ഞങ്ങള്‍ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. ചെല്ലമ്മ് തറയില്‍ കിടന്ന ചൂലെടുത്തു. അപ്പോഴണു ഞാന്‍ കണ്ടത് ഞങ്ങളുടെ പാല്‍ കൊണ്ടു നനഞ്ഞ റോസ് പാവാടയില്‍ ആ നനവു വ്യക്തം. ഞാന്‍ കുനിഞ്ഞ് ആ ഭാഗം പൊക്കി അവളുടെ പാവാടക്കെട്ടിലേയ്ക്കു കുത്തിക്കൊടുത്തു. അവള്‍ വാതില്‍കലേയ്ക്കു നടന്നു. പിന്നെ പെട്ടെന്നോടി വന്ന് എന്നെ ഉറുപ്പടങ്കം ബലമായി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. ഒരു നിമിഷം മാത്രം, എന്‍റെ എല്ലുകള്‍ നുറുങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി. പിന്നെ അവള്‍ പിടി വിട്ടു, കോണിപ്പടി ഇറങ്ങി പോയി. ഞാന്‍ വാതില്‍ക്കല്‍ നിന്നു.
‘ മേലെ പോയപ്പോ…..നാന്‍ തീ ചിന്നതാക്കി വെയ്ത്തത്… അപ്പുറം അയ്യാവോടെ റൂം ക്ലീന്‍ പണ്ണതുക്കു പോയിരുക്ക്…. നിറയെ.. ചുക്കിലി…. ഇരുക്കും….’
‘ ഞാനില്ലാത്തപ്പം നീ എന്തിനാ അവന്‍റെ മുറീല്‍ പോയത്….’
‘ പറവായില്ലെ അമ്മാ… അയ്യാ നല്ല ആള്‍ താന്‍… റൊമ്പ ചെല്ലക്കുട്ടി….’ അവള്‍ പറയുന്നത് കേട്ടു.
‘ എടീ പെണ്ണേ… ആമ്പിള്ളേരുടെ അടുത്ത് ഒറ്റയ്ക്കു പോകണ്ട… കാലം വല്ലാത്തതാ.. നിന്‍റെ അപ്പന്‍ അറിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ പുക്കാറാകും… ഓര്‍ത്തോ…’
‘ സരി അമ്മാ….’ അവളുടെ മറുപടി.
പിന്നെ ഞാനൊന്നും കേട്ടില്ല. കട്ടിലില്‍ കേറി കണ്ണടച്ചു കിടന്നു. ഫോട്ടൊ പോലെ മനസ്സില്‍ നിറഞ്ഞു നിന്ന ചെല്ലമ്മയുടെ വികാരകേന്ദ്രങ്ങളുടെയും, അവയില്‍ ഞാന്‍ കാട്ടിക്കൂട്ടിയ കാമകേളികളുടേയും ഓര്‍മ്മയില്‍ മയങ്ങിപ്പോയി.
പിറ്റെ ദിവസം രാവിലെ ചെല്ലമ്മ വന്നില്ല. പകരം കറുത്തു തടിച്ച ഒരു പാണ്ടിത്തമിഴന്‍ വന്നു. അതു മുത്തുവാണെന്ന് എനിക്കു മനസ്സിലായി. എന്നാലും ഈ കറമ്പനു എങ്ങനെ ചെല്ലമ്മ എന്ന സുന്ദരി മകളായി ജനിച്ചു. അമ്മ സുന്ദരിയായിരുന്നിരിക്കണം, അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ആണുങ്ങള്‍ അടിച്ചോണ്ടു പോയത്. ഒന്നു തീര്‍ച്ച, ഇയാളുടെ എന്നെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയാല്‍ പൂച്ചയ്ക്ക് എലിക്കുഞ്ഞു മാതിരിയായിരിക്കും. അയാളുടെ കണ്ണില്‍ പെടാതെ ഞാന്‍ മാറി നിന്നു. പശുക്കറവയും തൊഴുത്തു വൃത്തിയാക്കലും മാറ്റിക്കെട്ടലും കഴിഞ്ഞ് അയാള്‍ പോയപ്പോഴാണെന്‍റെ ശ്വാസം നേരെ വീണത്. ഇനി ഇവിടേ നിന്നാല്‍ ശരിയാവില്ലെന്ന് എനിക്കു തോന്നി.
