🦚🦚പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലുകൾ🦚🦚 – 5 27അടിപൊളി  

ഈ രണ്ട് പ്രശ്നങ്ങളും അവൻ ഷീബയെ പറഞ്ഞ് ബോധ്യപ്പെടുത്തി. അവൾ നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.

“എൻ്റിച്ചായാ… അമ്മുവിൻ്റെ കാര്യം ഒരു പ്രശ്നമേയല്ല… നമ്മളെ രണ്ടാളെയും ഒരുമിപ്പിച്ചത് തന്നെ അവളല്ലേ… ഇത് ഏറ്റവും സന്തോഷം അവൾക്കായിരിക്കും… അതോർത്ത് ഇച്ചായൻ വരാതിരിക്കണ്ട…പിന്നെ ഇച്ചായൻ പറഞ്ഞ ആദ്യത്തെ കാര്യം… അത് നമുക്ക് അമ്മുവിനോടൊന്ന് വിളിച്ച് ചോദിച്ചാലോ… അവളെന്തെങ്കിലും മാർഗം കാണും.അതിനാദ്യം ഇച്ചായൻ വരാം എന്നെനിക്ക് വാക്ക് തരണം..”

ബെന്നി ഇപ്പഴും ഒരു തീരുമാനമെടുക്കാനാവാതെ ഇരിക്കുകയാണ്. എന്ത് വേണം ..? പോയാൽ പതിനെട്ട് കൂട്ടം കറികളും കൂട്ടി ഒരു സദ്യ കഴിക്കാം.. വിഭവ സമൃദ്ധമായ ഒരു സദ്യ… ചിലപ്പോൾ രണ്ടും…
അതിലേറെ തനിക്കിഷ്ടം പുറത്തെവിടെയെങ്കിലും ഷീബയുമായി ഒറ്റക്ക് പോകുന്നതാണ്. അമ്മുവിനേയും കൊണ്ട് വേറൊരു ദിവസവും. ഇതിപ്പോ അമ്മുവിൻ്റെ മുന്നിൽ വെച്ച്..?

“ ഏതായാലും നീ അമ്മുവിനോടൊന്ന് ചോദിക്ക്… ആദ്യം ഞാൻ നിൻ്റെ കൂടെ കിടക്കാൻ വരുന്നതിൽ അവൾക്കെന്തെങ്കിലും വിഷമമുണ്ടോന്ന് ചോദിക്ക്…”

ഷീബ ഉൽസാഹത്തോടെ ഫോണെടുത്ത് നിഖിലക്ക് ഡയൽ ചെയ്തു. അവിടെ ബെല്ലടിച്ചോന്ന് തന്നെ സംശയം. അമ്മുവിൻ്റെ സ്വരം കേട്ടു.

“ഹലോ… അമ്മേ…”

“നീയെന്താടീ… ഫോണും പിടിച്ച് ഇരിപ്പ് തന്നെയാണോ ..അത് കുറച്ച് നേരം എവിടെയെങ്കിലും വെക്കെൻ്റെ അമ്മൂ…”

ഷീബ നല്ല അമ്മ കളിച്ചു.

“അമ്മ ഇപ്പോ അതൊക്കെ പറയും… നിങ്ങൾക്കിപ്പോ നല്ല നേരംപോക്കുണ്ടല്ലോ… എനിക്കും നേരം പോകണ്ടേ അമ്മേ…”

അമ്മു തിരിച്ചടിച്ചു.

“ ഉം… ശരി ശരി..ഇനി അതിൽ പിടിച്ച് തൂങ്ങ ണ്ട…”

“അല്ലമ്മേ… എവിടെയെത്തി രണ്ടാളും…?”

“ഞങ്ങൾ മടങ്ങിയെടീ… കുറച്ച് കഴിയുമ്പോഴേക്കും വീട്ടിലെത്തും…”

“പിന്നെ… അമ്മേ… വല്ലതും നടന്നോ…?”

നിഖില കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ആ.. നടന്നു… നിനക്കെന്തൊക്കെയാ അമ്മൂ അറിയേണ്ടത്…”?

“ അമ്മയിത് തന്നെ പറയണം… എവിടെയോ കിടന്ന രണ്ട് പേരെ ഒരുമിപ്പിച്ച എന്നോട് അമ്മയിത് തന്നെ പറയണം…”

നിഖില പിണങ്ങിയ മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.

