കബനീനാഥ് ഒന്നു മുന്നോട്ടാഞ്ഞു…
“” ശരിക്കും പ്രേമവും പ്രതികാരവും കാമവും ഗുണ്ടായിസവുമൊക്കെ ഇവിടെ തന്നെയാണ്… നമ്മൾ സിനിമയിൽ കാണുന്നത് എത്രയോ ചെറുത്… “
കബനീനാഥിന്റെ കണ്ണുകൾ ഒന്നു കുറുകി…
“” നമ്മൾ കാണുന്ന വെള്ളി വെളിച്ചത്തിനപ്പുറം അനന്തമായ അന്ധകാരമുണ്ട് കബനീ… എല്ലാവരുമല്ല… ചിലർ… ചിലർ മാത്രം… “
കബനീനാഥ് തന്റെ കഷണ്ടിത്തലയിലൊന്നു തടവി…
“” ചിലത് സത്യം… ചിലത് മാത്രം സത്യം… ബാക്കി മാഡം പറയും… “
ദേവദൂതൻ കൈത്തലം മറച്ച് കോട്ടുവായിട്ടു…
“” അത് മാഡം പറഞ്ഞാലേ വ്യക്തതയും കൃത്യതയും വരൂ… “
ദേവദൂതൻ പതിയെ സെറ്റിയിൽ നിന്ന് ഉയർന്നു…
“ നിങ്ങൾ റെസ്റ്റ് എടുക്ക്… ഒരു രണ്ടു മണിക്കൂറെങ്കിലും എനിക്കും ഉറങ്ങണം…..”
ദേവദൂതൻ ക്ഷീണത്തോടെ പറഞ്ഞു…
“ ഓക്കേ………. “
കബനീനാഥ് ആലോചനയോടെ സെറ്റിയിലേക്കു ചാരി……….
“ പിന്നെ………. “
വാതിൽക്കലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ദേവദൂതൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു…
കബനി സെറ്റിയിൽ നിന്ന് നിവർന്നു…
“” എന്റെ ഒറിജിനൽ പേര് അതൊന്നുമല്ല… ഉറക്കം വരുന്നുണ്ട് , ആ കഥ ഞാൻ മൂഡൊള്ളപ്പോൾ പറയാം… “
ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ദേവദൂതൻ വാതിൽ കടന്നു..
കബനി വീണ്ടും സെറ്റിയിലേക്കു ചാരി മിഴികളടച്ചു…….
അതേ ദിവസം;
8:50 AM
ഡോർ ബെൽ ശബ്ദിക്കുന്നതു കേട്ട് സെറ്റിയിലിരുന്ന് മയങ്ങിയ കബനീനാഥ് നടുങ്ങിയുണർന്നു…
ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞാണ് അയാൾക്ക് സ്ഥലകാലബോധം ഉണ്ടായത്……
അയാൾ പതിയെ മുടന്തിച്ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു…
സൂര്യബിംബം കണ്ണിലടിച്ചാലെന്നവണ്ണം കബനിയുടെ കണ്ണുകൾ മഞ്ഞളിച്ചു പോയി…
മധുമിത……………….!!!
മലയാളത്തിലും തമിഴിലുമായി ഒരുപാടു കാലം സിനിമാ മേഖല അടക്കിഭരിച്ച നായികനടി……….!
ഒരു കൗമാരത്തിന്റെ തിളപ്പ്……….!
ഒരു യുവതയുടെ മിടിപ്പ്…… !
ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ ചഞ്ചലിപ്പ്……….!
