ഉത്തരാസ്വയംവരാം 1

Utaraswayamvaram Part 1 | Author : Kumbidi

ഞാൻ ഹരികൃഷ്ൻ…. കോടീശ്വരനായ കൃഷ്ണദേവന്റെയും യമുന കൃഷ്ണന്റെ ഒരേ ഒരു മകൻ.. മറക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കോളേജ് ലൈഫിന്റെയും നൊമ്പരങ്ങളുടെയും കാലം കഴിഞ്ഞ് പാരിസിലെ ഒരു കമ്പനിയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു…

“”ഇന്നെന്റെ കല്യാണമാണ്”””…

എന്റെ സന്തോഷം എന്തെന്നാൽ എനിക്ക് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ട എന്റെ അമ്മയും അച്ഛനും ഇന്ന് വളരെ ഹാപ്പിയാണ് ……..

വിവാഹത്തിന് താല്പര്യം ഇല്ലാതിരുന്ന എന്നെ നിർബന്ധിച്ച് കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചു..

ഞാനൊരു കാര്യമേ അമ്മയോടും അച്ഛനോടും പറഞ്ഞുള്ളൂ…

“നിങ്ങൾ കൊണ്ടുവരുന്ന ഏതു കുട്ടിയെയും ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കാൻ തയ്യാറാണ്… ഒരു പെണ്ണുകാണാൻ ചടങ്ങിന് എന്നെ വിളിക്കരുത്. ഞാൻ വരില്ല”..

അവർ പറഞ്ഞത് പ്രകാരം ഞാൻ എന്റെ ഒരു നല്ല ഫോട്ടോയെടുത്ത് അവർക്ക് കൊടുത്തു.

എന്റെ ഉള്ളിൽ അവരോട് പറയാത്തതായി എന്തോ ഉണ്ടെന്നു അമ്മയ്ക്ക് പണ്ടേ മനസ്സിലായത .

അച്ഛനും അമ്മയും ചേർന്ന് പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടു..അവർക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു… ബ്രോക്കറുടെ കയ്യിൽ നേരത്തെ തന്നെ ഫോട്ടോ ഏൽപ്പിച്ചതിനുശേഷം ആണ് എന്റെ വീട്ടുകാർ അവിടെ എത്തിയത്…..

തിരിച്ചു വന്നതിനുശേഷം അമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു..

ഞാൻ കാൾ എടുത്തു…

” എന്താ അമ്മേ…

ഡാ ഞങ്ങൾ ഇന്ന് ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ വീട്ടിൽ പോയിരുന്നു… അമ്മയ്ക്ക് മോൻ വാക് തന്നതല്ലേ അമ്മ കാണിച്ചു തരുന്ന കുട്ടിയെ കെട്ടിക്കോളാം എന്ന്.. നല്ല –പൊന്നുംകൂടം — പോലൊരു പെണ്ണിനെ ഞാൻ എന്റെ മോനു കണ്ടെത്തി… പെണ്ണിന്റെ ഫോട്ടോ ഞാൻ അയച്ചു തരാട്ടേ !!!. ….

(അമ്മ ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞു )

“”അമ്മേ ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ അമ്മ ഏത് കൊച്ചിനെ കാണിച്ചാലും അവളെ ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ താലികെട്ടും “””…

“എനിക്ക് അവളെപ്പറ്റി ഒന്നും അറിയണ്ട… ഞാൻ മണ്ഡപത്തിൽ കണ്ടോളാം. അമ്മ എനിക്ക് വേണ്ടി കൊണ്ടുവന്ന സുന്ദരിയെ…”

ഞാൻ കളിയാക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .അങ്ങനെ കാണുന്നതും ഒരു സുഖമല്ലേ…..

“”അങ്ങനെ ഞാനിപ്പോ ഈ മണ്ഡപത്തിൽ ഇരിക്കുന്നു…

അമ്മ പറഞ്ഞ സുന്ദരിയെ കാണാൻ വെയിറ്റിംഗ് ആണ് ഞാൻ…..

(വിത്ത് ഓർക്കസ്ട്ര)….

