കമ്പികഥ – കവിത – 1
ആരും തെറി പറയരുത് ചെറിയ ഒരു കോപ്പി ആണ്
നേരത്തേ ചോദിച്ചുവാങ്ങി റിട്ടയർ ചെയ്ത്, കാലത്തേയുള്ള നടത്തവും സമയം ചെലവഴിക്കാനായി അടുത്തുള്ള ഒരു സഹകരണ സ്ഥാപനത്തിൽ പാർട്ടെം പണിയുമായി നാസിക്കിൽ, വർഷങ്ങളോളം ജോലിനോക്കിയ പബ്ലിക്ക് സെക്ക്ടറിലെ കമ്പനിയുടെ വിശാലമായ കോളനിയ്ക്കക്കടുത്തു തന്നെ ഒരു വീടും വെച്ച് ഭാര്യയോടൊത്ത് ജീവിതത്തിന്റെ അടുത്ത ഘട്ടമായ വാനപ്രസ്ഥത്തിലേക്ക് ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കി. അങ്ങനെ കഴിയുകയായിരുന്നു. ഞാൻ.
എച് ഏ എല്ലിലെ ജോലി എനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നെങ്കിലും, എഞ്ചിനീയറിങ് കഴിഞ്ഞ് (ഏതാണ്ട് മുപ്പതു വർഷങ്ങൾക്കുമുൻപ്), ഡിസൈൻ വിഭാഗത്തിൽ ജോലിക്കുകേറിയതിൽ പിന്നെ ഇവിടം വിട്ടു പോയില്ലെങ്കിലും എന്തോ പെട്ടെന്ന് ഒരു ശൂന്യത പോലെ. മേനോൻ സാബ് (അങ്ങിനെയാണെല്ലാരും എന്നെ വിളിക്കുന്നത്) പണിയിൽ നിന്നും നേരത്തേ വിട്ടത് പലർക്കും അൽഭുതമുളവാക്കി. ഒരേയൊരു മകൻ അമേരിക്കയിൽ, ഭാര്യ അവിടെ തന്നെയുള്ള അവൾക്കു താല്പര്യം പർച്ചേസിങ്ങിലും അവൾക്കും അൻപതോടടുക്കുന്നു. എനിക്ക് അമ്പത്തിനാലായി. അവൾക്കെന്നോട് അസൂയയാണ്. ഹും.നിങ്ങളെക്കണ്ടാൽ നാൽപ്പത്തിനുമേലേ പറയില്ലല്ലോ, മനുഷ്യാ
എന്നാലും ഞങ്ങളുടെ ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതം മുഴുവനും ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ വേറെ ഏതെങ്കിലും സ്ത്രീകളുമായി അടുക്കുകയോ, മറ്റോ ചെയ്തിട്ടില്ല. അതവൾക്കും അറിയാം. പണി, വീട്, ടെക്സിക്കൽ പുസ്തകങ്ങൾ വായിക്കുക. പിന്നെ എന്റെ ഇഷ്ടവിഷയങ്ങളായ കണക്കിലും ഫിസിക്സസിലും ഉള്ള പുതിയ ചലനങ്ങൾ അറിയുക.അങ്ങിനെ നിരുപദ്രവകരമായ എന്റെ ജീവിതം ഒരു ശാന്തമായ കുളം പോലെയായിരുന്നു. കമലത്തിനും (എന്റെ ഭാര്യ) എന്റെ പതിഞ്ഞ സ്വഭാവം ഇഷ്ടമായിരുന്നു. പണി പെട്ടെന്നു മടുത്തപ്പോൾ റിട്ടയർ ചെയ്യാനുള്ള എന്റെ തീരുമാനത്തിനവൾ ഒരു എതിരും പറഞ്ഞില്ല.
ഞങ്ങളുടെ കുടുംബജീവിതം അയവുള്ള സുഖമുള്ള ഒന്നായിരുന്നു. മകൻ പിറന്നതിനുശേഷം ഞങ്ങൾക്ക് സെക്സസിലുള്ള താൽപ്പര്യം കുറഞ്ഞുവന്നു. അവൾക്ക് തീരെ താൽപ്പര്യമില്ലാതായിട്ട് വർഷങ്ങളായി. ഞാനും എന്റെ ഊർജ്ജമെല്ലാം പണിയിൽ ചിലവാക്കി.
രാവിലെ നടക്കാൻ പോണകൊണ്ടും (ദിവസവും നാലു കിലോമീറ്റർ), ആഹാരത്തിൽ കുറച്ചു നിയന്ത്രണം ചെലുത്തുന്നുകൊണ്ടും എന്റെ ആറടിപ്പൊക്കമുള്ള ശരീരം ദുർമ്മദസ്സില്ലാതെ വിട്ടുകിട്ടി.
