മോളെ രാജമ്മോ നീ പതിനഞ്ച് വർഷം മുമ്പ് എന്റെ മുഖത്തടിച്ച പാടുകൾ ഇപ്പോഴും എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു മുറിവായി ഒണങ്ങാതെ കിടക്കുകയാണ്
അത് നിന്നിലൂടെ തന്നെ മുറിച്ച് മാറ്റണം എനിക്ക് മനസ്സിലായോ
അപ്പോൾ എങ്ങനെയാ കാര്യത്തിന്റ കടപ്പ് നീ വന്ന് വണ്ടിയിൽ കയറുന്നോ
അതോ ഞാൻ തിരിച്ചു പോണോ
രാജമ്മ കൂടുതലൊന്നും ആലോജിക്കാൻ നിൽക്കാതെ ഫീലിപ്പോസിന്റ പിറകിലായി നടന്ന് കൊണ്ട് കാറിലേക്ക് കയറി
ഫിലിപ്പോസ് തന്റെ പതിനഞ്ച് വർഷമായി ഞാൻ ഉള്ളിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന തന്റെ സ്വപ്നം പൂവണിയൻ പോകുന്നതിന്റെ ആവേഷത്തിൽ വണ്ടി വളരെ വേഗതയിൽ തന്റെ ഗസ്റ്റ്ഹൗസിലേക്ക് ഓടിച്ചു വിട്ടു
ഫീലിപ്പോസിന്റെ വലിയ ഗസ്റ്റ് ഹൗസിന് മുന്നിൽ ബെൻസ് വന്ന് നിന്നു
രാജമ്മയെ പുതുമണവാട്ടിയെപ്പോലെ കൈപ്പിടിച്ച് കൊണ്ട് ഫീലിപ്പോസ് അകത്തേക്ക് നടന്നു
ഫീലിപ്പോസ് പുറത്തേക്കുള്ള മുഴുവൻ വാതിലുകളും അടച്ച് കുറ്റിയിട്ടു
രാജമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിട്ട് ഫീലിപ്പോസ് കൊലച്ചിരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു
എടീ രാജമ്മോ നീ എന്നാ കരുതിയത് ഈ ഫീലിപ്പോസിനെ കുറിച്ച് എന്റെ കൈവലയത്തിൽ നിന്ന് ഇനി ഒരിക്കലും നീ രക്ഷപ്പെടാൻ പോകുന്നില്ല നിന്നോടുള്ള എന്റെ പക തീരണമെങ്കിൽ നീ ഒരിക്കലും ഒരു സുഖജീവിതം അനുഭവിക്കാൻ പാടില്ല
നിന്റെ നരകയാതനകൾ കണ്ട് എനിക്ക് സന്തോഷിക്കണം
നീ എന്താ കരുതിയത് നിന്നെ മണവാട്ടിയാക്കി സുഖിപ്പിക്കാനാണ് ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നതെന്ന് വിജാരിച്ച നിനക്ക് തെറ്റി നിന്നെ ഇഞ്ചിഞ്ചായി വേദനിപ്പിക്കണം എനിക്ക് എന്നാലെ എന്റെ പക അടങ്ങൂ
രാജമ്മ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ ഫീലിപ്പോസിന്റ പ്രതികാരം കത്തിജ്വലിക്കുന്ന കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു
അവിടെയുള്ള വലിയ റ്റേബിളിൽ ഭക്ഷണം വിളമ്പി വച്ചിരുന്നു
ഫീലിപ്പോസ് രാജമ്മയെ നോക്കിയിട്ട് ചോദിച്ചു
എടീ നീ രാവിലെ വല്ലതും കഴിച്ചിരുന്നോ
രാജമ്മ ഇല്ല എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു
രാജമ്മ റ്റേബിളിനടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തു
ഫീലിപ്പോസ് രാജമ്മയെ രൂക്ഷമായി നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു
നീ പതിനഞ്ച് വർഷം മുമ്പ് നിന്നോട് വിവാഹാഭ്യാർഥനയുമായി വന്നപ്പോൾ നീ എന്നതാടീ അന്ന് പറഞ്ഞത്