നല്ല നാദസ്വരം വായന……

ഭാഗ്യത ലക്ഷ്മി ബറമ്മ……. അതിനോടൊപ്പം ക്ലാസിക്കൽ ഗാനം ആസ്വദിക്കാറുള്ള ഞാനും ചുണ്ടനയ്ക്കി…. പെട്ടന്ന് ആ കവാടത്തിലേക്ക് എല്ലാവരുടെയും കണ്ണ് പാഞ്ഞു ഒപ്പം എന്റെയും….. സെറ്റ് സാരയിടുത്,,, അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി മുത്തശ്ശി പണ്ട് വായിച്ചിരുന്ന മനോരമയിലെ നായികമാരുടെ ശാലീന സൗന്ദര്യം ഉള്ള ഒരു സുന്ദരികുട്ടി ദൂരെ നിന്നും നിലവിളക്ക് പിടിച്ച് വരുന്നു.. ആഭരണങ്ങൾ ഒന്നും അധികം ഇല്ല.. താലം പിടിച്ചു നടന്നുവരുന്ന കുട്ടികൾക്കിടയിലൂടെ അവൾ അടുത്തേക്ക് വന്നു… മണ്ഡപത്തിന് മുമ്പിൽ എത്തി അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി… ഒരു നിമിഷം. എന്റെ ശ്വാസം നിലച്ചപോലെ തോന്നി….. “ഇവൾ.. ഇവളാണോ….( അലറി കരയുന്ന..എന്റെ മുഖം….നിസ്സഹായയായാ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ തേങ്ങൽ……മറക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച എന്റെ കോളേജ് ലൈഫ്….അങ്ങനെ ഒരു പാട് കാര്യങ്ങൾ എന്റെ ഓർമയിൽ ഓടിപ്പോയി……..))…………….

ഭൂമിയൊന്ന് പിളർന്നിരുന്നെങ്കിൽ….

ഞാൻ ചിന്തിച്ചുപോയി…….

ഞാൻ അമ്മയെ നോക്കി…. ഇത്രയും സന്തോഷമായി ഞാൻ അമ്മയെ

കണ്ടിട്ടില്ല… അമ്മയന്നു ഫോട്ടോ അയച്ചു തരാൻ തുടങ്ങിയതാരുന്നു… ഞാനാണ് പറഞ്ഞത് വേണ്ടെന്നു.. അറ്റ്ലീസ്റ്റ് പേരെങ്കിലും ചോദിക്കേണ്ടതാരുന്നു….. ശ്ശേ.

അമ്മയുടെ ഒരേ ഒരു മകൻ….. ഒരു ജീവിതം തുടങ്ങുന്നതിന്റെ സന്തോഷം….ആണ് അമ്മയ്ക്ക്…

“ഉത്തര” മണ്ഡപത്തിലേക്കു ആളുകളെ തൊഴുതു ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങി എന്റെ കാലുകൾ വിറക്കുന്നു .. അവളെന്നെ നോക്കി.. ഞാനും… ആ കണ്ണിലെ പകയും ദേഷ്യവും… ജീവിതം നശിപ്പിച്ചവനോടുള്ള…വെറുപ്പും എല്ലാം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എനിക്ക് മനസിലായി….പക്ഷേ ഇവൾ…..

ഇവളെന്തിനാണ് ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചതെന്നു എനിക്ക് അതികം ചോദിക്കേണ്ടി വന്നില്ല.

എന്നെ ഭസ്മം ആക്കുക……..

എന്റെ മുഖം വല്ലാതാവുന്നത് കണ്ട് അമ്മ എന്നോട്.. “എന്താ” (ചെവിയിൽ ചോദിച്ചു) ….. “”അമ്മ happy അല്ലെ”….( ഞാൻ തിരക്കി)…. അതേടാ മോനെ……….(.. ഞാൻ ചിരി പാസ്സാക്കി….. )

“എന്തും വരട്ടെ.”….( മനസിൽ ചിന്തിച്ചു)…

തിരുമേനി താലി കയ്യിൽ തന്നു….

