കൈമുട്ട് മേശയിൽ ഊന്നി, കൈകളിൽ മുഖം താങ്ങി, കൂനിഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണു വാസത്തി. ചാക്കോയ്ക്കക്കു ആവശ്യത്തിനു ഉയരം ഉണ്ടായതിനാൽ, നേരേനിന്നാൽ, കൃത്യം അവളുടെ കൂത്തിക്കുടിക്കാം. കൈകൊണ്ടു വാസത്തിയുടെ അരകെട്ടിൽ പിടിച്ചു മുഴുവൻ ശക്ടിയിലും ഊക്കുകയാണു ചാക്കോ.
അപ്പോൾ, ദൂരെനിന്നും ആരോ അങ്ങോട്ടു വരുന്നതു വാസത്തി കണ്ടു. “നാശം. ചാക്കോച്ചാ ആരോ വരുന്നുണ്ടു.” മുഖം തിരിച്ചു അയാളെ നോക്കികൊണ്ടു അവൾ പറഞ്ഞു. ചാക്കോ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കുണണ് അവളുടെ കൂത്തിയിൽ നിന്നും വലിച്ചുരിയെടുത്തു. തന്റെ കൂത്തിയിൽ നിറഞ്ഞിരുന്ന ആ മരക്കുറ്റി പെട്ടെന്നു ഊരിയപ്പോൾ വാസത്തിക്കു വിഷമമായി. അവൾ സാരിയും പാവടയും താഴ്ത്തിയിട്ട് കസാലയിൽ ഇരുന്നു. ചാക്കോയും എന്തോ ജോലിചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.
വന്നയാൾ ഇൻലാൻഡോ എന്തോ വാങ്ങി പോയുടനെ വാസന്തി എണീ, കുനിഞ്ഞ് നിന്നുകൊണ്ട് സാരി വലിച്ചുപൊക്കി കൊടുത്തു. അവൾക്ക് കൂത്തിയിൽ തന്നെ വേണമായിരുന്നു. നാലഞ്ചു മിനിറ്റ് മുൻപ് ഒരു ഉഗ്രൻ കുണ്ണ അടിച്ചുകയറ്റിയ കൂത്തി ഒരു റോസാപൂപോലെ ചുമന്നു വിടർന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു. വെണ്ണയിൽ കത്തികയറുന്നതു പോലെ അനായസമായി കുണ്ണ അതിലേക്ക് കയറിപോയി.
ഒരു പതിനഞ്ചുമിനിറ്റ് നേരം ചാക്കോ നിർത്താതെ പണിതു. അയാളിൽ വാസന്തിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു കാര്യം അതാണ്. ചെയ്യുന്ന പണി വൃത്തിയായി ചെയ്യും. അയാൾ ഒരിക്കലും വാസന്തിയെകൊണ്ടു പണി എടുപ്പിച്ചിട്ടില്ല. അയാൾ തന്നെ ചെയ്യും. ഉമ്മവയ്ക്കുക അമ്മിഞ്ഞുയിൽ പിടിക്കുക തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും അയാൾക്കു താൽപ്പര്യം ഇല്ല. കുണ്ണ കയറ്റുക, അടിക്കുക. അതും എതാണ്ട ഒരു അരമണിക്കൂർ നേരം അയാൾ നിർത്താതെ അടിക്കും. ഒരു തളർച്ചയും ഇല്ലാതെ സംസാരവും കൂറ്. അടിക്കാണെങ്കിൽ നല്ല വേഗവും ശക്ടിയും. വെള്ളം പോകുന്ന നേരത്തു പോലും അയാൾ ശബ്ദം ഒന്നും ഉണ്ടാക്കില്ല.
“ഉം.. ആ ആ അഫ്.” തന്റെ വൻകുടലിലേക്ക് ചാക്കോയുടെ ശുക്ലപ്രവാഹം കുതിച്ചുകയറുവേ പക്ഷെ വാസന്തിക്ക് നിലവിളിക്കാതിരിക്കാനായില്ല. പാലു മുഴുവനും, വാസത്തിയുടെ ഉള്ളിൽ ഒഴിച്ചുകഴിഞ്ഞ്, ചാക്കോ തന്റെ പണിയായുധം ഊരിയെടൂത്ത് മൂണ്ടിൽ തുടച്ചു. വാസത്തി നിവർന്നു നിന്ന് സാരിയും പാവാടയും തഴേക്കാക്കി നിവർന്നപ്പോൾ കൂത്തിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു ചാടിയ ശുക്ലജലം അവൾ തുടകൾ അൽപ്പം അകത്തി, സാരിയിൽ അമർത്തി തുടച്ചു. കസാലയിൽ ഇരുന്നപ്പോൾ അവളുടെ ചന്തിയിൽ മുഴുവൻ വഴുവഴുപ്പു പടർന്നു.
“ആ അയ്യർ ഇൻസ്പെക്ഷന് ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ചിലപ്പോൾ ഇതുവഴി വരുമായിരിക്കും. അയാൾ എത്തുന്നതിനു മുൻപേ ഞാൻ പോട്ടെ” അയ്യരുടെ പേരുകേട്ടപ്പോൾ വാസത്തി അസ്വസ്ഥയായെങ്കിലും ചാക്കോ ശ്രദ്ധിക്കാതെ നോക്കി.
