സുഹൃത്തിന്റെ മകൾ ജ്വാല 6
Suhruthinte Makal Jwala Part 6 | Author : Sojan
[ Previous Part ]
[ ഈ ഭാഗം സ്വൽപ്പം ഫെറ്റീഷ്യസ് ആണ്, താൽപ്പര്യമില്ലാത്തവരും ഈ കഥയെ യാഥാർത്ഥ്യവുമായി കൂട്ടിക്കെട്ടുന്നവരും വായിക്കരുത് എന്ന്‌ അപേക്ഷിക്കുന്നു. ]
അവളുടെ നിമ്നോന്മതകളിലൂടെ കണ്ണോടിച്ച് കുറെ സമയം ഞാൻ അരികിൽ ഇരുന്നു. അവളുടെ കോമള ശരീരത്തിൽ നിന്നും ഉയർന്നുപൊങ്ങിയ ഗന്ധത്തിന് അനിർവ്വചനീയമായ സുഗന്ധം.
ഞാൻ പിന്നേയും പിന്നേയും ആ മധുരഗന്ധത്തിൽ ലയിച്ച് അവളുടെ അടുത്തു തന്നെ കിടന്നു. സെക്സ് മനസിൽ നിന്നും പോയിരുന്നു.
കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചുള്ള ഭീകരമായ ആ ഓർഗ്ഗാസവും, അതിനു പിന്നാലെ മനംമയക്കുന്ന ഗന്ധവും എന്നെ ഒരുതരം ഉന്മാദത്തിലാക്കിയിരുന്നു.
എന്റെ ഓരോ അണുവിലും ജ്വാല എന്ന്‌ പേര് എഴുതി ചേർത്തപോലെ. എന്റെ ഓരോ സെല്ലിലും അവളുണ്ട്. ഇനി ഒരിക്കലും എന്നിൽ നിന്നും അവൾ പോകില്ലാ എന്ന്‌ എനിക്ക് തോന്നി.
നിരവധി സ്ത്രീകളുമായി പലതരത്തിൽ ബന്ധമുണ്ടായിരുന്ന ആളായിരുന്നു ഞാൻ എങ്കിലും ഇതു പോലൊരു അനുഭവം ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു.
അവളുടെ ശരീരത്തിൽ നിരവധി സ്ഥലങ്ങളിൽ കാക്കപ്പുള്ളികൾ, വലത്തെ മുലയുടെ താഴ്ഭാഗത്തായായി ഒരു ഇടത്തരം പൊട്ടുപോലെ ഒരു മറുക്.!
എന്നാൽ ഒരു മറുകും ഡ്രെസ്സ് ധരിച്ചാൽ കാണുന്നിടത്തും ആയിരുന്നില്ല.
പിന്നിലെ തലമുടി മാറ്റി നോക്കിയപ്പോൾ മുതുകിൽ അതീവ ഭംഗിയാർന്ന രണ്ട് രോമചുഴികൾ!!
മുലകളുടെ അടിഭാഗത്ത് നീലഞരമ്പുകൾ തെളിഞ്ഞു കാണാം.!
വയറിൽ കൈവച്ച് നോക്കി പട്ടുപോലെ മൃദുലം!!
ഇങ്ങിനേയും ഒരു സ്ത്രീശരീരമോ?
പിന്നിൽ നിതംബത്തിൽ വിടവ് ആരംഭിക്കുന്ന മധ്യഭാഗത്തും ചെറു രോമനിര ഉള്ളിലേയ്ക്ക് പോകുന്നു.
പിന്നിലെ ഇടുപ്പെല്ലിൽ ഇരുവശത്തും രണ്ട് കുഴികൾ.!
കാലിന്റെ അടിഭാഗത്തെ വെളുപ്പും മുകളിലേതും ചേരുന്നത് എവിടാണെന്ന്‌ അറിയാൻ കഴിയില്ല.!! രണ്ടിടത്തും ഒരേ നിറമാണ്.
ചെറുതായി തുടകൾ അകത്തി നോക്കി, ആകെ ആ ശരീരത്തിൽ നിറംവ്യത്യാസമുള്ളത് മുല ഞെട്ടുകൾക്കും, യോനിയുടെ വാതിലിലെ ദളങ്ങൾക്കും മാത്രമാണ്. മുല ഞെട്ടുകൾ ഇളം റോസ് നിറമായിരുന്നെങ്കിൽ ദളങ്ങൾ മനോഹരമായ ബ്രൗൺ നിറമായിരുന്നു. പുക്കിളിൽ നിന്നും താഴേയ്ക്ക് പോകുന്ന രോമരാജിയാണ് കാണാൻ ഏറ്റവും ഭംഗി.!!
