🦚🦚പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ🦚🦚 – 3 31അടിപൊളി  

“അമ്മേ… അമ്മ ഹൈവേയിലെത്തും വരെ അവിടെ കിടന്നോ.. അല്ലെങ്കിൽ ആരെയെങ്കിലും കണ്ടാൽ കുനിഞ്ഞിരുന്നാലും മതി… ചേട്ടാ..വണ്ടിയെടുത്തോ…”

അമ്മുവിൻ്റെ കരുതൽ ബെന്നിക്ക് വല്ലാതിഷ്ടമായി. അവൾക്കൊരു റ്റാറ്റ കൊടുത്ത് ബെന്നി വണ്ടി സ്റ്റാർട്ടാക്കി. പിന്നെ മെല്ലെ മുന്നോട്ടെടുത്തു. ബെന്നിയുടെ ഫോർച്യൂണർ ഗേറ്റ് കടന്ന് പോകുന്നത് ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന കണ്ണീരിനുള്ളിലൂടെ നിഖില നോക്കി നിന്നു. പിന്നെ വേഗം കണ്ണ് തുടച്ച് അകത്തേക്ക് കയറി വാതിലടച്ചു. തൻ്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും വന്ന കണ്ണീർ ,തനിക്ക് കിട്ടാത്തതിലുള്ള സങ്കടം കൊണ്ടോ,
അമ്മക്ക് കിട്ടിയതിലുള്ള സന്തോഷം കൊണ്ടോ എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ നിഖിലക്കായില്ല.

#########₹############₹₹₹₹₹####

വീതി കുറഞ്ഞ ഇടറോഡിലൂടെ ബെന്നി പതിയെ കാറോടിച്ചു. ഉള്ളിൽ കുതികുത്തുന്ന സന്തോഷം അവൻ്റെ മുഖത്ത് ശരിക്കറിയാം. തൻ്റെ സ്വപ്നസാഫല്യമാണിത്. അറിയാതെ പോകുമായിരുന്ന തൻ്റെ പ്രണയം പൂവണിഞ്ഞ ദിനമാണിന്ന്. അതിൻ്റെ സന്തോഷം എല്ലാ അർഥത്തിലും ആഘോഷിക്കപ്പെടണം.
പിന്നിലിരിക്കുന്ന ഷീബ പേടിച്ചാണ് ശ്വാസമെടുക്കുന്നത് പോലും. നാട്ടുകാർ കാണുമെന്ന പേടിയൊന്നും ഇപ്പോഴവൾക്കില്ല. പക്ഷേ നെഞ്ചിൻ്റെയുള്ളിൽ ഒരു കാളൽ. അതെന്തുകൊണ്ടാണെന്നവൾക്ക് മനസിലായില്ല. അവൾ സീറ്റിൽ തന്നെയാണ് ഇരിക്കുന്നത്. ആരെയെങ്കിലും കണ്ടാൽ മാത്രം ഒന്ന് കുനിയും. അല്ലെങ്കിലും ഈ റോഡിൽ വലിയ ആൾ തിരക്കൊന്നും ഉണ്ടാവാറില്ല.
പെട്ടെന്ന് പിന്നിൽ നിന്നും ഒരു ബുള്ളറ്റ് നീട്ടി ഹോണടിച്ചു കൊണ്ട് ബെന്നിയുടെ കാറിനെ മറികടന്ന് കുറച്ച് മുന്നിൽ വന്ന് നിർത്തി. അത് കണ്ട് ബെന്നിയും വണ്ടിനിർത്തി.
ഷീബ തല പതിയെ ഉയർത്തി മുന്നിലെ ഗ്ലാസിലൂടെ നോക്കി. ഒരു ഗുണ്ടയെ പോലെ തോന്നിക്കുന്ന ക്രൂരമുഖമുള്ള ഒരുത്തൻ വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങി.

“ ഇച്ചായാ…”

ഷീബ പേടിയോടെ വിളിച്ചു.