തടവറയിൽ വരെ വാർത്തയായിരുന്നവർ…
പഴയ കാല വീക്ക്ലികളിലും സിനിമാ വാരികകളിലും പ്രദർശനക്കൊട്ടകകളിലും മാത്രം കണ്ടു പരിചയിച്ച മുഖം കൺമുന്നിൽ…
കബനി ഒരു നിമിഷം, കാഴ്ച വന്നപ്പോൾ കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ അവരെ നോക്കി നിന്നു…
അടുത്ത നിമിഷം, ഒരിറ്റു ഉമിനീരിറക്കി വഴി മാറി…
ഒരു സുഗന്ധം തന്നെ കടന്ന് മുറിയിലേക്ക് ഒഴുകിപ്പോയത് കബനി അറിഞ്ഞു…
മധുമിതയ്ക്കു പിന്നാലെ അകത്തേക്കു കയറിയ ദേവദൂതൻ വാതിലടച്ചു……
കാര്യം, അറിഞ്ഞു വന്നതാണെങ്കിലും വല്ലാത്തൊരു നടുക്കത്തിലും ആശ്ചര്യത്തിലുമായിരുന്നു കബനീനാഥ്…
ഉറക്കക്ഷീണം ഒറ്റയടിക്ക് പറന്നു പോയിരുന്നു…
തന്നേക്കൊണ്ട് ഒരിക്കലും അവരുടെ സൗന്ദര്യം എഴുതി ഫലിപ്പിക്കുവാനോ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുവാനോ സാധിക്കില്ലായെന്ന് ആ നിമിഷം അയാൾ മനസ്സിലോർത്തു…
അവർക്ക് എത്ര വയസ്സുണ്ടാകും…?
ഇരുപത്… ?
ഇരുപത്തിരണ്ട്……….?
അതിനപ്പുറത്തേക്ക് അവരുടെ പ്രായം കണക്കാക്കാൻ തനിക്കു സാധിക്കുന്നില്ലായെന്നും കബനീനാഥ് മനസ്സിലാക്കി….
സാരി തന്നെയാണ് വേഷം…
അത് ഏത് വിഭാഗത്തിൽ പെടുന്നതാണെന്ന് തിരക്കിയറിയുകയേ നിർവ്വാഹമുള്ളൂ…
സ്ളീവ്ലെസ്സ് ചേലയ്ക്കു പുറത്ത്, കൈകളുടെ ഉരം മുതൽ മെഴുകുപാട പൊതിഞ്ഞതു പോലെ ഒരാവരണം…
“” കബനി ഇരിക്ക്……….””
പറഞ്ഞത് ദേവദൂതനായിരുന്നു…
“” ഞാനാകെ എക്സൈറ്റഡായിപ്പോയി…””
നിമിനേരം കൊണ്ട് അവരെ വിശകലനം ചെയ്ത ജാള്യത മുഖത്തു നിന്നും മറയ്ക്കാൻ പാടുപെട്ടുകൊണ്ട് കബനി പറഞ്ഞു……
“” ഞാനും………. “
പറഞ്ഞത് മധുമിതയാണ്…
തമിഴ് കലർന്ന അവരുടെ മലയാളം, സിനിമയിൽ കേട്ടിരുന്ന ശബ്ദവുമായി ഒരു സാമ്യവും ഇല്ലല്ലോ എന്ന് കബനി ഓർത്തു…
“ മലയാളി എന്നും മലയാളി തന്നെ…”
അവർ പിറുപിറുക്കും പോലെ കൂട്ടിച്ചേർത്തതിന്റെ അർത്ഥം തേടവേ ദേവദൂതൻ കബനിയെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു…
കബനിയുടെ മുഖമൊന്നു വിളറി…
“” ദേവ്………. സ്ട്രയ്റ്റ് ദ മാറ്റർ……. “
പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മധുമിത കുഷ്യൻ കസേരയിലേക്കിരുന്നു…
കബനീനാഥ് പിന്നീടവരെ ശ്രദ്ധിക്കാതിരിക്കാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു…
കയ്യിൽ, കരുതിയിരുന്ന ഫയലുമായി ദേവദൂതൻ കബനിക്കെതിരെ സെറ്റിയിലേക്കിരുന്നു…
“” കബനി… ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ… ഇത് മാഡത്തിന്റെ ഒരു ഓട്ടോബയോഗ്രഫി പ്രൊജക്റ്റാണ്.. “”
“” അറിയാം……….”
