👨‍❤️‍👨👨‍❤️‍👨ശ്രീയുടെ ആമി – 2👨‍❤️‍👨👨‍❤️‍👨 12അടിപൊളി  

“ഓ നിങ്ങൾക്കൊക്കെ എപ്പോഴും പാർട്ടി ആണല്ലോ..”

“അങ്ങനെയല്ലെടി.. നിന്നെ ഓർക്കാഞ്ഞിട്ടൊന്നുമല്ല.. നല്ല തിരക്കിലായി പോയി..”

“ആ അത് തന്നെയാ പറഞ്ഞേ.. നമ്മുടെ കാര്യമൊന്നും ആർക്കും അറിയേണ്ട എന്ന്..”

“ഓ… അത് ശെരി.. നിന്റെ വർക്ക് എവിടെ വരെയായി ഒന്ന് പറഞ്ഞേ…”

“അ..അത്.. ഏട്ടനും കാണാമല്ലോ.. ലൈവ് അല്ലേ..?”

“കണ്ടത് കൊണ്ടാ ബോസ്സ് ഉള്ളിൽ വിളിച്ച് ചോദിച്ചത്.. നിന്നെയൊക്കെ രക്ഷിച്ചിട്ടാണ് ഞാൻ വരുന്നേ… അതൊന്നും ആർക്കുമറിയേണ്ടല്ലോ..”

“അതിന് ഞാൻ എല്ലാം ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ..”

“കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചത്തെ ഓരോ ദിവസവുമുള്ള വെരിഫിക്കേഷൻ നീ മാർക്ക്‌ ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ.. നിന്റെ വർക്ക്‌ ലൈനിൽ ഒന്ന് കാണിച്ച് തന്നെ…”

അവൻ അവൾക്ക് നേരെ ലാപ് തിരിച്ചു. അവളതിൽ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ച് ഇളിഭ്യമായ ചിരിയോടെ ഉയർന്നു.

“ആഹ… ചിരി നോക്ക്…” അത് കേട്ടും അവൾ ചമ്മി.

“ഇതൊക്ക എന്നോട് ബോസ്സ് ചോദിക്കുമ്പോ ഞാൻ എന്ത് പറയും..?”

“മ്മ്…”

“മുൻപത്തെ പ്രൊജക്റ്റ്‌ സക്സസ് ആയ വക നീ കുറച്ചു പുറകോട്ടാണെന്ന് പറഞ്ഞു ബോസ്സ്..”

അവൾക്ക് കേട്ടിരിക്കാൻ മാത്രമേ ആയുള്ളു. ബോസ്സ് ആണ് പറയുന്നതെങ്കിൽ നല്ല വഴക്ക് കേട്ടേനെ. അവൾ ആലോചിച്ചു. തന്നെ വഴക്കിൽ നിന്ന് രക്ഷിച്ച റിതിനോട് അവൾക്കൊരു പ്രത്യേക ഇഷ്ടം തോന്നി.

“സോറി..”

“മ്മ്.. ഇന്ന് ശ്രീ ലീവാണല്ലേ..?”

“അപ്പോ അറിയുന്നുണ്ടല്ലേ..?”

“അറിഞ്ഞല്ലേ പറ്റു..”

“എന്തിന്..?”

“കാരണം..എന്റെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന സുന്ദരി കുട്ടിയെ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് കൊണ്ട്.”

അതവളിൽ അഴകുള്ള നാണമാണ് സമ്മാനിച്ചത്. പക്ഷെ പുറത്ത് കാണിക്കാൻ അവൾ മുതിർന്നില്ല.

“അയ്യട…! എന്നെ എന്തിനാ വിളിപ്പിച്ചത്.. പറ..”

“സംസാരിക്കാൻ..”

“ടൈം കഴിഞ്ഞു.. ഞാൻ പോകുവാ..”

“എന്താ ആമി ഇത്.. ആകെ ഇങ്ങനെയുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അല്ലെ നമുക്ക് സംസാരിക്കാൻ പറ്റുള്ളൂ…”

“അതിനിപ്പോ എന്താ വേണ്ടേ..?”

“ഞാൻ കൊണ്ടു വിടട്ടെ നിന്നെ…?”

“അയ്യോ…!”

“എന്ത് അയ്യോ…?”

“വേണ്ട…ആരെങ്കിലും കാണും..”

“ആര് കാണാൻ..? നീ ഷാൾ വച്ച് തല മൂടി ഇരുന്നാൽ മതി..”

“വേണ്ട പേടിയാകുന്നു..”