മയങ്ങി കിടക്കുന്ന ആ ദേവശിൽപ്പത്തിന്റെ വലത്തെ കൈ ഇടത്തുവശത്തു കിടന്നു കൊണ്ട് പതിയെ ഞാൻ തലയിണയ്ക്ക് മുകളിലേയ്ക്ക് ഉയർത്തി വച്ചു.
റിഫ്ളെക്ഷൻ പോലെ കൈ താഴ്ത്താൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ ബലം പിടിച്ചപ്പോൾ അവൾ കക്ഷം അനാവൃതമാക്കി തന്നെ കിടന്നു.
കുറ്റിരോമങ്ങളിൽ എന്റെ ഉച്ഛാശ്വായു പണിപ്പെട്ട് അടക്കിയിട്ടും ഏറ്റു എന്ന്‌ തോന്നുന്നു, അവൾ ഞെട്ടി കണ്ണുതുറന്നു.
ജ്വാല : “വേണ്ട പൊന്നേ…” അവൾ ഞരങ്ങി.
ഞാൻ : “ഇല്ല നക്കുന്നൊന്നുമില്ല, വെറുതെ കാണുന്നേയുള്ളൂ”
അതുകേട്ട് റിലാക്സായി അവൾ കണ്ണടച്ചു.
ഞാൻ ആ കക്ഷത്തിന്റെ അടുത്തായി ബെഡ്ഡിൽ മുഖം അമർത്തി മൂക്ക് അടുപ്പിച്ച് കിടന്നു.
എന്തൊരു സുഖം!!!
ഇത്രയും നല്ലൊരു മണം ജീവിതത്തിൽ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല, മറ്റ് നിരവധി സ്ത്രീകളുടെ ഗന്ധം അറിഞ്ഞും അറിയാതേയും ആസ്വദിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നാൽ അതൊന്നും ഗന്ധമായിരുന്നില്ല. ഇതാണ് മന്മദഗന്ധം എന്ന്‌ പറയുന്നത്.
ഇവളെ എന്റെ ശരീരം മുഴുവൻ ആവാഹിക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ?!!
വിവാഹം കഴിച്ചാലോ, ലൈംഗീകബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടാലോ ഒന്നും ഇവളെ പൂർണ്ണമായും നേടാൻ ആകില്ലാ എന്നെനിക്ക് തോന്നി.!!
ഒരു തരം ഭ്രാന്ത്!!
ഇഷ്ടം കൊണ്ടും, വാത്സല്യം കൊണ്ടും, സൗന്ദര്യം കൊണ്ടും, ആരാധന കൊണ്ടും പ്രണയം മൂത്ത് ഭ്രാന്തായതാണെന്ന്‌ എനിക്കുതന്നെ മനസിലായി.
അതിനൊപ്പം തന്നെ ഇവളെ നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന ഭയവും എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു.
ആദ്യത്തെ ഒരു ദിവസം ഇത്രയൊന്നും അടിമയായിരുന്നില്ല ഞാൻ. ഇന്നിപ്പോൾ ഇവളില്ലെങ്കിൽ ഈ ജൻമം തന്നെ അർത്ഥമില്ലാത്തതായി മാറിയിരിക്കുന്നു.
സ്വർണ്ണഗോപുര നർത്തകീ ശിൽപ്പം
കണ്ണിനു സായൂജ്യം നിൻ രൂപം
ഏതൊരു കോവിലും ദേവതയാക്കും
ഏത് പൂജാരിയും പൂജിക്കും – നിന്നെ
ഏത് പൂജാരിയും പൂജിക്കും.
വയലാർ യഥാർത്ഥത്തിൽ തന്നെ ഒരു പെണ്ണുപിടിയാനായിരുന്നോ എന്നെനിക്ക് സംശയം തോന്നി. അല്ലെങ്കിൽ സ്ത്രീ ശരീര സൗന്ദര്യത്തെ എങ്ങിനെ ഇതു പോലെ വിവരിക്കും?
ജ്വാല സംസാരിക്കുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ തെരുതെരെ അടയ്ക്കുകയും തുറക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു. കവികൾ പറയുന്ന പരൽ മീൻ പിടയുന്ന അനുഭവമൊന്നും അല്ല എനിക്കതിൽ തോന്നിയത്! ഒരു കണ്ണു ചിമ്മലിൽ ഉള്ളിലെ കൃഷ്ണമണികൾ ഒരിടത്തേയ്ക്കാണ് നോക്കുന്നതെങ്കിൽ ആ കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ ദൃഷ്ടി മറ്റൊരിടത്തേയ്ക്കായിരിക്കും.!! അതീവ ഭംഗിയുള്ള ഒരു കാഴ്ച്ചയായിരുന്നു അതും.