“മോളേ… നീ പിണങ്ങല്ലേടീ പൊന്നേ… അമ്മയൊരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ… നീ ഞങ്ങടെ മുത്തല്ലേടീ…”

രംഗം ശാന്തമാക്കാൻ ബെന്നി ഇടപെട്ടു. അവൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ടതോടെ നിഖില തണുത്തു.

“ അയ്ക്കോട്ടെ ചേട്ടാ… ഞാനറിയാത്ത ഒരു പരിപാടിയും നടക്കില്ലെന്ന് കാമുകിയോടൊന്ന് പറഞ്ഞ് കൊടുത്തേക്ക്…”

അത് കേട്ട് രണ്ടാളും ചിരിച്ചു.

“ഇല്ലെൻ്റെ പൊന്നേ… എല്ലാം മോളറിഞ്ഞോണ്ട് തന്നെയേ നടക്കൂ… ഞാനിപ്പ വിളിച്ചതേ… വേറൊരു കാര്യം പറയാനാ…”

ചമ്മലുണ്ടെങ്കിലും ഷീബ കാര്യത്തിലേക്ക് കടന്നു.

“ഉം..എനിക്ക് തോന്നി… അമ്മ കാര്യം പറ…”

ഷീബയൊന്ന് പതറി. പിന്നെ ബെന്നിയോട് പറഞ്ഞു.

“ഇച്ചായാ… ഇച്ചായൻ ചോദിക്ക്…”

“അയ്യടാ… നീതന്നെയങ്ങ് പറഞ്ഞോണ്ടാ മതി…”

“അതേയ്… ഞാനിവിടെ കുറച്ച് തിരക്കിലാ… എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടെങ്കി വേഗം പറയ്…”

നിഖിലകലിപ്പിലായി. അവൾ ഫോൺ വെക്കുമെന്ന് തോന്നിയ ഷീബ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു.

“അത്..മോളേ… ഇന്ന്… ഇന്ന് രാത്രി.. ഇച്ചായൻ.. നമ്മുടെ വീട്ടിൽ…നിൽക്കാൻ…”

“അയ്ന്…?”

നിഖില എടുത്തടിച്ച പോലെ ചോദിച്ചു.

“അയ്നൊന്നുമില്ല…നിനക്കെന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോന്നാ ഷീബ ചോദിച്ചത്..”

ബെന്നി,ഷീബയുടെ രക്ഷക്കെത്തി.

അത് കേട്ടതും നിഖില ഫോൺ ബെഡിലേക്കിട്ട് നിലത്തിറങ്ങി രണ്ട് ചാട്ടം.. ബെന്നിച്ചായൻ ഇന്ന് രാത്രി തൻ്റെ വീട്ടിൽ…ഹൂ..ഇതിൽപരം വേറെന്ത് സന്തോഷമാണ് തനിക്ക് വേണ്ടത്. ഇത്രയും കാലം കൊതിയോടെ വല്ലപ്പഴും കണ്ടിരുന്ന ഇച്ചായനെ അടുത്ത് നിന്ന് എത്ര നേരം വേണേലും നോക്കാം.. ഇന്ന് രാത്രി മുഴുവൻ ഇച്ചായൻ തൻ്റെ വീട്ടിൽ… ഉഫ്…
നിഖിലക്ക് തൻ്റെ പിളർപ്പ് നനഞ്ഞൊലിക്കുന്നത് തടയാനായില്ല. അവൾ കൊഴുത്ത നനവ് കൂട്ടി കന്തിൽ പിടിച്ച് തഴുകി വീണ്ടും ഫോണെടുത്തു.

“എനിക്കെന്ത് പ്രശ്നംഇച്ചായാ… രണ്ടാളും ഇങ്ങോട്ട് പോര്…”

കുതി കുത്തിവരുന്ന സന്തോഷം മറച്ച് വെച്ച് നിഖില ശാന്തമായി പറഞ്ഞു.

“ കേട്ടോ ഇച്ചായാ… അമ്മുവിന് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല..”

ഷീബ പറയുന്നത് നിഖില കേട്ടു. അപ്പോൾ ഇതമ്മയുടെ പ്ലാനിംഗാണ്. ഇന്ന് തനിക്ക് ഇച്ചായനെ കിട്ടിമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. എന്നാലും ആ സുന്ദര മുഖം അടുത്ത് നിന്ന് കാണാലോ.. അവൾ ഒരു വിരൽ പതിയെ കുഴഞ്ഞ പൂറ്റിലേക്ക് കയറ്റി.

“പക്ഷേ അമ്മൂ… വേറൊരു പ്രശ്നമുണ്ട്..”

