🧞‍♀️🧞‍♀️വേലക്കാരന്റെ കാമുകി 🧞‍♀️🧞‍♀️

Velakkarante Kaamuki  | Author : Simona

“ചെറുക്കൻ കാഴ്ച്ചയിൽ വെല്യേ കുഴപ്പമില്ല… ഇനി സ്വഭാവം എങ്ങനാന്ന് അറിയില്ലല്ലോ..

എന്തായാലും രണ്ടാഴ്ച നിക്കട്ടെ..

അതിനു ശേഷം കണക്ക് പറയാടാ സെൽവാ…”

മാത്യു പാനന്തോട്ടിൽ എന്ന മാത്യുച്ചായൻ, അഥവാ എന്റെ കെട്ട്യോൻ, രാവിലെത്തന്നെ വരാന്തയിലിരുന്ന് ബിയർ മോന്തുന്നതിനിടയ്ക്ക്, മിറ്റത്ത് തലചൊറിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന സെൽവത്തിന്റെ കയ്യിൽ ഇരുന്നൂറ് രൂപ വെച്ചുകൊടുക്കുന്നത് കണ്ടു.

സെൽവൻ, ഇച്ചായന്റെ അപ്പച്ചന്റെ പഴയ പരിചയക്കാരനാണ്..

പാലക്കടടുത്ത് ഗോവിന്ദാപുരം സ്വദേശി.

മുൻപ് തറവാട്ട് വീട്ടിൽ വേലക്ക് നിന്നിരുന്ന തമിഴൻ പയ്യൻ, അവന്റെ അപ്പൻ മരിച്ചപ്പോ തിരിച്ചുപോയതിനാൽ പുതിയൊരു വേലക്കാരനെ വേണമെന്ന് സെൽവനോട് വിളിച്ചുപറഞ്ഞിരുന്നു..

അങ്ങനെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞതിൻ പ്രകാരം, ഒരു പുതിയ ഒരു വേലക്കാരനെക്കൂടെ കൊണ്ടുവന്നതാണ് സെൽവൻ.

“ശാറേ… കൊഞ്ചം കൂടി യെതാവത്…

ഗോയിന്ദപുരം വരേക്കും ബസ് കാസ് കൊടുക്ക വേണ്ടാമാ.”

സെൽവന്റെ മുഖം ദയനീയതയിൽ ചുളിഞ്ഞു.

“അതൊക്കെ മതീടാ!!!!

പിന്നാമ്പുറത്ത് പോയി വല്ലതും വാങ്ങി തിന്ന് പോവാൻ നോക്ക്..”

ഇച്ചായൻ മുരണ്ടു.

മാത്യുച്ചായൻ ആംബുലൻസിനു മിസ് കാൾ അടിക്കുന്ന പാർട്ടിയാണെന്ന് അറിയാൻ പാടില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല സെൽവന്റെ ചോദ്യം..

പാവം..അതിന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ലാഞ്ഞിട്ട് തന്നെ ആവും.

സെൽവൻ പിന്നെ അവിടെ നിന്നില്ല.. വീടിന്റെ വശത്തുകൂടി പിറകിലേക്ക് വന്നു..

“ഇന്നാ സെൽവാ.. ഇത് വെച്ചോ.

ഇച്ചായന്റെ സ്വഭാവം നിനക്കറിയാലോ..

വെറുതെ പോയി ചോദിച്ചിട്ട് ഒരു കാര്യോല്യ.”

മുന്നൂറ്‌ രൂപകൂടി ചുരുട്ടി അവന്റെ കയ്യിലേൽപ്പിച്ച് ഞാൻ ഒതുക്കുകൾ കയറി..

ഞാൻ ഷേർളി…

മിറ്റത്തിരുന്നു രാവിലെ തന്നെ ബിയർ വലിച്ചുകേറ്റുന്ന ആ കടമെരുവിനെ നിങ്ങൾ കണ്ടില്ലേ…

ആ മൂപ്പരുടെ കെട്ട്യോള്…

കൊല്ലം എട്ടായി ഞാൻ ആ മൊതലിന്റെ കൂടെ പൊറുതി തുടങ്ങിയിട്ട്..

മാത്യുച്ചായൻ ആളൊരു ശുദ്ധനായിരുന്നു…. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ കാലത്ത് കള്ളും കുപ്പി കണ്ടാൽ നെലോളിച്ചോണ്ട് ഓടിപ്പോയിരുന്ന തനി ലൂയി പാസ്റ്റർ..

കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ആദ്യരാത്രി തന്നെ ഞാൻ തൊട്ടപ്പോൾ ഇക്കിളിയെടുക്കുന്നുവെന്നും പറഞ്ഞ് താഴെ പാ വിരിച്ച് കിടന്ന പ്രാക്കാണത്.. ഒരാഴ്ച എന്നെക്കൊണ്ട് പിന്നെ ശരീരത്തിൽ തൊടീച്ചിട്ടില്ല…

അവസാനം വിവാഹശേഷം വിരുന്നിനുവന്ന അവരുടെ ഇടവകേലെ പള്ളീലപ്പച്ചനെക്കൊണ്ട് ഉപദേശിപ്പിക്കേണ്ടി വന്നു, ഇച്ചായനെന്നെ തുണിയഴിച്ചൊന്ന് കാണാൻ..

എന്ത് പറയാൻ എന്റെ പൊന്നു കൂടപ്പിറപ്പുകളെ….

കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് കന്നിയങ്കത്തിനുള്ള യോഗം പള്ളിയിൽ ഫാദറിനോടൊപ്പമായിരുന്നു…..

ഹോ…അൾത്താരടെ പിന്നിൽ വെച്ച് ആ ളോഹ പൊക്കി നോക്കിയപ്പോ കണ്ട കാഴ്ച…

ഇപ്പോഴും ഓർക്കുമ്പോ അകത്ത് അനാവെള്ളം തളിക്കുന്ന അനുഭൂതിയാണ്.. .

മൊത്തം പാപം മുഴുവൻ പൂറിൽ നിന്ന് ഉരുകിയൊലിച്ച് താഴോട്ടിറങ്ങി അങ്ങ് പൊക്കോളും..

അത് കഴിഞ്ഞാ ഇച്ചായൻ ആദ്യമായി എന്നെ തുണിയഴിച്ച് കാണുന്നതുതന്നെ.. അതും ഏതാണ്ട് ഒരാഴ്ചയോളം കഴിഞ്ഞ്…

എന്നിട്ടും വലിയ കാര്യമൊന്നും ഉണ്ടായില്ല…

എന്തോ ആവട്ടെ.. നമ്മടെ വിധി എന്നോർത്തങ് സമാധാനിച്ചു…

പിന്നേ….

നല്ലൊരു കോഴിക്കാല് കടിച്ചു പറിക്കാൻ തോന്നുമ്പോ വീട്ടിലെ കോഴി തന്നെ വേണമെന്നില്ലല്ലോ… ഇവരുടെ നാട്ടിലാണേൽ നാടൻ കോഴികൾക്ക് യാതൊരു ക്ഷാമവും ഇല്ലതാനും..

അതുകൊണ്ട് എനിക്കും പിന്നങ്ങോട്ട് മാത്യുച്ചായന്റെ പാവത്തത്തിൽ അത്ര ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നും തോന്നിയില്ല…

ആയിടക്കാണ് ഇച്ചായന്റെ പേരിൽ കോടിക്കണക്കിന് സ്വത്തുക്കൾ ഒരു കാര്യോമില്ലാതെ വന്നു ചേർന്നത്…

ചുമ്മാ ഇരുന്ന മൂപ്പരുടെ അപ്പൻ ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ അങ്ങ് തട്ടിപ്പോയി..

ആളൊരു പ്രമാണി ആയിരുന്നു… (എല്ലാ തരത്തിലും ഒരൊന്നൊന്നര പ്രമാണി..അത് കാര്യം വേറെ)

കാശു കയ്യിൽ വന്നു കയറിയതും ഇച്ചായന്റെ സ്വഭാവോം രൂപോം മൊത്തത്തിലങ് മാറി…

ഇപ്പം കള്ളില്ലാതെ ഉറക്കം വരില്ലെന്നാണ് നയം.. പിന്നെ അത്യാവശ്യം പെണ്ണുപിടിയൊക്കെ ഉണ്ടെന്നു കേൾക്കുന്നു..

ഞാൻ മൈന്റ് ചെയ്യാൻ പോയില്ല…

ഇയാള് പിടിച്ചാ എത്രത്തോളം പിടിക്കുമെന്ന് എനിക്കറിയാൻ മേലേ.. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ എല്ലാം സമ്മതിച്ചോണ്ട് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തങ് ജീവിക്കുന്നു…

പുറത്തുനിന്നുള്ള ഒതുക്കുകൾ കയറി ഉമ്മറത്തിരിക്കുന്ന പുതിയ വേലക്കാരൻ പയ്യനെ ഞാൻ രൂക്ഷമായൊന്ന് നോക്കി.

