അകവും പുറവും 7
Akavum Puravum Part 7 | Author : Lohithan
[ Previous Part ]
ഹമീദ് പറയുന്നത് ഞാൻ അത്ഭുതത്തോടെ കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കു കയാണ്…
ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ എന്റെ ബലഹീനത ഹമീദ് മനസിലാക്കിയിരി ക്കുന്നു…
അയാൾ തുടർന്ന് പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ ഞാൻ കാതു കൂർപ്പിച്ചു…
ഹമീദ് തുടർന്നു..
എന്തായാലും ആ വൈദ്യരെ പോയി കാണാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു സാറേ…
പൊള്ളാച്ചി പളനി റോഡിൽ ഒരു പതിനഞ്ചു കിലോ മീറ്റർ പോയിട്ട് മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും കുറച്ചു ദൂരം ഉൾ പ്രദേശത്താണ് ചെന്നനക്കൻ പെട്ടി ഗ്രാമം…
മലയോരത്തുള്ള ഒരു പട്ടിക്കാട്… മലം കുറവന്മാരുടെ ഗ്രാമമാണ്.. അവിടെയാണ് വൈദ്യർ താമസം..
വളരെ പ്രായം ചെന്ന ആളാണ്… എന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു മൺ കുടത്തിൽ നിന്നും നെല്ലിക്കയുടെ വലുപ്പമുള്ള മുപ്പത് ഉരുളകൾ എണ്ണി എടുത്ത് ഒരു ഒരു ടിന്നിൽ ഇട്ടു തന്നു..
എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു..
ദിവസം ഒരു ഉരുള വീതം മൂപ്പത് ദിവസം രാത്രിയിൽ കിടക്കുന്നതിനു മുൻപ് കഴിക്കുക… ആദ്യ ആഴ്ച മുതൽ ഫലം കാണാൻ തുടങ്ങും…
വെറും മുന്നൂറ്‌ രൂപ മാത്രമേ അയാൾ വാങ്ങിയൊള്ളു…
എന്നിട്ട് താൻ അതു കഴിച്ചോ ഹമീദേ..
സാറേ സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് ഒട്ടും വിശ്വാസം ഇല്ലായിരുന്നു..പിന്നെ പച്ചമരുന്നല്ലേ.. മരിച്ചു പോകത്തൊ ന്നും ഇല്ലാലോ..ഫലം കിട്ടിയാൽ ലാഭം.. ഇല്ലങ്കിൽ പൊള്ളാച്ചി വരെ പോയതിന്റെ നഷ്ടമല്ലേ വരൂ…
അങ്ങനെ കരുതിയാ ഞാൻ കഴിച്ചത്.. പക്ഷേ എന്റെ സാറേ.. അഞ്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടു തുടങ്ങി…
ആറാമത്തെ ദിവസം രാത്രി ഞാൻ സുഹറയോട് ഒന്നു ചെയ്യാനുള്ള ആഗ്രഹം അറിയിച്ചു..
അവൾക്ക് ഒരു മാതിരി പുച്ഛ ഭാവം ആയിരുന്നു.. കിളവൻ മിനക്കെടുത്താൻ ഓരോ നമ്പരുമായി വന്നോളും എന്നുള്ള രീതിയിൽ സംസാരിക്കുക വരെ ചെയ്തു അവൾ…
ആർക്കാനും വേണ്ടി ഒക്കാ നിക്കുന്നപോലെയാണ് കിടന്നു തന്നത്.
പണി തുടങ്ങിയതേ എനിക്കോർമ്മയുള്ളു.. അവക്ക്‌ ആദ്യം പൂത്തിരി കത്തിയപ്പോൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്നു നോക്കി.. എന്നിട്ട് എന്നെ ആദ്യമായി സ്നേഹ ത്തോടെ ഇറുക്കി കെട്ടിപ്പിടിച്ചു..
അപ്പോഴും എനിക്ക് വരുന്നതിന്റെ ഒരു ലക്ഷണവും ഇല്ലായിരുന്നു സാറേ..