കബനീനാഥ് പ്രതിവചിച്ചു…
“ എനക്ക് എളുതാനൊന്നും അറിയില്ല… റേർ ഇൻസിഡൻസ് ഞാൻ പറ്റുന്നതു പോലെ ഫയൽ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്… “
മധുമിത പറഞ്ഞു…
“” സത്യസന്ധമായ കാര്യങ്ങളായിരിക്കണമെങ്കിൽ സ്വയം എഴുതുന്നതല്ലേ നല്ലത്… മറ്റാര് എഴുതിയാലും അതിൽ ഇമാജിനുണ്ടാകും… സൊ…”
“” അതറിയാം കബനീ…”
ദേവദൂതൻ ഇടയിൽക്കയറി പറഞ്ഞു…
“ ഇത് എഴുതുന്നത് മാഡം തന്നെയാണ്… കബനി അങ്ങനെ കരുതി എഴുതിയാൽ മതി… കൃത്യമായ വിവരങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു തരും ഡീറ്റെയിലായിട്ട്…”
കബനീനാഥ് മിണ്ടിയില്ല…
“” പിന്നീട് വേണ്ട കറപ്ഷൻസ് മാഡം ചെയ്തോളും… വലിയ തിരക്കിട്ട് എഴുതുകയൊന്നും വേണ്ട… മാഡത്തിന്റെ ലൈഫാണ്… “
പറഞ്ഞിട്ട് ദേവദൂതൻ മധുമിതയെ നോക്കി…
അതാണ് ശരി എന്ന അർത്ഥത്തിൽ മധുമിത ശിരസ്സിളക്കി…
“”ലുക്ക് റൈറ്റർ……”
മധുമിത കബനീനാഥിനെ നോക്കി…
“ നാനിപ്പോൾ ഫ്രീയാണ്… എനിക്കിപ്പോൾ ആരെയും സന്തോഷിപ്പിച്ചു കൂടെ നിറുത്തേണ്ട കാര്യമില്ല… സൊ എല്ലാം തുറന്ന് തന്നെ എളുതണം… “
“” അതൊക്കെ വലിയ………..””
പറഞ്ഞു വന്നതിലെ അബദ്ധം മനസ്സിലാക്കിയതും കബനി ഒന്നു നിർത്തി…
“”യെസ്………..”
പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മധുമിത ചെയറിൽ നിന്ന് അല്പം മുന്നോട്ടാഞ്ഞു…
എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവരുടെ മാറിലേക്ക് നോക്കാതിരിക്കാൻ അയാൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല…
“ നിങ്ങളിപ്പോൾ പറഞ്ഞു വന്നത് എനിക്ക് മനസ്സിലായി… അതാണ് എല്ലാവരും മനസ്സിൽ കരുതിയിരിക്കുന്നതും എന്നെനിക്കറിയാം… ബട്ട്………. “
മധുമിത ഒന്നു നിർത്തി…
അവർ അഭിനയിച്ച സിനിമയിലെ ഭാവംതന്നെ, അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് തള്ളിക്കയറി വരുന്നത് കബനീനാഥ് ശ്രദ്ധിച്ചു…
“” ആർക്കുമറിയാത്ത ഒരു മധുമിതയുണ്ട്… ഒരാളൊഴികെ ആരും മനസ്സിലാക്കാനോ അറിയാനോ ശ്രമിക്കാത്ത ഒരു മധുമിത…””
മധുമിത കുഷ്യൻ ചെയറിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു…
അവരുടെ മുഖഭാവം തങ്ങൾ കാണാതിരിക്കാനാണെന്ന് കബനീനാഥ് ഊഹിച്ചു……
“ എനിക്കിനി ഒന്നും നേടാനില്ല… ഒന്നും നഷ്ടപ്പെടാനുമില്ല… നഷ്ടപ്പെട്ടത് തിരിച്ചു കിട്ടാനും പോകുന്നില്ല… “
അവർ കൈകൾ മുന്നിൽ കെട്ടി തിരിഞ്ഞു…
ശിലയിൽ തീർത്ത പിന്നഴക് കബനീനാഥ് ഒരു നിമിഷം ശ്രദ്ധിച്ചു…
“” ഏതായാലും ഒരിക്കൽ മരിക്കും………. അതിനു മുൻപ് ഒരാളെ എനിക്കിതെല്ലാം ബോധിപ്പിക്കണം… അത്രമാത്രം…”
കബനീനാഥ് ദേവദൂതനെ ഒന്നു നോക്കി…
ഒരന്യന്റെ മുൻപിൽ തന്റെ മാഡം സങ്കടങ്ങളുടെ ഭാണ്ഡമഴിക്കുന്ന വിമ്മിഷ്ടം കബനി അയാളുടെ മുഖത്തു കണ്ടു…
“” അച്ഛനുമമ്മയും മരിച്ചു… സഹോദരങ്ങളൊക്കെ വലിയ നിലയിലായി… മകൾക്കും ഒരു ജീവിതമായി… “