വിറയർന്ന കൈകൾ കൊണ്ട് ഞാൻ താലി ഏറ്റുവാങ്ങി ഉത്തരയുടെ കഴുത്തിൽ താലികെട്ടുന്നതിനിടയിൽ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളായി അവളെന്നോട് പറഞ്ഞു ”

“”നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു”

..(അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു…. )

ഒന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും ” പുറത്തു ഞാനത് കാണിച്ചില്ല… അവളുടെ അച്ഛൻ അവളെ എന്റെ കൈപിടിച്ച് എൽച്ചു. മനസ്സിൽ ഒരു നൂറു ചോദ്യങ്ങളും. സങ്കടങ്ങളും. എല്ലാം കൊണ്ട്.. വിങ്ങിപൊട്ടി നിക്കുവായിരുന്നു ഞാൻ… ആ തണുത്ത കൈ പിടിച്ചു ഒരു യന്ത്രം പോലെ തിരുമേനി പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു… മണ്ഡപത്തിന് ചുറ്റി…….

(കല്യാണ ചടങ്ങുകൾക് ഒടുവിൽ… ഞാൻ അവളെ ശ്രദ്ധിച്ചു) ” എന്തൊക്കെ സംഭവങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട് “””എന്നിട്ടും ആൾക്കാരുടെ മുമ്പിൽ അവളെന്റെ കൈപിടിച്ച് നടക്കുകയാണ്
ഫോട്ടോസ് എടുക്കുന്നതിന് വേണ്ടി നിന്ന് തരികയും ചെയ്തു..”””

ഒരുപക്ഷേ അവരുടെ വീട്ടുകാരെ സങ്കടപ്പെടുത്തണ്ട എന്ന് തോന്നിയിട്ടാവും അവൾ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്.. “”””” അല്ല അത് തന്നെയാണ്….
ഞാനും എന്റെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും ഓർത്ത് അതൊക്കെ സമ്മതിച് ഒന്നും പുറത്തു കാണിക്കാതെ…. നടന്നു.

അങ്ങനെ ആ കടമ്പ കഴിഞ്ഞു..
. ‘ഉത്തര അവളുടെ അനിയത്തിമാരോടും അച്ഛനോടും യാത്ര പറഞ്ഞു കരഞ്ഞു….
അമ്മ എന്ന് അവൾ ആരെയും വിളിക്കുന്നത് കേട്ടില്ല.. അമ്മ ഇല്ലേ? എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു

വീട്ടുകാരെല്ലാം വളരെ സന്തോഷത്തോടെ അവളെ യാത്ര അയച്ചു.

കിലോമീറ്ററുകൾ സഞ്ചരിച്ചിട്ടും എന്നോട് ഒന്നും മിണ്ടിയതേയില്ല..
“”നിങ്ങളെന്താ ഒന്നും മിണ്ടാതിരിക്കുന്നേ””
ഡ്രൈവ് ചെയ്തിരുന്ന മനുവിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാൻ ആലോചന. നിർത്തി… “ഒന്നുമില്ല അളിയാ ഇന്നലെ നൈറ്റ് ശരിക്കും ഉറങ്ങിയില്ല അതിന്റെ ഒരു വിഷയമുണ്ട്.””(ഞാൻ പറഞ്ഞു, പിന്നെ അവനോട് ചോദിച്ചു)
“മനു …ഞാൻ ഇന്നലെ നിന്നെ വിളിച്ചാരുന്നു. നീ ഫോൺ എടുത്തില്ല”…
. പോടാ പുല്ലേ…. നീ വന്നിട്ട് ഒരാഴ്ച ആയിട്ട് ഇന്നലെയാ എന്നെ. വിളിച്ചത്…. ( അവന്റെ “പുല്ലേ” വിളി കേട്ട ഞാൻ ഉത്തരയെ ഒന്നു നോക്കി. അവൾ അതൊന്നും നോക്കാതെ ദൂരേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു)..
എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്…. പാരീസിലേക്ക് പോയ എന്റെ ഹരി അല്ല തിരിച്ചുവന്നത് എന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി.