രഘു തന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ ഡോക്ടറോട് വിവരിച്ചു പറഞ്ഞു…
എല്ലാം കേട്ട ഡോക്ടർ ആകെ കൺഫ്യൂഷൻ ആയി.. ശുക്ല സ്കലനത്തിനു ശേഷവും വികാരം കുറയുന്നില്ല എന്ന് രഘു പറഞ്ഞതാണ് ഡോക്ടറെ കുഴക്കുന്നത്…
ശീക്ര സ്കലനത്തിനുള്ള ചില ഗുളികകളും സ്കലനത്തിനു മുൻപ് മനസിനെ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള ചില ടെക്നിക്കുകളും പറഞ്ഞു കൊടുത്ത് അയാൾ തലയൂരി…
പിറ്റേ ദിവസം വൈകും നേരം തഹസീൽദാരുടെ സർക്കാർ വാഹനം ഒഴിവാക്കി ഒരു ടാക്സി പിടിച്ചാണ് വിജയരാഘവൻ അംബികയുടെ വീട്ടിൽ എത്തിയത്…
നേരത്തെ വരുന്ന സമയം ഫോണിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് അംബിക റെഡിയായി നിൽക്കുകയായിരുന്നു…
വിജയരാഘവൻ നിർബന്ധിച്ചതുകൊണ്ട് സമ്മതിച്ചു എങ്കിലും അയാളുടെ കൂടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ നല്ല മടിയുണ്ടായിരുന്നു അംബികക്ക്…
ഉമയെ എങ്ങിനെ അഭിമുഖീകരിക്കും എന്നതായിരുന്നു അവളുടെ പ്രശ്നം…
അംബികയുടെ ബുദ്ധിമുട്ട് മനസിലായ വിജയരാഘവൻ പറഞ്ഞു.. നീ ഒട്ടും മടിക്കേണ്ട.. ഉമ ഒരക്ഷരം മിണ്ടില്ല.. അവിടെ ചെല്ലുമ്പോൾ നിന്റെ മനോധർമ്മം പോലെ ഉമയോടും സൗമ്യയോടും സംസാരിക്കുകയും പ്രാർത്തിക്കുകയും ചെയ്തുകൊള്ളു…
അത് ഏതു രീതിയിൽ ആണെങ്കിലും കുഴപ്പമില്ല..എന്തിനും ഞാൻ കൂടെയില്ലേ..
അയാൾ ധൈര്യം കൊടുത്തത്തോടെ അംബിക ഉഷാറായി.. അവിടെയുള്ള അമ്മയും മകളും പതിവൃതകൾ ഒന്നും അല്ലല്ലോ…
യാത്രക്കിടയിൽ കിട്ടിയ സമയം കൊണ്ട് സൗമ്യയോടും ഉമയോടും സ്വീകരിക്കേണ്ട രീതികൾ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു ഉറപ്പിച്ചു…
പതിവില്ലാതെ ടാക്സിയിൽ വന്നിറ ങ്ങിയ വിജയരാഘവന്റെ ഒപ്പം അംബികയെ കണ്ട് ഉമയും സൗമ്യയും ഒന്ന് അമ്പരന്നെങ്കിലും വഴിക്ക് എവിടെയെങ്കിലും വെച്ചു കണ്ടപ്പോൾ കയറ്റി കൊണ്ട് പോന്നതായിരിക്കും എന്ന് കരുതി അവർ സമാധാനിച്ചു…
വീട്ടിലേക്ക് കയറിയ അംബിക തികച്ചും സ്വഭാവിക രീതിയിൽ തന്നെ ഉമയോടും മകളോടും കുശലം ചോദിച്ചു…
ആ ഉമേ.. ഞാൻ രണ്ടു ദിവസം ഇവിടെ ഉണ്ടാകും.. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു പോയാൽ മതിയെന്നാണ് വിജയേട്ടൻ പറയുന്നത്.. രണ്ടു ദിവസമല്ലേ എന്ന് വിചാരിച്ച് ഞാനും അങ്ങ് സമ്മതിച്ചു…
ഉമക്ക് ഒന്നും അങ്ങട്ട് മനസിലാകുന്നില്ല.. അവൾ അംബിക പറയുന്നത് കേട്ട് മിഴങ്ങസ്യാന്ന്‌ നിൽക്കുകയാണ്…
ഇതിനിടയിൽ അംബിക വിജയരാഘവന്റെ റൂമിലേക് കയറി വാതിൽ അടച്ചു…
അംബികയെ നോക്കി വിജയൻ ഒരു തംസ് അപ്പ് കാണിച്ചു…
ഒന്നും മനസിലാക്കാതെ നിന്ന ഉമയോട് സൗമ്യ പറഞ്ഞു…
അമ്മേ.. അമ്മയെന്താ ഇങ്ങനെ മിഴിച്ചു നിൽക്കുന്നത്..അമ്മക്ക് വല്ലതും മനസിലാകുന്നുണ്ടോ…
അതെന്താ നിന്റെ അമ്മായിഅമ്മ വിജയേട്ടന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയത്…
എന്റെ അമ്മേ… അച്ഛൻ പണി ഇന്നലെ അല്ല ഇന്നാ തുടങ്ങിയത്…
ഇനി അമ്മ കിടന്ന സ്ഥലത്ത് രഘുവേട്ടന്റെ അമ്മയാണ് കിടക്കാൻ പോകുന്നത്…
രഘുവേട്ടനിട്ട് അച്ഛൻ പണി കൊടുത്തതാണ്…
ശ്ശേ.. ഇനി എന്താടീ ചെയ്യുക…
ആഹ്.. നമുക്ക് നോക്കാം ഇത് എവിടെവരെ പോകും എന്ന്.. അമ്മ വിഷമിക്കാതെ ഇരിക്ക്…
രഘുവേട്ടൻ വരട്ടെ… തള്ളേനെ ഇന്ന്‌ തന്നെ പാർസൽ ചെയ്തോളും.. തള്ളക്ക് രഘുവേട്ടനെ നല്ല പേടിയാണ്..
സൗമ്യയും ഉമയും പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾഅംബിക പുറത്തേക്ക് വന്നു…
അവർ ധരിച്ചിരിക്കുന്ന വേഷം കണ്ട് അമ്മയുടെയും മകളുടെയും കണ്ണിൽ കൂടി കുറേ കിളികൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ പറന്നു പോയി…
കൈ ഇല്ലാത്ത സുതാര്യമായ ഒരു ഗൗൺ.. അതിന് മുട്ടൊളമേ ഇറക്കം ഒള്ളൂ.. ഇറുകി കിടക്കുന്നതിന്നാൽ അംബികയുടെ തള്ളി നിൽക്കുന്ന ചന്തിയും ചുരക്കാ പോലുള്ള മുലകളും എടുപ്പോടെ കാണാം…
സാരിയിൽ അല്ലാതെ ഉമയും സൗമ്യയും അംബികയെ ഇതിന് മുൻപ് കണ്ടിട്ടില്ല…
അംബിക ഉമയുടെ അടുത്തു വന്ന് ആഹ്.. ഉമേ വൈകിട്ട് കഴിക്കാൻ എന്താണ്.. ചപ്പാത്തി മതി എനിക്ക്.. വിജയേട്ടനും അതുമതി…
നിനക്ക് ഉണ്ടാക്കാൻ വിഷമം ഉണ്ടങ്കിൽ ഞാൻ തയാറാക്കാം…
എന്നെ സഹായിക്കാൻ എന്റെ മരുമകൾ ഉണ്ടല്ലോ… അല്ലേ സൗമ്യേ..
സൗമ്യ അമ്മായിഅമ്മ പറയുന്നത് കേട്ട് അറിയാതെ തലകുലുക്കി പോയി…
തന്റെ അടുക്കളയിൽ സർവ്വ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ അംബിക പെരുമാറുന്നത് കണ്ട് ഉമക്ക് വിറഞ്ഞു കയറി എങ്കിലും ഒന്നും വെളിയിൽ കാണിക്കാതെ അവൾ നിന്നു…
ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ സമയമായപ്പോൾ “വിജയേട്ടാ കഴിക്കാൻ വന്നോളൂ ” എന്ന അംബികയുടെ വിളികൂടി കേട്ടതോടെ എല്ലാം തന്റെ കൈവിട്ട് പോകുവാണെന്ന് ഉമക്ക് തോന്നിത്തുടങ്ങി…
പതിവിലും സന്തോഷത്തോടെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാനിരുന്ന വിജയരാഘവന് വേണ്ടുന്നതൊക്കെ അടുത്തു നിന്ന് സ്‌നേഹത്തോടെ അംബിക വിളമ്പിക്കൊടുത്തു…
വീട്ടുകാരിയായ താൻ വിരുന്നു കാരിയെ പോലെ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ അംബിക തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ അടുത്ത് സർവ്വ സ്വാതന്ദ്ര്യത്തോടെ പെരുമാറുന്നത് നോക്കി നിൽക്കാനേ ഉമക്ക് ആയുള്ളൂ…
ഭക്ഷണ ശേഷം അല്പനേരം വിജയ രാഘവൻ ടിവി ക്ക് മുന്നിൽ ഇരുന്നപ്പോഴും അടുത്ത് തന്നെ അംബികയും ഉണ്ടായിരുന്നു…
ഈ സമയത്താണ് രഘു കയറി വന്നത്.
ഹാളിൽ വിജയരാഘവനോട് ഒട്ടി ഇരുന്ന് ടിവി കാണുന്ന അമ്മയെ കണ്ട് അവൻ ഒന്നു ഞെട്ടി…
അംബിക അവനെ കണ്ടതായി പോലും ഭാവിച്ചില്ല…
അൽപ്പനേരം കഴിഞ്ഞ് വിജയ രാഘവൻ അംബികക്ക് ഒരു സിഗ്നൽ കൊടുത്തിട്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറിപ്പോയി…
അപ്പോൾ ഉമയോട് സൗമ്യ കേൾക്കെ അംബിക പറഞ്ഞു…
ഉമേ.. വല്ലാത്ത ക്ഷീണം.. ഞാൻ കിടക്കാൻ പോകുവാണ്..
ഞാൻ ഗസ്റ്റ്‌ റൂമിൽ കിടക്കയിലെ ഷീറ്റ് മാറ്റി വിരിച്ചിട്ടുണ്ട്.. ചേച്ചി പോയി കിടന്നോളൂ…
ഓഹ്.. ഗസ്റ്റ്‌ റൂം ഒന്നും വേണ്ട ഉമേ…
ഞാൻ വിജയേട്ടന്റെ റൂമിൽ കിടന്നോളാം.. നിങ്ങൾ അമ്മയും മകളും രഘുവിന്റെ കൂടെയല്ലേ കിടക്കുന്നത്.. വിജയേട്ടൻ പാവം ഒറ്റക്കല്ലേ..
അംബികയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് താൻ നിൽക്കുന്നിടം പിളർന്ന് പതാളത്തിലേക്ക് താഴ്ന്നു പോയെങ്കിൽ എന്ന് ഉമ ആത്മാർത്ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചുപോയി..
സൗമ്യയുടെയും സ്ഥിതി വ്യത്യസ്തമല്ലായിരുന്നു…
അവരുടെ പ്രതികരണത്തിനു കാത്തു നിൽക്കാതെ അംബിക വിജയരാഘവന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറി പോയി… സൗമ്യയുടെ ബെഡ്ഡ് റൂമിലെ കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്ന രഘുവിന്റെ രണ്ടു സൈഡിലായി ഉമയും സൗമ്യയും ഇരിക്കുന്നു…
ആരും ഒന്നും സംസാരിക്കുന്നില്ല…
കനത്ത മൗനം അവർക്കിടയിൽ വാൻ മതിൽ പോലെ ഉയർന്നു നിന്നു…
ഓരോരുത്തരും ഓർത്തു കൊണ്ടിരുന്നത് അംബികയെ കുറിച്ചാണ്..
അമ്മ തന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു റോളിൽ വരുമെന്ന് അവൻ ഓർത്തില്ല.. ഒരു വാക്കുകൊണ്ട് പോലും എതിർക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലായി പോയി താൻ…
ഉമയുടെ ചിന്തയിൽ സങ്കടമായിരുന്നു മുഴച്ചു നിന്നത്… താൻ അവഹേളിച്ചതിനും അപമാനിച്ചതിനും വിജയേട്ടൻ പ്രതികാരം ചെയുകയാണ്..
കല്യാണം കഴിഞ്ഞ നാൾ മുതലുള്ള ഓരോ കാര്യവും അവളുടെ മനസിലൂടെ കടന്നുപോയി…