ഇങ്ങനെ പത്രം വായനയും പാട്ടുകേൾക്കലും, പാർട് ടൈം പണിയും നടത്തവും ചെലപ്പഴെല്ലാം പഴയ മലയാളം പടങ്ങൾ കാണിലും.എല്ലാമായി ഞാനങ്ങിനെ ഒരു താളത്തിൽ ജീവിച്ചുവരുകായിരുന്നു. നാട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു പോകാൻ താൽപ്പര്യവുമില്ലായിരുന്നു. കമലത്തിനും ഇവിടം അങ്ങിഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഒരു ദിവസം കാലത്ത് പതിവുള്ള നടത്തവും കഴിഞ്ഞു വന്ന് കമലത്തിന്റെയൊപ്പമിരുന്ന ചായയും ദോശയും കഴിക്കുമ്പോൾ അവളൊരു വെടി പൊട്ടിച്ചു.
നമ്മുടെ ഷിൻഡേയില്ലേ? അയാളുടെ മോൾക്ക് നിങ്ങൾ കണക്കും ഫിസിക്സ്സും പഠിപ്പിച്ചുകൊടുക്കണം. പാവം അവൾ ഇതിൽ വളരെ വീക്കാ..
ഞാനൊന്നു പതറി. കമലം ചില ചില്ലറ വിമൻസ് വിങ്ങിന്റെ പരിപാടികൾക്കെല്ലാം പോകുന്ന കാര്യമെനിക്കറിയാമായിരുന്നു എന്നാൽ അവൾ ഇങ്ങനെയൊരു മാരണം എന്റെ തലയിൽ കെട്ടിവെയ്ക്കുമെന്ന് ഞാൻ തീരെ കരുതിയിരുന്നില്ല.
നിനക്ക് ഷിൻഡേയുടെ മോളെ എങ്ങിനെ അറിയാം? ഞാനൊരു ചോദ്യമെടുത്തിട്ടു പ്രശ്നത്തിന്റെ ഉൽഭവം. ഏതാണ്ട് ഞാന്നുഹിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അതുപിന്നെ മിസ്സിസ് ഷിൻഡേ ഞങ്ങടെ ക്ലബ്ബിലില്ലേ? പാവമാണു. നിങ്ങൾക്കെന്താ ആ കൊച്ചിനെയൊന്നു സഹായിച്ചാൽ?
ഷിൻഡേയെ എനിക്കറിയാം. ഞങ്ങടെ പർച്ചേസ് വിഭാഗത്തിലെ ഓഫീസറാണ്. നല്ല മനുഷ്യൻ, വെളുത്തു കുറുകിയ ഒരു മറാട്ടി. പക്ഷേ അയാളുടെ കുടുംബത്തിനെക്കുറിച്ച എനിക്കൊന്നുമറിയില്ലായിരുന്നു.
എന്റെ കമലം.ഈ പിള്ളേരെ പഠിപ്പിക്കലൊന്നും എന്നെകൊണ്ട് പറ്റുകേല. നീ തന്നെ പറഞ്ഞ് എന്നെ ഒന്നൊഴിവാക്കിത്താടീ.ഞാൻ കേണു.
കമലം ചിരിച്ചിട്ടെന്റെ അടുത്തുവന്നു. എന്റെ തലയ്ക്കുപിന്നിലെ മുടിയില്ലാത്ത ചെറുവൃത്തിൽ അവൾ വിരലോട്ടിച്ചു. നിങ്ങളൊന്നുവരെ സഹായിക്കെനേ. ഞാൻ തലയാട്ടി. അതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ബന്ധം. വലിയ പ്രശ്നമൊന്നുമില്ലാതെ ശാന്തമായി.
രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഒരു പത്തുമണിയായപ്പോൾ ഷിൻഡേ വന്നു. കൂടെ മോളുമുണ്ട്. ഷിൻഡേയെക്കാളും പൊക്കമുള്ള ഒരു കൊഴുത്ത പെൺകുട്ടി. വെളുത്ത നിറം. സ്കൂൾ വേഷം. സ്കർട്ടും ബ്ലൗസും
ഇരിക്കൂ.ഞാൻ ഹിന്ദിയിൽ പറഞ്ഞു.
മേനോൻ സാബ്.ഇവൾ.കവിത. മൂന്നു വർഷം ഇവൾ ക്ലാസ്സിൽ തോറ്റ് ഇപ്പോൾ എങ്ങിനെയോ പത്തിൽ എത്തി. സാബ് എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഇവളെ ഒന്നു ജയിക്കാൻ സഹായിക്കണം. പത്തു കഴിഞ്ഞാൽ ഇവളെ ഏതെങ്കിലും കോമേഴ്സ്സോ.അങ്ങനെ വല്ലതിലും പറഞ്ഞുവിടാം. ട്യൂഷൻ കൊടുത്ത് ഞാൻ മടുത്തു. അവർക്കെല്ലാം കാശു മതി. എനിക്ക് സാബിനെ അറിയാം. സാബിവളെ എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഒന്ന് കരകേറ്റി വിടണം. ഷിൻഡേ എഴുനേറ്റ് എന്റെ കൈകൾ കൂട്ടി പിടിച്ചു.
