പ്രവാസ ജീവിതം – 3
Author : Joe | Previous part
പ്രവാസ ജീവിതം – 3
ഇന്ന് date 18/12/2022.
World cup final day.
ഇന്നലെ croatia- morocco match ഡ്യൂട്ടി ഉണ്ടായിരുന്ന കൊണ്ട് ഒത്തിരി ലേറ്റ് ആയി റൂമിൽ എത്താൻ.. ഇന്ന് evening Al bidda പാർകിൽ fire works ഉണ്ട്.. 10 മണിയായപ്പോൾ ആണ് എഴുന്നേറ്റത്.. കുറച്ച് ദിവസങ്ങളായി jhudes നോടും marichu നോടും ചാറ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്.. അവർ തമ്മിൽ അത് പറയില്ല എന്നാണ് എൻ്റെ വിശ്വാസം.. പറഞ്ഞാല്, ഇത് വരെ ചെയ്തത് എല്ലാം waste ആകും.. അത് പോലെ ,എൻ്റെ ( ഒട്ടു മിക്ക എല്ലാ ആണുങ്ങളുടെയും)ഏറ്റവും വലിയ ഒരു സ്വപ്നം, അതിൻ്റെ കാര്യത്തിലും ഒരു തീരുമാനം ആകും..
ആ സ്വപ്നം എന്താണെന്ന് ഞാൻ പിന്നെ പറയാം.. marichu നേ കൂട്ടി വൈകുന്നേരം വെടിക്കെട്ട് കാണാൻ ( നടത്താനും) പോയാലോ എന്ന് ഒരു ആലോചന ഉണ്ട്.. പക്ഷേ അവൾക്ക് ഓഫ് ഇല്ല.. അങ്ങനെ lunch ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് കിടന്നപ്പോൾ ആണ് അടുത്ത ഫ്ലാറ്റ് ലെ ബിന്ദു( യദാർത്ഥ പേരല്ല) ചേച്ചീ ടെ ഒരു WhatsApp call . VPN ഇല്ലാതെ ഖത്തറിൽ WhatsApp call കിട്ടില്ല.. അത് കൊണ്ട് ഞാൻ കോൾ attend ചെയ്തില്ല.. പക്ഷേ ഒരു hi അയച്ചു. ചേച്ചിയും , husband ബൈജു ചേട്ടനും, രണ്ടു പെൺകുട്ടികളും ആയിരുന്നു വീട്ടിൽ..
ഒരിക്കൽ ബൈജു ചേട്ടൻ എന്തോ എമർജൻസി ലീവിന് നാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ ആണ് ആദ്യമായി അവരോട് മിണ്ടുന്നത്.. കുറച്ച് grocery items മേടിച്ചു കൊടുക്കാമോ എന്ന് ചോദിച്ചു ബൈജു ചേട്ടൻ ആണ് അവരുടെ നമ്പർ തന്നത്.. പിന്നെ ഇടക്ക് ബിന്ദു ചേച്ചിടെ ജോലി പോയി.. അങ്ങനെ ഞാൻ അറിയാവുന്ന vacancies ഒക്കെ ചേച്ചിക്ക് അയച്ചു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തായിരുന്നു..
അങ്ങനെ ഇടക്കൊക്കെ മാത്രമുള്ള മെസ്സേജ് ഉമ്, കാണുമ്പോൾ ഉള്ള സുഗന്വേഷണവും മാത്രമേ ഉള്ളായിരുന്നൂ. എന്താണ് പെട്ടെന്ന് ഒരു കോൾ എന്നോർത്ത് ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ്, ബിന്ദു ചേച്ചിടെ reply വന്നത്.. “ഈവനിംഗ് വെടിക്കെട്ട് കാണാൻ പോകുന്നുണ്ടോ?” “ഒന്നും പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല, ചിലപ്പോൾ പോകും” എന്ന് ഞാൻ reply ചെയ്തു.. ബിന്ദു ചേച്ചീ: പോകുവാനേൽ പറയണേ.. ബൈജു ചേട്ടന് അത്യാവശ്യമായി കമ്പനിയിൽ പോകേണ്ടി വന്നു.. അതാ..
