വേലികൾക്കിരുവശവും കാട്ടുവാസികളായ പ്രജകൾ കാത്തുനിന്നിരുന്നു. ‘കൊണ്ടൂർ ഭഗവതിമാർ വിജയിക്കട്ടെ, ചക്രവർത്തിനിമാർ നീണാൾ വാഴട്ടെ’ അവർ ആർ്ത്തു വിളിച്ചുകൊണ്ടു പുഷ്പങ്ങൾ എറി്ഞ്ഞു.മറവസൈന്യത്തിന്‌റെ ക്രൂരതയിൽ നിന്നു തങ്ങളെ രക്ഷിച്ച തമ്പുരാട്ടിമാരോടുള്ള ബഹുമാനം അവർ അകമഴിഞ്ഞു പ്രദർശിപ്പിച്ചു.
കുന്നിലേക്കുള്ള പടികൾ അവർ മെല്ലെ കയറി. മദയാനകൾക്കു സമാനമായ അവരുടെ ചന്തികൾ ഇളകിത്തെറിച്ചു. നിതംബപപാളികൾ അകന്നു അവരുടെ വലിയ ഗുദദ്വാരങ്ങളുടെ ദൃശ്യം പിറകിൽ നടക്കുന്ന കുമാരൻമാർ നേരിട്ടു കണ്ടു. അദ്ഭുതത്തോടെയും ഭക്തിയോടെയും അവർ തൊഴുകൈകളോടെ തമ്പുരാട്ടിമാരുടെ പുറകേ നടന്നു.
കുന്നിന്‌റെ നെറുകയിൽ തമ്പുരാട്ടിമാർ കൊണ്ടൂരിന്‌റെ ചക്രവർത്തിനിമാരായി അവരോധിക്കപ്പെട്ടു.ഇരുവുടെയും തലയിൽ പ്രൗഡമായ രത്‌നകിരീടങ്ങൾ തിളങ്ങി.
‘ഗജനിതംബിനിമാർ, രതിപ്രവീണകൾ, മറവസേനാ നാശകർ, കൊണ്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാർ വിജയിക്കട്ടെ’ പുരുഷാരം ഏറ്റുവിളിച്ചു.
കൊണ്ടൂരിൽ കിരീടധാരണം നടക്കുമ്പോൾ അങ്ങു ദൂരെ പാണ്ഡ്യനാട്ടിലുള്ള തന്‌റെ താവളത്തിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു മറവറാണിയായ ചിന്നകോടി. റാണിയുടെ മുന്നിലേക്ക് മൂടിവച്ച താലവുമായി ഒരു ഭടൻ എത്തി. താലത്തിന്‌റെ മൂടിമാറ്റിയ ചിന്നകോടി കണ്ടത് തന്‌റെ സൈന്യാധിപനായ മാവീരന്‌റെ ശിരസ്. റാണിയുടെ മുഖത്തേക്കു കോപം ഇരച്ചുകയറി.
തുടരും
