അവൾ വിങ്ങുന്ന കുണ്ടിയും പൊത്തിപ്പിടിച്ച് കുറച്ചുനേരം നിന്നു. എന്നിട്ട് വേച്ച് വേച്ച് അയാളുടെ ഒടുക്കത്തെ കുണ്ണയേയും പ്രാകിക്കൊണ്ട്
ബാത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു
പതിവുപോലെ, കായലിലേക്ക് ചാഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മരച്ചുവട്ടിൽ അവർ ഒരുമിച്ചു കൂടി കൂട്ടുകാരുടെ വാ തോരാതെയുള്ള സംസാരവും (ശവിച്ച ശിവൻകുട്ടി മരത്തിൽ ചാരിയിരുന്നു. ഉച്ചക്ക് ഉണ്ണാൻ പോലുമവൻ വീട്ടിലേക്ക് പോയിരുന്നില്ല. കുടിച്ച കള്ളിന്റെ വീര്യം കൺപോളകളെ തഴുകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ താഴെ പുൽമേട്ടിലേക്കിറങ്ങി തലക്ക് പിന്നിൽ കയ്യും കെട്ടി മലർന്ന് കിടന്നു. അവൻ കിടക്കുന്നത് കണ്ടതും അനീഷിനൊരു തമാശ തോന്നി
“ദേ പോണെടാ. നമ്മുടെ സാമ്പാറ് സാറാമ്മ. ‘
ശിവൻകുട്ടി പെട്ടെന്ന് തലയുയർത്തി നോക്കി. ആരെയും കണ്ടില്ല. കൂട്ടുകാരുടെ കൂട്ടച്ചിരിയിൽ അവൻ ചമ്മിപ്പോയി.! സാറാമ്മയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞ് കൂട്ടുകാർ ഇപ്പോഴും ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് താങ്ങാറുണ്ട്. കുണ്ണയിൽ ഇക്കിളിയായിത്തുടങ്ങിയ തുടങ്ങിയിട്ടേയുള്ളൂ. അന്നാണ് ജീവിതത്തിലൊരിക്കലും മറക്കാനാവാത്ത ആ അബദ്ധം തനിക്കു പറ്റിയത്. കളി പഠിക്കാനുള്ള അടങ്ങാത്ത ആഗ്രഹവുമായി താൻ എത്തിപ്പെട്ടത് സാക്ഷാൽ സാമ്പാറു സാറാമ്മയുടെ മുന്നിലായിരുന്നു.! കല്യാണ വീടുകളിൽ പാചകക്കാരന്റെ സഹായിയായിരുന്നു അവൾ, സാമ്പാറു വെയ്ക്കുന്ന ചെമ്പിന്റെ മറവുമാത്രം മതി സാറാമ്മയ്ക്കെന്നാണ് വെയ്പ്!!
ആ പുലയാടി മോള് തന്നെ പറ്റിച്ചു കളഞ്ഞു. ചെപ്പെന്ന് പറഞ്ഞ് തുടകളുടെ ഇടുക്കിലാണ് തന്റെ വീരനെ വെച്ചത്. വീരൻ കാര്യം സാധിച്ചു.! മറ്റു പല രോടും ഈ വീരസ്യം സാറാമ്മ വിളമ്പി, അങ്ങനെയാണ് ആ വിവരം താൻ അറിഞ്ഞത്. വൈകാതെ കൂട്ടുകാരും. ശ്രീകലയുടെ ചെവിയിലും ആരോ അത് എത്തിച്ചു
അവളത് തമാശയായിട്ടാണ് എടുത്തത്. വിശ്വസിച്ചതുമില്ല. അതുകൊണ്ട് രക്ഷപ്പെട്ടു. ശിവൻകുട്ടിയൊരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ അതെല്ലാം ഓർത്ത് കിടക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് അതുവഴി പോയ ഒരു കൊച്ചുകുട്ടി ഒരു കല്ല് എടുത്തു അടുത്തുള്ള ചെളിയിലേക്ക് എറിഞ്ഞത്.
പ്ലം. ‘ ചെളിയിൽ കല്ലു വീണ ശബ്ദം
അത് കേട്ടതും ശിവൻകുട്ടിയുടെ ഉള്ളം തലേ രാത്രിയിലേക്കോടി. വിറകു പുരയിലെ ഇരുട്ടിലാണവൻ. പ്ലം, പ്ലം. പ്ലം.” അവന്റെ കാതിൽ അലയടിച്ചു. രാഘവേട്ടന്റെ കുതിപ്പും അമ്മയുടെ കിതപ്പും.!