“നിങ്ങൾ അങ്ങോട്ട് പോകുന്ന സ്ഥിരം വഴിയിലൂടെ പോകാതിരുന്നാൽ പോരെ…?”

“അതിനു ഏട്ടന് അങ്ങോട്ടേക്കുള്ള വഴികളൊക്ക അറിയുമോ..?”

“അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ പഠിച്ചല്ലേ പറ്റു.. കാരണം അങ്കത്തിന് ഇറങ്ങിയില്ലേ..?”

“എന്ത് അങ്കം..”

“നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നത് തന്നെ അങ്കമല്ലേ.. നിന്റെ വീട്ടുകാരെ പേടിക്കണം. നിന്റെ കാമുകനെ പേടിക്കണം. വേണ്ടേ..?”

“പിന്നെയെന്തിനാ എന്നെയിങ്ങനെ ഇഷ്ടപെടുന്നേ..?”

“അതിന് ഉത്തരമില്ല മോളു… ഇഷ്ടം തോന്നാൻ, അത് മനസ്സിൽ നിറയാൻ നിമിഷങ്ങളെ വേണ്ടു..”

“ഓ ഭയങ്കര സാഹിത്യം..”

“നീ വാടി പെണ്ണേ..”

ഓഫീസിലെ ബാക്കി സ്റ്റാഫുകളൊക്കെ പോയതിന് ശേഷം പതുക്കെയാണ് അവർ ഇറങ്ങിയത്. പാർക്കിങ്ങിലേക്ക് പോയി റിതിന്റെ ബൈക്കിൽ കയറി.

“ഏട്ടന് കാറോ മറ്റോ കൊണ്ടു വന്നൂടെ..”

“എന്തെ..?”

“അപ്പൊ എന്നെയാരും കാണില്ലല്ലോ..”

“ഓഹ്… നാളെ കൊണ്ടു വരാട്ടോ..”

“പോടാ..”

അവളവന്റെ ബൈക്കിനു പുറകിൽ കയറി ഷാൾ കൊണ്ട് തലയിൽ മൂടി ഉമ്മച്ചികുട്ടി ഇരിക്കുന്നത് പോലെയിരുന്നു. അവനത് നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണ് വണ്ടി എടുത്തത്. പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത നല്ല കനത്ത മഴക്കാറുണ്ട്.

“എടി മഴ പെയ്യുവോ..?”

“അത..! ഞാൻ അപ്പോഴേ പറഞ്ഞതാ.. ബസിനു പോകാമെന്നു..”

അവനവളെ ചൂട് പിടിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞു.

“കുരിപ്പേ.. ഒന്ന് മിണ്ടാതിരിക്ക്..മഴയൊന്നും പെയ്യില്ല..ഞാൻ ചുമ്മാ ചോദിച്ചതാ..”

“പെയ്യും.. പെയ്യും…”

“ഇല്ലെന്ന്..”

“പിന്നെ മഴ ഏട്ടന്റെ ബന്ധുവാണോ ഇത്ര തറപ്പിച്ചു പറയാൻ..”

“ഹൊ ഈ കുരിപ്പിനെ കൊണ്ട്..”

“ആ ഇപ്പൊ ഞാൻ കുരിപ്പായി.. ആയിക്കോട്ടെ..”

“എൻറെ പൊന്നേ… അങ്ങനെ പറഞ്ഞതല്ല.. നിന്നെ മഴ നനയാതെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം..”

“ഏട്ടനെന്റെ മേലേ കൈ വിടർത്തി നിൽക്കുമോ..?”

“ഹൊ ഏതു നേരത്താണാവോ ഇതിനെ കൊണ്ടു വിടാൻ തോന്നിയത്..”

അവന്റെ പിടപ്പ് കണ്ട് ആമിക്ക് ചിരി പൊട്ടി. ചെറുതായി വീശുന്ന തണുത്ത കാറ്റിനെ കടന്നു കൊണ്ട് അവരുടെ പൾസർ 150 ബൈക്ക് മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു.

“ആ ജങ്ഷനിൽ എന്റെ മാമന്മാർ ഉണ്ടാകും..”

“അയ്യോ..”

“ഹ.. അപ്പോ നല്ല പേടിയുണ്ടല്ലേ…”

“അതൊന്നുമല്ല.. നീ വേറെ വഴി പറയ്..”

“അതിനു മുന്നേയുള്ള വലത്തോട്ടുള്ള റോഡിലേക്ക് കേറിക്കോ..”