രാജമ്മ ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല
ഫിലിപ്പോസ് രാജമ്മയുടെ മുഖം നോക്കി ഒരടിയായിരുന്നു
അടിയുടെ അഘാതതത്തിൽ രാജമ്മ തെറിച്ചു വീണു
ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി ഒരാണിന്റെ കയ് തന്റെ മുഖത്ത് വീണിരിക്കുന്നു
രാജമ്മ ഫീലിപ്പോസിന്റ മുഖത്തേക്ക് തുറിച്ച് നോക്കി
ഫീലിപ്പോസ് രാജമ്മയുടെ മുടിയിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ച് മേൽപ്പോട്ടുയർത്തി
എന്തോന്നാടീ പൂറി മോളെ നോക്കി പ്പേടിപ്പിക്കുന്നത്
രാജമ്മ ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല
നിന്റെ തീട്ടം തിന്നാൻ പോലും യോഗൃതയില്ലാത്ത ഒരു നായിയാണ് ഞാൻ അല്ലെ
അതിന് പകരമായി ഈ ഫീലിപ്പോസിന്റെ പച്ചത്തീട്ടവും മൂത്രവും മാത്രമാണെടീ പൂറി മോളെ ഇന്ന് നിന്റെ ഭക്ഷണം
അത് കേട്ടതും രാജമ്മ മിഴിച്ച് നിന്നു
ഫിലിപ്പോസ് റ്റേബിളിൽ നിന്ന് ഒരു പാത്രം കയ്യിലെടുത്ത് അതിന്റെ മൂടി തുറന്ന് രാജമ്മയുടെ അടുത്തെത്തി
മൂടി തുറന്നത് കാരണം ഫീലിപ്പോസിന്റ തീട്ടത്തിന്റെ മണം ആ മുറിയാകെ പരന്നു തുടങ്ങി
ഫീലിപ്പോസ് തന്റെ തീട്ടത്തിന്റെ പ്ലയ്റ്റ് തറയിൽ വച്ചു കൊണ്ട് രാജമ്മയോട് പറഞ്ഞു
രാവിലെ ട്ടോയ്ലറ്റിൽ കളയാതെ നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ സൂക്ഷിച്ച് വച്ചതാ ഒരു തുള്ളി പോലും കളയാതെ കഴിച്ചോളണം ഇനി നിനക്ക് ഇന്ന് ഒരു തുള്ളി വെളളം പോലും ഞാൻ തരില്ല
ഇതൊഴിച്ച് ഫീലിപ്പോസ് റ്റേബിളിൽ നിന്ന് ഒരു ഗ്ലാസ് എടുത്ത് തറയിൽ വച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു എന്റെ മൂത്രമാണിത് ഇതും നിനക്ക് കുടിക്കാനുള്ളതാണ്
എന്റെ രാജമ്മ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഇതെല്ലാം ഒന്ന് കഴിച്ചേ ഞാൻ ഒന്ന് കാണട്ടെ സിംഹത്തിന്റെ ശൗര്യമുള്ള രാജമ്മ തന്റെ തീട്ടവും മൂത്രവും കഴിക്കുന്നത് ‘
രാജമ്മ തെല്ലൊന്നു മടിച്ചു
ഫീലിപ്പോസ് തന്റെ അരിയിൽ കിടന്ന ബെൽറ്റ് വലിച്ചൂരി യെടുത്ത് രാജമ്മയുടെ വലിയ ചന്തിയിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു
രാജമ്മ അയ്യോ എന്ന് നിലവിളിച്ചു പോയി
ഫിലിപ്പോസ് വീണ്ടും തല്ലാനായി ഓങ്ങിയതും രാജമ്മ അനുസരണയോടെ ഫിലിപ്പോസിന്റെ തീട്ടത്തിന് മുന്നിലായി നാലു കാലിൽ ഇരുന്നു
രാജമ്മ കണ്ണുകൾ കൂട്ടിയടച്ച് തന്റെ നാക്ക് പുറത്തേക്കിട്ട് തീട്ടം കുറച്ച് കുറച്ച് വായ്ക്കുള്ളിലാക്കി
ഫീലിപ്പോസ് ആർത്ത് ചിരിച്ചു
അഞ്ച് മിനിട്ടിനകം ഫീലിപ്പോസിന്റെ തീട്ടവും മൂത്രവും രാജമ്മ ബാക്കി വെക്കാതെ കഴിച്ച് തീർത്തു
തുടരും
