“ഹെ, ഇതെന്തു ചന്ദനത്തിൻ്റെ മണമോ? തേനിൻറെ മണമൊക്കെ പോയോ? ചന്ദനത്തിൻ്റെ മണമുള്ള പൂറിനെപ്പറ്റി കോക മഹർഷി എവിടെയും പറഞ്ഞതായി ഓർക്കുന്നില്ലല്ലോ. ഇനി വാത്സ്യായനൻ എങ്ങാനും?”
എൻ്റെ മനോഗതം മനസ്സിലായിക്കിയതുപോലെ സൗമ്യ ഉദാരമായി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എനിക്ക് അറിവ് പകർന്നു, “മൈസൂർ സാൻഡൽ സോപ്പ് കൊണ്ട് കഴുകിയതാ കൊച്ചാട്ടാ, അതാ മണം.”
ഒരു ഉമ്മ കൂടി അതിനു പകരം കൊടുത്തപ്പോൾ സൗമ്യ സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞു, “ഇത്ര ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ എന്നെ അങ്ങ് കെട്ടല്ലോ? പിന്നെ എന്നും ഉമ്മ വക്കാമല്ലോ.”
“പെണ്ണിൻറെ അപ്പം ഉമ്മ വക്കാൻ എനിക്കെന്നും കൊതിയാണ്. കുട്ടി പൂറു മുതൽ കെളവി പൂറു വരെ, ഏതു പ്രായവും എനിക്ക് തിന്നാൻ ഇഷ്ടമാണ്. അതിനൊക്കെ ആരാ കെട്ടാൻ പോകുന്നത്. ചായ കുടിച്ചാൽ പോരെ, ചായക്കട തന്നെ വാങ്ങിക്കണോ, ” ഞാൻ മനസ്സിലോർത്തു. പക്ഷെ പറഞ്ഞില്ല.
“ആ, നോക്കട്ടെ” എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു.
“മതി കൊച്ചാട്ടാ,” അവൾ എന്നെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പിച്ചു. എന്നിട്ടു അപേക്ഷിച്ചു, “കൊച്ചാട്ടൻ അഞ്ചരയുടെ സജിനി വരുമ്പോൾ ഈ പൈസ ഒന്ന് കൊണ്ട് തരുമോ? എനിക്ക് തന്നെ കൊണ്ടുപോവാൻ പേടിയാ, അതുകൊണ്ടാണ്. പ്ളീസ്.”
“ഓക്കെ” ഞാൻ സമ്മതിച്ചു.
“അതിനു വീട്ടിലാരും ഇല്ലാ എന്നല്ലേ സൗമ്യ പറഞ്ഞത്,” ഞാൻ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“ഓ, അത് അവർ എല്ലാവരും കല്യാണം കഴിഞ്ഞു സജിനിക്ക് വരും. അമ്മ മാത്രം ഇറങ്ങി വല്യമ്മയും സന്ധ്യയും കൂടി എനിക്ക് കൂട്ടിനു വരും. അന്നേരം വല്യമ്മയുടെ കൈയ്യിൽ പൈസ കൊടുത്താൽ മതി കൊച്ചാട്ടാ. എന്നാൽ ഞാൻ പോകട്ടെ.”
ഞാൻ തലയാട്ടി. പോകുന്നത് മുൻപ് ഒരു നല്ല ഉമ്മ തരാൻ അവൾ മറന്നില്ല. അല്പം സന്തോഷത്തോടെ പ്ലാസ്റ്റിക് കൂടും എടുത്തു ഇറങ്ങി. മൂന്നാലു ചുവടു വച്ചു കാണും, പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്തത് പോലെ തിരികെ ഓടി വന്നു എന്നോട് ഒരു കാര്യം ഉണർത്തിച്ചു.
“കൊച്ചാട്ടാന് സന്തോഷം ഉണ്ടാക്കുന്ന ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ?” എൻ്റെ അനുവാദത്തിനൊന്നും കാത്തു നിൽക്കാതെ അവൾ നടുക്കുന്ന ആ വാർത്ത പറഞ്ഞു. “മിക്കവാറും അമ്മ വൈകിട്ട് ഇങ്ങോട്ടു വരാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.”
ദൈവമേ, ദേണ്ട്, മനസ്സിൽ പിന്നെയും ലഡ്ഡു പൊട്ടി. ഞാൻ ശരിക്കും കോരിത്തരിച്ചു.
“ആര് മിനിയോ, എന്തിനാണെന്ന് അറിയാമോ?”
“സന്ധ്യയെ ട്യൂഷൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന കാര്യം പറയാനാണെന്നു തോന്നുന്നു. കുറച്ചു നാളായി അവൾ അമ്മയുടെയും, വല്യമ്മേയുടെയും പിറകേ ഈ കാര്യം പറഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്. കൊച്ചാട്ടാൻ അവസാനം സമ്മതിച്ചെന്നു അമ്മ പറയുന്നത് കേട്ടു.” ഒരു ഗൂഢമായ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.
“അവൾ കോളേജിൽ ആയതല്ലേ ഉളളൂ. അവൾക്കു ഏതു വിഷയമാണ് ബുദ്ധിമുട്ട്?” എന്നിലെ പണ്ഡിതൻ ഉണർന്നു.
“അവള് എന്നെക്കാളും മിടുക്കിയാ കൊച്ചാട്ടാ” എന്നിട്ടു എന്നോട് ചേർന്ന് നിന്ന് സ്വകാര്യമായി പറഞ്ഞു, “അവൾക്ക് അവിടെ കേറാത്തത്തിൻ്റെ ബുദ്ധിമുട്ട് മാത്രമേയുള്ളൂ” ഞാൻ അന്തം വിട്ടു നിന്ന് പോയി.
“എവിടെ കേറാത്തതിൻ്റെ കാര്യമാണ് സൗമ്യ പറയുന്നത്?” ഞാൻ നിഷ്‌കളങ്കത അഭിനയിച്ചു.
“ഓ, പാവം ഒന്നും അറിയാത്തതു പോലെ. കൊച്ചാട്ടാ അവൾ ട്യൂഷൻ പഠിക്കാൻ വരുന്നത് തന്നെ കൊച്ചാട്ടൻ അവളെ കേറ്റുമെന്നു കൊതിച്ചാണ്.”
എന്താ ഈ പറയുന്നത് പെണ്ണെ. അവളെ ഞാൻ എങ്ങനാ ചെയ്യുന്നത്,” ഞാൻ ആശ്ചര്യപെട്ടു.
“അതൊന്നും എനിക്കറിയില്ല, എന്നെ കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ലാതെ കൊച്ചാട്ടൻ ചെയ്തില്ലേ? അതുപോലെ, ഇലക്കും മുള്ളിനും കേടില്ലാത്ത പോലെ അങ്ങ് ചെയ്യണം. കൊച്ചാട്ടാനറിയുമോ, വിരൽ ഇടാനുള്ള സൗകര്യത്തിനു അവൾ ഷെഡ്‌ഡി പോലും ഇടാതെയാണ് നടക്കുന്നത്.”
കേട്ടതേ എൻ്റെ കിളി പോയി. തൊണ്ടയൊക്കെ വരളുന്നത് പോലെ. ഞാൻ അവളെ ദയനീയമായി നോക്കി.
(തുടരും)