ശാന്തമായിരുന്ന മനസ്സ് വീണ്ടും അസ്വസ്തമായതും അവൻ എണീറ്റു. കൂട്ടുകാരോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് നടന്നു. ചെമ്മൺപാതയിലേക്ക് കയറിയതും അവനൊന്ന് ശങ്കിച്ചു നിന്നു. കാലുകൾ ചലിച്ചത് ഷാപ്പിലേക്കായിരുന്നു. രണ്ടെണ്ണം കൂടി അകത്ത് ചെന്നതോടെ ഉള്ളിലെ കാറും കോളുമടങ്ങി. തിരമാലകളടങ്ങി. ഷാപ്പിലെ ബെഞ്ചിൽ നിന്നെണീറ്റ് കാശും കൊടുത്ത് ഇറങ്ങി നടന്നു.
സന്ധ്യയാവുന്നതേയുള്ളൂ. വീട്ടിലേക്കുള്ള നടപ്പാതയിലേക്കിറങ്ങിയതും തന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നൊരാൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങുന്നത് അവൻ കണ്ടു ആരാണത്..? അവനു മനസ്സിലായില്ല. അമ്മയിനി ഈ സമയത്തും തുടങ്ങിയോ..? അവന്റെ ചിന്ത അങ്ങോട്ടാണ് പോയത് കുറച്ചുകൂടി അടുത്തെത്തിയപ്പോഴാണ് അവനു ആളെ മനസ്സിലായത്.
മേസ്തിരി നാരായണൻ, അവന്റെ അടുത്തെത്തിയതും നാരായണൻ നിന്നു.
“ശിവാ. നാളെ പണിക്ക് വരാൻ കഴിയില്ല. പിള്ളേരെല്ലാം തിരക്കിലാ. നമുക്ക് അടുത്ത തിങ്കളാഴ്ച്ച് ഉറപ്പായും തുടങ്ങാം..” അവൻ തലയാട്ടി. നാരായണൻ നടന്നകന്നു വീടുപണിയോടുള്ള താൽപര്യം പോലും അവനു നഷ്ടമായിരുന്നു. ചത്ത മനസ്സോടെ അവൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു. വീട്ടു മുറ്റത്തേക്ക് കയറിയതും ഉമ്മറത്ത് വിളക്ക് വയ്ക്കക്കുന്ന ശാലിനിയേയാണു കണ്ടത്, അവന്റെ കാലുകൾ ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായി
വിളക്കിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന അനിയത്തിക്കുട്ടിയുടെ നിഷ്ക്കളങ്കമായ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നപ്പോൾ അവന്റെ ഉള്ളം പിടഞ്ഞു. ചെറുപ്പം മുതലേ അമ്മയേക്കാളധികം ഇവളുടെ കാര്യത്തിൽ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയിരുന്നത് താനായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും അതേ. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ അമ്മ തെറ്റു ചെയ്തതിനു പാവം ഇവളെന്തു പിഴച്ചു. ഇന്നലെ താനെന്തൊക്കെയാണ് ചിന്തിച്ചത്. അമ്മയുടെ ജാര സന്തതി! അമ്മയ്ക്ക് കള്ള വെടിയിലുണ്ടായവൾ!!, പാടില്ലായിരുന്നു. അങ്ങിനെയൊന്നും ചിന്തിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു. തന്റെ ഒരേയൊരു കൂടപ്പിറപ്പാണവൾ, ചെറുപ്പത്തിൽ തന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നവൾ എത്രയോ തവണ ഉറങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
അവളും ചേട്ടനെ കണ്ടു. പുഞ്ചിരിയോടെ സൈഡൊതുങ്ങി നിന്നു. ഭാരം കൂടിയ മനസ്സോടെയാണവൻ അവളെ മറികടന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് കയറിയത്. അമ്മ അടുക്കളയിലാണെന്ന് തോന്നുന്നു. തട്ടലും മുട്ടലും കേൾക്കുന്നുണ്ട്. സ്വന്തം മുറിയിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങിയ അവൻ തിരിഞ്ഞ് വീണ്ടും ശാലിനിയെ നോക്കി ഉള്ളിലെ വിങ്ങൽ കണ്ണുകളിൽ ഊറി വന്നതും കാലുകൾ അവനെ അനിയത്തിയുടെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ നയിച്ചു. അടുത്തെത്തിയതും രണ്ടു കവിളും കൈകളിലെടുത്തു. കുനിഞ്ഞ് നെറ്റിയിൽ ചുണ്ടമർത്തി
“ശാലൂ. നീ എന്റെ അനിയത്തിയാണ്. എന്റെ മാത്രം അനിയത്തി. ‘
……………….തുടരും