“എന്താടാ നിന്റെ പേര്?”

പിന്നാമ്പുറത്തെ വരാന്തയിൽ ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നിരുന്ന അവനോട് ഒരല്പം അധികാരഭാവത്തോടെ തന്നെ ചോദിച്ചു..

പത്തിരുപത് വയസ്സ് കാണണം അവന്. പക്ഷെ കാഴ്ച്ചയിൽ അത്രയ്ക്കൊന്നും തോന്നുന്നില്ല..

മെലിഞ്ഞുണങ്ങി ഒരു അസ്ഥികൂടം..

ബലിക്കാക്കക്ക് പോലും നാണം തോന്നുന്ന കറുപ്പും..

ചേരിയിലും മറ്റും കഴിയുന്ന പിള്ളേരല്ലേ… നേരാം വണ്ണം ഭക്ഷണം ഒന്നും കിട്ടുന്നുണ്ടാവില്ല…

“അഴകൻ..”

അവൻ മെല്ലെ പറഞ്ഞു. അവന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ആദ്യമായി വീട് വിട്ടു അന്യനാട്ടിൽ വന്നു നിൽക്കുന്നവന്റെ പകപ്പും പരിഭ്രമവും..

ബെസ്റ്റ്!!… നല്ല ചേരുന്ന പേര്…

ഞാൻ മനസ്സിൽ ചിരിച്ചു..

“ഇവനെങ്ങനെ സെൽവാ?

കക്കുവോ സാധനങ്ങളൊക്കെ?? അങ്ങനെ വല്ലോം ഉണ്ടെന്കി..

ഇച്ചായന്റെ സ്വഭാവം അറിയാലോ നിനക്ക്..”

“അയ്യോ ഷേർളിയമ്മാ..

അപ്പടി യാരെയാവത് നാൻ ഇങ്കെ കൊണ്ടു വിഡ്‌റിങ്കളാ???…

മാത്യു സാറുടെയേ അപ്പ എൻ പെരിയ ദോസ്ത്… നാൻ അപ്പടി പെട്ട യാരെയും ഇങ്കെ കൊണ്ട് വരമാട്ടാർ..

നീങ്ക ഒന്നുമേ കവലപ്പെട വേണ്ടാം.

ഇവൻ റൊമ്പ തങ്കമാന പയ്യൻ.”

സെൽവന്റെ എക്സലന്റ്റ് സർട്ടിഫിക്കേറ്റ് കേട്ട്, പയ്യനൊന്ന് അഭിമാനത്തോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

“മമ്.

തങ്കമാണോ തങ്കമ്മയാണോന്ന് ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ…

വിശ്വസിക്കാവോ ഇവനെ…

ഇവിടെ ഉള്ളതൊക്കെ അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും ഒക്കെ പോയി പറയുവോ?”

അവന്റെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട്, അല്പം ചിരിയോടെ തന്നെയായിരുന്നു ഞാൻ അത് ചോദിച്ചത്.

“ഇല്ലമ്മാ.. ഉങ്കളുക്ക് എന്നെയേ തെറിയാതാ…

നാൻ അപ്പടി ഒരാളെ ഇങ്ക കൊണ്ട് വിടുമാ? “

സെൽവൻ ആണയിട്ടു.

“നിനക്ക് മലയാളം അറിയാവോടാ?”

ഞാനൊരല്പം കർക്കശ്യത്തോടെ അഴകനോട് ചോദിച്ചു.

“ആ അമ്മാ.. നന്നായി അറിയും..

എന്റെ ‘അമ്മ പട്ടാമ്പി.. അപ്പാ കൊഴിഞ്ഞമ്പാറ.

നല്ലാ മലയാളം അറിയും.”

“മമ്….”

ഞാനൊന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് കിച്ചണിലേക്ക് കയറി, പ്ളേറ്റിലാക്കി വെച്ചിരുന്ന പത്തിരിയും ഇറച്ചിക്കറിയും എടുത്ത്, രണ്ടുപേർക്കും, പുറത്ത് വരാന്തയിൽ വെച്ചുകൊടുത്തു..

സെൽവനഭിമുഖമായി കുനിഞ്ഞപ്പോൾ, ഇറക്കിവെട്ടിയ മാക്സിയുടെ കഴുത്തിനുള്ളിലേക്ക് ആ കണ്ണുകൾ നീളുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു…