അവർ സംസാരിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
“പേടിക്കണ്ട. ഞാൻ നിങ്ങളെ ഉപദ്രവിക്കാൻ വന്നതല്ല. വർഷങ്ങളായി ഇവിടെ ഞാൻ കുടുങ്ങി കിടക്കുകയായിരുന്നു. നിങ്ങൾ ആണ് എന്നെ രക്ഷിച്ചത്.”
ധൈര്യം വീണ്ടെടുത്ത അനിയൻ ദേവതയെ നോക്കി ചോദിക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
അനിയൻ: “നിങൾ ആരാണ്. കഥകളിൽ കേട്ടിട്ടുള്ള ദേവതയാണോ? അതോ യക്ഷിയോ? ആരാണ് നിങ്ങളെ ഇവിടെ പൂട്ടിയിട്ടത്?”
ദേവത: “ഞാൻ ദേവതയോ യക്ഷിയോ അല്ല. എന്നെ ആരും പൂട്ടിയിട്ടതും അല്ല. ഞാൻ ഈ ഭൂമി പോലെയുള്ള മറ്റൊരു ഗ്രഹത്തിൽ നിന്നും വന്നതാണ്”
ഞങ്ങൾ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി. ഒരു അന്യഗ്രഹ ജീവിയാണ് മുന്നിൽ. ഞങ്ങൾ മൂന്നാളും നഗ്നരായി നിൽകുന്നതോ, ഇതിന് മുൻപ് കളിച്ചതോ ഒന്നും ഞങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ ഇല്ല. ഞങ്ങളുടെ രഹസ്യം മറ്റൊരാൾ കണ്ടതിൻ്റെ ഭയവും അതിലേക്കൾ ഒരു അന്യഗ്രഹ ജീവിയെ കണ്ടതും, ഇനി ഈ ജീവി എങ്ങനെ പെരുമാറും എന്ന ഭയവും അനിയൻ്റെയും അനിയത്തിയുടെയും കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ കണ്ടു.
ഞാൻ: “മ.. മറ്റൊരു ഗ്രഹത്തിൽ നിന്നോ? പിന്നെങ്ങനെയാണ് ഞങ്ങളുടെ ഭാഷ സംസാരിക്കുന്നത്?”
ദേവത: “അതേ. നിങ്ങളുടെ സമയപ്രകാരം ഞങ്ങളുടെ പേടകം ഇവിടെ തകർന്നു വീണിട്ടു 1400 വർഷം കഴിഞ്ഞു. നിങൾ ഇപ്പൊൾ നിൽക്കുന്നത് ഞങൾ വന്ന പേടകത്തിൻ്റെ ഉള്ളിലാണ്.”
അനിയത്തി: “നിങൾ ഒരുപാട് പേരുണ്ടോ?”
ദേവത: “ഉണ്ടായിരുന്നു. 22 പേരാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഹൈബർനേഷൻ ഇൽ ആയിരുന്നു ക്യാപ്റ്റൻ ഒഴികെ ബാക്കി എല്ലാവരും. തകർന്നു വീണപ്പോൾ സംഭവിച്ച ആഘാതത്തിൽ ക്യാപ്റ്റൻ മരിച്ചു. ഹൈബർനാഷൻ പോടുകൾ തകർന്ന് അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ബാക്കിയുള്ളവരുടെ ജീവനും നഷ്ടമായി. ആകെ ബാക്കിയായത് ഞാൻ മാത്രമാണ്.”
ദേവത തുടർന്നു
“എൻ്റെ പോടിന് കേടുപാടുകൾ വരാത്തത് മൂലം ഞാൻ നിശ്ചിത സമയമായപ്പോൾ ഉണർന്നു. എന്നാൽ പോട് ഉള്ളിൽ നിന്നും തുറക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടയിരുന്നില്ല. പേടകത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന റോബോട്ടുകൾ പേടകത്തിൻ്റെ അറ്റകുറ്റ പണികൾ ചെയ്തു ശെരിയാക്കി. എന്നാല് അവക്ക് എന്നെ പുറത്തെടുക്കാൻ ഉള്ള കഴിവുണ്ടായിരുന്നില്ല. ”
ഞാൻ: “ആ റോബോട്ടുകൾ എവിടെ? എങ്ങനെ ആണ് നിങൾ ഇത്രയും കാലം ജീവിച്ചത്?”