ഒന്ന്.. രണ്ട്.. മൂന്ന്.. അങ്ങിനെ സുഹറ പൂത്തിരി ഒരുപാട് കത്തിച്ചു…
അവസാനം പറഞ്ഞു.. മതിയിക്കാ.. നിങ്ങളൊന്നു നിർത്തീൻ..ഇനി പിന്നെ നോക്കാം.. എനിക്ക് ഇനി വയ്യ..
ഇപ്പോൾ എട്ടു വർഷം ആകുന്നു.. ഇപ്പോഴും ആ കാര്യത്തിൽ എനിക്ക് നല്ല മൈലേജാ..
അഞ്ചു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അല്പം പിക്കപ്പ് കുറഞ്ഞപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.. അപ്പോൾ തന്നെ പൊള്ളാച്ചിക്ക് വിട്ടു.. മുപ്പത് ദിവസം കൂടി മരുന്ന് കഴിച്ചു.. ഇനി ഒരു മൂന്ന് കൊല്ലത്തേക്ക് അതുമതി…
ഹമീദിന്റെ വാക്കുകൾ എനിക്ക് നൽകിയ ആശ്വാസം എങ്ങിനെ എഴുതണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ല..
ഭാവിയിലേക്ക് പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കാനുള്ള പ്രചോദനമായി അയാളുടെ വെളിപ്പെടുത്താൽ…
ചില ആദിവാസി ഗോത്ര വിഭാഗങ്ങളിലെ വൈദ്യന്മാരുടെ ഇടയിൽ ഇങ്ങനെ ചില അപൂർവ സിദ്ധിയുള്ള മരുന്നുകളുടെ കൂട്ട് അറിയാവുന്നവർ ഉണ്ടന്ന് ഞാൻ കെട്ടിട്ടുണ്ട്..
പിന്നെ ഇക്കാര്യത്തിൽ എന്നോട് നുണ പറഞ്ഞിട്ട് ഹമീദിന് എന്ത്‌ നേടാനാണ്..
ഹമീദ് തുടർന്നു.. സാറേ എന്റെ പ്രശ്‌നം തന്നെ ആയിരിക്കും സാറിനെയും അലട്ടുന്നത് എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് ഞാൻ എന്റെ അനുഭവം പറഞ്ഞന്നേയുള്ളു…
അങ്ങനെ തോന്നാൻ കാരണം സാറിന്റെ ഭാര്യക്കും താരതമ്യേനെ പ്രായം കുറവാണല്ലോ..അപ്പോൾ ഞാൻ നേരിട്ട പ്രശ്‌നം തന്നെയായിരി ക്കും സാറിനും എന്നു കരുതി…
ഇനി ഇതല്ല സാറിന്റെ പ്രശ്‌നമെങ്കിൽ സാറെന്നോട് ക്ഷമിക്കുക..
ഇല്ല ഹമീദേ.. താൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്..ഇത്രയും തുറന്നു സംസാരിക്കുന്ന തന്നോട് ഞാൻ എന്തിനാണ് ഇനി മറയ്ക്കുന്നത്…
എനിക്കും തനിക്കുണ്ടായിരുന്നു പ്രശ്‌നം ഉണ്ട്..അതു മാത്രമല്ല.. അതോടൊപ്പം അതിലും വലിയ ഒരു പ്രശനം കൂടിയുണ്ട് എനിക്ക്…
അതെന്താ സാറേ.. പറയാവുന്നതാണ് എങ്കിൽ എന്നോട് പറയ്.. എന്നിൽ നിന്നും ഒരു കാര്യവും പുറത്ത് പോകില്ല..
ഇത്രയും ആത്മാർത്ഥതയുള്ള ഹമീദിനോട് എല്ലാം തുറന്നു പറയാം എന്ന് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു…
രഘു മകളെ കല്യാണം കഴിച്ച നാൾ മുതലുള്ള എല്ലാ വിവരങ്ങളും ഒന്നും ഒളിക്കാതെ ഞാൻ ഹമീദിനോട് പറഞ്ഞു…
ഞാൻ പറഞ്ഞതൊക്കെ കേട്ട് അമ്പരന്നു പോയി അയാൾ..