ചാക്കോ പോയപ്പോൾ അവൾ ആകെ കുഴഞ്ഞു സാരി മാറ്റി കസാരയിൽ ഇട്ടു. പിന്നെ പിറകിലേക്കിറങ്ങി കായൽകരയിൽ ചെന്നു തന്റെ കടിപ്രദേശം മുഴുവൻ വൃത്തിയായി കഴുകി തുടച്ചു. വീണ്ടുംവന്ന് സാരി എടുത്ത് ഉടുത്തപ്പോഴേക്കും കടവത്ത് വള്ളം ഇറങ്ങി വരുന്ന അയ്യരുടെ രൂപം കണ്ണിൽ പെട്ടു.
“കൊച്ചങ്ങ് കൊഴുത്തല്ല.”
വന്നിരുന്നുടനെ അയ്യരൊരു വെടലചിരിചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. “ആ പൊസ്ക്കങ്ങള് ഇങ്ങട്ട എട്. എന്തരെന്നു നോക്കുട്ട് അയ്യർ തെക്കനാണ്. ഈ ഭാഗത്തു എത്തിയിട്ട് വർഷങ്ങൾ കുറേ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ഭാഷ ഇപ്പോഴും അതുതന്നെ. പ്രായം അമ്പത്തിനു മുകളിലുണ്ട്. വാസന്തി റെജിസ്റ്റ്ലറുകളൊക്കെ എടുത്തു കൊടൂത്തു. അയാൾ അതൊക്കെ നോക്കാൻ തുടങ്ങി.
കൊഴഞ്ഞുമറിഞ്ഞു കെടക്കയാണല്ല അപ്പീ. ഞാനയതുകൊണ്ടു കൊഴപ്പമുണ്ടാവാതെ തട്ടിമുട്ടിച്ചു കൊണ്ടു പോവണ്.” കിളവൻ എന്നും തുടങ്ങുന്നത് ഇതിൽ പിടിച്ചാണ്.
പോസ്റ്റ്മാനായിരുന്ന അച്ഛൻ സർവീസിലിരുന്നു മരിച്ചപ്പോഴാണു മൂത്തമകളായ വാസന്തിക്കു ഈ ജോലി കിട്ടിയത്. പക്ഷെ എന്തോ സാങ്കേതികതടസങ്ങൾ മൂലം ജോലി സ്ഥിരമാവുന്നത് നീണ്ടു നീണ്ടു പോകുന്നു. അയ്യരുടെ റിപ്പോർട്ടിനു ഇതിൽ വലിയ പ്രധാന്യം ഉണ്ട്. അതിന്റെ പേരു പറഞ്ഞുണ അയ്യരിപ്പോൾ അവളുടെ കൂണ്ടിയിൽ പിടിച്ചു പിന്തുക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. “ആഫ്ഫാ, നല്ല പത്തു പത്ത് ഇരിക്കണ. കുണ്ടിയെങ്കിൽ കുണ്ടി ഇതാണ് സാരിക്കകത്തുകൂടെ കയ്യിട്ട് കൂണ്ടിയെ കശക്കി ഞെരിച്ചുകൊണ്ടയാൾ പറഞ്ഞു. മറ്റുകയ്ക്ക് മുണ്ടിനുള്ളിൽ ആണ-സാമാനത്തെ തടവികൊണ്ട്. വാസന്തി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവിടെ തന്നെ നിന്നു. ഒരൽപ്പം കഴിഞ്ഞതും, ഇരുന്നുകൊണ്ടു തന്നെ അയാൾ വാസത്തിയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. “എന്ത് കൊച്ചേ നോക്കിക്കണ്ട നിക്കണത്. ഒന്നു വായിലെടുത്ത് വിട്ടികള.” അയാൾ മൂണ്ടു പകുത്ത്, മുട്ടുവരെ എത്തുന്നു വെള്ള കളസത്തിന്റെ കെട്ടഴിച്ച് ഉരിഞ്ഞു തഴേക്കാക്കി, ..
കസാലയിൽ പരന്നു കിടക്കുന്ന ഒരു പൊതിതേങ്ങയോളം വരുന്ന അണ്ടികളും അതിനു മുകളിൽ ഒരു ഓന്തിൻകുഞ്ഞിനെപോലെ പറ്റിപിടിച്ചിരിക്കുന്ന ചൂക്കിചുള്ളൂങ്ങിയ ഇത്തിരിപോന്ന കുണ്ണയും കണ്ടപ്പോൾ വാസന്തിക്കു ഓക്കാനം വന്നു.
പക്ഷെ എന്തു ചെയ്യാം, അയ്യരുടെ വിടർത്തിവച്ചു കാലുകളുടെ ഇടയിൽ, തറയിൽ വാസന്തി മുട്ടിന്മേൽ ഇരുന്നു. ആ കുണ്ണ കയ്യിലെടുത്ത് തന്റെ ചൂണ്ടുകളിലേക്കു അടുപ്പിച്ചു. ഹോ അവൾക്കു മൂക്കുപൊത്തണമെന്നു തോന്നി. കഴുകാത്ത കുണ്ണയുടെ വൃത്തികെട്ട മണം. അവൾ പതുക്കെ ആ ഓന്തിൻ കുഞ്ഞിനെ തൊലിച്ചു. …(തുടരും)