“ പേടിക്കണ്ട..ഞാനിപ്പവരാം…”

എന്ന് പറഞ്ഞ് ബെന്നി ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. പിന്നെ ബുള്ളറ്റിനടുത്തേക്ക് നടന്നു പോയി. അയാളോടെന്തോ ഇച്ചായൻ സംസാരിക്കുന്നത് ഷീബ കണ്ടു. പിന്നെ അയാൾ കൊടുത്ത ഏതോ പേപ്പറിൽ എന്തോ എഴുതി. ഒപ്പിട്ടതാണെന്ന് തോന്നുന്നു. അത് വാങ്ങി അയാൾ ബുള്ളറ്റെടുത്ത് ഓടിച്ചു പോയി. ബെന്നി വന്ന് വണ്ടിയിൽ കയറി സ്റ്റാർട്ടാക്കി. പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി പേടിച്ചിരിക്കുന്ന ഷീബയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

“എന്തേ… പേടിച്ചു പോയോ..അത് റഹീം… എൻ്റെയൊരു സഹായിയാ… ഒരു എഗ്രിമെൻ്റ് ഒപ്പിടാനുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനത് മറന്നുപോയി. അത് ഒപ്പിടാൻ വേണ്ടി കൊണ്ടുവന്നതാ..”

ഷീബ ആശ്വാസത്തോടെ ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു. ബെന്നി വണ്ടിയെടുത്തു. കുറച്ച് ദൂരം ഓടി വണ്ടി ഹൈവേയിലേക്ക് കയറി. കുറച്ച് കൂടി മുന്നോട്ട് പോയി ഒരു ഒഴിഞ്ഞ ഒരു സ്ഥലത്ത് ബെന്നി കാർ നിർത്തി. പിന്നെ പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് പറഞ്ഞു.

“ഷീബേ.. വാ.. ഇറങ്ങി മുന്നിലേക്കിരിക്ക്…”

ഷീബ കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്ന പോലെ ഡോർ തുറന്നിറങ്ങി മുന്നിൽ വന്ന് കയറി. ഡോറടച്ച് അവൻ്റെ മുഖത്തേക്കൊന്ന് നോക്കി. ഇപ്പോഴാണ് രണ്ടാളും മുഖാമുഖം കാണുന്നത്. ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ ബെന്നിയുടെ കണ്ണ് മഞ്ഞളിച്ചു. കത്തുന്ന സൗന്ദര്യം. മേക്കപ്പില്ലാതെ തന്നെ സുന്ദരിയായ ഷീബ ഇപ്പോൾ അതിസുന്ദരിയായ ഒരു മാദകത്തിടമ്പായി മാറിയിരിക്കുന്നു. ഷീബയും ബെന്നിയെ കാണുകയായിരുന്നു. ഇതു വരെ കണ്ടത് പോലെയല്ല. ഇത് വരെ ഇവൻ തനിക്കാരായിരുന്നു ?. ആരുമല്ല. കിട്ടാനുള്ള പൈസ ചോദിക്കാൻ വരുന്ന ഒരു പലിശക്കാരൻ. പക്ഷേ ഇന്നോ..ഇന്ന് തൻ്റെ സർസ്വവും ഇവനാണ്. ഇവനില്ലാതെ തനിക്കിനിയൊരു ജീവിതം വേണ്ട.
ചുവന്ന ഷർട്ടിൽ അവൻ നല്ല സുന്ദരനാണ്. മുണ്ടുടുത്ത് ആദ്യമായിട്ടാണ് അവനെ കാണുന്നത്. അതും അവന് നല്ല ചേർച്ചയുണ്ട്. അടിമുടി സുമുഖനാണ് തൻ്റെ ചെക്കൻ.

“എന്താടീ..നീ ഇങ്ങിനെ നോക്കുന്നത്…”?

അവളുടെ നോട്ടം കണ്ട് ബെന്നി ചോദിച്ചു.
അവൾ ലജ്ജയോടെ മുഖം താഴ്തി.

“ഉം..ഉം..”

ഒരു കുറുകൽ.

“മോള് നല്ല സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ട്..”

“ഇച്ചായനും..”

വീണ്ടും കുറുകൽ.

“ എന്നാ നമുക്ക് പോയാലോ…?”

“ഉം..”

അതേ കുറുകൽ .

“ ഇങ്ങനെ കുറുകല്ലെൻ്റെ പൊന്നേ… ഇച്ചായന് വല്ലതുമൊക്കെ തോന്നും..”

“ഞാനിനിയും കുറുകും… ഇച്ചായന് എന്താ തോന്നുക…”

ഷീബ കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു.