ഇപ്പോൾ എന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു സെർവെന്റിനുള്ള സ്ഥാനം പോലും എ നിക്കില്ല ഹമീദേ എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ അവസാനിപ്പിച്ചു…
പറഞ്ഞു തീർത്തിട്ട് ഞാൻ ഹമീദിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. അയാളുടെ മുഖത്ത് വല്ലാത്തൊരു ഭാവം.. ദേഷ്യമോ അരിശമോ അങ്ങിനെ എന്തൊക്കെയോ…
സാർ.. ഇത് ഇങ്ങിനെ വിട്ടാൽ പറ്റില്ല ഇതിന് പരിഹാരം കണ്ടില്ലെങ്കിൽ സാർ പട്ടിയെ പോലെ അവരുടെ കാൽകീഴി ൽ കഴിയേണ്ടി വരും..പരിഹാരം മാത്രംപോരാ പ്രതികാരം കൂടി വേണം സാറേ…
അതിനൊക്കെയുള്ള മാനസിക ബലം എനിക്കിപ്പോൾ ഇല്ല ഹമീദേ… അവനെ വേണമെങ്കിൽ നിയമ പരമായി തന്നെ എന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറക്കി വിടാം..
പക്ഷേ കൂടെ അവളും പോകും.. എന്റെ ഭാര്യ.. അപ്പോൾ നാട്ടുകാർ അറിയും.. എന്റെ മാനം പോകും.. തഹസീൽദാർ വിജയരാഘവന്റെ ഭാര്യ മരുമകന്റെ ഒപ്പം പോയി എന്ന് നാട്ടുകാർ പറയുന്നതും കേട്ട് ഞാൻ ജീവിക്കില്ല ഹമീദേ…
സാർ ആരെയും ഇറക്കി വിടേണ്ട… അല്ലതെ തന്നെ നമുക്ക് ഇതിന് പരിഹാരം ഉണ്ടാക്കണം…
ആദ്യം സാർ ആത്മ വിശ്വാസം വീണ്ടെടുക്കണം.. എനിക്കിനി ഒന്നിനും കഴിയില്ല.. എന്റെ പ്രായം കടന്നുപോയി ഇങ്ങനെയുള്ള നെഗറ്റീവ് ചന്തകൾ പറിച്ചു കളയ്.. ഞാൻ സാറിനോപ്പം ഉണ്ട്.. നമ്മൾ രണ്ട് വയസ്സന്മാർക്ക്‌ എന്ത്‌ ചെയ്യാൻ പറ്റുമെന്ന് നോക്കാം..
ഇന്നൊരു രാത്രി സാർ എനിക്ക് താ.. നാളെ ഈ പ്രശ്‌നത്തിനു പരിഹാരവുമായേ ഞാൻ ഓഫീസിൽ വരുകയൊള്ളു…
എന്നെ തൃത്താല ടൗണിൽ ഇറക്കി വീട്ടിട്ടാണ് ഹമീദ് പോയത്…
പതിവിലും സമാധാനത്തോടെയും പ്രതീക്ഷയുടെയും ആണ് ഞാൻ അന്ന് വീട്ടിൽ എത്തിയത്…
ഞാൻ ഹാളിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ രഘുവും ഉമയും സൗമ്യയും ടിവി കാണുകയാണ്… സെറ്റിയുടെ ഒരു വശത്തിരിക്കുന്ന ഉമയുടെ മടിയിൽ രഘു തല വെച്ചിരിക്കുന്നു..മറുസൈഡിൽ ഇരിക്കുന്ന സൗമ്യയുടെ മടിയിലാണ് അവന്റെ കാലുകൾ…
എന്നെ കണ്ടിട്ടും അവർ ഗൗനിക്കാതെ ടീവിയിൽ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുകയാ ണ്‌.. ഞാൻ റൂമിൽ പോയി ഡ്രസ്സ് മാറ്റി ഹാളിലേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോൾ സൗമ്യ പതിയെ പറയുന്നത് കേട്ടു..
ഇപ്പോൾ വരും അമ്മേ തുടങ്ങ്.. രഘുവേട്ടാ മുഴുവൻ വെളിയിൽ എടുക്ക്..ഇന്നലെ ഇങ്ങനെ കിടക്കുമ്പോൾ അമ്മക്ക് ചെയ്യാൻ പറ്റുകയൊള്ളു…
ഞാൻ അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട് മുറി വാതുക്കൽ തന്നെ നിന്നുകൊണ്ട് അവരെ നോക്കി…
