്ട് തന്നെ അല്ലായിരുന്നോ. മുന്ന് നിങ്ങൾ എന്നെ സ്നേഹിച്ചേക്കാളും തന്ന കരുതലിനെക്കാളും കൂടുതൽ കണ്ണൻ എനിക്ക് അതെല്ലാം തന്നിട്ടുണ്ട്.
തോമസ്: മ്മ്…. അപ്പൊ…
പാർവതി: അപ്പോ അതുതന്നെ, നമ്മൾ തമ്മിൽ നല്ല സ്നേഹത്തിൽ ആയിരുന്നാലും ചിലപ്പോൾ അങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചു പോയേക്കാം. അതിനെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോൾ എനിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല.
തോമസ്: മ്മ്…. അവൻ്റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും നനഞ്ഞല്ലോ അവിടെ.
പാർവതിയുടെ പൂർ ചാലിൽ ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് എവിടെ നിന്നോ ഒരു നാണം വന്നു.
പാർവതി: ആ…. കൊല്ലങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവനാണ് എൻ്റെ വികാരങ്ങളെ ഉണർത്തിയത്.
തോമസിനെ നോക്കാതെ അവൾ പറഞ്ഞു.
തോമസ്: ഇന്ന് വേണേൽ നീ അവൻ്റെ കൂടെ കിടന്നോ.
അതുകേട്ട് പാർവതിക്ക് ഞെട്ടൽ ആയിരുന്നു.
തോമസ്: കല്യാണം കഴിക്കാൻ എനിക്കു സമ്മതം ആണെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ. അതുകൊണ്ട് എല്ലാത്തിനും സമ്മതം ആണ്. നീ അവൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് പൊക്കോ.
പാർവതി: പക്ഷെ… കല്യാണം കഴിക്കാം എന്ന് ഉറപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ അത് വരെ അങ്ങനെ ഒന്നും പാടിലാന്നാ.
തോമസ്: അത് നാളെ മുതൽ വൃതം എടുത്താ മതി.
പാർവതി അത് കേട്ട് പതിയെ എണീറ്റ് ഡ്രസ്സ്‌ എല്ലാം ഇട്ടു. പിന്നെ വാതിൽക്കൽ എത്തി ഭർത്താവിനെ ഒന്ന് നോക്കിയ അവൾ വാതിൽ ചാരി കണ്ണൻ്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു.
അതെ നേരം കണ്ണൻ ആകെ വിഷമിച്ചു കിടക്കുകയാണ്. അമ്മ ഇനി അച്ഛൻ്റെ കൂടെ ചേർന്ന് അവനെ വീണ്ടും പഴയ പടി ആക്കുമോ എന്നായിരുന്നു ചിന്ത. അച്ഛൻ ഇന്ന് കുടിച്ചു വരാത്തത് അവനെ വല്ലാതെ സംശയത്തിൽ ആഴ്ത്തിയിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അമ്മ വാതിൽ തുറക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടത്. പെട്ടന്ന് അവൻ കമന്നു കിടന്നു.