ഞാൻ ആദ്യമേ പറഞ്ഞല്ലോ, ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഈ കാര്യത്തിൽ നല്ല പേടി ഉണ്ട്.. അത് കൊണ്ട് എങ്ങനെ എങ്കിലും ഇത് ഒഴിവാക്കണം എന്ന ചിന്തയെ പിന്നോട്ടടിച്ചത് ബിന്ദു ചേച്ചിടെ മൂത്ത മോൾ ആണ്.. ശരിക്കും പേര് എന്താണെന്ന് അറിയില്ല.. മാളു എന്ന വീട്ടിൽ വിളിക്കുന്നത്. ഒരു 18-19 വയസ്സ് കാണും. നാട്ടിലും ഇവിടെയും മാറി മാറി പഠിച്ച കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു കൊച്ചു പ്ലസ് വൺ വരെയേ ആയിട്ടുള്ളൂ.
“കൊച്ചു പത്തിൽ ആണെങ്കിലും ബാക്കി എല്ലാം ഡിഗ്രീ ക്കാ..” എന്ന് പണ്ടാരോ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ.. അത് തന്നെ.. പണ്ട് ഒരു ദിവസം ടൂഷൻ ക്ലാസ്സിൽ കൊണ്ട് വിടുമോ എന്ന് ബിന്ദു ചേച്ചി ചോദിച്ചപ്പോ ഞാൻ ഒഴിവാക്കിയത് തന്നെ എന്നെ വിശ്വാസമില്ലാത്ത കൊണ്ട.. നാട്ടിലെ പോലെ അല്ല . ഇവിടെ നല്ല ചാട്ട വാറിന് അടി വരെ കൊള്ളണം.. എന്തിനാ വെറുതെ വള്ളി പിടിക്കുന്നത്..
എന്നാലും ഇന്ന് ഒരു ആഗ്രഹം.. ഒന്നുകിൽ ബിന്ദു ചേച്ചീ, അല്ലേൽ മാളു.. ചിലപ്പോൾ രണ്ടും..
രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് ചേച്ചിക്ക് മെസ്സേജ് അയച്ചു..
” ചേച്ചീ,നമ്മുക്ക് പോകാം.. മാച്ച് കാണാൻ interest ഉണ്ടേൽ നമ്മുക്ക് സൂകിൽ പോകാം.. വലിയ സ്ക്രീനിൽ കാണാം.. നമ്മുക്ക് ഒരു 4 മണിക്ക് പോകാം..
ചേച്ചീ ok എന്ന് reply അയച്ചു..
ഞാൻ സൂക്കിൽ പോകാമെന്ന് പറഞ്ഞതിന് ഒരു കാരണം ഉണ്ട്.. normal match days IL തന്നെ സുക്കിൽ ഭയങ്കര തിരക്കാണ്.. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സ്ക്രീൻ എന്ന റെക്കോർഡ് ഉള്ള സ്ക്രീനിൽ മാച്ച് കാണാൻ എന്നും നല്ല തിരക്കായിരുന്നു.. അപ്പോള് ഇന്ന് ഫൈനലിൽ എന്തായാലും അതിലും തിരക്കായിരിക്കും.. അങ്ങനെ ഞാൻ 3.50 അയപ്പോൾ ചേച്ചിക്ക് ഒരു മെസ്സേജ് അയച്ചു..
Me: റെഡി ആയോ?
ബിന്ദു ചേച്ചീ: ആയി.. ഒരു 5 മിനിറ്റ്
Me: okay
ഞാൻ പുറത്തു ഇറങ്ങി ഷൂ ഇട്ടു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ അവരും ഇറങ്ങി.. ബിന്ദു ചേച്ചീ ഒരു നീല ചുരിദാറും, മാളു ഒരു ബ്ലൂ ജീൻസും വൈറ്റ് ടോപ്പും.. സാധാരണ ആ പ്രായത്തിലുള്ള കുട്ടികളെക്കാൾ പൊക്കവും വണ്ണവും മാളുവിന് ഉണ്ട്.. ചെറിയ കുട്ടിക്ക് 4 വയസ്സേ ഉള്ളൂ.. അവള് ഒരു അമ്മക്കൂഞ്ഞായി അമ്മടെ കയും പിടിച്ചു എപ്പോഴും നടക്കൂ.
