രമണി : ഹേ… തോന്നുന്നതല്ല. എന്താ ഒളിപ്പിച്ച ഞാൻ നോക്കട്ടെ.
രമണി ബെഡ് ഷീറ്റ് ഉയർത്തി. അരുൺ അത് ഒരിക്കെലും പ്രേതിക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. അതു കൊണ്ടു അവനു തടയാനും കഴിഞ്ഞില്ല. കട്ടിലിനടിയിൽ പകുതി കുടിച്ച ബിയർ കുപ്പിയും കുത്തി കെടുത്തിയ സിഗരറ്റ് കുറ്റിയും.
രമണി : അമ്പട കള്ളാ… ഇതാരുന്നു പരുപാടി അല്ലേ?
രമണി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ഒരു പൊട്ടിത്തെറി പ്രേതിക്ഷിച്ചിരുന്ന അരുണിന് രമണിയുടെ തണുത്ത പ്രതികരണം ഒരു ആശ്വാസമായി.
അരുൺ : അത് പിന്നെ ആന്റി… ചുമ്മാ ഇരുന്നു ബോർ അടിച്ചപ്പോൾ…
രമണി : പിന്നെ ബോറടി മാറാൻ അല്ലേ കള്ളു കുടിക്കുന്നത്.
അരുൺ : ആന്റി ഡാഡിയോടു പറയരുത് കേട്ടോ…
രമണി : പേടിക്കേണ്ട. ഞാൻ പറയില്ല. പിന്നെ മോൻ കഴിച്ചാൽ എനിക്ക് കിടക്കാരുന്നു.
അരുൺ : ചേച്ചി ഉറക്കം വരുന്നെങ്കിൽ കിടന്നോളു. ഞാൻ എടുത്തു കഴിച്ചോളാം.
രമണി : അത് വേണ്ട എൻറെ ഉറക്കം പോയി. ഞാൻ തന്നെ വിളമ്പി തരാം. അല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോ കഴിക്കാതെ മോൻ കിടന്നാൽ നാളെ അമ്മുമ്മ എന്നെ പിടിക്കും.
അരുൺ : എങ്കിൽ ആന്റി ഇരിക്ക്. നമ്മുക്ക് ചുമ്മാ വർത്താനം പറഞ്ഞിരിക്കാം.
രമണി കട്ടിലിൻറെ ഒരു മൂലയ്ക്ക് ഇരുന്നു.
അരുൺ : ഞാൻ ഇതു കുടിക്കുന്നതിൽ വിരോധം ഇല്ലലോ?
രമണി : ഇല്ല…
അരുൺ കുപ്പിയെടുത്തു ഒരു വാ കുടിച്ചു.
അരുൺ : ആന്റിക്ക് എത്ര വയസുണ്ട്?
രമണി : എന്തിനാ… പെണ്ണുങ്ങളോട് വയസ് ചോദിയ്ക്കാൻ പാടില്ല എന്ന് അറിയില്ലേ?
അരുൺ : ഹോ… പറ ആന്റി.
രമണി : നാല്പത്തിയാറു വയസ്.
അരുൺ : പക്ഷെ കണ്ടാൽ അത്ര വയസ് തോന്നില്ല.
രമണി : പിന്നെ ചുമ്മാ കളിയാക്കാതെ. ദേ മുടി വരെ നരച്ചു. അപ്പോളാ…
അരുൺ : എന്തിയെ നോക്കട്ടെ…
അരുൺ മുന്നോട്ടാഞ്ഞു രമണിയുടെ മുടിയിഴയിൽ തഴുകി.
രമണി : കണ്ടോ?
അരുൺ : ഇത് അത്ര നരച്ചിട്ടൊന്നുമില്ല. ആന്റി ഒന്ന് ബ്യൂട്ടി പാർലറിൽ പോയാൽ ഇതൊക്കെ അവർ ശെരിയാക്കും.
രമണി : പിന്നെ ഇവിടെ അടുക്കളയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ സമയമില്ല. അപ്പോളാ ബ്യൂട്ടി പാർലർ.
അരുൺ : ഡൈ മേടിച്ചു ഞാൻ ചെയ്തു തരാം.
രമണിയുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കി കൊണ്ട് അരുൺ പറഞ്ഞു.
രമണി : മോന് എത്ര ദിവസം അവധിയുണ്ട്?
അരുൺ : ഒന്നു വീക്ക്… സോറി… ഒരു ആഴ്ച.
രമണി : മതി കുടിച്ചത്. വാ വന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്ക്.
രമണി ബെഡിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി.
അരുൺ : ഇരിക്ക് ആന്റി… ഇതു തീർത്തിട്ട് നമ്മുക്ക് ഒരുമിച്ചു കഴിക്കാം.
രമണിയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അരുൺ പറഞ്ഞു.
രമണി : ഹമ്… എങ്കിൽ വേഗം ആവട്ടെ…
അരുൺ : ചേച്ചി ബിയർ കുടിച്ചിട്ടുണ്ടോ?
രമണി : ഇല്ല…
അരുൺ : കുടിച്ചു നോക്കുന്നോ?
രമണി : അയ്യോ… എനിക്ക് വേണ്ട. മോൻ തന്നെ കുടിച്ചോ…
അരുൺ : ഇത്തിരി കുടിച്ചു നോക്ക്. നല്ല ഉറക്കം കിട്ടും.
രമണി : വേണ്ട വേണ്ട. ഇപ്പൊ ഉറക്കത്തിനു ഒരു കുറവുമില്ല.
അരുൺ : ചേച്ചി ഇത് ഒരു വാ കുടിച്ചാൽ ഞാൻ ഇപ്പൊ തന്നെ വരാം ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ.
അരുൺ രമണിയെ ചേർന്നിരുന്നു ഒരു കൈ പുറത്തു കൂടെ ചുറ്റി തോളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
രമണി : ശെരി… ഒരു കവിൾ കുടിക്കാം. പക്ഷെ അത് കഴിഞ്ഞാൽ ഉടനെ തന്നെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വരണം.
അരുൺ : പ്രോമിസ്… ചേച്ചി കുടിക്ക്.
അരുൺ കുപ്പി രമണിയുടെ ചുണ്ടിൽ മുട്ടിച്ചു. തണുത്ത ബിയർ രമണി ഒരു കവിൾ കുടിച്ചു. ഓക്കാനിക്കാൻ വന്നത് കൊണ്ട് രമണി വാ പൊത്തി മുന്നോട്ട് ആഞ്ഞു. അരുൺ രമണിയുടെ പുറം തിരുമി കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി.
അരുൺ : എന്ത് പറ്റി ആന്റി?
രമണി : ഹോ… ഇത് എങ്ങനാ കുടിക്കുന്നേ? എന്തൊരു കമർപ്പാ… ഹൂ…
അരുൺ : ഹ… ഹ… ഇതു നോക്കിക്കോ…
അരുൺ പകുതി കുപ്പി ബിയർ ഒറ്റ അടിക്കു കുടിച്ചു കാണിച്ചു.
രമണി : ഹോ… കുടിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് തന്നെ എനിക്ക് ശർധിക്കാൻ വരുന്നു. വാ ഭക്ഷണം കഴിക്കാം…
അരുൺ : ഓക്കേ… കഴിക്കാം.
രമണിയും അരുണും ഒരുമിച്ചിരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. ഗുഡ് നൈറ്റ് പറഞ്ഞു അരുൺ മുറിയിലേക്ക് പോയി. രമണി പാത്രങ്ങൾ കഴുകി വാതിലുകൾ എല്ലാം അടച്ചു എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തിയ ശേഷം പതിവ് പോലെ അമ്മയുടെ മുറിയിലെ ചെറിയ കട്ടിലിൽ കിടന്നു. സീറോ വാട്ട് ബൾബിൻറെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ എസിയുടെ ശീതളിമയിൽ പുതച്ചു കിടന്നിട്ടു എന്തോ ഇന്ന് ഉറക്കം വരുന്നില്ല. മനസിലാകെ അരുൺ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. വാതോരാതെ സംസാരിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്ന അരുണിനെ ആർക്കും ഇഷ്ടപെടും. പൈസയുടെ അഹങ്കാരം തീരേയില്ല. അല്ലെങ്കിൽ വേലക്കാരിയായ തന്നോട് ഇതു പോലെ ഇത്ര അടുത്ത് പെരുമാറുമോ. അതോ മറ്റ് എന്തെങ്കിലും ഉദ്ദേശം വച്ചാവുമോ തന്നോട് അടുത്ത് പെരുമാറിയതും ദേഹത്തു തൊട്ടതും മറ്റും. രമണിയുടെ ചിന്തകൾ കാടു കയറി.
ഹേ… അങ്ങനെ ചിന്ത ഉള്ളതായി തോന്നുന്നില്ല. അല്ല ഇനി ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ എന്താ. താൻ ഒന്ന് കിടന്നു കൊടുത്തു എന്ന് വച്ച് ആകാശമൊന്നും ഇടിഞ്ഞു വീഴില്ലെലോ? എങ്കിലും തൻറെ പകുതി പ്രായം പോലുമില്ല അരുണിന്… കലുഷിതമായ ചിന്തകളിൽ രമണി എപ്പോളോ ഉറങ്ങി പോയി.
തുടരും…
