“വളരെ നല്ലത്, എന്റെ രാജാവേ.” ജോണസ് തലയാട്ടി.
“പിന്നെ, നഗരത്തിൽ നിന്ന് രണ്ട് സ്ത്രീകളെ കൂടി എന്നെ കണ്ടെത്തൂ, നിങ്ങളുടെ സമയമെടുക്കൂ, മികച്ചത് കണ്ടെത്തൂ. എനിക്ക് ഈ സ്ഥലം ഇഷ്ടമാണ്.”
“അതെ എന്റെ രാജാവേ, അത് സംഭവിക്കും.”
ആ രാത്രി ഉറങ്ങാൻ ലെവൻ തന്റെ യുദ്ധ കൂടാരത്തിന്റെ പ്രധാന മുറിയിലെ കട്ടിലിൽ ഉപയോഗിച്ചു, തന്റെ കട്ടിലിൽ ഉറങ്ങാൻ പുതിയ ഹർമ്മത്തെ അനുവദിച്ചു. കൈവരിച്ച പുരോഗതിയിൽ അദ്ദേഹം തൃപ്തനായിരുന്നു, യുദ്ധത്തിലോ മാർച്ചിലോ ഏകദേശം അര വർഷത്തിനുശേഷം വിശ്രമിക്കാൻ ഒരു മാസം ആസ്വദിക്കും, തന്റെ സൈന്യവും അങ്ങനെ ചെയ്യുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ആ രാത്രി അവൻ തൃപ്തിയായി ഉറങ്ങി.
ഗീതയെ വൃത്തിയാക്കാൻ സഹായിച്ച ശേഷം, മോന അവരെ രണ്ടുപേരെയും കട്ടിലിൽ കിടത്തി, പക്ഷേ ഇളയ പെൺകുട്ടി ഉറങ്ങിയപ്പോൾ ഉണർന്നിരുന്നു, പുതിയ രാജാവ് വന്ന് ആ രാത്രിയിൽ ഒരാളെയോ രണ്ടുപേരെയും തന്റെ പൌരുഷം പ്രകടിപ്പിക്കുമെന്ന് പൂർണ്ണമായും പ്രതീക്ഷിച്ചു, പക്ഷേ അവൻ അങ്ങനെയൊരു ഭാവം ഉണ്ടാക്കിയില്ല. പുരുഷനോടുള്ള വെറുപ്പും എന്നാൽ ബഹുമാനവും വർധിച്ചുവെങ്കിലും, മോനയ്ക്ക് അവിടെ നിന്ന് പുറത്തുകടക്കാനും കുട്ടികളെ കണ്ടെത്താനും സാധ്യമായ വഴികൾ ഉപേക്ഷിക്കാനും ആഗ്രഹിച്ചു. എവിടേക്ക് പോകണമെന്ന് അവൾക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു, പക്ഷേ അവളുടെ ഭർത്താവിന്റെ മരണം ഇപ്പോഴും അവളുടെ ഹൃദയത്തെ ഭാരപ്പെടുത്തിയിരുന്നു, രാജാവോ മറ്റോ മരണശേഷം മറ്റൊരു പുരുഷനെ ചുംബിച്ചതിന് അവൾക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നി. പലതരത്തിലുള്ള വേദനകളിലൂടെ അവളുടെ ഹൃദയം അവളോട് നിലവിളിച്ചു, വിട്ടുപോകാൻ, അവളുടെ ആന്തരിക വേദനയുടെ ഉറവിടമായ ഈ സ്ഥലത്ത് നിന്ന് പലായനം ചെയ്തു, അവരുടെ സിംഹാസനത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന സ്മാഗ് സ്വേച്ഛാധിപതികൾക്ക് കീഴടങ്ങാൻ വിസമ്മതിച്ചു. അവളുടെ ശക്തിയില്ലായ്മ അവളെ പ്രകോപിപ്പിച്ചു.
ഇത് തുടരണോ എന്ന നിങ്ങളെ പറയുന്നേ എന്ന സ്വന്തം ലെവൻ