കുറേക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ചെല്ലമ്മ വന്നു. തിണ്ണയിലിരുന്ന എന്നെക്കണ്ടതും തലയും കുനിച്ച് അവള്‍ അടുക്കള വശത്തേക്കോടിപ്പോയി. ഞാന്‍ ചെവിയോര്‍ത്തു. അവളുടെ ശബ്ദമേ കേള്‍ക്കാനില്ല.
ഇടയ്ക്ക് അപ്പച്ചിയുടെ ചോദ്യം.
‘ നിനക്കിന്നെന്തു പറ്റിയെടീ പെണ്ണേ… നാവിറങ്ങിപ്പോയോ… എപ്പഴും കിലുകിലാ ചെലച്ചൊണ്ടിരുനതാണല്ലോ…’
‘ ഒണ്ണുമില്ലമ്മാ…’ അവളുടെ പതിഞ്ഞ മറുപടി.
ഇടയ്ക്കു അപ്പച്ചി വെളിയിലേക്കിറങ്ങുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അടുക്കളയിലേയ്ക്കു ചെന്നു. എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ ശെല്ലമ്മ നാണത്തോടെ ചാടി എഴുന്നേറ്റു. പിന്നെ മുഖം കുനിച്ച് കാല്‍ വിരല്‍ കൊണ്ട് തറയില്‍ വട്ടം വരയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
‘ ശെല്ലമ്മേ, ഇന്നലത്തേ കാര്യം വല്ലതും നീ അപ്പനോടു പറഞ്ഞോ…’ ചോദിക്കുമ്പോള്‍ എന്നെ വിറച്ചോ എന്നൊരു സംശയം.
‘ ങൂഹും…’ അവള്‍ ഇല്ലാ എന്ന് മൂളി.
‘ ഹൊ, സമാധാനമായി..’ ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞ് നടക്കാനൊരുങ്ങിയപ്പോള്‍ അവളുടെ ശബ്ദം.
‘ ആനാ….നാന്‍… അപ്പാവോട് ഒരു കാരിയം ചൊന്നാച്ച്….’
ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
‘ എന്താ പറഞ്ഞത് അപ്പനോട്…’
എനിക്കു ഉള്ളില്‍ വേവലാതിയായി. ഈ പൊട്ടിപ്പെണ്ണു തുലച്ചോ.
‘ എനക്ക്…. അത്…വന്ത്.. അത് വന്ത്….ശൊല്ലതുക്ക് വെക്കമായിരുക്ക്…’ അവള്‍ വീണ്ടും കുനിഞ്ഞു നിന്നാടി
ഓ, നിന്‍റെയൊരു മുടിഞ്ഞ വെക്കം… നീയെന്തു പറഞ്ഞെന്നു പറ…’ എന്‍റെ ശബ്ദം അല്പം ഉച്ചത്തിലായോ എന്നൊരു തോന്നല്‍.
‘ ഉന്നെ കല്യാണം പണ്ണതുക്ക് എനക്കു സമ്മതമാക്കും എന്ന് ചൊല്ലിയാച്ച്…….’
‘ ഭഗവാനേ, നീ എന്നെ കൊലയ്ക്കു കൊടുക്കും….’ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു കൊണ്ടു തിരിഞ്ഞതും വാതില്‍ക്കല്‍ മിഴിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന അപ്പച്ചി.
എന്‍റെ കണ്ണില്‍ ഇരുട്ടു കയറി. പിന്നെ ഒന്നും എനിക്കോര്‍മ്മയില്ല