“ഹൊ ഭാഗ്യം…”

“ഏട്ടനല്ലേ പറഞ്ഞേ വഴികളൊക്കെ പഠിച്ചു എന്ന്..”

“അത്.. പെട്ടെന്ന് മറന്നു പോയതാ..”

“പിന്നേ…. വലിയ വർത്താനം മാത്രമേ ഉള്ളുവല്ലേ..”

“പോടീ..”

“പോടാ…”

അവരാ റോഡിലേക്ക് കയറി മുന്നോട്ടേക്ക് പോയി. അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഇരുട്ട് പടർന്നു തുടങ്ങി. കാർമേഘത്തിന്റെ നിറം കൂടെ ആയപ്പോൾ തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്ന കുളിരുള്ള അന്തരീക്ഷം അവർക്കു ചുറ്റിലും വിരിഞ്ഞു. ചെറു വിളക്കുകൾ കത്തി തുടങ്ങി.

“എന്താ കാറ്റല്ലേ….?”

“അത് ഞാൻ നിന്നെ കൊണ്ടു വിടുന്നത് കൊണ്ടാണ്.”

“പിന്നേ..”

“തണുക്കുന്നുണ്ടേൽ കുറച്ചു അടുത്തേക്കിരുന്നോ..”

“അയ്യട..! എനിക്ക് തണുക്കൊന്നൊന്നുമില്ല..”

അപ്പോഴാണ് കാറ്റിന്റെ പ്രഭാവത്തിൽ സ്ഥാനം മാറി വന്ന മഴത്തുള്ളികൾ അവർക്ക് ചുറ്റും വന്ന് വീണത്. ക്രമേണ അതൊരു മഴയായി പ്രാപിച്ചു. അവർ രണ്ടാളും അന്തം വിട്ടു പോയി.

“കൊരങ്ങാ… ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ മഴ പെയ്യുമെന്ന്..”

“ഓ നിന്റെ ബന്ധുവാണല്ലോ മഴ..! സോറി മറന്നു പോയി..”

“പോടാ പ്രാന്ത..”

“എടി കുറച്ച് മുന്നോട്ട് കേറിയിരുന്നോ..ദേഹമെങ്കിലും അധികം നനയാതെ കിട്ടും.”

“ഓ വേണ്ട…”

“വേണമെങ്കിൽ മതി…”

വണ്ടിയുടെ ഓട്ടത്തിനെ തടസ്സപ്പെടുത്തികൊണ്ട് മഴ നന്നായി പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവരുടെ വേഗം കുറഞ്ഞു.

“എടി നല്ല മഴയാ… എവിടെങ്കിലും കേറി നിന്നാലോ..?”

“എവിടെ കേറും..?”

കണ്ണിലേക്കു വിഴുന്ന മഴത്തുള്ളികളിൽ നിന്നും ചെറിയ ശക്തിയിൽ കണ്ണ് തുറന്ന് അവൻ ചുറ്റിലും വീക്ഷിച്ച് തടസ്സത്തോടെ വണ്ടിയോടിക്കുകയാണ്. കുറച്ച് കൂടെ മുന്നോട്ട് കടന്നപ്പോൾ വഴിയരികിലെ തുറക്കാത്ത ഒരു പീടികയുടെ സൺ സൈസിലേക്ക് വണ്ടി കയറ്റി ഇരുവരും അങ്ങോട്ടേക്ക് കയറി നിന്നു. കുറച്ച് ദൂരയുള്ള സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിന്റെ ഷെയ്ഡ് വെട്ടം മാത്രമേ ആ തിണ്ണയിലേക്ക് കിട്ടുന്നുള്ളു. രണ്ടാളും ഇറങ്ങി വന്ന് കയ്യിലെയും കാലിലെയും വെള്ളം കുടഞ്ഞു. രണ്ടാളുടെയും ശരീരങ്ങൾ പകുതുയിലധികം നനഞ്ഞിരുന്നു.

“എടി.. ഇനിയും കുറെയുണ്ടോ നിന്റെ വീട്ടിലേക്ക്??”

“ആ കുറച്ച് കൂടിയുണ്ട്..”

“ഇതാര്ടെ പീടിയാ..?”

“ആ .. എനിക്കറിയില്ല..പണ്ടു മുതലേ അടച്ചിട്ട് തന്നെയാ കാണാറ്..”

“മ്മ്..”

അവൾ കൈ രണ്ടും കൂട്ടി പിടിച്ച് മുഖത്തെ വെള്ളം തുടച്ചു കളഞ്ഞു