ഷീബ പറഞ്ഞു.

“ഇനി എന്താമ്മേ പ്രശ്നം…”?

“ഇനിയാടീ വലിയ പ്രശ്നം.. അതിനാണ് പൊന്നുമോളുടെ സഹായം ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത്..”

ഹും.. ഞങ്ങൾക്കെന്ന്… ഇപ്പോ അവര് രണ്ടും ഒന്നായി. നിഖില അസൂയയോടെ ഓർത്തു.

“എന്ത് സഹായം…?”

“അതെടീ മോളേ.. രാത്രി ഇച്ചായനെങ്ങിനെയാടീ വീട്ടിലേക്ക് വരിക… ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കണ്ടാൽ…?”

“അതിനെന്താ അമ്മേ… നിങ്ങൾ ഇപ്പഴിങ്ങെത്തില്ലേ…. രാത്രി വന്നാലല്ലേ പ്രശ്നം.. നിങ്ങൾ പെട്ടെന്നിങ്ങോട്ട് പോര്…”

“എടി പോത്തേ… അപ്പോ ഇച്ചായൻ്റെ വണ്ടി എവിടെയിടും. നമ്മുടെ മുറ്റത്ത് നിർത്താൻ പറ്റുമോ… അവളുടെ ഒരു ഓഞ്ഞ ഐഡിയ…”

തൻ്റെ ഐഡിയ ചീറ്റിപ്പോയതറിഞ്ഞ നിഖിലയൊന്ന് ചമ്മി. അതമ്മപറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. അസമയത്ത് മുറ്റത്തൊരു വണ്ടി കണ്ടാൽ നാട്ടുകാർ സംശയിക്കും.പ്രത്യേകിച്ച് ഇച്ചായൻ്റെ വണ്ടി. ആ വണ്ടി ഇവിടെ എല്ലാവർക്കും അറിയാം. സദാചാരക്കാർ ചിലർ ചുറ്റുവട്ടത്തുണ്ട്. അവരുടെ കണ്ണിൽ പെട്ടാൽ മാനം പോകും.
ഇത് സൂക്ഷിച്ച് കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ട വിഷയമാണ്.
നിഖില കാര്യമായിത്തന്നെ ഒന്നാലോചിച്ചു.
അമ്മക്ക് ആരുമറിയാതെ ഇവിടെ ഇറങ്ങുകയും വേണം, വണ്ടിയില്ലാതെ ഇച്ചായന് ഇങ്ങോട്ട് വരികയും വേണം. എന്ത് ചെയ്യും.
ഒരു ഐഡിയ കൂടിയുണ്ട്. പക്ഷേ അത് നടക്കുമോ…?

“ഇച്ചായാ… ഇച്ചായന് നല്ല വിശ്വാസമുള്ള ആരെങ്കിലുമുണ്ടോ..? ഒരിക്കലും ഒന്നും പുറത്ത് പറയില്ല എന്നുറപ്പുള്ള ഒരാൾ…?”

നിഖില ചോദിച്ചു. ഒന്നാലോചിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ബെന്നി പറഞ്ഞു.

“ഉണ്ട്..തല പോയാലും എൻ്റെ ഒരു കാര്യവും പുറത്ത് പറയാത്ത ഒരാളുണ്ട്…നൂറ് ശതമാനം വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നൊരാൾ… എന്തേ…”

“അയാൾ പിന്നീട് ഇത് വെച്ച് എന്തെങ്കിലും മുതലെടുപ്പ് നടത്തുമോ…?”

“ഒരിക്കലുമില്ല…ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ അവൻ ശ്വാസമെടുക്കില്ല..അത്രക്ക് വിശ്വസിക്കാം…”

“എന്നാൽ ഇച്ചായൻ അമ്മയെ വണ്ടിയിൽ കയറ്റിയപോലെത്തന്നെ സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി ഇറക്കുക… എന്നിട്ട് ഇച്ചായൻ വണ്ടിയെടുത്ത് വേഗം പോണം…
പിന്നെ കുറച്ച് ഇരുട്ടിയിട്ട് ഇച്ചായൻ നേരത്തേ പറഞ്ഞ ആളോടൊപ്പം വീണ്ടും വരിക. ഗേറ്റിന് മുന്നിൽ വണ്ടി ഒറ്റച്ചവിട്ട്, ഇച്ചായൻചാടിയിറങ്ങുക, മറ്റേയാൾ വണ്ടിയോടിച്ച് പോവുക.. … എപ്പടി…”