മലയാളം കോളേജിൽ പഠിച്ചകാലത്ത് കുറേക്കൂടി പഠിക്കേണ്ടതായിരുന്നു എന്ന്‌ സത്യമായും എനിക്ക് തോന്നി, എങ്കിൽ ഭാഷാപരമായ അറിവും, ഭാവനയും കൂടുകയും ഈ സ്പെസിമനെ കൂടുതൽ മനോഹരമായി എനിക്ക് തന്നെ കോറിയിടാൻ സാധിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു.
സമയം ഉച്ചയാകാറായി.
ഇനി ഇവിടെ നിൽക്കുന്നില്ല, പോകണം, എനിക്ക് ശാരീരീകബന്ധം ഒന്നും ഒരു വിഷയമല്ലാതായി. ഡമോക്ലീസിന്റെ വാളു പോലെ ജ്വാല ഒരു കീറാമുട്ടി പ്രശ്നമായിരിക്കുന്നു.
33 മത്തെ വയസിലെ പ്രണയം എന്നെ ഉൻമത്തനാക്കിയിരുന്നു.
ഇനി ഇവൾക്ക് മനസ് മാറാൻ ഇടം കൊടുക്കരുത്. ഒരു പിഴവും എന്റെ ഭാഗത്തുനിന്ന്‌ ഉണ്ടാകരുത്.
ഞാൻ : “പൊന്നുംകട്ടേ പോകേണ്ടേടാ എഴുന്നേൽക്ക്”
ജ്വാല : “ങൂഹും” ഇല്ലാ എന്ന്‌ ബലം പിടിക്കുകയാണ്. പറ്റുമെങ്കിൽ ഈ ജൻമം മുഴുവനും ഇവളെ കണ്ടുകൊണ്ട് ഇങ്ങിനെ തീർക്കാമെന്ന്‌ എനിക്ക് തോന്നി. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ മുന്നിൽ ജീവിതം പരിഹാസരൂപേണ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്നു.
ജയിക്കാമെങ്കിൽ ജയിക്കെടാ എന്ന്‌ പറയുന്നതു പോലെ.
വിവാഹം കഴിക്കാം, ഒന്നിച്ച് ജീവിക്കാം എന്നെല്ലാം പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതെല്ലാം ഒട്ടും ആത്മാർത്ഥമായി തോന്നുന്നില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം!! പ്രായത്തിന്റേതായ പിള്ളേരുകളിയായിട്ടാണ് എല്ലാം തോന്നുന്നത്. മാത്രവുമല്ല പലതും പ്രഹേളികയാണ്.
ഒന്നാമതായി ഇതുപോലൊരു അതിസുന്ദരിയെ ആരും പിന്നാലേ നടന്നിട്ടില്ലാ എന്നതും, പ്രേമത്തിൽ ഇവൾ വീണിട്ടില്ലാ എന്നതും ഒട്ടും വിശ്വാസയോഗ്യമല്ല. എന്നാൽ ആ വിഷയത്തിലേയ്ക്ക് എപ്പോഴെങ്കിലും സമീപിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ ജ്വാല തന്ത്രപരമായി അതിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.
പ്രേമിക്കുന്നതോ, ശാരീരീകബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നതോ പോലും തെറ്റാണ് എന്ന്‌ പറയാൻ സാധിക്കില്ല. അതെല്ലാം ഒരു മനുഷ്യജൻമത്തിൽ പ്രകൃതി നമ്മുക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്ന അനുഗ്രഹങ്ങളല്ലേ? എന്തിന്റെയെങ്കിലും പേരിൽ അതെല്ലാം നിഷേധിച്ച് – ഒരു ചെറിയ പനിവന്നാൽ തീർന്നു നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതം. അതിനാൽ മാനസീകവും, ശാരീരീകവുമായ സുഖം അനുഭവിക്കുന്നത് തെറ്റാകുന്നതെങ്ങിനെ? വിവാഹം കഴിച്ചുകഴിഞ്ഞ് പങ്കാളിക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതാണെങ്കിൽ പൊസസ്സീവ്നെസ് അനുവദിച്ച് കൊടുക്കുകയാണ് വേണ്ടത്. അതായത് മറ്റ് ബന്ധങ്ങളിലേയ്ക്ക് പോകരുത്.