ഞാൻ ചിരിച്ചു. ശരി. ഷിൻഡേ.ഇരിക്കെടോ. എന്നെക്കാളും എത്രയോ ജൂനിയറായിരുന്ന (ഞാൻ ഡിസൈൻ വകുപ്പിന്റെ ഉപമേധാവിയായിരുന്നപ്പോൾ ഷിൻഡേ അപ്പഴും ഇപ്പഴും ഒരു ചെറിയ ഓഫീസർ മാത്രമായിരുന്നു.) ഷിൻഡേയ്ക്ക് എന്നോട് ഭയമോ ഭക്ടിയോ എല്ലാം കലർന്ന ഒരു തരം ബഹുമാനമായിരുന്നു.
ഷിൻഡേ..ഞാൻ പണിയിൽ നിന്നും വിട്ടില്ലേ..ഇനി വലിയ ബഹുമാനമൊന്നും വേണ്ട.
അയ്യോ അതല്ല സാബ്.ഷിൻഡേ എന്നെ താണുവണങ്ങി. കവിതാ.സാബിനെ വണങ്ങി.ഷിൻഡേ ആജ്ഞാപിച്ചു. അവൾ കുനിഞ്ഞ് എന്റെ കാലിൽ തൊട്ടു വന്ദിച്ചു.
എനിക്കൽപ്പം ജാള്യത തോന്നി നമ്മൾ മലയാളികൾക്ക് ഈ കാലിൽ വീഴലൊന്നും അത്ര പരിചയം പോരല്ലോ. ഞാനവളെ കൈകളിൽ പിടിച്ചെഴുനേൽപ്പിച്ചു.
ശരി സാബ്. ഞാൻ പോട്ടെ.ഷിൻഡേ വിടവാങ്ങി. ഇപ്പോൾ ഞാനും കവിതയും മാത്രം
ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ പഠിത്തം ശരിയാവില്ല. പുസ്തകങ്ങളുമെടുത്ത് മോളിലേക്കു വരൂ.ഞാൻ നടന്നു. അവൾ എന്റെ പിന്നാലെയും.
മുകളിൽ സൈഡിലെ ബാൽക്കണിയിൽ ഞാനിരുന്നു. അവിടെ ഒരു മേശയും രണ്ടു കസേരകളും ഇട്ടിരുന്നു. അവിടെയിരുന്നാണ് എന്റെ എഴുത്തും വായനയുമൊക്കെ അതിൽ വളർന്നു നിന്ന മരങ്ങൾ അടുത്ത തൊടിയെ മുഴുവൻ മറച്ചിരുന്നു. ഒരു ശല്യവുമില്ല. നല്ല ഏകാഗ്രത കിട്ടും.
ബൈഠിയ കവിതാ.ഞാൻ പറഞ്ഞു. അവളിരുന്നു. പുസ്തകങ്ങൾ മേശയിൽ വെച്ചു.
അവൾക്കെതിരെ ഞാൻ കൈകളുള്ള എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കസേരയിൽ അമർന്നു. ആദ്യമായി എന്റെ ശിഷ്യയെ ഒന്നു ശരിക്കും കണ്ടു.
നീളമുള്ള ചെറിയതായി ചെമ്പിച്ച നിറമുള്ള മുടി.നന്നായി ബ്രഷ് ചെയ്ത് ആ വെളിച്ചത്തിൽ തിളങ്ങി. മുഖം ഭാവിയിൽ നല്ല സുന്ദരിയുടേതാകും എന്നു പറയാൻ പറ്റില്ല.എന്നാൽ അൽപ്പം എഴുന്നുനിന്ന കവിളെല്ലുകൾ അവൾക്ക് ഒരു തരം അസാധാരണമായ ലുക്കു നൽകി. വെളുത്ത ടോപ്പും കടും ചാരനിറത്തിലുള്ള സ്കീട്ടു. അവൾ തുടകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചെങ്കിലും മുട്ടുകൾക്കുമേലേ തുടകളുടെ മൂന്നിലൊന്നുവരെമാത്രം ഇറക്കമുള്ള ഞൊറിവുള്ള ഉഉടുപ്പു കൊത്തിവെച്ചപോലുള്ള തുടകളുടെ മേൽ പതിഞ്ഞുകിടന്നു. കാലുകളുടെ ഡിസൈൻ മനോഹരം. എന്നിലെ എഞ്ചിനീയർ ചിന്തിച്ചു. മുട്ടുകളിൽ നിന്നും താഴേക്കൊഴുകിയ വടിവൊത്ത കാൽവണ്ണുകൾ.അവ ചെന്നുചേരുന്ന ഒതുങ്ങിയ കണങ്കാലുകൾ പിന്നെ. സുന്ദരമായ കൊച്ചുവിരലുകളുള്ള, ചുവന്ന നഖങ്ങളുള്ള പാദങ്ങൾ.