corniche road ഒരു മാസമായി അടച്ചിട്ട കാരണം, മെട്രോയിൽ പോകാമെന്ന് ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചു.. museum സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോകാൻ വേണ്ടി നേരെ ഹമദ് മെട്രോ സ്റ്റേഷനിൽ കാർ പർക് ചെയ്തു . അകത്ത് കേരിയപ്പോൾ ഭയങ്കര തിരക്ക് . തിരക്ക് കണ്ടപ്പോൾ ബിന്ദു ചേച്ചിക്ക് ആകെ ഒരു പേടി തോന്നി.. എന്തായാലും ഇരങ്ങിയതല്ലെ, നമ്മുക്ക് പോയി നോക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ധൈര്യം കൊടുത്തു.. ചേച്ചീ മോളെയും എടുത്തു ഏറ്റവും മുൻപിലും, പുറകിൽ മാളുവും അതിനു പുറകിൽ ഞാനും എന്ന രീതിയിൽ ആ തിരക്കിലൂടെ നടന്നു..
നടക്കുന്നതിനിടയിൽ മാളുവിനെ തൊടാനും തഴുകാനും കിട്ടിയ അവസരങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ മുതലാക്കി.. എല്ലാവരും അവരുടെ ലക്ഷ്യ സ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് എത്രയും പെട്ടെന്ന് എത്തണം എന്ന ലക്ഷ്യവുമായി നടക്കുകയാണ്.. സോ ആരും ആരും മറ്റുള്ളവരെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല..
അതുകൊണ്ട് മാളുവിനേ ഒന്ന് ശരിക്കും try ചെയ്യാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.. മറ്റുള്ളവർ അവളെ ടച്ച് ചെയ്യരുത് എന്നുള്ള രീതിയിൽ ഞാൻ അവളെ എൻ്റെ കൈ കൊണ്ട് support ചെയ്തു.. ഞാൻ പുറകിലൂടെ മാളുവിൻ്റെ വയറിലൂടെ കെട്ടി പിടിച്ചു. ഒരു എതിർപ്പ് പ്രതീക്ഷിച്ചു എങ്കിലും അത് ഉണ്ടായില്ല.. അത് എനിക്ക് ഒരു പ്രതേക ധൈര്യം തന്നു.. പതിയെ ഞാൻ മാളുവിൻ്റെ ടോപ് കുറച്ച് പൊക്കി അവളുടെ പൊക്കിളിൽ എൻ്റെ വിരലു കൊണ്ട് പതിയെ കുത്തി.. അവൾക്ക് ലേശം വേദനിച്ചു എന്ന് തോന്നുന്നു..
എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി എന്നിട്ട് ചെറുതായൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. ആ ചിരി കണ്ടപോൾ എനിക്കും സമാധാനം ആയി.. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ മെട്രോയിൽ കയറി museum സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങി.. അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ , കാലു കുത്താൻ വയ്യാത്ത അത്രയും തിരക്ക്.. കുറച്ച് നടന്നു ഞങ്ങൾ തിരക്കൽപം കുറവുള്ള ഒരു തലത്ത് ചെന്നു ഇരുന്നു.. അവിടെ ഇരുന്നാൽ കളി കാണാം.. അർജൻ്റീനയുടെ യും,ഫ്രാൻസിൻ്റെ യും ആരാധകരുടെ ബഹളവും, ആർപ്പു വിളികളും ആണ് ചുറ്റും.. ശരിക്കും ഒരു ഉത്സവ അന്തരീക്ഷം.. ഒത്തിരി മലയാളികളും ഉണ്ട്..
അങ്ങനെ ഏകദേശം ഒരു മണിക്കൂർ ആയപോൾ കളി തുടങ്ങി.. ഇടക്ക് ഒന്ന് രണ്ടു തട്ടലും മുട്ടലും മാത്രമേ എനിക്ക് അവിടെ സാധിച്ചുള്ളു.. കളി എക്സ്ട്രാ ടൈം കഴിഞ്ഞു പെനൽറ്റി ഷൂട്ട് ഔട്ടിലേക്ക് പോകുന്നതിൽ ആദ്യമായി സന്തോഷം തോന്നി.. കാരണം, സ്റ്റേഡിയം ഡ്യൂട്ടി ഉള്ള ടൈമിൽ എത്രയും പെട്ടെന്ന് കളി തീർന്നു പുറത്തിറങ്ങണം എന്നാണ് എൻ്റെ ആഗ്രഹം.. ഇതകുമ്പോ കുറെ ടൈം കൂടെ മാളുൻ്റെ കൂടെ ഇരിക്കാമല്ലോ..