“അതേയ്… ഇനി ഇവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല നമുക്ക് പോകാം…”

എന്ന് പറഞ്ഞ് ബെന്നി വണ്ടിയെടുത്തു. വാഹനങ്ങൾ ചീറിപ്പായുന്ന ഹൈവേയിലൂടെ അവൻ പതിയെ വണ്ടിയോടിച്ചു. രണ്ടാൾക്കും ഒരുപാട് സംസാരിക്കാനുണ്ട്. പക്ഷേ ഒന്നും പറയാൻ കഴിയുന്നില്ല. ശരീരത്തിലെ ഓരോ അണുവും സന്തോഷം കൊണ്ട് തുടിക്കുകയാണ്.

“നമുക്ക് എങ്ങോട്ടാ മോളേ പോകേണ്ടത്..?”

ബെന്നി ചോദിച്ചു.

“ഇച്ചായൻ പറ…”

“വേണ്ട..മോള് പറ… നിനക്കിഷ്ടമുള്ളിടത്തേക്ക് നമുക്ക് പോകാം…”

“ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞാൽ മതി… എവിടേക്കാണേലും ഞാൻ വരാം..”

“അമ്മു പറഞ്ഞത് എന്താന്നറിയോ…
ഉച്ചക്കൊന്നും വരണ്ട, വൈകീട്ട് എത്തിയാൽ മതിയെന്ന്… അല്ലെങ്കിൽ നാളെ വന്നാലും മതിയെന്ന്… മതിയോ..?”

“അത്… അമ്മു… ഒറ്റക്ക്… രാത്രി…”

അത്രയേ അവൾ പറഞ്ഞുള്ളൂ. അതിലെല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു.
പ്രത്യേകിച്ച് ലക്ഷ്യമൊന്നുമില്ലാതെ ബെന്നി വണ്ടിയോടിച്ചു.

“അതേയ്… ഇച്ചായാ… ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ…”

ഷീബ കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഉം… ചോദിക്ക്..”

“ഇച്ചായന്… ഇച്ചായനെത്ര വയസായി…?”

“എത്ര തോന്നും…”

ബെന്നി തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.

“ പറ ഇച്ചായാ… എത്രയായി…”

“എടീ എനിക്ക് മുപ്പത്തിയഞ്ച് വയസായി..എന്തേ..അത്രപോരേ…?”

“മതിയെൻ്റെ പൊന്നേ… ഇച്ചായനെന്താ ഇത്രയായിട്ടും കല്യാണം കഴിക്കാത്തത്..?”

അത് കേട്ട് ബെന്നിയൊന്ന് ചിരിച്ചു.

“ കല്യാണം കഴിക്കാത്തത്…. അങ്ങിനെ പ്രത്യേകിച്ച് കാരണമൊന്നുമില്ല… കഴിച്ചില്ല… അത്ര തന്നെ…”

“എൻ്റിച്ചായാ… ഇത്രയും സുന്ദരനായ ഇച്ചായൻ ഇനിയും കല്യാണം കഴിച്ചില്ലെന്ന് പറഞ്ഞാൽ…പെണ്ണുങ്ങൾക്കാകെ നാണക്കേടാണ്…”

ഷീബ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“ അമ്മച്ചി നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ രണ്ട് മൂന്നെണ്ണമൊക്കെ പോയി കണ്ടിരുന്നു. എന്തോ… എനിക്കൊന്നുമിഷ്ടമായില്ല…”

“അതെന്തേ… അവർക്കൊന്നും സൗന്ദര്യമില്ലായിരുന്നോ…?”

“സൗന്ദര്യമല്ലടീ പ്രശ്നം… ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ കാണുമ്പോൾ തന്നെ ഒരു ആകർഷണം തോന്നണം… ഹൃദയങ്ങൾ തമ്മിൽ കൈമാറുക എന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടില്ലേ..അത് പോലെ… അതിതു വരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല..
പിന്നെ ഈ അടുത്ത കാലത്ത് അങ്ങിനെ ഒരാളെ കണ്ടു..”

“എന്നിട്ടെന്തേ അവളെ കെട്ടാഞ്ഞൂ..?”

“എടീ.. അവൾക്ക് ഒരു ഭർത്താവുണ്ട്… ഇരുപത് വയസായ ഒരു മോളുണ്ട്… പിന്നെങ്ങിനെ കെട്ടും…?”